اختصاصی طرفداری- تیم ملی آمریکا برای اولین بار از سال 2002، موفق به کسب مدال در جام جهانی بسکتبال نشد و حتی میان 6 تیم برتر جام جهانی 2019 چین نیز قرار نگرفت.
بعد از اتمام فصل 2018-2019 لیگ NBA، تا مدت ها صحبت درباره فینال بازی ها، سرتیتر اغلب رسانه های آمریکا بود. از هنرنمایی کوای لنرد در فینال و اولین قهرمانی کانادایی ها، تا مصدومیت کوین دورنت و کلی تامپسن، همگی موضوعات جذابی بود که در رسانه های آمریکا، مورد بحث قرار گرفت. هنوز تیترهای جذاب رسانه ها تمام نشده بود که نقل و انتقالات تابستانی از راه رسید. فری ایجنسی 2019 به قدری دیوانه وار بود و چهره تیم ها را تغییر داد که کسی صحبت از جام جهانی نمی کرد. تمام تمرکز رسانه های آمریکا به جابه جایی های شوکه کننده بازیکنان معطوف بود. با اتمام سر و صداهای نقل و انتقالات، تیم ملی آمریکا کم کم شروع کرد به بستن تیمی برای شرکت در جام جهانی بسکتبال. کمپ و اردوی تمرینی آمریکا از تابستان 2018 شروع شده بود، جایی که به جز چند بازیکن مثل لبران جیمز، استفن کری و کوای لنرد، تمام فوق ستاره های NBA در آن شرکت کردند. کمپ تمرینی آمریکا یکی از پر ستاره ترین مقاطع خود را در تابستان 2018 تجربه کرد، اما یک سال بعد، خبری از بهترین های آمریکا نبود و ستاره ها یکی پس از دیگری، از حضور در جام جهانی 2019 انصراف دادند.
اردوی تمرینی تیم ملی آمریکا در تابستان 2018
در ابتدا به نظر نمی رسید که تیم ملی آمریکا بدون چند فوق ستاره راهی چین شود، اما هر چه گذشت این موضوع بیشتر رنگ واقعیت به خود گرفت. در اولین لیست بازیکنان دعوت شده به جام جهانی 2019، نام بازیکنانی مثل دیمین لیلرد، سی جی مک کالم، بردلی بیل، لامارکس آلدریج، آندره دراموند، کوین لاو، پال میلسپ و زاین ویلیامسن به چشم می خورد، حتی پاپوویچ نیم نگاهی به ابر ستاره هایی مانند استفن کری، کوای لنرد و کلی تامپسن نیز داشت و نام آنها را در لیست اولیه قرار داده بود. این سه آن زمان در فینال NBA حضور داشتند. تامپسن مصدوم شد و لنرد و کری نیز به دلیل خستگی به کمپ تمرینی نرفتند. همچنان ترکیب آمریکا قدرتمند به نظر می رسید، اما کم کم همین ستاره ها نیز قید تیم ملی و جام جهانی را زدند تا دست پاپوویچ، خالی تر شود.
با نزدیک شدن به جام جهانی، ترکیب اصلی تیم های حاضر در این رقابت ها مشخص می شد، اما آمریکا هنوز ترکیب معینی در اختیار نداشت. سرانجام لیست 17 نفره تیم ملی آمریکا برای جام جهانی 2019 مشخص شد. این لیست نیز بسیار در رسانه های آمریکا سر و صدا به پا کرد و از اینجا بود که کارشناسان آمریکا چندان شانسی برای تیم پاپوویچ قائل نبودند.
لیست نهایی تیم ملی آمریکا برای شرکت در اردوی پایانی قبل از جام جهانی
البته این پایان کار نبود و لیست تیم ملی آمریکا باز هم دچار تغییر شد. بازیکنان با تجربه تیم مثل کایل لاوری و پی جی تاکر انصراف دادند، کایل کوزما به دلیل مصدومیت کنار رفت، دی آرون فاکس و ماروین بگلی هم که به تازگی اضافه شده بودند، ترجیح دادند تا روی ساکرامنتو کینگز تمرکز کنند و از اردوی تمرینی آمریکا بیرون آمدند. سرانجام با کش و قوس های فراوان، ترکیب نهایی تیم ملی آمریکا اعلام شد، با تنها 3 بازیکن که سابقه آل استار داشتند، با تنها یک بازیکن که در المپیک 2016 حضور داشت و با فقط یک بازیکن که در جام جهانی قبلی نیز شرکت کرده بود. ترکیب نهایی آمریکا بسیار عجیب بود و شک های کارشناسان درباره این تیم به یقین تبدیل شد. تیم آمریکا با ترکیبی نه چندان قدرتمند راهی چین شد و نشانی از آن تیمی که بسکتبال دوستان انتظار آن را داشتند، نداشت. شکست آمریکا در مرحله یک چهارم نهایی، رکورد 58 پیروزی بین المللی آنها را خراب کرد و دست شاگردان پاپوویچ از کسب مدال کوتاه ماند.
با نگاهی به ترکیب تیم ملی آمریکا، متوجه ضعف های بسیاری می شویم. مهم ترین آن نبود سنتر و فورواردهای درجه یک است. مایلز ترنر فصل بسیار خوبی را به همراه ایندیانا پیسرز پشت سرگذاشت و در دفاع عملکرد خوبی داشت، اما تجربه کافی برای سنتر اصلی بودن آمریکا را نداشت و بروک لوپز نیز بسیار خسته نشان داد و نشانی از سنتر امتیاز آور میلواکی باکس نداشت. میسون پلاملی نیز نقش چندانی در تیم ملی آمریکا نداشت و تنها در ترکیب نهایی آنها حضور داشت. فورواردهای آمریکا ضعف زیادی داشتند. جو هریس و کریس میدلتون تنها در شوت زنی موفق بودند و در کارهای دیگر مخصوصا دفاع، نتوانستند خواسته های پاپوویچ را برآورده کنند. مصدومیت جیسن تیتم نیز کار پاپ و آمریکا را سخت تر از قبل کرد. آمریکا هیچ گارد ذخیره مطمئنی برای کمبا واکر نداشت و اگر واکر بد بازی می کرد، کار آمریکا سخت می شد. عدم حضور بازیکنان در این تیم باعث شد تا گرگ پاپوویچ مجبور شود مارکوس اسمارت را با وجود عدم آمادگی با خود به چین ببرد. اسمارت مصدوم بود و به همین دلیل در هیچ یک از بازی های تدارکاتی آمریکا شرکت نکرد، اما در نهایت با تیم به جام جهانی رفت.
بعد از بررسی تیم ملی آمریکا، حال باید به این سوال پاسخ دهیم که چرا ستاره های NBA، در جام جهانی 2019 چین شرکت نکردند؟
برای پاسخ به این سوال، ابتدا باید نگاهی به لیگ NBA داشته باشیم. فصل عادی لیگ NBA تقریبا شامل 6 ماه فشرده و طاقت فرسا می شود. تیم های حاضر در این لیگ، باید در این مدت 82 مسابقه انجام دهند. تیم ها به طور میانگین هفته ای 3 بازی انجام می دهند و حتی برخی هفته ها این تعداد به 4 نیز می رسد. علاوه بر آن، مسافت های طولانی بین شهرها را نیز در نظر بگیرید که باعث می شود بازیکنان در این مدت، مدام در حال بازی و جابه جایی میان شهرها و ایالت های مختلف باشند. حال اگر تیم ها به پلی آف صعود کنند و تا مراحل پایانی آن پیش بروند، تقریبا 2 ماه دیگر نیز باید چنین شرایطی را با فشردگی کمتر، اما حساسیت بالاتر، ادامه دهند. این موضوع باعث می شود تا اکثر بازیکنان درجه یک لیگ NBA، تنها 4 ماه فرصت استراحت و ریکاوری داشته باشند. بازیکنان در این مدت نیز دائم به کمپ های تمرینی مختلف رفته و سعی در بهتر کردن خود دارند. یعنی تابستان تنها فرصتی است که یک بازیکن NBA، می تواند پیشرفت کند و بازی خود را ارتقا دهد. حال اگر تورنمنتی مثل جام جهانی یا المپیک در آن تابستان برگزار شود و بازیکن بخواهد در آن شرکت کند، تقریبا آن فرصت تمرین را از دست می دهد. به همین دلیل اکثر ستاره های NBA تصمیم می گیرند تا تنها 4 سال یکبار و برای المپیک به تیم ملی بروند و نمی خواهند تا یک سال در میان این شرایط را تجربه کنند. یک عامل دیگر هم به شدت این موضوع افزود و آن برگزاری جام جهانی، یک سال قبل از المپیک است. با این شرایط اگر بازیکنی بخواهد در هر دو تورنمنت شرکت کند، دو تابستان متوالی را از دست خواهد داد و دیگر فرصت استراحت و بهبود شرایط خود را ندارد.
کمپ تمرینی تابستان 2018 تیم ملی آمریکا با حضور ستاره های NBA
آمریکا در اغلب موارد، در جام جهانی ضعیف تر از المپیک ظاهر می شود، اما تغییر برنامه بازی ها و برگزاری دو تورنمنت در دو تابستان متوالی، اکثر ستاره های NBA را از شرکت در تورنمنت کم اهمیت تر، یعنی جام جهانی، منصرف کرد. حتی این شرایط در برخی از کشورهای دیگر نیز حاکم بود. به عنوان مثال بن سیمنز، ستاره استرالیایی فیلادلفیا سونی سیکسرز، تصمیم گرفت تا پرتاب های سه امتیازی خود را تقویت کند و استرالیا را در جام جهانی همراهی نکرد، یا تیم ملی کانادا که بهترین های خود را در اختیار نداشت. انصراف ستاره های بزرگ آمریکا از جام جهانی، از طرفی باعث انصراف دیگر ستاره ها نیز شد، تا حدی که سی جی مک کالم، شوتینگ گارد پورتلند تریل بلیزرز در مصاحبه ای، دلیل انصراف برخی بازیکنان از تیم ملی آمریکا را، ترس از عدم موفقیت و شکست بیان کرد. ترسی که با نبود قدرت لازم در تیم به خیلی از بازیکنان سرایت کرد و در نهایت باعث عدم حضور آنها شد.
تیم ملی آمریکا در جام جهانی 2014
شاید این سوال برای شما مطرح شده باشد که چرا اکثر بازیکنان غیر آمریکایی، در تیم های خود حاضر می شوند و برعکس آمریکایی ها در تورنمنت های مختلف شرکت می کنند؟
جواب این سوال ساده است. بازیکنان آمریکا می دانند که حتی اگر در این دوره نیز شرکت نکنند، فرصت های زیادی دارند و در دوره های بعد می توانند در این مسابقات حاضر شوند و به موفقیت برسند، اما کشورهای دیگر به این قدرت نیستند و بازیکنان این کشورها، از هر فرصتی برای بالا بردن نام کشورشان و درخشش در تیم ملی استفاده می کنند و می دانند که تضمینی وجود ندارد که در دوره های بعد نیز به موفقیت برسند.
با وجود دلایل ذکر شده نیز نباید آمریکا با چنین ترکیب ضعیفی در جام جهانی 2019 حاضر می شد. مخصوصا در شرایطی که اکثر سهمیه های المپیک از این مسابقات به دست می آمد و عملکرد ضعیف آمریکا با نگرفتن سهمیه المپیک، می توانست به فاجعه ای تاریخی برای بسکتبال این کشور تبدیل شود.
تیم ملی آمریکا در المپیک 2012
