اختصاصی طرفداری- در حالی که خبر فسخ قرارداد ویلموتس با تیم ملی نقل محافل شده و البته فدراسیون فوتبال هم برای پاسخ، در تخریب چهره وی از هیچ تلاشی فروگذاری نکرده، به ما حق بدهید که گمانه‌زنی جانشین مرد بلژیکی را جدی‌تر از همیشه پیگیری کنیم. خصوصاً وقتی که پای ناجی محبوب سرخ‌های پایتخت در میان باشد؛ برانکو ایوانکوویچ!
باورتان می‌شود؟ در زمانی که فدراسیون ویلموتس را باید به دلیل نتایج ضعیف و صدالبته تبدیل قصر کی روش به خرابه فعلی به میز محاکمه بکشاند، مربی تیم ملی از دوربین‌ها فرار می‌کند و در ناکجا آباد پیام می‌فرستد که پولم را بدهید. لابد مسئولان فدراسیون با خودشان گفتند اگر آن کی روش چغر و بدبدن توانست با ما بسازد، ویلموتس قیافه مهربان تر هم قطعاً راه می‌آید! ولی در روزگار غریب این‌روزها، نازنین بلژیکی قصه ما با کرشمه‌هایش توی ذوق همه‌مان زد. در نهایت این ما ماندیم و احتمالاً خواندن مناجات‌هایی که شاید از مرحله مقدماتی جام جهانی عبور کنیم. بدبختی آن است که رنک اول آسیا را هم دیگر نداریم که فخر بفروشیم و پشتش پنهان شویم.
اگر قرار است همان‌هایی که ویلموتس را آوردند، جانشینش را هم انتخاب کنند ترجیح ما بر آن است که با همین شخص بلژیکی، ویدئوی گل خداداد عزیزی و گرفتن پنالتی رونالدو زمستان را سر کنیم. اما از آن جایی که زمزمه‌های مذاکره با برانکو ایوانکوویچ در راهروهای فدراسیون به گوش می‌خورد، بهتر است این قدر سریع حکم صادر نکنیم و حداقل پیش خودمان جوانب این تصمیم را بسنجیم. فرصت زیادی تا شروع دور برگشت مرحله مقدماتی جام جهانی 2022 باقی نمانده است و یک تصمیم غلط برابر است با یک عمر پشیمانی و البته میلیون‌ها دلاری که پرپر می‌شوند!
نقاط روشن یک بازگشت
پادشاهی با پرسپولیس
برانکو با پرسپولیس همه کار کرد. از فینال آسیا و هت‌تریک قهرمانی پرسپولیس بگیرید تا دبل جام حذفی و لیگ برتر که حتی از دید آئین نامه فدراسیون فوتبال هم غیرممکن بود. عملکرد پیرمرد کروات در پرسپولیس آن قدر درخشان بود که برای مرور دستاوردها و رکوردهایش هم فضای نگارش نداریم و هم صبر ایوب! تیمی همه فن حریف که در تهی‌ترین و فقیرترین روزهای حیاتش الدحیل شکست ناپذیر را زمین گیر و کار السد را در همان قطر تمام کرد. خاطرات خوب پرسپولیس با وی به قدری زیاد هست که سرخ‌ها سالیان بعد یک گوشه لم بزنند و بدون افسوس عدد به عدد آن سکانس‌های رویای تیم قهرمان گذشته را باز ببینند و باز بینند!
صبوری آقای کروات
بعد از آن دوران طلایی، برانکو تصمیم گرفت ایران را به مقصد دلارهای نفتی ترک کند و آقای ایفانکوفیتش عربستانی‌ها باشد تا پرفسور ایوانکوویچ سرخ‌ها! هوادران الاهلی با گل و شیرینی از آمدنش استقبال کردند و دست آخر با پرتاب بطری از خجالت وی درآمدند و عذرش را خواستند. حالا اما مرد کروات قصه ما، آزاد و بی بند است؛ لقمه آماده برای مسئولان فدراسیون که از قضا با صبوری گزینه مدنظرشان آشنا هستند. حتماً فدراسیون‌نشینان گفته‌اند کسی که چهار سال با نداری پرسپولیس ساخت قطعاٌ می‌تواند برای احقاق حقوقش "ویلموتس‌بازی" در نیاورد. جمله‌ای که خب راستش را بخواهید پربیراه نیست چون اگر از سال آخر دوران چهار ساله وی در پرسپولیس فاکتور بگیریم، مرد کروات هرگز تهدید آنچنانی برای مدیران سرخ نداشته است.
آشنایی با فوتبال آسیا؛ مثل کف دست
بزرگترین چالش کادر ویلموتس، عدم آشنایی با فوتبال آسیا بود(است!)؛ معنایش در حقیقت می شود دستاویزی برای توجیه باخت تیم ملی به عراق و بحرین! اگر قرار است دست روی دست بگذاریم تا این آشنایی شکل بگیرد لابد باید مانند کی روش 8 سال صبر کنیم و احتمالاً درجا بزنیم. اما این مورد مطمئناً برای برانکو که قریب به 9 سال سرد و گرم فوتبال ایران و آسیا را چشیده، صدق نمی‌کند. لازم نیست یکی برود و در گوشش بخواند که عراق فیزیکی بازی می‌کند، ژاپن فرصت طلب بوده و بحرین دنبال ضدفوتبال است! این مورد من را شدیداً یاد دفتر قطور آنالیز برانکو می‌اندازد؛ دفتری که ریز و درشت بازیکنان و تیم‌های فوتبال ایران و آسیا را در خودش جای داده بود. حداقلش می‌توانیم مطمئن باشیم یک شیء مانند آن دفتر کار راه‌اندازتر از تفکرات بی‌جواب ویلموتس باشد.
تجربه و پختگی مرد محبوب سرخ ها
البته که برانکو با آن تیم رویایی خود در جام جهانی 2006 هیچ ارمغان آبرومندی نداشت، اما این را هم نباید فراموش کنیم که آخرین قهرمانی فوتبال‌مان در آسیا و بهترین جایگاه ایران رنکینگ فیفا (رتبه 15) حاصل تلاش‌های همین شخص است. سرمربی سابق تیم ملی در آن زمان تفکرات خام و اشتباهات نابخشودنی کم نداشت، ولی انصافاً نباید مرد پخته الان را مانند آن برهه قضاوت کنیم. اصلاً خصلت خوبش این است که زود به اشتباهات فنی خود پی می‌برد؛ از عدم خرید سید جلال حسینی در لیگ پانزدهم بگیرید تا دعوت نکردن فرهاد مجیدی به تیم ملی که پشیمانی‌اش از هر دو را صراحتاً و بارها اعلام کرده است.
نقاط تاریک بازگشت مربی نه‌چندان کم حاشیه
نبرد جاوادنه کی روش-برانکو
حتی الان که کی روش و برانکو در فوتبال ایران نیستند، ارتش دو طرف همچنان در خط مقدم با دل و جان برابر هم مبارزه می‌کنند. در این شرایط که طعم تلخ جدل بی‌پایان کراوت-پرتغالی گذشته هنوز فراموش نشده، بازگشت یک طرف از این نبرد، مثل غده سرطانی فوتبال ما را از پا در خواهد آرود. شاید کی روش از ایران رفته باشد اما حامیانش همچنان یک گوشه نیش می‌زنند و احتمالاً از همین حالا برای برانکو کمین کرده‌اند. بزرگترین مخالف کی روش اگر فکر برگشت به تیم ملی به سرش خورده است باید خودش را برای یک نبرد به همان اندازه مخرب گذشته آماده کند. خود کی روش هنگام خداحافظی در فرودگاه، بی خیال برانکو نشده بود و او را عامل اصلی جدایی خودش می‌دانست. البته که این رجزها بی‌پاسخ نماند و طرف مقابل مرد پرتغالی، با حمایت هواداران پرسپولیس به قدر کافی ضدحمله می‌زد.
حاشیه با ستارگان فوتبال ایران
با درگیری کی روش و برانکو و یارکشی‌ها پای خیلی از ستارگان فوتبال هم وسط کشیده شد. شاید بارزترین نمونه آن هم سردار آزمون باشد. کنایه سرمربی وقت پرسولیس به عملکرد ضعیف مهاجم تیم ملی و به تبع آن درگیری لفظی و پیامکی پدر سردار آزمون، همچنان کهنه نشده است. «یک روز تو را به پایین می‌کشم»،«دهانت را ببند و سرت به کار خودت باشد»، «کاری با تو می‌کنم که فراموش نکنی» و...؛ این‌ها احتمالاً قسمت ملایم پیامک پدر سردار به برانکو هستند. چگونه توقع دارید با آمدن این شخص به تیم ملی، آزمون و پدرش قربان صدقه وی بروند؟ حتی اگر دو طرف هم کوتاه بیایند، بازیکنی مانند سردار در زمین بازی از سخنان کسی که همین چند وقت پیش او را به باد انتقاد بسته بود پیروی می‌کند؟ واقعاً در فکرمان نمی‌گنجد با وجود همه این ماجراهای برانکو با بازیکنانی مانند رامین رضاییان که قصه‌اش دست کمی از سردار ندارد، سرمربی تیم را همانند کی روش که به قول خودشان مانند یک پدر بود، اطاعت کنند؟ بی خیال!
فوتبالی که آه در بساط ندارد!
اما شاید جدی‌ترین چالش فعلی برای فوتبال ما، دلارها و یوروهایی است که تهدید بلوکه شدن بلای جان‌شان است. تمامی این حاشیه‌های پیش آمده برای ویلموتس و سابقاً برای کی‌روش، زیر سر همین چند کیسه پولی است که هم در تهیه‌اش عاجز هستیم و هم در انتقالش! برانکو مربی ارزانی نیست؛ هر چه قدر هم که در عربستان ناکام بوده باشد، بازهم مربی نائب قهرمان آسیا است. این یعنی در بدترین حالت رقبای دست به نقد احتمالاً قطری و آسیای شرقی همین حالا برای بردن مزایده وارد گود شده‌اند. اما این ور ما همچنان در حال چک و چانه زدن با ویلموتس هستیم که احتمالاً با فسخ قراردادش هشت‌مان بیشتر از همیشه گرو نه‌مان خواهد بود. این را هم فراموش نکنیم که همین برانکو آن قدر هم صبور نیست؛ به خاطر دارید که به محبوبیت افسانه‌ای خود نزد هواداران پرسپولیس پشت پا زد و بطری‌های طلایی و نفتی را به ایسلندی‌های عاشقانه ترجیح داد.
سخن پایانی
نتیجه با خودتان است؛ هر چه قدر که شک به توانمندی‌های برانکو بی‌انصافی است، همان قدر هم ایده گل و بلبل شدن اوضاع فوتبال‌مان با بازگشت وی اغراق به نظر می‌رسد. اما مهم‌تر از همه چیز اهمیت دادن به زمان است. اگر غفلت کنیم و به امید یک ویلموتس رویایی خیال ببافیم، احتمالاً در راهروهای فیفا جز هنگام شکایت‌های تلنبار شده اسمی از ایران نخواهد بود.
