طرفداری - استفاده از واژه فراموش شده برای پاول ندود شاید کمی اغراق‌آمیز به نظر برسد، اما به نسبت بازیکنی با کیفیت او، اسمش بسیار کمتر از لیاقتش به عنوان بهترین بازیکن یک نسل عنوان می‌شود. دهه 90 میلادی و اوایل هزاره دوم یک دوره طلایی برای هافبک ها محسوب می‌شود، با توجه به حضور همزمان بازیکنانی نظیر فیگو، گیگز، روی کاستا و زیدان در رأس آن نسل. اما یک هافبک تمام عیار دیگر در کنار این بازیکنان در حافظه من باقی مانده است، اما نه فقط به خاطر مو های بِلوند رها در بادش، بدون شک پاول ندود کاندیدای عنوان کامل‌ترین هافبک نسل طلایی است، بازیکنی که به حق از سوی هواداران ایتالیایی لقب "ویرانگر اهل چک" را گرفته بود.
همان اتفاقی که برای بسیاری از استعدادها در زمین فوتبال پیش آمده بود برای پاول ندود نیز به وقوع پیوست، او پله های ترقی را به سرعت طی کرد و از یک بازیکن بی نام و نشان به یکی از مطرح‌ترین بازیکنان جمهوری چک تبدیل شد. او در سن 19 سالگی برای تیم اول دوکلا پراگ به میدان می‌رفت و همان زمان بود که با بازی های درخشان خود نظر برترین تیم کشور، یعنی اسلاویا پراگ را به خود جلب کرد و با پیوستن به آن تیم فرصت انداختن نام خود بر روی زبان ها را به دست آورد.
اولین مرتبه که او نظر کارشناسان فوتبال در سراسر اروپا را به خود معطوف کرد به جام ملت های اروپا در سال 1996 برمی‌گردد. جمهوری چک برای اولین مرتبه به عنوان یک تیم مستقل در این مسابقات شرکت کرده بود و هواداران خود را ناامید نکرد. پس از شکست دادن انگلستان در استادیوم ومبلی لندن در نیمه نهایی هواداران چک یکی از باشکوه‌ترین لحظات فوتبال خود را تجربه کردند، جمهوری چک با حذف کردن پرتغال و فرانسه در مراحل حذفی جهان فوتبال را شوکه کرده بود و پس از آنها نوبت به سه شیر ها رسیده بود.
اما متأسفانه الیور بیرهوف با به ثمر رساندن یک گل طلایی در وقت های اضافه بازی فینال، رویاهای یک ملت را نابود کرد و آلمان با شکست دادن جمهوری چک تازه متولد شده قهرمان جام ملت های 1996 شد. پس از اتمام مسابقات 2 ستاره تیم چک به نام های کارل پوبورسکی و پاتریک برگر به لیگ پرستاره انگلستان نقل مکان کردند و به تیم های مطرح منچستر یونایتد و لیورپول پیوستند. درحالیکه پاول ندود به لاتزیو پیوست و فوتبال خود را در لیگی پیگیری کرد که در حال اثبات کردن خود به عنوان رقابتی‌ترین لیگ جهان بود.
زمانی که من 9 سال سن داشتم، ترکیب قدرت فوتبال ایتالیا به همراه مربی های طراز اول آنها به علاوه شبکه 4 فوتبال ایتالیا باعث شده بودند که من بیشتر از هر لیگ دیگری مبهوت فوتبال دلربای لیگ ایتالیا بشوم، تلفیق خصوصیت تأثیرپذیری من در آن سن و سال و فوتبال احساسی و خوش‌ذوق ایتالیا دست به دست هم داده بودند تا لیگ ایتالیا بیش از هر چیز دیگری جای خود را در قلب من باز کند. بهترین بازیکنان جهان با جوراب های پایین کشیده در آن لیگ بازی می‌کردند و در شادی های پس از گل پیراهن خود را در می‌آوردند و با هیجان به اطراف پرتاب می‌کردند و به طور عجیبی با پوشیدن همان جلیقه هایی که به تن پدر ها زار می‌زدند، بسیار خوشتیپ نیز به نظر می‌رسیدند!
در کنار تمام جذابیت های این لیگ، بازیکنان دلربا و کاریزماتیک زیادی نظیر کریستین ویری، باتیستوتا، اینزاگی و شوچنکو به لیگ ایتالیا پیوسته بودند. با وجود این تعداد ستاره در آن لیگ به راحتی امکان داشت که پاول ندود در میان آنها گم شود و حتی مفسران فوتبال هم استعداد ناب او را نبینند، تمام این ها به راحتی امکان‌پذیر بود اگر او هر هفته از فاصله 30 متری توپ را به تور دروازه رقبا نمی‌چسباند.
او 5 سال درخشان را در لاتزیو سپری کرد و موفق شد در فصل 1999/2000 جام قهرمانی لیگ ایتالیا را بالای سر ببرد، طولی نکشید که فوتبال دوستان در سرتاسر جهان به استعداد این بازیکن اهل جمهوری چک پی بردند، بخصوص که او در تیمی درخشیده بود که ستاره هایی همچون ویری و نستا در آن حضور داشتند، اما نابغه لاتزیو در آن سال ها کسی به جز پاول ندود نبود.
هافبک هایی که در آن زمان در زمره برترین هافبک های ایتالیا و اروپا به شمار می‌آمدند همگی از آن دست بازیکنانی بودند که با حرکات فانتزی و استفاده از استعداد و هوش سرشار، جایگاه خود را در جهان فوتبال به دست آورده بودند. در آن زمان زیدان در یوونتوس و روی کاستا در میلان ستاره هایی بودند که با پاس های دقیق و بلند خود هواداران را به وجد می‌آوردند، گاهاً حتی بدون آنکه آنچنان در زمین عرق بریزند. اما پاول ندود علاوه بر توانایی های خلاقانه و فوتبال فانتزی، جنگندگی و دوندگی را نیز به فوتبال خود اضافه کرده بود تا به یک هافبک طراز اول بدون نقص تبدیل شود.
در سال 2001 باشگاه رئال مادرید با شکستن رکورد نقل و انتقالات زین الدین زیدان را از یوونتوس خریداری کرد و تیم یوونتوس برای پر کردن جای خالی این هافبک فرانسوی به سراغ پاول ندود رفت، کاری که این بازیکن اهل جمهوری چک به خوبی از عهده آن برآمد. بدون شک پر کردن جای زیدان کار راحتی نبوده، اما دستاورد هایی که ندود طی 9 سال در شهر تورین به دست آورد به قدری عظیم بوده که او را به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال به یاد آوریم.
او در آغاز کار در یوونتوس اندکی به مشکل برخورده بود، اما از زمانی که مارچلو لیپی سرمربی آن زمان یوونتوس پست او را تغییر داد و از او در پشت 2 مهاجم تیم یعنی دل پیرو و ترزگه استفاده کرد، پاول ندود درخشش خود برای بیانکونری آغاز کرد. با رهبری پاول ندود در خط میانی یوونتوس، بانوی پیر موفق شد در فصول 2001/02 و 2002/03 دو اسکودتو متوالی را به تورین ببرد. و بدون شک مهمترین اتفاق فوتبالی پاول ندود در سال 2003 رقم خورد و او با به دست آوردن توپ طلا در آن سال، رسماً خود را به عنوان بهترین فوتبالیست جهان معرفی کرد، برای اینکه بیشتر متوجه ارزش این توپ طلا بشوید باید اضافه کنم که در آن سال عناوین دومین و سومین بازیکن برتر سال به ترتیب به تیری آنری و پائولو مالدینی رسید. تیری آنری آماده که در نیمه راه فتح لیگ برتر بدون شکست همراه آرسنال قرار داشت، در کنار پائولو مالدینی که از دید من بهترین مدافع تاریخ فوتبال است و در آن سال به همراه آث میلان قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شده بود و در دیدار نهایی این جام نیز به عنوان بهترین بازیکن زمین شناخته شده بود.
در سال های بعد شرایط برای ندود در یوونتوس چندان بدون فراز و نشیب هم نبود بخصوص که او چند بار دچار مصدومیت های جدی شد، با این وجود او همواره نقش کلیدی در تیم ایفا می‌کرد و عملکرد تأثیرگذاری در 2 قهرمانی لیگ ایتالیا در فصول 2004/05 و 2005/06 داشت، هرچند که بعداً به جرم تبانی این عناوین از یوونتوس پس گرفته شد. پس از اینکه یوونتوس در سال 2006 به جرم تبانی و دستکاری در نتایج به سری بی ایتالیا سقوط کرد تعدادی از ستاره های آنها از این تیم جدا شدند، اما پاول ندود یکی از آنها نبود. او در باشگاهی که به عنوان خانه خطابش کرده بود ماند و بانوی پیر به کمک او همان سال قهرمان سری بی ایتالیا شد و به جایگاه اصلی خود بازگشت.
با تمام تعاریفی که از ندود می‌شود، او هیچ‌گاه به قدر لیاقتش شناخته شده نبوده است. من فکر می‌کنم اگر در بازه زمانی سال های 2000-2006 از هر مربی بزرگی می‌خواستند که تیم رویایی خود را معرفی بکند، پاول ندود در تیم رویایی اکثریت آنها حضور می‌داشت. او یک هافبک جنگنده بود که به خاطر موفقیت تیم از خودگذشتگی زیادی نشان می‌داد. شاید شما با دیدن مدل مو های زیبا و مرتب او از میزان جندگی او در زمین متعجب شوید، او بدون شک از سختکوش‌ترین بازیکنان نسل خود بود. پاول ندود یک بازیکن همه فن حریف بود که با پاس کاری های تک ضرب خود تیم را به حرکت در می‌آورد، اما در صورت نیاز تیم مانند استیون جرارد با یک شوت از راه دور پیروزی را برای تیم خود به ارمغان می‌آورد.
او بازیکنی بود که می‌تواند برای فوتبال مدرن امروز نیز کاملاً کارآمد باشد، پاول ندود نماد یک بازیکن همه کاره و بدون نقص در مرکز زمین است که باید در زمره یکی از بهترین فوتبالیست های نسل خود قرار بگیرد.
