S. Iمن تا سال ها فوتبال داخلی ندیده بودم فقط بازی های آلمان و رئال برام جذاب بود بعد جام جهانی ۲۰۱۰ اسپانیا و بعدا بایرن هم برام جذاب شد
یه بازه ای شد حدودای ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ من تقریبا هر فوتبالی میشد میدیدم از لیگ جزیره تا سری آ و لیگ اروپا شنبه یکشنبه ها روزی ۳ یا ۴ تا مسابقه رو شاخش بود
تو همون بازه چند مسابقه داخلی هم دیدم بعدا هم‌اتفاقی اینور اونور بازی های داخلی رو دیدم
تفاوت ها زیاده حتی طرز دویدن و پاس دادن لیگ ایران جلوی لیگ های تاپ‌اروپایی آماتور میزنه
فک‌کنم اولین مسابقه داخلی که دیدم یه طرفش سپاهان بود (شایدم استقلال) طرز پاس دادن و انتقال توپ‌برام خنده دار بود
یا مثلا چیزی که برام‌جالبه اینه که تو ایران ضربه ایستگاهی زن خوب نداریم ضربه ایستگاهی یه مهارت کاملا اکتسابی هست که نیازی به استعداد و توانایی نداره فقط با تمرین و مطالعه رو سبک ضربه زدن به توپ بوجود میاد اما هیچ ایستگاهی زن قهاری تو ایران نداریم
کنترل توپ /پاس کاری / دریبل/ ظرافت بازی و نهایتا تاکتیک های مربی تفاوت های مشهود فوتبال ایران و اروپائه
ما به عنوان یه کشور ۸۰ میلیونی پتانسیل زیادی برای فوتبال داریم درسته آسیایی هستیم اما حداقل در حیطه آسیا میتونیم موفق باشیم و تو صدور بازیکن به اروپا با آفریقا رقابت کنیم اما این رقابت نیاز به سرمایه گذاری های کلان داره
کشور های مث قطر سرمایه گذاری زیاد کردن اما به واسطه نبود جمعیت و نبود علاقه پتانسیل خیلی بالایی برای تولید بازیکن کلاس جهانی ندارن
چیزی که هنوز درک نمیکنم چین هستش
چین هم سرمایه گذاری کرده هم جمعیت داره هم علاقه اما سال هاست کوچک ترین پیشرفتی در فوتبال نداشتن
