مطلب ارسالی کاربران
#آنالیز_ما ✅ "بی‌تعهدی، نظم و سرعت" برای شگفت‌انگیز شدن و سردرگمی مخاطب...
#آنالیز_ما
✅ "بی‌تعهدی، نظم و سرعت" برای شگفت‌انگیز شدن و سردرگمی مخاطب...
بدون شک، حتی بالاتر از دونفره "ایموبیله - کایسدو" و "ایلیچیچ - موریل" ،
زوج "ورنر - سابیتزر" ، با کلاس‌ترین زوج شگفت‌انگیز این فصل رقابت‌های اروپاییه.
درست به همون اندازه که لایپزیگ تو این فصل اعتبار بدست آورده، بازیکنهای این تیم هم به اوج شخصیت رسیدن و همه اینها حاصل تفکر غالب ناگلزمن و پشت سرش، مسیر درست این باشگاهه.
سخته تصور اینکه بازیکنی بتونه پابه‌پای لواندوفسکی برای رتبه اول جدول گلزنان بوندسلیگا رقابت کنه؛
اما ورنر همون کسی بود که در طول فصل، از پس این کار سخت، به راحتی بر میومد و افزایش اختلاف لوا بعد از هر بار گلزنی رو، بلافاصله جبران میکرد.
ورنر حتی تو مقطعی از فصل، خودش رو بالاتر لواندوفسکی هم قرار داد، ولی درخشش دوباره لوا به تَبَع درخشش بایرن با فلیک، باعث شد تا اختلاف چهار گله، پایان رقابت فوق‌ستاره‌ای که به اوج پختگی رسیده و استعدادی که برای فوق‌ستاره شدن تلاش میکنه، باشه.
اما تفاوت ورنر در اینه که بدونیم اون بازیکنی تو پست مهاجم تموم‌کننده نیست؛
هفت پاس گلش تو این فصل بوندسلیگا که چهار بار از لواندوفسکی بیشتره، حالا اون اختلاف چهارتایی لوا رو تو گلزنی جبران میکنه تا هر دو بازیکن در تاثیرگذاری روی گلهای تیم‌هاشون در بوندسلیگا، عملکردی برابر داشته باشن.
لایپزیگ به سیستم مشخصی پایبند نیست و ناگلزمن متناسب با هر بازی، از ایده‌ای منحصر به فرد و به خصوص برای چینش بازیکن‌هاش استفاده میکنه؛
اونها حتی در طول ۹۰ دقیقه هم به ترکیب ابتدایی‌شون تعهد ندارن و این عدم تعهد، فوق‌العاده‌ترین و بارز ترین ویژگی سرمربی‌ایه که ذهنش پر از خلاقیت و ایده‌های درخشانه.
لایپزیگ فصل رو با ترکیب ۳-۳-۴ مقابل یونیون برلین شروع کرد و با ۳-۴-۳ای که مقابل تاتنهام دائما به ۲-۵-۳ سوئیچ میشد به اتمام رسوند و در طول فصل هم دائما با ترکیب‌های متنوع، رقبا رو سوپرایز میکرد.
ناگلزمن ترکیبی از "نظم" توتال فوتبال و "سرعت" تیمهای الگوی مربیگریش، یورگن کلوپه.
لایپزیگ "نظم و سرعت" رو باهمدیگه داره؛
دو فاکتوری که قرارگیری همزمان‌شون در کنار یکدیگه، عامل اصلی ویرانگری لایپزیگه تا اونها با سرعتی زیاد و نظمی فوق‌العاده، دائما با تغییر سیستم‌شون در طول بازی، حریف رو سردرگم کنن.
ناگلزمن از تمام ۱۱ نفر ترکیب، به یک اندازه برای گلزنی و دفاع استفاده میکنه؛
اون حتی به نفراتی خاص برای چینش این ترکیب هم متعهد نیست و بازیکنهای خط دفاع و هافبک و حمله رو تو بازیهای مختلف، متناسب با تفکراتش تغییر میده.
لایپزیگ مدل یولیان ناگلزمن مجموعه‌ای از سه لغت شگعت‌انگیزه؛
"بی‌تعهدی، نظم و سرعت"
عدم تعهد، لایپزیگ رو رمزآلود کرده و "نظم و سرعت" باعث شده که این رمز برای هیچکسی جز خود ناگلزمن و شاگردهاش قابل کشف نباشه تا بازیکنهای سرعتی و منظم ترکیب، بدون تعهد به نقطه‌ای خاص از زمین، تو پست‌های مختلف جابجا شن و حریف رو غافلگیر کنن.
چینش لایپزیگ اگه با سیستم ۲-۴-۴ آغاز بشه، سابیتزر با اضافه شدن به زوج "پاتریک شیک - ورنر"
و امیل فورسبرگ با متمایل شدن از کناره‌ها به مرکز زمین، ترکیب رو به ۳-۳-۴ تبدیل میکنن؛
چینش اگه با ترکیب ۲-۵-۳ شروع بشه، سابیتزر با تغییر دائمی موقعیت خودش بین خط هافبک و حمله، قرارگیری بازیکن‌ها رو به ۳-۴-۳ و بالعکس تغییر میده و در نهایت اگه سه نفره "ان‌کونکو، شیک و ورنر" در خط حمله دیده بشه، ان‌کونکو با برگشت‌های دائمی‌اش به خط هافبک، باعث ایجاد چینش ۲-۵-۳ میشه.
تنوع بیش از حد تفکرات ناگلزمن باعث میشه تا بازیکن‌هایی مثل ورنر و سابیتزر که تنوع مهارتی و تاکتیک‌پذیری بالایی دارن، به نهایت درخشش برسن.
اینکه سابیتزر در آن واحد هم تو کارهای دفاعی به کلاشترمن در سمت راست کمک میکنه، هم خط هافبک رو مدیریت میکنه و هم به حمله اضافه میشه،
و اینکه تیمو ورنر تو یک‌سوم زمین حریف آروم و قرار نداره و تو تمام پست‌های هجومی قابل مشاهده‌ست، عامل اصلی جذابیت و عملکرد خیره‌کننده لایپزیگه.
عاملی که نتیجه تفکرات اعجوبه‌ای آلمانیه که نقش بازیکن‌ها در ترکی‌های مختلف فوتبال رو به زیبایی درک کرده؛
مردی که فقط ۳۲ سال از سنّش گذشته و حالا حالا ها میتونه با "بی‌تعهدی و نظم و سرعت" ، شگفت‌انگیز باشه و بیننده‌های فوتبال رو سردرگم کنه...
