مثلث برمودا یا مثلث شیطان در واقع نامی است که به منطقه ای در جنوب شرقی آمریکا اطلاق می گردد. این منطقه که شکلی شبیه به یک مثلث دارد، بخشی از غرب اقیانوس اطلس شمالی را در بر می گیرد.
گزارش های زیادی مبنی بر خطرناک بودن این منطقه وجود دارد و شواهد بیانگر آن است که در این منطقه موجودات ماوراءالطبیعه حضور دارند. نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا نیز این منطقه را پرخطر می داند و هشدارهایی پیرامون آن داده است. حتی صندوق جهانی طبیعت نیز طی پژوهشی که در سال 1997 انجام داده، فهرستی از 10 منطقه خطرناک کشتی رانی تهیه کرده که مثلث برمودا نیز یکی از آن ها می باشد.
نام "مثلث برمودا" را نخستین بار مقاله نویسی به نام وینسنت گادیس در سال 1964 برای مجله آرگوسی مورد استفاده قرار داد. او در مقاله خود بیان کرده که کشتی ها و هواپیماهای فراوانی بدون هیچ دلیل مشخصی در این دریا دچار حادثه می شوند. البته لازم به ذکر است که بگوییم او اولین کسی نبود که متوجه این موضوع شده بود و پیش از او جورج ایکس ساندز به این رویدادهای عجیب پی برده بود و حتی به بیان آن در مجله فِیت نیز اقدام کرد. ادعای این مقاله نویسان مبنی بر اتفاقات عجیب مثلث شیطان، کاملا درست بود؛ در اواسط قرن نوزدهم حدود 50 کشتی و 21 هواپیما به طرز مرموزی در این دریا ناپدید یا دچار حادثه شدند. نکته عجیبی که در رابطه با تمامی این کشتی ها و هواپیماها وجود دارد، عدم ارسال سیگنال های خطر در این منطقه بود. تلاش های زیادی برای نجات این وسایل انجام شد ولی هیچ کدام نتیجه ای در بر نداشت.
در سال 1962 مجله لژیون آمریکایی در زمینه پرواز 19 ادعا کرد که فرمانده ماموریت گفته: "ما در حال ورود به آب های سفید هستیم و هیچ چیز خوب به نظر نمی رسد. ما نمیدانیم در کجا قرار داریم، آب سفید است یا سبز؟". در آن زمان شایعاتی هم مبنی بر فرستادن پرواز 19 به مریخ قوت گرفته بود. تحقیق در مورد مثلث برمودا و حوادثِ رخ داده در آن بسیار مورد توجه بود و افراد بی شماری اخبار آن را پیگیری می کردند. یکی از پژوهشگران دانشگاه ایالتی آریزونا "لورنس دیوید کخ" معتقد بود که نوشته های موجود در رابطه با مثلث شیطان بیش از حد اغراق آمیز هستند، از همین رو خود به بررسی وقایع و پرس و جو از بازماندگان اقدام نمود که در نهایت به نتایج جالبی دست پیدا کرد؛ او به این نتیجه رسید که این منطقه طوفان های گرمسیری شدیدی را تجربه می کرده که هواپیماها و کشتی های بزرگتر بیش از بقیه دچار این طوفان می شدند و در نهایت ناپدید می گشتند. در سال 1972 یک کشتی نفت کش در این منطقه غرق شد که بقایای آن را در خلیج مکزیک پیدا کردند، بررسی های انجام شده نشانگر آن است که کاپیتان کشتی در دفتر کابین فنجان قهوه خود را به سختی در دستانش فشرده و در همان حال جان سپرده است. در این میان هواپیماها و کشتی های کوچکتری وجود داشتند که توانسته بودند از این منطقه نفرین شده خود را به بندر برسانند.
موقعیت مکانی مثلث برمودا:
به طور کلی باید بگوییم مرزهای مشخصی برای مثلث برمودا تعیین نگشته ولی در مقاله ای که گادیس منتشر کرده بود، 3 راس این مثلث را میامی فلوریدا، سان خوآن پورتوریکو و جزیره برمودا بیان نموده است. نویسنده هایی که بعدها به بررسی مثلث برمودا پرداختند این مرزبندی را رد کردند؛ راس هایی که آن ها برای این مثلث در نظر گرفته بودند، ناحیه ای 1300000 تا 3900000 کیلومتر مربعی را شامل می شد. راس این مثلث نزدیک برمودا واقع شده و قسمت انحنای آن از سمت پایین فلوریدا ادامه می یابد و از پورتوریکو عبور می کند و به سمت شرق و جنوب انحراف پیدا می کند و از دل دریای سارگاسو می گذرد، سپس دوباره به برمودا باز می گردد.
افسانه های مثلث برمودا:
افلاطون در نوشته ای بیان داشته: مردم آتلانتیس به قصد فتح آتن لشگر بسیار بزرگی را گردهم آورده بودند که زئوس طوفانی شدید را بر آن ها نازل کرد؛ این طوفان زمین لرزه و سیل های عظیمی را به دنبال داشت که باعثِ نابودی آتلانتیس در طول یک شبانه روز گشت. از آن پس مثلث برمودا انرژی خاصی پیدا کرده که هر چیزی را به درون آب می کشاند.
کشف راز مثلث برمودا:
جدیدترین تحقیقاتی که در این منطقه صورت گرفته، وجود پدیده ای به نام گره دریایی را مطرح می کند. آن ها گره دریایی را به سواحل فلوریدا، برمودا و پورتوریکو نسبت می دهند. این پدیده در اثر برخورد 3 طوفان بزرگ که از 3 جهت مختلف به یکدیگر می رسند، ایجاد می شود و امواجی با قدرت فرازمینی را ایجاد می کنند که خطری بزرگ برای کشتی ها و همچنین هواپیماها پدید می آورند. دانشمندان برای اثبات این قضیه غرق شدن کشتی یو اس اس سایکلوب را شبیه سازی کردند و وقتی آن را در شرایط مشابه مثلث برمودا قرار دادند مشاهده نمودند که کشتی سریع غرق شد. این امواج که در دنیای واقعی می تواند تا 30 متر هم ارتفاع داشته باشد باعث درهم گسیختگی کشتی ها شده و گاها آن ها را به دو نیم می شکند؛ هر چه کشتی بزرگتر باشد امکان غرق شدنش هم بیشتر می شود.
