هنگامی که فرانک لمپارد در اوایل ماه ژوئیه به عنوان سرمربی چلسی در استمفورد بریج معرفی شد، بارها و بارها دربارۀ چالشی پیش‌رویش صحبت کرد.
این مرد ۴۱ ساله گفت که انتظارات بالا است؛ کمی لطف و مهربانی در ابتدای کار وجود خواهد داشت اما در ادامه بر اساس عملکردش به عنوان مربی مورد قضاوت خواهد گرفت و نه بر اساس دوران ۱۳ ساله‌اش در چلسی به عنوان بازیکن. در صورت حاصل نشدن نتایج دلخواه، با او نیز مانند مربیان قبلی رفتار خواهد شد.
اما عوامل مهمی دیگری نیز وجود داشت. این انتظارات بالا، کاهش یافته بود زیرا لمپارد بهترین بازیکن خود یعنی ادن هازارد را از دست داده بود و به دلیل ممنوعیت نقل و انتقال دو پنجره‌ای، باشگاه هیچ فرصتی برای تقویت تیمش نداشت.
در عوض، قرار بود لمپارد از بازیکنان جوان‌تر استفاده کند، چیزی که هواداران سال‌ها خواستار آن بوده‌اند و تا آن روز، سایر سرمربیان مانع آن عمل می‌کردند - که بیشتر بخاطر جیب های پرپول رومن آبراموویچ هنگام ورود به بازار نقل و انتقالات بود.
بنابراین با یک سرمربی نسبتاً تازه کار، یک تیم جوان و چهار رقیب که انجام تقویت تیمشان در نقل و انتقالات بودند، روبرو شدن با مشکلات مختلف آغاز شد. بسیاری از هواداران در حالی که به آرزویشان رسیده بودند، ورود به مسیر پرخطری را تجربه می‌کردند.
آنچه تا اینجای فصل به چشم می‌آید و تقریباً همه را غافلگیر کرده است، عملکرد فراتر از انتظار تمی آبراهام، میسن مونت، فیکایو توموری و سایرین و انگیزه بالای بازیکنان مسن و اثبات اینکه لمپارد مدیری خوب و تاکتیسینی خبره است، بوده است.
در طول مسیر ده ماهۀ لمپارد، مشکلات زیادی وجود داشته‌اند اما داستان حکم‌فرمایی او تا به امروز یکی از داستانی سرشار از نکات هیجان انگیز و مثبت بوده است.
پیش فصل
دقیقاً شش روز از آغاز کار لمپارد گذشته بود که چلسی باید وارد میدان مسابقه میشد.
آماده‌سازی‌های پیش فصل با سفر به ایرلند آغاز شد و چلسی با تیم‌های بوهمیانز و اتلتیک سنت. پاتریک، روبرو شد.
با بازگشت «ارتش بازیکنان قرضی» به باشگاه برای پیش‌فصل، رویارویی با بوهمیانز عملاً یک امتحان برای بسیاری از بازیکنان محسوب میشد. درینک‌واتر و تیموئه باکایوکو در لیست بازیکنان بودند و این دیدار با تساوی ۱-۱ به پایان رسید.
اما بازی بازیکنان باتجربه زیر سایه عملکرد خوب بیلی گیلمور، کانر گالاگر و یان ماتسن قرار گرفت. زنگ خطر برای درینک‌واتر، باکایوکو و همچنین پیازون و کندی به صدا در آمده بود.
اولین پیروزی همراه با کلین شیت، برابر سینت پاتریک همزمان با بازگشت بعضی از بازیکنان اصلی و عملی شدن سبک و تفکرات مدنظر لمپارد حاصل شد.
سیستم های ۴۲۳۱، ۴۳۳ و ۴۴۲ لوزی همگی قبل از سفر به ژاپن و شکست ۱-۰ برابر کاوازاکی فرونتال، مورد آزمایش قرار گرفتند.
چلسی با پیروزی ۲-۱ مقابل بارسلونا و گلزنی تمی آبراهام روند پیروزی را از نو آغاز کرد و روال خوب خود را با برد ۴-۳ در برابر ردینگ و یک برد دیگر جلوی ردبول سالزبورگ ادامه داد.
پیش فصل با نتیجه تساوی ۲-۲ مقابل بوروسیا مونشن گلادباخ به پایان رسید اما لمپارد پس از آن بود که با اولین چالش بزرگ خود روبرو شد.
به نظر میرسید داوید لوئیز قرار است نقش مهمی در تیم لمپارد بداشته باشد تا اینکه در آخرین روز نقل و انتقالات، به طرز شوکه کننده‌ای به آرسنال پیوست.
ریشه این ماجرا به بازی با سالزبورگ برمی‌گردد، جایی که لمپارد نشان داد تضمینی برای قرار گرفتن لوئیز در ترکیب اصلی چلسی داشته وجود ندارد.
لوئیز در آخرین بازی پیش‌فصل نیمکت نشین بود و پس از آن «مکالمه‌هایی صادقانه» بین او و لمپارد صورت گرفت.
لوئیز آماده رفتن بود و لمپارد از عملکرد خوب کورت زوما و فیکایو توموری، که هر دو به اورتون لینک شده بودند، خوشحال بود. همچنین در همین حین، تونی رودیگر همچنان در حال ریکاوری پس از مصدومیتش بود.
این اولین اتفاقی بود که قدرت لمپارد را در باشگاه نشان میداد. وقتی بازیکنی بزرگی به درب خروجی باشگاه هدایت می‌شود، مهر تاییدی بر این مسئله بود که تصمیم نهایی برعهده چه کسی است.
اوت
اولین مسابقه رسمی، یک سفر هیجان‌انگیز به اولدترافورد برای رویارویی با یونایتد بود که از اواخر فصل قبل زیر نظر سولسشر دچار افت شده بود.
پس از برخورد ضربه آبراهام به تیرک، امید آبی‌ها افزایش یافت اما در یک چشم به هم زدن ورق برگشت.
یونایتد از فرصت هایش بهره برد و شکست ۴-۰ به لمپارد گوشزد کرد که چه مسئولیت سنگینی را برعهده گرفته است.
اما خبری از داد و فریاد و درگیری در رختکن نبود، بلکه پیامی کاملا واضح به نظر همگان رسید: این یک پروژه بلندمدت است و نیاز به پیشرفت دارد.
وضعیت با سفر به استانبول برای رویارویی با لیورپول در سوپر کاپ چالش‌برانگیزتر به نظر میرسید، اما تیم جوان لمپارد با گرفتن تساوی مقابل قهرمان چمپیونزلیگ و کشاندن بازی به ضربات پنالتی، خودی نشان داد.
پس از آن بازی، آبراهام بابت از دست دادن پنالتی، در شبکه های اجتماعی هدف توهین‌های نژادپرستانه قرار گرفت. با این حال، آن دیدار برای چلسی خروجی مثبتی هم داشت و نشان داد آبی‌ها توان رقابت نزدیک بهترین تیم انگلیس را دارند و این نشانه‌ی مثبت، عاملی محرک برای لمپارد بود.
داستان با یک تساوی ۱-۱ بالستر در بریج دنبال شد اما اولین برد لمپارد مقابل نوریچ سیتی با گلزنی‌های آبراهام و مونت رقم خورد.
چلسی همچنین برخی بازیکنان کلیدی خود را در اختیار نداشت. انگولو کانته هنوز با مصدومیت دست و پنجه نرم میکرد، ویلیان به طور کامل بهبود نیافته بود و رودیگر چند ماه تا بازگشت فاصله داشت.
این ماه با تلخی به پایان رسید. از دست دادن برتری ۲-۰ مقابل شفیلد یونایتد منجر شد تیم تازه صعود کرده به لیگ برتر بتواند از آن دیدار یک امتیاز کسب کند.
در آن دیدار، تاکتیک‌های لمپارد زیر سوال رفتند و همچنین گیلمور ۱۹ ساله اولین تجربه لیگ‌برتری‌اش را بدست آورد.
لمپارد در این برهه برای اولین بار با چهره‌ای ناامید مقابل خبرنگاران قرار گرفت و در کنفرانس خبری از عدم توانایی مدیریت بازی توسط بازیکنانش ابراز ناراحتی و ناامیدی کرد.
سپتامبر
چلسی خارج از فرم همیشگی خود بود و تا به اینجای کار از کورس قهرمانی جامانده بود، اما پیروزی پنج بر دو مقابل ولور همپتون بسیار مورد توجه قرار گرفت.
هنوز توانایی آبراهام مورد تردید بود، اما هتریک خیره کننده او مقابل ولوز در مولینکس، این نوید را داد که این بازیکن ۲۲ ساله، همان شماره نهی است که چلسی به آن نیاز دارد.
دیگر اتفاق بزرگ این بازی، عملکرد درخشان توموری بود که وعده ظهور یک بازیکن خوب در تیم لمپارد را میداد؛ سرمربی چلسی مایل است که هر چه بیشتر با بازیکنان جوان کار کند و مدام نیل بات (سرپرست توسعه جوانان) را ستایش می کند و مشتاق است در صورت امکان، بازی تیم‌های پایه چلسی را از نزدیک تماشا کند؛ توموری یکی دیگر از آن جوانان خوش شانسی بود که پتانسیل بالقوه آن ها به بالفعل تبدیل شد.
رقابت لیگ قهرمانان اروپا با شکست یک بر صفر چلسی مقابل والنسیا آغاز شد.
نکته بحث برانگیز این بازی، پنالتی حساسی بود که راس بارکلی پس از تعویض شدنش بدست آورد تا بتواند بازی را به تساوی بکشاند، اما آن را از دست داد؛ لمپارد و بارکلی موافق این تصمیم بودند (زدن ضربه توسط بارکلی) که البته به مذاق ویلیان و جرجینیو خوش نیامد، چون آنها میخواستند این مسئولیت را بپذیرند.
شکست دیگر چلسی، باخت خانگی مقابل لیورپول، علی رغم بازگشت امیدوار کننده کانته بود؛ واضح بود که ضربات شروع مجدد به یک مشکل اساسی برای تیم تبدیل شده بودند.
در بازی مقابل گریمسبی تاون در جام کارابائو، ورق برای چلسی برگشت؛ دو ستاره چلسی یعنی هادسن اودوی و ریس جیمز، پس از مصدومیت های طولانی مدت در مصاف با حریفان لیگ های پایین تر، اولین بازی خود را در تیم بزرگسالان انجام دادند.
پس از آن، اولین کلین شیت فصل چلسی با پیروزی دو بر صفر مقابل برایتون رقم خورد،
و این اتفاق باعث شد که یک ماه رویایی پیش روی چلسی باشد.
اکتبر
در حالی که در اواخر سپتامبر، نشانه های پیشرفت در تیم به وضوخ دیده میشد، ماه پیش رو ماهی بود که چلسی خود را در رقابت با حریفان، در جدول بالا میکشید؛ پنج برد در شش مسابقه و فقط یک شکست مقابل یونایتدی ها، آن هم با گل ضربه آزاد رشفورد (اتفاقی که به ندرت پیش می آید) ماحصل چلسی در این ماه بود.
در ادامه، برد یک بر صفر در خارج از خانه مقابل آژاکس در چمپیونز لیگ بود؛ چلسی به تنها تیمی از سال ۲٠۱۷ بدل شد که مقابل شاگردان اریک تن هاگ در آمستردام گلی دریافت نمی‌کرد؛ این پیروزی با یک عملکرد دفاعی به دست آمد که تا آن زمان به ندرت از تیم لمپارد دیده بودیم.
تاکتیک صحیح لمپارد و بازی دادن به پولیسیک و میچی باتشوایی در این بازی حساس و سخت بسیار مورد توجه قرار گرفت؛ او چهار روز قبل این دو بازیکن را در بازی با نیوکاسل به میدان فرستاده بود.
پیروزی دو بر یک در خارج از خانه مقابل لیل در اوایل ماه یک نشانه مهم نیز بود و نشان میداد که اخراج لمپارد پس از باخت ناامید کننده مقابل والنسیا در بازی ابتدایی گروه H، چقدر می‌توانست گران تمام شود.
حتی باخت مقابل منچستر در اواخر ماه، با وجود استراحت دادن به بازیکنان اصلی و صرف نظر از گل رشفورد، چندان در حافظه هواداران باقی نماند.
نمایش بی نقص چلسی در لیگ، احتمالا پاداش حضور به موقع پولیسیک در ترکیب بود؛ او بعد از تلاش برای حضور در ترکیب اصلی در اوایل فصل، در بازی با ساوثهمپتون به زمین آمد و یک پاس گل در دقایق آخر داد؛ در برد خفیف خانگی مقابل نیوکاسل هم نقش داشت و از اینجا بود که او مرد شماره یک چلسی در مقابل برنلی شد؛ هتریک فوق العاده او در تورف مور نشان دهنده این بود که برای ادامه سال ۲٠۱۹، او دیگر به پشت سرش نگاه نمی‌کند.
نوامبر
ماهی که استمفورد بریج شاهد یکی از شب های بی نظیر لیگ قهرمانان بود؛ یک کامبک که نشان دهنده اراده موثر و چالاکی بازیکنان بود.
تا دقیقه ۵۵ بازی مقابل آژاکس در گروه H لیگ قهرمانان، چلسی با یک نمایش ناامیدانه، چهار بر یک از این تیم عقب بود، اما بازی عجیب و غریب آژاکس و دادن پنالتی و اخراج همزمان دو نفر از آنها کمک زیادی به چلسی کرد.
تمایل به ادامه این نبرد و باور به اینکه میتوان از حریف امتیاز گرفت، باعث شد که چلسی به بازی برگردد. پس آن پولیسیک گفت که پیام لمپارد در بین دو نیمه این بوده که بدون شک میتوان به بازی برگشت؛ و همین اتفاق هم افتاد.
برد خارج از خانه مقابل واتفورد و پیروزی خانگی در برابر کریستال پالاس و شش بازی بدون شکست باعث به وجود آمدن حاشیه امنیت ۹ امتیازی برای چلسی رده چهارمی در مقابل رده پنجم شد.
در میان وقفه مسابقات لیگ برای بازی های ملی، صحبت هایی مبنی بر رقابت برای قهرمانی وجود داشت اما اختلاف هشت امتیازی لیورپول دست نیافتنی به نظر میرسید، در عوض لمپارد نگران افت شخصیت بازیکنان جوانش بود، اتفاقی که باعث به هم ریختگی آنان میشد.
شکست دو بر یک در بازی برگشت خارج از خانه مقابل منچستر سیتی، نکات مثبت زیادی داشت، هیچ تیمی به اندازه چلسی نتوانسته بود در مقابل تیم های پپ گواردیولا مالکیت توپ را از آن خود کند.
اما تساوی در لیگ قهرمانان مقابل والنسیا و به دنبال آن باخت شوکه کننده برابر وستهام نشان میداد که بحران به غرب لندن رسیده است!
دسامبر
همه چیز از بازی وسط هفته مقابل استون ویلا که پیروزی در آن ضروری بود و بازگشت جان تری به استمفوردبریج آغاز شد. اما احتمالا آن بازی بیش از هر چیز برای هواداران ویلا با صدا زدن نام آبراهام قبل، در حین بازی و پس از آن به یاد آورده خواهد شد. این مهاجم در بازی دو بار گلزنی کرد تا اهمیت خود در چلسی را در مقابل حریفی که فصل گدشته باعث پیشرفت او شده بود، نشان دهد.
اما این پیشرفت با دو تزلزل همراه شد. شکست آسان خارج خانه در مقابل اورتون احیا شده که دانکن فرگوشن را به عنوان مربی موقت برگزیده بود (تا به زودی کارلو آنجلوتی جای او را بگیرد) با باخت راحت دیگری مقابل بورنموث در خانه همراه شد. تیمی که همچون وست هم روی نوار عملکرد ضعیفی قرار داشت.
بین این دو شکست، پیروزی مقابل لیل در لیگ قهرمانان باعث صعود به مرحله حذفی شد. حتی این پیروزی به راحتی بدست نیامد و لمپارد از موقعیت های پرتعداد هدر رفته برای گلزنی انتقاد شدیدی کرد و درخواست واضح خود برای تقویت قوای هجومی تیم را اعلام کرد. این اتفاق چند روز بعد از آن افتاد که پس از درخواست استیناف، دادگاه ورزش محرومیت تیم در خرید بازیکن را نیمه کاره لغو کرد.
وضعیت مقداری بدتر شد. انرژی و فضای مثبت تیم با در خطر قرار گرفتن جایگاه چهارمی و صعود تیم های رتبه های پایینتر، افول کرد.
تا اینکه یکشنبه قبل کریسمس و سفر به یاد ماندنی به شمال لندن فرا رسید. دیدار چلسی تاتنهام به عنوان نبرد لمپارد و مورینیو، شاگرد و استاد در نظر گرفته شد. اما شاگرد بود که مربی سابقش را شکست داد.
تصمیم لمپارد برای بازی با دفاع ۳ نفره مورینو را سورپرایز کرد و با هدف گیری سرج اوریر، چلسی بر بازی سلطه پیدا کرد.
این عملکرد رضایت زیادی به وجود آورد و جشن پس از بازی، گویای این نکته بود.
یک هفته بعد در بازگشت به شمال لندن، چلسی موفق شد ورود آرتتا به عنوان سرمربی آرسنال را خراب کند اما میان این دو پیروزی، یک شکست تلخ خانگی دیگر مقابل ساوتمپتون در باکسینگ دی قرار داشت.
آرسنال پیش افتاد وقتی تصمیم مجدد لمپارد برای بازی با دفاع ۳ نفره در نیمه اول نتیجه عکس داد. در این نیمه امرسون پالمیری به طور مداوم و بی رحمانه ای مورد هجوم و نفوذ حریف قرار گرفت و بعد از آن، بازیکن ایتالیایی هنوز جایگاه خود را باز نیافته است.
اما نقاط روشنی هم در عملکرد تیم در امارات به چشم میخورد. ورود جورجینیو به عنوان یار تعویضی، جریان بازی را عوض کرد. همچنین نخستین بازی طارق لامپتی به عنوان بازیکن جانشین، نقطه قوتی برای پایان سال ۲۰۱۹ بود هرچند که یک ماه بعد به برایتون فروخته خواهد شد.
ژانویه
بعد از گذشت تابستانی که به علت محرومیت، لمپارد در فصل نقل و انتقالات قدرتی نداشت، ژانویه فرصتی برای تقویت قوای تیم به نظر میرسید.
آشکار بود که لمپارد از وضعیت تیم در تعداد موقعیت های بی حاصل ایجاد شده ناامید است. بازی با لیل ماه قبل گویای این نکته بود.
چلسی در ابتدای سال جدید به برایتون سفر کرد که مطابق پیشبینی، در دیداری که بر آن مسلط بود به تساوی یک یک رضایت داد.
با این وجود در چند بازی بعدی چلسی مشکلی برای گلزنی نداشت و بعد از پیروزی راحت دو صفر برابر ناتینگهام فارست، در لیگ با حساب سه صفر از سد برنلی گذشت.
اما پس از سفر آبی ها به نیوکاسل، ضعف‌هایی در تیم خودنمایی کرد؛ دیداری که روی کاغذ سه امتیاز راحت به نظر میرسید.
آبی ها حاکم میدان بودند اما گل پیروزی بخش دیرهنگام ایزاک هایدن دردناک بود و صحبت های لمپارد پس از بازی، نشان از نارضایتی او از فعالیت نقل و انتقالاتی باشگاه داشت.
چلسی با چند بازیکن از جمله موسی دمبله، ادینسون کاوانی و دریس مرتنز لینک شده بود.
لمپارد گفت:
بخش اصلی کار من این است که هر روز در زمین تمرین با بازیکنان کار کنم و سعی کنم آن ها را بهتر کنم.
بخش دیگر این است که به عنوان یک باشگاه، چگونه با جذب بازیکنان به جلو حرکت می‌کنیم. ما تابستان قبل را از دست دادیم و برای همین باید در مدت کوتاهی در این راستا تلاش کنیم تا در بین ۴ تیم بالای جدول باقی بمانیم. من قاطعانه احساس می‌کنم که ما می‌توانیم با پیشرفت کار پرسنل باشگاه به سمت جلو حرکت کنیم و این برای من واضح است.
وقتی یک پنجره نقل و انتقالات را از دست داده اید، یارگیری بسیار مهم است و اکنون ضروری به نظر می‌رسد. ما داریم روی این موضوع کار می‌کنیم و باید آن را درست انجام دهیم.
آنها درست انجامش ندادند.
حقوق کاوانی بسیار زیاد بود و مرتنس منتظر اتمام قراردادش با ناپولی بود.
در راستای نبرد برای سهمیه لیگ قهرمانان، لمپارد به بازیکنان بیشتری برای کمک نیاز داشت.
سرمربی چیزی که می‌خواست را بدست نیاورد و اگرچه در کنفرانس های مطبوعاتی سیاست مدارانه رفتار میکرد اما در پشت صحنه ناراضی بود.
در داخل زمین، ماه با یک پیروزی دیگر در اف ای کاپ در زمین هال سیتی پیش از مصاف با آرسنال در استمفورد بریج به پایان رسید.
با وجود ۱۹ موقعیت گلزنی، چلسی دو بار برتری را مقابل شاگردان آرتتا از دست داد تا بازی دو دو به پایان برسد.
این بازی نشانه واضحی بود که چرا لمپارد انقدر ناراضی بود و اینکه چگونه نخریدن بازیکن جدید می‌تواند به ضرر آن ها تمام شود.
فوریه
بی ثباتی تیم با یک پیروزی، دو تساوی و یک شکست در لیگ ادامه یافت تا اینکه زمان شکست تحقیرآمیز در خانه مقابل بایرن مونیخ در دور رفت مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان فرا رسید.
اما خبر بزرگ، قطعی شدن انتقال حکیم زیاش برای فصل بعد بود. هافبک هجومی در تساوی چهار چهار آژاکس در بریج، چشم‌ها را به خود خیره کرده بود و انتقال ۳۳ میلیون پوندی یک معامله درخشان به شمار می‌رفت. همچنین باعث جبران بخشی از ناراحتی ناشی از ژانویه بی حاصل شد.
در داخل زمین، ماه با تساوی ۲-۲ راضی کننده اما پراشتباه در خانه لسترسیتی که مدعی سهمیه لیگ قهرمانان است شروع شد. طی این بازی تونی رودیگر گلزنی کرد، پس از آن ویلی کابایرو -که به علت عملکرد ضعیف کپا جایگزین وی شده بود- با خروج اشتباه خود باعث هدر رفتن دو امتیاز دیگر شد. دیداری که بسیاری از قبل آن را مساوی پیشبینی کرده بودند.
لمپارد از عملکرد کابایرو دفاع کرد و آرژانتینی کهنه کار در سومین شکست متوالی برابر منچستر یونایتد (پس از شکست ابتدا و میانه فصل) درون دروازه قرار گرفت.
بقای چلسی بین ۴ رتبه بالای جدول از سپتامبر موفق بوده است تا اینکه خوزه مورینیو یک بار دیگر در بازگشت به بریج شکست خورد. الیویه ژیرو که در ژانویه مصمم به جدایی بود، در غیاب تامی آبراهام مصدوم تاثیر خود را گذاشت.
مارکوس آلونسو همچون بازی خارج خانه مقابل اسپرز، این بار هم در نبرد دو رقیب، با وجود مصدومیت جدی عملکرد درخشانی از خود نشان داد.
یک هفته بعد این روند خوب با تساوی ۲-۲ مقابل بورنموث در ورزشگاه ویتالیتی مجددا متوقف شد.
مارس
ماهی که همه چیز تغییر کرد؛ نه تنها برای لیگ برتر بلکه برای کل دنیا. زمانی که COVID-19 در چین اوج گرفته بود، در انگلیس اما فقط یک مشکل عادی در دیگر نقطه کره زمین تلقی میشد. این اتفاقات خیلی زود تغییر کردند اما فوتبال در بریتانیا همچنان ادامه داشت با وجود خطراتی که برای اینگونه تجمعات تصور میشد. اما برای هواداران چلسی ابتدای این ماه تماما در مورد ظهور بیلی گیلمور بود.
این بازیکن ۱۸ ساله اسکاتلندی در رقابت‌های جام اتحادیه و برخی بازی‌های لیگ برتر از نیمکت ذخیره به میدان رفته بود اما او بالاخره اولین محک مهم دوران فوتبالی‌‌اش را مقابل یک باشگاه بزرگ خورد.لمپارد از بازی دادن او مقابل لیورپول در رقابت‌های جام حذفی خوشحال بود. این یک تصمیم الهام بخش بود. با وجود تقابل با فابینیو برزیلی در آن سوی میدان، گیلمور نبض بازی را در دست گرفته بود و چلسی به راحتی با نتیجه ۲ بر ۰ پیروزی را از آن خود کرد. این بازی همچنین از جهت بازگشت تاثیرگذار کپا درون دروازه چلسی نیز قابل توجه بود.
عملکرد چلسی با ضربه دیدنی راس بارکلی تکمیل شد و گیلمور دقایقی بعد با یک لایی به یاد ماندنی به فابینیو، موقعیت مناسبی برای ژیرو خلق کرد. او جایزه بهترین بازیکن میدان را کسب کرد و اعتماد به نفس لازم را به لمپارد داد که او در بازی آخر هفته برای چلسی در لیگ برتر به میدان برود.
چلسی در استمفورد بریج به مصاف اورتون می‌رفت و بار دیگر گیلمور عملکردی را از خود نشان داد که بسیاری مطمئن شدند که او در آینده به فوتبالیست با کیفیتی تبدیل خواهد شد.
گیلمور خط هافبک را در کنار بارکلی و میسن مونت رهبری میکرد و تافی ها با نتیجه ۴-٠ در هم کوبیده شدند. گیلمور دوباره به عنوان بهترین بازیکن میدان انتخاب شد.
آن بازی در هشتم مارچ آخرین بازی در چند ماه اخیر بود در زمانی که کرونا ویروس در حال گسترش در انگلستان بود.
لیگ قهرمانان متوقف شده بود و لیگ برتر نیز مانند سایر لیگ های اروپایی متوقف گردید.
ویروس روی بازیکنان چلسی هم تاثیر خود را گذاشت، کالوم هادسن اودوی اولین بازیکن در لیگ برتر بود که تست او مثبت شد.
این وینگر جوان سلامتی خود را زود بدست آورد در حالی که بازیکنان چلسی به قرنطینه فرستاده شده بودند. زمین تمرینی باشگاه پس از ضد عفونی شدن تعطیل شد و در جریان این ویروس همه گیر هیچوقت فوتبال انقدر بی اهمیت نشده بود.
از آن به بعد...
انتظار آغاز شد، بازیکنان چلسی برنامه های تمرینی مختص به خود را دریافت کردند اما لمپارد پس از مدتی اذعان کرد قطع نظر از اینکه آنها چقدر بدوند یا تمرین دوچرخه بکنند، این غیر ممکن است که آنها بتوانند آمادگی برای بازی کردن خود را حفظ کنند.
علی رغم اظهارات سرمربی مبنی بر نقش برآب شدن برنامه های نقل و انتقالاتی به سبب بلاتکلیفی مالی حاصل از کرونا ویروس، گمانه زنی های نقل و انتقالاتی همچنان با سرعت ادامه یافت.
خارج از زمین در همین زمان، باشگاه مشغول انجام امور خیریه است. هتل استمفوردبریج برای استفاده رایگان در اختیار کادر NHS قرار گرفته است و از کادر درمان کرونا در آنجا پذیرایی می‌شود. همچنین به افراد زیادی کمک مالی شده است.
بازیکنان -که تلاش می‌کردند کاهش دستمزدشان را به ۱۰ درصد تقلیل دهند اما باشگاه درخواست آنها را قبول نکرد- نیز کمک مالی قابل توجهی به موسسات کردند و اخیرا تمرینات را از سر گرفته اند.
چلسی همیشه مشتاق بوده است تا مسابقات فصل را به اتمام برساند چرا که کسب رتبه چهارم همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و همچنین احتمال قهرمانی چلسی در اف ای کاپ وجود دارد. با این حال مربی و بازیکنان همچنان منتظر اطلاعیه‌های جدیدتر در رابطه با نحوه برگزاری مسابقات هستند.
با تشکر از: امیرحسین طبری، آریا پسیان زاده، محمد ارشادی، رامین شکرخدا، محمد محمدی
