|
«و شماره ی 17 برای یوونتوس گل می زند: داوید ترزگه!» جمله ای آشنا برای تک تک هواداران یوونتوس، جمله ای که 171 بار از بلندگوی ورزشگاه های مختلف و به زبان های متفاوت در طول 10 سال عضویت «ترزگل» در یوونتوس به گوش رسید،
|
117، تعداد دفعاتی که ترزگه ی افسانه ای برای یوونتوس گلزنی کرد، یک آمار غول آسا، میانگین یک گل در هر دو بازی. شاید این برای توضیح آن که عمق نشان ترزگه، در تاریخ پر فراز و نشیب یوونتوس چقدر عمیق است، می تواند کافی باشد، اما بدون شک این خیلی بی رحمانه خواهد بود که احساساتی را که او در طی یک دهه حضورش در یوونتوس به ما داد، در آمار خلاصه کنیم. پادشاه دیوید، کبرا، ترزگه و... القابی بود که هوادارن یوونتوس در مدت حضورش در تورین به او دادند. «وقتی که ترزگه بازی می کند، گل می زند!» شعاری که هواداران یوونتوس هر هفته برای او در ورزشگاه می خواندند، شاید بهترین توصیف برای سبک بازی فوتبال او اینگونه باشد: فقط کافی است توپ را به او بدهید و او به شما گل می دهد! با هر روشی که فکر کنید، لیست بلندبالایی از گلزنی های او که سبب شد او را به عنوان بهترین گلزن خارجی باشگاه بشناسیم، این را به ما می گوید، با سر، با پای راست، با پای چپ، با یک حرکت آکروباتیک و یا یک ضربه غیر قابل پیش بینی.
دوم جولای ، فرانسه با غلبه بر ایتالیا در فینال یورو 2000 فاتح این رقابتها می شود. آتزوری بازی را در اختیار داشت و گل مارکو دل وِکیو در نیمه دوم مهر تاییدی بود بر یک پیروزی تاریخی و پایانی بر 38 سال ناکامی.
همه نگاه ها معطوف به رهبر ارکستر یوونتوس، زین الدین زیدان بود؛ کسی که دو سال پیش در خاک خود قهرمان جام جهانی شده بود، با این حال او کسی نبود که بعد از گل تساوی بخش سیلوین ویلتورد ضربه مرگبار را بر پیکره ایتالیا زد ، بلکه شلیک رو پا و بعید از یک "بد ذات" بود که با گل طلایی اش در دقیقه 103 قلب یک ملت را شکست ؛ دیوید ترزگه.
جوان 21 ساله که پاس کات بک رابرت پیرس را با پای چپ غیر تخصصی اش و با ضربه ای مهار نشدنی وارد دروازه فرانچسکو تولدو کرد. یک بازیکن ذاتا راست پا؛ ولی ضربات ترزگل با هر دو پا کُشنده بود.
ضربه او به آتزوری، نتیجه اش انتقال 20 میلیون پوندی به یکی از غول های سری آ ، یوونتوس بود. یک دهه حضور با پیراهن بانوی پیر که 171 گل بهمراه داشت ؛ و با قرار گرفتن در رده چهارم برترین گلزنان تاریخ باشگاه یوونتوس و همچنین برترین گلزن خارجی تیم.
قهرمان جام جهانی 1998 در کشور فرانسه، سال 2000 راهی یوونتوس شد تا پیراهن سیاه سفید و پرافتخار بیانکونری را بر تن کند، آن هم در تابستان سالی که با به ثمر رساندن گل طلایی در دیدار فینال مسابقات یورو 2000 بین دو تیم فرانسه و ایتالیا، خود را در سطح ملی به اثبات رسانده بود. هواداران یوونتوس اما برای بخشیدن او به خاطر ناکام گذاشتن آن ها در رسیدن به قهرمانی در آن فینال، به زمان چندان زیادی نیاز نداشتند. ترزگل در اولین فصل حضورش در یوونتوس، در حالی که اکثر اوقات کار را از روی نیمکت آغاز می کرد، در 32 بازی موفق به ثمر رساندن 15 گل شد، یک شروع فوق العاده برای به دست آوردن اعتماد کادرفنی و هواداران، اعتمادی که به باشگاه اطمینان داد که می تواند برای مدتی بسیار طولانی روی مهاجم بلند قامت تیم ملی فرانسه حساب باز کند. اعتمادی که در کوتاه ترین زمان ممکن جواب داد. دیوید بلافاصله اعتماد یوونتوس را با به ثمر رساندن 24 گل در فصل بعد و به دست آوردن عنوان آقای گلی مسابقات سری آ، پاسخ داد. عنوان آقای گلی که در بازی پایانی فصل مقابل اینترمیلان به دست آورد... گلزنی و برگرداندن بازی مقابل رقیب همیشگی در داربی ایتالیا. قهرمانی این فصل او، اولین قهرمانی اش از مجموع چهار قهرمانی اش با یوونتوس در مسابقات سری آ بود، بعلاوه دو عنوان قهرمانی سوپرکاپ ایتالیا و یک عنوان قهرمانی مسابقات سری بی ایتالیا.
بله، ترزگه در سال 2006 تصمیم گرفت حتی در یک دسته ی پایین تر نیز برای یوونتوس توپ بزند. سقوطی غیرقابل باور به سری بی که با فداکاری های غیرقابل باورتر جیجی بوفون، مائورو کامورانزی، پاول ندود، الکس دل پیرو و داوید ترزگه همراه بود، هر کدام روش خاصی را برای بازگرداندن یوونتوس به جایگاه اصلی اش داشتند و روش برترین گلزن خارجی تاریخ باشگاه یوونتوس تنها یک چیز بود: گلزنی. درست در فصلی که به نظر می رسید رابطه ی ترزگه با یوونتوس رو به پایان است. اما باید حضور او در یوونتوس همچنان ادامه می داشت، چرا که ترزگل افسانه ای هنوز چیزهایی زیادی برای در اختیار گذاشتن بانوی پیر خود داشت. دیوید سه فصل دیگر را هم در یوونتوس ماند. در فصل بعد از صعود مقتدرانه از سری بی به سری آ، دیوید دومین گلزن برتر مسابقات سری آ در آن فصل شد، درست پشت سر کسی که با او یکی از طوفانی ترین زوج های خط حمله ی فوتبال را در تاریخ یوونتوس، سری آ و فوتبال دنیا می ساخت، الساندرو دل پیرو.
پس از این هرچند مصدومیت ها و بدشانسی های پی در پی، حضور او را در پیراهن یوونتوس کمتر کرد، اما این ها هم حتی نتوانستند مانع گلزنی های ترزگل شوند، میانگین گلزنی های دیوید همچنان ثابت ماند. با پاسپورتی فرانسوی، اما اصلیتی آرژانتینی، ترزگه هرچند همیشه به یک زبان سخن گفته است: زبان گل ها! گل هایی که برای او همه چیزند. این را می توانید در پس لبخدی که بعد از هر بار گلزنی روی چهره اش نمایان می شود، ببینید.
و آن لحظه بد در تاریخ یوونتوس که مشکلات مرد فرانسوی علنی می شود و اشاره و منظور او به رئیس کوبولی جیلی که به آتش نارضایتی و اختلاف، قبل از اوج گرفتن یووه و بالا رفتن این تیم دامن می زند. با این حال او پیش از مصدومیت دو سال در خدمت یووه بود و خاتمه یافتن قرارداد او پیش از سال 2010 (موعد رسمی آن) به معنی شروع یک دوره تازه بود
چشم های ترزگه، پس از 10 سال، باید در ورزشگاه های دیگری به دنبال مادر بئاتریس می بود. مادر بئاتریسی که در حل پخش کردن کاغذ رنگی پس از هربار گلزنی پسرش در زمین است. شاید اکنون ترزگه باید مادرش را در ورزشگاه های دیگری جست و جو کند، اما نام و یاد او تا ابد در تاریخ پر افتخار یوونتوس باقی خواهد ماند.
بدون محو شدن (از فوتبال) اگرچه با کمی دور از چشم رفتن و گمنامی بار دیگر، با انتقال سورپرایز کننده اش به تیم هرکولس در لالیگا ، تاثیر خود را نشان داد؛ زدن 12 گل در 31 بازی ، ولی این برای سقوط نکردن تیم به دسته پایین کافی نبود، اما با این وجود بهترین گلزن تیمش شد.
مرد فرانسوی در انتقالی ناموفق به تیم بنی یاس امارات در آگست 2011 ، بدلیل مصدومیت، تعداد انگشت شماری بازی انجام داد. پس از گذشت این دوران، انتخاب بعدی وی آرژانتین بود؛ انتقال به تیم شهری که در آن بزرگ شده بود؛ خواسته اش پوشیدن پیراهن ریور پلاته قبل از به پایان رسیدن دوران حرفه ای اش بود. غول آرژانتینی در شوک سقوط به دسته پایینتر به سر می برد، 13 گل ِ کبری در 18 بازی به بازگشت ریورپلاته به دسته اول کمک کرد و توانست رویای خود را محقق کند و خود را به عنوان یک اسطوه در باشگاه دوران کودکی اش حفظ و اثبات کند.
پس از این، رامون دیاز سرمربی ریورپلاته با وجود بازیکنان حاضر در ترکیب تیمش، ترزگه را بازیکن مازاد اعلام کرد. تغییر تیم!! دیوید پیش از ملحق شدن به تیم پونه سیتی در سوپر لیگ هند این بار به نیو اولد بویز آرژانتین پیوست.
پس از سپری کردن یک دوره کوتاه مدت در هند، آنتونیو کالیندو ایجنت سابق وی و رئیس فعلی باشگاه مودنا ایتالیا پیشنهاد کرد تا ادامه دوران حرفه اش را در این باشگاه سپری کند ، اما وی در 37 سالگی تصمیم گرفت به دوران حرفه ای به یاد ماندنی اش پایان دهد.
از دیوید به عنوان قهرمان فرانسه در یورو 2000 یاد می شود و متاسفانه همینطور بخاطر پنالتی از دست رفته در فینال جام جهانی 2006. با این حال از ترزگه همیشه بخاطر غریزه مهلک اش در مقابل دروازه حریفان یاد می شود. سرعت در به راه انداختن حملات، قدرت مانور و شتاب و شوت هایش ترس در وجود حریفانش می انداخت و این غیر قابل پیش بینی بودنش از وی یک کابوس ساخته بود.
با وجود وفاداری به باشگاه، موفق ترین فصل ترزگل سال دوم بود که او با یوونتوس توانست قهرمان لیگ شود و یوونتوس بخش زیادی از آن را متشکر گلزن اول و برتر خود با 24 گل بود .
عنوان آقای گلی مشترک سری آ با داریو هابنر در فصل 02-2001 و جایزه بهترین بازیکن و فوتبالیست خارجی سال سری آ در همان فصل از عناوین شخصی وی بشمار می رود.
دفاع از عنوان قهرمانی لیگ و سوپر کاپ در فصل 2002 و فتح دوباره اسکودتو در سال های 2005 و 2006 ، از عناوین باشگاهی وی در طول یک دهه حضورش در باشگاه یوونتوس به حساب می آید.
یک قهرمانی و نائب قهرمانی جام جهانی و یک قهرمانی جام ملت های اروپا نیز در کارنامه ی او در رده ی ملی دیده میشود
همچنین نام وی در لیست فیفا صد قرار دارد
ترزگه ای که شایسته ی قرار گرفتن در میان بزرگ ترین های تاریخ یوونتوس را دارد. بنابراین ممنون دیوید، ممنون از گلزنی های بیشمارت، ممنون از فداکاریت در سری بی؛ تا ابد بخشی از تاریخ یووه خواهی بود و تو، ترزگه، همین حالا هم یکی از اساطیر یوونتوس هستی
منبع:برای تهیه ی این مقاله از منابع متعدد بهره گرفتم
