در تاریخ بسکتبال NBA بار ها تکرار شده که بزرگترین اساطیر NBA در تیم های بد پیک کریرشان می گذرد و حال برخی از این بازیکنان را بررسی خواهیم کرد.
تریسی مک گریدی
پیک کریر بسیاری از بازیکنان در ۳۰ سالگیشان است اما تریسی در آن سالهایش با راکتس بار ها مصدوم شد و نتوانست خوب بازی کند در نتیجه بهترین سال های او در اورلاندو مجیک گذشت که او سن کمتری داشت. در فصل ۲۰۰۲/۰۳ او میانگین ۳۲ امتیاز داشت و بهترین فیلد گل کریرش نیز برای همان سال بود. در آن دوره او بهترین اسکورر لیگ بود که در فصل ۲۰۰۳/۰۴ نیز برای بار دوم با ۲۸ امتیاز اسکورینگ لیدر لیگ بود. اما اورلاندو مجیک نتواست تیم خوبی اطراف مک گریدی جمع کند و سه سال متوالی در راند اول حذف شدند. برای مثال در پلی آف ۲۰۰۳ مجیک با کمک T_Mac توانست از دیترویت پیستونز ۳-۱ پیش بیفتد اما با مصدومیت گرنت هیل مک گریدی در حمله کاملا تنها شد و با وجود بازی های ۴۰ امتیازیش مجیک حذف شد.
تریسی مک گریدی
الن آیورسون
وقتی به بهترین فصل آیورسون فکر میکنیم بیشتر به یاد ۲۰۰۱ می افتیم که جایزه MVP را برد و تیم را تا فینال رساند و حتی یک بازی را از لیکرز گرفت. اما دیکمبه ماتامبو در ۲۰۰۱ در سیکسرز بود. گرچه او ستاره محسوب نمی شد اما مکمل خوبی برای بازی آیورسون بود. اما آیورسون بهترین سالهایش در اواسط دهه ۲۰۰۰ بود که سیکسرز راستری بسیار ضعیفی داشت و بهترین هم تیمی او آندره ایگودالا بود. در فصل ۰۶_۲۰۰۵ او میانگین ۳۳ امتیاز داشت و از هر فصل دیگر کریرش افیشنت تر ظاهر شد. از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷ او تبدیل به یک بازیساز واقعی شد به شکلی که در آن سال ها میانگین ۷ اسیست داشت. اما در هر حال سیکسرز یا به پلی آف نمی رسید یا در راند یک حذف میشد.
الن آیورسون
پال پیرس
قبل از ۲۰۰۸، بیگ تری بوستون و قهرمانی پیرس ۶ سال موفق کریرش را در بوستونی می گذراند که در حال ریبیلد بود. او چندین فصل میانگین بالای ۲۵ امتیاز داشت و جزء تیم آل استار و آل NBA بود اما کسی به او اهمیتی نمیداد چون بوستون در سال های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ در راند اول حذف شد و در فصل های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ پلی آف را از دست داد. او داشت اوج استعدادش را در یک تیم ضعیف هدر میداد و همه انتظار داشتند که او تیم را ترک کند اما بوستون به سختی او را راضی به ماندن کرد و در نهایت او در سال ۲۰۰۸ به قهرمانی رسید.
پال پبرس
چارلز بارکلی
خود او می گوید که سال هایش در فینکس لذت بخش ترین سال های بازیش بود که او در سال ۱۹۹۳ جایزه MVP را برد اما بهترین فصل های او در سیکسرز بود و طبیعی است که چاک آن دوران را دوست ندارد. وقتی او به سیکسرز آمد جولیوس اروینگ و موزس ملون در تیم بودند و تیم برای قهرمانی تلاش می کرد اما داکتر جی بازنشسته شد و موزس ترید و بارکلی ماند و تیمی که در حال ریبیلد بود. چاک نسبت به بقیه پاور فروارد ها قد بسیار کوتاهی داشت (۱۹۸ سانتی متر) اما می توانست بیگ من ها را متوقف کند. او مهارت کنترل توپ و سرعت بالایی داشت و باعث محبوبیت ضد حمله های بعد از استیل شد. با این حال که بارکلی از ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۱ میانگین ۲۶ امتیاز، ۱۱.۵ ریباند و ۴ اسیست داشت سیکسرز در راند یک یا دو حذف می شد یا گاهی پلی آف را از دست می داد. شاید اگر بارکلی کمک بیشتری در فیلادلفیا داشت ممکن بود بتواند قهرمانی بیاورد.
چارلز بارکلی
دوین وید
او در سال ۲۰۰۶ که سومین فصل حضورش در لیگ بود یکی از بهترین بازی های پلی آفی را داشت و گرچه شکیل اونیل در فینال خوب بازی نکرد وید تیمش را به قهرمانی رساند اما سال بعد از قهرمانی چند مصدومیت داشت و هیت موفقیتی کسب نکرد اما چیزی که هواداران درباره کریر وید نمی گویند سال های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ بود که تیم های بسیار ضعیفی را به پلی آف می رساند. در سال ۲۰۰۹ او میانگین ۳۰ امتیاز، ۵ ریباند، ۷.۵ اسیست و ۲.۲ استیل داشت که بیشترین میانگین امتیاز، اسیست، استیل و بلاک کریرش است. وید ۲۷ سال داشت و بدون شک بهترین سال کریرش را می گذراند اما دومین اسکورر تیم مایکل بیزلی روکی بود. در سال های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ میامی با وجود تلاش های وید در راند یک توسط هاکس و بوستون حذف شد.
دوین وید
کوین گارنت
گارنت در سال ۱۹۹۵ توسط مینسوتا تیمبر ولوز درفت شد و در مینسوتا تبدیل به یکی از بهترین پاور فروارد های تاریخ شد و در سال ۲۰۰۴ جایزه MVP را برد. گارنت پاور فروارد بسیار با مهارتی بود که می توانست شوت کند، توپ را کنترل کند یا پست آپ، ریباند یا دفاع کند. اما او در مینسوتا تیمبر ولوز ۷ بار در راند یک حذف شد. او تا سال ۲۰۰۴ هیچ کمکی نداشت تا وقتی که سم کسل و لترل اسپریول به ولوز پیوستند اما این بیگ تری زمان زیادی دوام نیاورد و مصدومیت کسل در پلی آف مانع موفقیت تیم شد.
کوین گارنت
کوبی برایانت
کوبی و شک در سال های ۲۰۰۰، ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ سه قهرمانی کسب کردند و بعد در سال های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ با پائو گسول ۲ قهرمانی دیگر به لس آنجلس آورد اما بین این قهرمانی ها زمانی بود که کوبی بهترین بسکتبال کریرش را بازی می کرد اما با این حال لیکرز تیمی بازنده بود. از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ او میانگین ۳۳.۵ امتیاز داشت و نام خود را در تاریخ نوشت. کوبی در آن سالها در یک بازی ۸۱ امتیاز آورد، در یک ماه میانگین ۴۰ امتیاز داشت و پشت سر هم اسکورینگ لیدر لیگ می شد. تنها چیزی که او را عقب نگاه می داشت هم تیمی هایش بود. در تایید اینکه کوبی هم تیمی خوب نداشت همین بس که کوامی براون، اسماش پاکر و کریس میم استارتر های لیکرز بودند. با این حال کوبی توانست تیم را به پلی آف برساند و تیم را ترک نکرد تا وقتی که پائو گسول به لیکرز آمد.
کوبی برایانت
پیت مرویچ
پیت مرویچ یکی از برترین و با مهارت ترین گارد های تاریخ است. او اسکورری قهار بود و بازی به شدت چشم نواز داشت . او در پاس دادن و زیبایی بازی مجیک جانسون بود قبل از اینکه مجیک به لیگ بیاید. او در امتیاگیری جردن بود قبل از اینکه جردن به لیگ بیاید. اما در طول کریرش با آتلانتا هاکس و نیواورلئانز جز کمک بسیار کمی داشت. اما بهترین فصل های او در جز بود. جز سال ۱۹۷۴ تاسیس شده بود و نیازمند به بازیکنی با بازی چشم نواز بود پس ۴ پیک درفت و ۲ بازیکن به آتلانتا فرستاد و پیستول پیت را به نیواورلئانز آورد. او در سال ۷۷ که NBA و ABA به هم پیوستند و لیگ سرشار از استعداد بود با میانگین ۳۱.۲ امتیاز بالا تر از کسانی مثل جرج گروین، باب لنیر، دیوید تامسون، جولیوس اروینگ، باب مکادو، کریم عبدالجبار و ریک بری اسکورینگ لیدر شد اما جز حتی به پلی آف نرسید. او در یکی از بازی هایش ۶۸ امتیاز آورد که در آن زمان بیشترین امتیاز کسب شده توسط یک گارد بود.
پیت مرویچ
بسکتبال ورزشی تیمی است. هر تیم برای قهرمانی نیازمند رول پلیر و بازیکنان خوبی در کنار ستاره هایش است اما این اتفاق برای این بازیکنان نیفتاد و برخی از آنها بدون حلقه قهرمانی خداحافظی کردند. اگر بخواهیم مثال های دیگری بزنیم بازیکنانی مانند کارملو آنتونی در نیویورک نکس، ری الن در میلواکی باکس و جرج گروین در سن آنتونیو اسپرز به یاد می آیند.
بیشتر بخوانید:
