عادلانه است اگر بگوییم هم تیمو ورنر و هم کای هاورتس پس از درخشش در بوندسلیگا، انتظارات هواداران چلسی را در همین اول کار برآورده نکرده اند. حالا فشار روی دوش این دو بازیکن بیشتر می شود. آسان است بگوییم هیچ یک از آن ها از نظر فردی تاکنون برای درخشش در لیگ برتر تطبیق نیافته اند اما باید دید این کاملا تقصیر شخص آن هاست یا خیر. با توجه به فصول گذشته ورنر و هاورتس در لایپزیش و بایرلورکوزن، فرانک لمپارد، سرمربی سابق چلسی باید برای گرفتن بهترین بازی از این دو ملی پوش آلمانی، تغییراتی در تاکتیک هایش اعمال می کرد.
توربو تیمو در پست غیرتخصصی
طرفداری | همان طور که بالاتر اشاره شد، با وجود این که هاورتس و ورنر در تطبیق دادن خود با سرعت بازی فوتبال برتر انگلیس طی دوران کوتاه حضورشان در چلسی به مشکل خورده اند، آماری تاثیرگذار ثابت می کند انتقادات و زیر ذره بین قرار گرفتن آن ها تا حدی ناعادلانه است. با تیمو ورنر، مهاجم آبی ها شروع می کنیم.
ورنر طی 28 بازی که تا این جای فصل در تمام مسابقات برای چلسی انجام داده، او توانسته 9 گل و 6 پاس گل ثبت کند. این یعنی او در هر 135 دقیقه، در گل های چلسی مشارکت مستقیم داشته است. برای پررنگ تر شدن این مسئله، دقت داشته باشید سادیو مانه، ستاره لیورپول که هیچ انتقادی نسبت به او وارد نمی شود، در هر 162 دقیقه یک مشارکت مستقیم در گل تیمش داشته است. ورنر در تیم فرانک لمپارد، 15 بار به عنوان وینگر چپ و 11 بار به عنوان مهاجم نوک ایفای نقش کرده است. این جا مسئله اصلی معمای ورنر مطرح می شود؛ تغییر پست هر هفته ورنر در ترکیب آبی ها، باعث شده او در جا افتادن در ترکیب به مشکل بخورد. به عبارت ساده تر، وقتی به دوره حضور ورنر در لایپزیش نگاه می کنیم، او به خاطر آشنا نبودن با بازی در پست وینگر چپ، مشخصا وقتی در چلسی در این پست به کار گرفته شد، نتوانست مثل یک وینگر چپ تخصصی بازی کند. با وجود انجام بیش از 150 بازی در لایپزیش، ورنر در دوران حضورش در چلسی بیش از کل دوران حضورش در بوندسلیگا در پست وینگر چپ بازی کرده است. "توربو تیمو" 143 بار به عنوان مهاجم نوک در لایپزیش به میدان رفته و فقط 9 بار به عنوان وینگر چپ ایفای نقش کرده است.
حضور تیمو ورنر در یک خط عقب تر نسبت به پست اصلی اش، باعث شده مهاجم اول تیم ملی آلمان که طی سه فصل اخیر یکی از بهترین مهاجمان اروپا بود، حالا در چلسی آزادی عمل نداشته باشد و اصطلاحا بی اثر و خاموش شود. این در حالی است که ورنر زیر نظر یولیان ناگلزمان در لایپزیش، فصل گذشته درخشید و بهترین فصل فوتبالی اش را رقم زد. در فصل 20-2019 بوندسلیگا، ورنر طی 34 بازی که در 33 تای آن به عنوان مهاجم نوک از ابتدا به میدان رفته بود، توانست 28 گل و 8 پاس گل ثبت کند. پست بازی ورنر در لایپزیش به عنوان مهاجم هدفی که پرس می کند، برای عملکرد فردی خودش و عملکرد تیم بسیار حیاتی بود. او در زمینه "حمل توپ منجر به مشارکت در گل" در میان بازیکنان پنج لیگ معتبر اروپا صدرنشین بود. عامل حمل توپ منجر به مشارکت در گل برای بازیکنانی تعریف می شود که در مشارکت شان در گل، حداقل 5 متر حمل توپ داشته باشند. آمار و اینفوگرافیک زیر نحوه بازی که ورنر آن را دوست دارد، نشان می دهد. ورنر دوست داست دارد توپ را از عقب تر دریافت کند و با سرعت و چابکی مثال زدنی اش، از عقب با داشتن مالکیت توپ به سوی مدافعان مرکزی حریف هجوم ببرد.
در چلسی، نحوه استقرار ورنر در ترکیب طوری تنظیم نشد تا او آزادی عمل داشته باشد تا یک تنه بتواند بازی ها را در بیاورد. پست شروع او در بازی، بسیار عقب تر از پست اصلی اش تنظیم شد تا او بتواند بیشتر در جریان بازی تاثیرگذار باشد و در برخلاف پستش در لایپزیش، در سیستم 3-3-4 مجبور بود گاهی اوقات عقب بیاید و به مدافع چپ کمک کند. تنها هواداران نبودند که خواستار تغییر پست و موقعیت ورنر در ترکیب چلسی بودند بلکه رالف هازن هوتل، سرمربی ساوتهمپتون که 2.5 سال با ورنر در لایپزیش کار کرده بود، تصمیم لمپارد برای بازی دادن به ورنر در پست وینگر چپ را مورد انتقاد قرار داد:
برای گرفتن بهترین بازی از ورنر و بهره گیری از تمام توانایی های او در زمین، باید او را در پست اصلی اش بازی داد. ورنر یکی از بهترین مهاجمان اروپا است.
با این حال در این مسئله، ورنر هم بی تقصیر نیست. مهاجم آلمانی چلسی تا به امروز به اندازه سایر مهاجمان لیگ برتر انگلیس، قاتل و بی رحم نبوده است چرا که او مقابل دروازه حریفان، فرصت های مسلم گلزنی را هدر داده است. کاهش اعتماد به نفس ورنر همراه با کم تر شدن زمان بازی یعنی عملکرد او در زمینه شوت زنی به سوی دروازه حریف نیز به طرز قابل توجهی افت داشته است. میانگین شوت های ورنر در چلسی 2.7 بوده و این در حالی است که میانگین شوت های ورنر در فصل گذشته در پیراهن لایپزیش 4.1 بوده است. خروجی ورنر در زمینه دریبل زنی و لمس توپ در محوطه جریمه نیز کم شده است که البته حضور او به عنوان وینگر چپ می تواند توجیهی بر این افت باشد.
هاورتس همه کاره اما بدشانس
بهترین پست هاورتس در ترکیب چلسی، معمایی است که هرگز توسط فرانک لمپارد حل نشد اما این پاسخ معما برای بسیاری از طرفداران فوتبال، به خصوص آلمانی ها، مشخص و واضح است. هاورتس را در آلمان به عنوان یک بازیکن همه کاره می شناسند و این را وقتی که او در سال 2016 و 17 سالگی برای اولین بار در بایرلورکوزن به میدان رفت، می شد تشخیص داد. هاورتس همواره در پست هافبک پشت مهاجم درخشیده و با بازی در این پست، رکوردهای مهمی را در بوندسلیگا به ثبت رسانده است. هاورتس در تولد 21 سالگی اش، 114 بازی برای بایرلورکوزن در بوندسلیگا انجام داده بود که حاصل این بازی ها به ثمر رسیدن 35 گل بود که در فوتبال امروز، این رکورد قابل توجه به نظر می رسد. رکورد 17 گل هاورتس در فصل 19-2018، بیشترین تعداد گلی است که یک بازیکن نوجوان در تاریخ بوندسلیگا به ثمر رسانده است.
با مهم تر شدن نقش کای هاورتس در ترکیب بایرلورکوزن، فقط یک فصل طول کشید تا لورکوزن از فروش هاورتس پول قابل توجهی به جیب بزند. با این حال هاورتس 21 ساله پس از انتقال به چلسی، دوران دشوار و بی ثباتی را سپری کرده است. دست و پنجه نرم کردن با ویروس کووید 19، یک سورپرایز ناگوار برای کای هاورتس در ماه نوامبر بود که روند جاافتادن او در ترکیب چلسی را مختل کرد و البته خود هاورتس هم اعتراف کرد که غافل گیر شده است. از نوامبر 2020 تا به امروز، هاورتس فقط حدود 600 دقیقه در ترکیب چلسی به میدان رفته و طی این مدت در پست های متفاوتی به میدان رفته است؛ از هافبک تهاجمی گرفته تا هافبک مرکزی و وینگر راست.
اتفاق نظر میان هواداران چلسی این است که هاورتس درست مثل هم وطنش ورنر، سبک بازی اش هنوز به اندازه کافی با مسابقات درگیرانه و فیزیکی لیگ برتر انگلیس، منطبق نیست. البته این حرف غلط به نظر نمی رسد زیرا هاورتس در روزهای ابتدایی حضورش در چلسی، به نظر می رسید که کمبود وزن دارد اما آمار فوق العاده هاورتس در چهار فصل حضورش در بایرلورکوزن باعث شد مدیران چلسی روی این ضعف او خیلی حساب نکنند. درست مثل ورنر، کای هاورتس هم به طور گسترده ای در پست های غیر تخصصی بازی کرده است. هاورتس تا به امروز 24 بازی برای چلسی انجام داده فقط در 11 تای آن و به مدت 702 دقیقه به عنوان هافبک هجومی بازی کرده است. هاورتس به لطف هت تریکش در بازی لیگ کاپ مقابل بارنزلی، تاکنون 5 گل زده و البته مقابل تیم هایی چون سویا، کراسنودار، کریستال پالاس و وست برومویچ، مجموعا 6 پاس گل به ثبت رسانده است. این آمار نشان می دهد فرانک لمپارد باید از هاورتس در پست های رو به جلوتر استفاده می کرد. با توجه به آمار 1 مشارکت مستقیم در گل در هر 87 دقیقه، عجیب به نظر می رسد که چرا هاورتس در ده بازی اخیرش برای چلسی، فقط سه بار به عنوان هافبک هجومی بازی کرده است. این یعنی او فقط در 38 درصد بازی هایش برای چلسی در پست تخصصی اش بازی کرده است.
هاورتس فصل گذشته در لورکوزن، یک فصل خوب را سپری کرد اما نتوانست آمار گل هایش را به عملکردش در فصل 19-2018 برساند. در لورکوزن، هاورتس در اغلب بازی های فصل به عنوان هافبک هجومی بازی کرد اما در زمان حضورش به عنوان وینگر راست و مهاجم کاذب یعنی همان نقش کنونی حکیم زیاش در چلسی، هم عملکرد خوبی ارائه داد. هاورتس همچنین 8 بار به عنوان مهاجم نوک به کار گرفته شد که البته توانست دو بریس مهم مقابل وردربرمن و مونشن گلادباخ به ثبت برساند. گیف زیر، هیت مپ کای هاورتس در فصل 21-2020 و فصل 20-2019 است.
یک ویژگی ثابت در بازی کای هاورتس این است که او دوست دارد به سمت نیم فضاهای سمت راست حرکت کند تا از همان منطقه، موقعیت سازی کند. هنگامی که لسترسیتی و چلسی هفته پیش به مصاف یکدیگر رفتند، هاورتس به لطف انجام حرکت از همان منطقه، جیمز جاستین را از بازی خارج کرد و او ضمن یک کنترل سینه هوشمندانه، پاسی سریع به پولیشیچ داد و در ادامه توپ به کالوم هادسون اودوی رسید تا خطرناک ترین موقعیت چلسی در آن بازی رقم بخورد. تا به امروز، هاورتس به اندازه کافی خوب کار نکرده تا تمجیدهای فراوان از او ادامه داشته باشد اما نمایش خوب در چنین لحظات اندکی نشان می دهد هاورتس باید به عنوان گزینه اصلی پست هافبک تهاجمی چلسی به میدان برود.
یکی از ویژگی های کلیدی بازی کای هاورتس که در دوره کوتاه مدت حضور او در چلسی معمولا نادیده گرفته شده، توانایی او در توپ های هوایی است. هافبک آلمانی با وجود ظاهر و اندام نحیفش، بازیکنی خطرناک در توپ های هوایی است. گل هاورتس مقابل مورکم در دور سوم جام حذفی با غلبه بر دیوی هریس، مدافع 187 سانتی متری حریف کاملا توانایی بالای این جوان آلمانی در ضربات سر و استفاده از توپ های بلند را نشان می دهد.به نظر می رسد هاورتس با این ویژگی می تواند حتی به عنوان مهاجم دوم و کاذب هم در ترکیب چلسی به میدان برود. هاورتس در هشت بازی که در پست مهاجم لورکوزن به میدان رفت، هشت گل به ثمر رساند. ویدیوی گل هاورتس به مورکم را می توانید در زیر مشاهده کنید:
سیستم بازی چلسی باید تغییر کند
با توجه به عملکرد و نتایج اخیر که باعث درجا زدن و پسرفت چلسی در لیگ برتر انگلیس شد، فرانک لمپارد نتوانست فرمول و ترکیب برنده اش را پیدا کند. در واقع تیم لمپارد نتوانست در لیگ برتر انگلیس با ترکیب هایی ثابت و مشابه به میدان برود. در طول رقابت های چلسی در لیگ برتر انگلیس، چلسی فقط چهار بار با یک ترکیب تهاجمی ثابت به میدان رفت.
فرانک لمپارد که طی هفته های اخیر از سیستم 3-3-4 استفاده کرد و البته نتیجه خوبی هم نگرفت، حالا اخراج شده و آمدن توماس توخل و استفاده از سیستم 1-3-2-4 می تواند باعث شود دو ستاره آلمانی خط حمله چلسی، عملکردشان بهبود یابد. کل سیستم چلسی در یک سوم تهاجمی باید روان تر بازی کند و این مسئله فقط با گذشت زمان و صبوری حاصل می شود. هاورتس و ورنر هنگامی توانستند در آلمان بدرخشند که هر دوی آن ها فضای لازم برای فعالیت در یک سوم تهاجمی تیم شان را داشتند. سیستم 1-3-2-4 می تواند باعث شود هاورتس و ورنر بتوانند مدام پست هایشان را عوض کنند و موقعیت های بیشتری بسازند. چلسی اکنون بازیکنان تهاجمی زیادی در دسترس دارد که نباید فقط به یک منطقه از زمین محدود شوند. کریستین پولیشیچ، حکیم زیاش و کالوم هادسون اودوی بازیکنانی هستند که می توانند موقعیت هایشان را در بازی عوض کنند و عملکرد بهتری داشته باشند، چیزی که حقیقتا تحت هدایت فرانک لمپارد شاهد آن نبودیم.
جمع بندی
هواداران چلسی برای جا افتادن ورنر و هاورتس در ترکیب تیم شان باید صبوری و حوصله به خرج دهند. اگر این دو به طور منظم تری در پست های تخصصی خود به میدان بروند و نتوانند بازهم عملکرد بهتری ارائه دهند، بله آن گاه رسانه ها و طرفداران می توانند توانایی آن ها را زیر سوال ببرند. تا آن زمان، حمله کردن به هاورتس و ورنر می تواند در نهایت منجر به خروج آن ها از چلسی شود و دوباره سناریوی تلخ کوین دی بروین و محمد صلاح در استمفوردبریج تکرار شود.
به قلم نیتن اونز از StatsPerform
ترجمه با اندکی دخل و تصرف به دلیل انتشار این یادداشت پیش از اخراج فرانک لمپارد