باسلام خدمت دوستان
امیدوارم از این بخش خوشتون بیاد چون خدوم نوشتم احتمالا نقص هایی دارد ببخشید. و اگر نوع هافبکی میشناسید که نام نبردم بفرمایید تا تغییر بدهم باتشکر
1- Trequartista (بازیکن شماره 5/9 !): بازیکنانی با این سبک را نمیتوان خیلی در قامت هافبک حساب کرد اما خب گفتن ویژگی های این نوع بازیکنان هم خالی از لطف نیست.
این بازیکنان معمولا در بخش کناری زمین قرار میگیرند و دائما در خال تلاش برای ایجاد موقعیت گلزنی به هر شکل ممکن هستند.
معمولا قابلیت عبور از بازیکنان مقابل خود را دارند و با توپ بیشتر به سمت مرکز(وسط) حرکت میکنند و به دنبال ایجاد موقعیت گلزنی هستند.
از نمونه های این سبک از بازیکنان میتوان به دیبالا و حتی اینسینیه اشاره کرد.
2- هافبک All-round (هافبکی برای تمامی نقوش): برای این نوع از هافبکها نمیتوان نقش خیلی خاصی نام برد چون معمولا در تیمهایی با خط هافبک کم مهره و ضعیف دیده میشوند.
این بازیکنان معمولا تمامی وظایف سایر هافبکها را بر عهده دارند و هم موقعیت سازی کنند و هم دریبل بزنند و هم شوت و هم نبض بازی را بگیرند و...
معمولا در تیمهایی این مدل بازیکنان دیده میشوند که دارای خط هافبک ناقص یا ضعیفی هستند.
مثالها: پول پوگبای منچستر تا قبل از اضافه شدن برونو
3- Raumdeuter (بازرس فضا): این بازیکنان از خلاقیت و سرعت و تکنیک بالایی برخوردار نیستند اما همیشه در بهترین فضاهای ممکن قرار میگیرند و با قرارگیری در این فضا ها به گلسازی و گلزنی میپردازند.
این بازیکنان در کارهای تیمی فوقالعاده هستند و میدانند کی و کجا سر جای قرار گیرند.
بهترین مثال ممکن برای این نوع از بازیکنان ، توماس مولر افسانه ای ست.
4- هافبکهای Advanced Playmaker (بازیساز پیشرفته): این نوع از بازیکنان به شدت خلاق هستند و میتوانند در هر بازی چندین موقعیت جدی خلق کنند.
این نوع از هافبکها خود به دو بخش تقسیم میشود:
1: بازیساز پیشرفته تهاجمی
2: بازیساز پیشرفته پشتیبان
نوع تهاجمی بیشتر در پست AM استفاده میشود و معمولا به کناره ها مایل میشود و برای فولبک تیم مدافع مزاحمت ایجاد میکند چون با مانور دادن در کناره ها و حرکت کردن به وسط باعث میشوند فولبکها هرازگاهی وظیفه اصلی خودشان که مهار بازیکنان کناری تیم مهاجم است را فراموش کرده و به دنبال بازیساز بیفتند که نتیحه آن کم عرض تر شدن دفاع تیم حریف میشود.
از این نوع بازیکنان میتوان به دیبروینه اشاره کرد که بارها در مناطق کناری محوطه حریف خطرساز شده و با سانترها و پاس هایش باعث ایجاد موقعیت گلزنی برای هم تیمی هایش و البته گیزنی آنان شده است. از مثالهای دیگر میتوان به اریکسن ، خامس ورژن اورتون و کوتینیو و... اشاره کرد.
نوع دوم از بازیساز پیشرفته بیشتر مایل به مرکز(وسط) است و اغلب در پست CM قرار میگیرد و با دادن پاسهای در عمق به موقعیت سازی برای هم تیمی هایش میپردازد؛ فابرگاس مثال خوبی برای هافبک بازیساز از نوع پشتیبان است.
هافبکهای Advanced Playmaker معمولا در امور دفاعی از Playmakerها بهترن و دوندگی بیشتری دارند اما ضعف بیشتری دارند نسبت به شاترها یا Deep-Lying Playmakerها .
5- هافبک Shattler(مورد علاقه خودم): این نوع بازیکنان از دقت پاس و سرعت و چابکی و همینطور قدرت دریبلینگ بالایی برخوردارند والبته اغلب دوندگی بالایی هم دارند (حالا شاید اندازه یک هافبک باکس نباشد اما میتوان گفت از بقیه هافبکها دوندگیه بیشتری دارند.)
در امور دفاعی به مراتب از هافبکهای Deep-Lying Playmaker تواناتر هستند و از هافبکهای باکس ضعیفتر.
این بازیکنان مثل پل ارتباطی هستند و وظیفه دارند توپ را از دفاع تا به خط حمله منتقل کنند.
این بازیکنان معمولا پاسهای مالکانه ای میدهند و همینطور با دریبلینگی که دارند توپ را از دفاع به حمله منتقل میکنند.
این بازیکنان در فوتبال امروزه کارایی بسیار بالایی دارند چون امروزه تیمها بیشتر مایل هستند تا از روی زمین به دروازه حریف برسند تا اینکه یک بازیکن را عقب نگه دارند و او هم با بزن زیرش موقعیت خلق کند و البته از طرفی چون تیمها اکثرا پرس از بالایی دارند حضور این بازیکنان میتواند ترفندی برای فرار از پرس باشد.
یجورایی میتوان گفت نمونه مدرن تر هافبک باکس هستند.
مثالها: لوکتا بهترین مثال از این نوع هافبکها است.
از دیگر بازیکنان هم نوع مودریچ میتوان به کواچیچ هموطن او و همینطور پوگبا اشاره کرد"البته شاید اسم پوگبا در کنار این دو نفر جای تعجب باشد"
6- Playmaker (بازیساز): احتمالا همه آشنایی کامل رو با این نوع بازیکنان دارند.
این نوع هافبکها معمولا در پست AM قرار میگیرند و از ویژن قدرت پاس بسیار بالایی برخوردارند و به لطف این مهارتهای خود در خلق موقعیت برای بازیکنان همدست خود موفق عمل میکنند.
این هافبکها معمولا از قدرت شوتزنی نسبتا بالایی هم برخوردارند.
این بازیکنان معمولا نقش محوری دارند.
اغلب بازیکنانی با این سبک در کارهای دفاعی به شدت ضعیف هستند و تقریبا در دفاع تیمی شرکت خیلی کمی دارند بیشتر منتظرند تا توپ در مالکیت تیم خودی باشد تا وارد عمل شوند.
مثالها: اکثر مثالها قدیمی هستند چون در فوتبال روز مربیان نقشهای اینطوریه کمتری به بازیکنان خود میدهند اما اگر بخواهیم نام بازیکنانی با این سبک را ببریم باید به بازیکنانی مثل اوزیل و اسنایدر و... اشاره کرد.
7- هافبک box to box: همانطور که از اسمشان پیداست ، هافبکهایی هستند که از باکس خودی تا باکس حریف باید دائماً در رفت وآمد باشند.
این بازیکنان فضای وسیعتری را باید چوشش دهند.
مهمترین ویژگی این بازیکنان قطعا استامین(استقامت) بالای این بازیکنان است.
این بازیکنان نیاز نیست که خیلی تکنیکی باشند یا خیلی تکل زنهای قهاری باشند یا از هوش بازیه بالایی برخوردار باشند و یا سرعت خاص یا شوتزنی و... داشته باشند اما نباید در تمامی زمینه های نامبرده ضعف زیادی داشته باشند درواقع باید در تمامی ویژگی های یک هافبک ، یک بالانس نسبی داشته باشند.
مثالها: شاید بتوان گفت که بهترین بازیکن در این نقش و این سبک انگولو کانته باشد؛ بازیکنی که از استامین به شدت بالایی برخوردار است و تقریبا در هیچ زمینه ای ضعف زیادی ندارد و استانداردترین بازیکن ممکن برای این سبک از بازیکنان است. از دیگر مثالها میتوان به آرتورو ویدال ، متوئیدی و فرد و... اشاره کرد.
8- هافبک دفاعی ولانته(بازیکنی برای فوتبال امروز): میتوان گفت این مدل بازیکنان ترکیبی از تمامی حالتهای بالا هست که توضیح داده شد؛ درواقع ترکیبی از مهارتهای تکنیکی و فیزیکی هستند که در نتیجه میتوان گفت تلفیقی از هافبک دفاعی دیسترویر و هولدینگ(رجیستا).
این مدل بازیکنان هم دید نسبتا خوبی دارند و هم میتوانند نبض بازی را تا حدودی کنترل کنند و هم در امور دفاعی مهارتهای کافی را دارند.
البته میتوان همین سبک ولانته را به دو بخش تقسیم کرد:
1: هافبک دفاعی ولانته از نوع دیسترویر مثل ماکلله ، فابینیو ، فرناندینیو و تا حدودی پارتی و...
2: هافبک دفاعی ولانته از نوع هولدینگ مثل بوسکتسِ در اوج ، ماتیچ ، رایس ، رودری و بروزوویچ و...
این سبک از هافبک دفاعی ها میتوانند در هر سیستمی جا بیفتند و درخشش کافی را داشته باشند؛ به مثالهای زیر توجه کنید:
بارسا با بوسکتس و سیستم تیکی تاکا توانست هم سبک خود را به اجرا درآورد و هم نتیجه رضایت بخشی کسب کند.
چلسی خوزه مورینیو چه در دور اول و چه در دور دوم با حضور هافبک دفاعی هایی مثل ماکلله و ماتیچ توانست نتایج نسبی را کسب کند و همینطور سبک خود را تا حدودی اجرا کند.
اتلتیکویِ سیمئونه با حضور رودری و در ادامه پارتی توانست نتایجی که انتظار میرفت کسب کند و همینطور سبک خود را اجرا کند.
لیورپول کلوپ توانست با فابینیو هم سبک خود را اجرا کند و هم نتایج بسیار درخشانی کسب کند.
سیتی پپ با حضور فرناندینیو وسپس رودری توانست هم سبک خود را به طور کامل اجرا کند و هم نتایج قابل توجهی کسب کند.
9- هافبک Deep-Lying Playmaker: میتوان گفت نوع تهاجمی تر هافبکهای هولدینگ هستند؛ تقریبا یک خط جلوتر از هافبک دفاعی تیم قرار میگیرند "CM" و با توپ با ملایمت رفتار میکنند.
این نوع هافبکها دقت پاس بسیار بالایی دارند و معمولا در دادن پاس های عرضی و قطری توانایی ویژه ای دارند.
یکی دیگر از ویژگی های منحصر به فرد این نوع بازیکنان این است که در لحظات بحرانی و در تنگناها با پاسهای تعیین کننده ، ضمن کمک به تیم توپ را هم از مخمصه در میاورند.
از این نوع هافبکها نمیتوان خیلی انتظار خلق موقعیت داشت چون بیشتر بازیگردانی میکنند تا خلق موقعیت و البته در امور دفاعی هم نسبت به پست و وظایف شون مهارتهای خوبی دارند.
مثالها: تونی کروس که شاید در حال حاضر بهترین بازیکن در این نقش باشد ، تیاگو آلکانترا ، گندوغان و آرتور ملو و از یک نسل قبل هم میتوان از استاد ژاوی هرناندز نام برد.
یک نکته ای هم که هست اینه که شاید بازیکنی مثل تونی کروس اگر 15 سال پیش بود ، در نقش یک رجیستا استفاده میشد
.
10-هافبک دفاعی از نوع رجیستا(مدیر): همانطور که از اسمش پیداست ، مدیریت بازی را بر عهده دارند؛ بازیکنی که وظیفه اش گرفتن نبض و ریتم بازی هست.
این مدل بازیکنان به موقع میتوانند با دادن پاسهای بلند ضمن اینکه به بازی سرعت میدهند ، موقعیت سازی هم کنند و هم اینکه با دادن پاسهای کوتاه سرعت بازی را کند و نتیجه را حفظ کنند.
رجیستا را میتوان تا حدودی زیرمجموعه هولدینگ حساب کرد.
اما این نوع بازیکنان بیشتر جنبه محوری دارند و نیاز هست که یک هافبک دفاعی تخریبی در کنارشان باشد یا یک هافبک باکس ، چون این بازیکنان از تحرک کمتری برخوردارند و از طرفی میل آنها به هجوم بیش از سایر همنوعان خود است.
این نوع هافبک هم مثل هافبک دفاعی دیسترویر با سرعتی ملایم در حال طرد شدن از فوتبال امروزه هست چون همونطور که گفتیم ، فوتبال مدرن بیشتر تیم محوره تا بازیکن محور.
از مثال های این پست بی شک میشه به سلطان این نوع هافبکها یعنی پیرلو اشاره کرد و همینطور ژابی آلونسویی که کمتر از پیرلو نیست و از مثال های امروزی میتوان تا حدودی اسم کیمیش را آورد و البته تیاگو آلکانترا در بایرن فلیک.
11- هافبک دفاعی holding(نگهدارنده):معمولا در زمین خودی حضور دارند و در دفاع های ایستا عملکرد مناسبی دارند البته این نوع بازیکنان سعی دارند بیشتر از ضدحملات حریف جلوگیری کنند و در زمان مالکیت توپ ، با پاسهای کوتاه شون در تلاشند تا توپ رو به سایر بازیکنای هجومی و خلاق تیم برسونن.
این بازیکنان از قدرت فرست تاچ بالایی برخوردارند.
از مثالهای فوتبال مدرن میتوان به بازیکنایی مثل جورجینیو و بوسکتسِ"فعلی" اشاره کرد؛ بازیکنانی که در حمللات تیم را پایه گذاری میکنن اما در دفاع آسیب پذیر میکنند تیم را چون معمولا قدرت بدنی ، سرعت و قدرت تکل بالایی ندارند و در نبردهای تن به تن معمولا کم میاورند.
12- هافبک دفاعی Destroyer (ویرانگر): این مدل بازیکنان بیشتر جنبه سنتی دارند یعنی وظیفه شان صرفاً پوشش فضای جلوی مدافعین هست و از ویژگی های آنان میتوان به قدرت بدنی بالا(شاید بعضی از آنها صرفا اینگونه نباشند) ، قدرت تکل بالا ، قدرت بازیخوانی بالا(حتی اگر هم در این زمینه خیلی قوی نباشند مشکل چندانی برای آنان پیش نمیاید) اشاره کرد.
اما از نقاط ضعف آنان میتوان از قدرت تکنیکی و پاس و البته فرست تاچ به شدت ضعیف آنان سخن گفت.
امروزه و در فوتبال مدرن اینگونه هافبکها جای کمتری در تیمهای تاپ دارند چون فوتبال به سمت تیم بودن پیش رفته هست و همه بازیکنان یک تیم باید در همه امور یک تیم دخیل باشند.
شاید در بین تیمهای تاپ بتوان فقط از رئال با کاسمیرو نام برد و اگه دقت کنید سایر تیمهای تاپ اروپا از بارسا و بایرن و سیتی و لیور گرفته تا چلسی و psg و یووه و منچستر و... هیچکدوم هافبک دفاعی اصلی شون دیسترویر نیست(البته ناگفته نماند که رئال هم از این نقطه کم آسیب نخورده و اگر دوستان رئالی امرکنند راجع به خط هافبک این تیم نیز در صحبتهای زیادی خواهیم داشت)
