𝐓𝐫𝐢𝐬𝐭𝐚𝐧𝐚 🌙حقت اسکار بود لودویگ که خوردنش هیعیی
یه آلبوم موسیقی پر از آهنگ ها انفجاری متنوع و خالق همان تمی که فیلم نیاز داشت.
موسیقی متنی که برای کاراکتر ها هم تم خاصی خلق کرد دقت کنیم وقتی دوربین سمت سیتور می ره نفس نفس ها ( که نفس های نولان بود که به پیشنها گورانسون با الهام از ادیسه وارد موسیقی شده )و صدا های گوش خراش ترکیب شده حس تنفر بی نظیری که القا می شه سکانس لگد مال کردن کت و قطعه sator بی نظیره Kat look at me.
همچنین تم خاص کت و القا حس مظلومیتش اسارت توسط هیولای به نام سیتور و نمونه بارز قطعه betrayal.
اتاق قرمز و آبی دو قطعه red room blue room و inversion و تنشی و تعلیقی که به لطف موسيقي در بالاترین سطح قرار می گیره.
قطعه Protagonist اون حقیقت و راز بزرگ که آشکار می شه و فقط موسیقی کافیه که ما رو وارد رابطه دوستی اون دو ببره.
آهنگ posterity انفجار باند های صوتی قطعات ترکیبی از صداهای عادی و وارونه و بدون شک بهترین موسیقی فیلم های نولان.
بدون تردید بعد از interstellar بهترین آلبوم موسیقی نولان
مرسی از آهنگ🌹
