پرسپولیس و استقلال در هفته بیست و سوم رقابت های لیگ برتر به مصاف هم رفتند که این بازی با پیروزی 1 بر 0 پرسپولیس به پایان رسید.
به گزارش طرفداری؛ پرسپولیس با چنین بازیکنانی بازی را آغاز کرد:
حامد لک، سیامک‌نعمتی، وحید امیری، سید جلال حسینی، محمد حسین کنعانی زادگان، احمد نوراللهی، کمال کامیابی‌نیا، مهدی ترابی، احسان پهلوان، شهریار مغانلو و عیسی آل کثیر
در این بازی سیدجلال حسینی و محمدحسین کنعانی زادگان دو مدافع وسط پرپسولیس بودند. سیامک نعمتی مدافع راست پرسپولیس بود، وحید امیری مدافع چپ بود، کمال کامیابی نیا و احمد نوراللهی دو هافبک دفاعی پرسپولیس بودند، مهدی ترابی و احسان پهلوان وینگر های چپ و راست سرخ ها بودند و شهریار مغانلو و عیسی آل کثیر نیز در خط حمله بازی کردند.
این بازی از سوی هر دو تیم خصوصا پرسپولیس محتاطانه آغاز شد. سرخ ها در ابتدای بازی توپ و میدان را به حریف خود واگذار کردند و یکی دو موقعیت نیز به استقلال دادند اما شانس با آن ها یار بود و موقعیت های استقلال به جایی نرسید.
در ادامه رفته رفته پرسپولیس توانست میانه زمین را مال خود کند و با پاس های در عرض مالکیت بازی را در اختیار بگیرد. سرخ ها کم کم موفق شدند موقعیت سازی نیز بکنند اما هیچ کدام از موقعیت ها تبدیل به گل نشدند.
در نیمه دوم پرسپولیس موفق شد خیلی زود به گل برسد. یک نفوذ خوب از امیری، یک چرخش و شوت خوب از شهریار مغانلو که در این کار حسابی تبحر دارد و عیسی آل کثیر که با هوش بالای خود از تله آفساید فرار کرد و در ریباند نیز به بهترین شکل ممکن دروازه استقلال را باز کرد.
اما پس از گل، استقلال بازی را در دست گرفت و طبیعی بود که حملات بیشتری نسبت به پرسپولیس داشته باشد. هرچند که حملات آبی ها زهر لازم را نداشت و به جایی نرسید اما سرخ ها حسابی ترسیدند و در این بازی زیر فشار رفتند.
تعویض های یحیی نیز به نظر می رسید در این بازی جواب دادند. خصوصا آوردن فرشاد فرجی که باعث شد مهدی قائدی خنثی شود و نتواند عملکرد خوبی از خود به نمایش بگذارد.
هواداران پرسپولیس در اواخر بازی در دربی برگشت، یاد دقایق پایانی دربی رفت افتادند و حتی اتفاقات اواخر بازی با سپاهان در هفته گذشته را در ذهن خود مرور کردند. جایی که پرسپولیس از حریف خود جلو بود اما در نهایت گل خورد و پیروزی را با تساوی عوض کرد.
این مشکل فقط در این دو بازی نیز گریبان پرسپولیس را نگرفته است. بسیاری از بازی های این فصل پرسپولیس، این اتفاق رخ می دهد. گاهی همچون دربی رفت و بازی با سپاهان و ذوب آهن حریف موفق به زدن گل تساوی می شود و گاهی همچون این مسابقه و دیدار با تراکتور، سرخ ها شانس می آوردند و بازی را با همان یک گل می برند.
پرسپولیس در حالی در این بازی تحت فشار رفته بود که سرخ ها یکی از بهترین خطوط حمله لیگ و آسیا را دارند. وینگرها و مهاجمان پرسپولیس با سرعت خود هر خط دفاعی را آزار داده اند. این ترس بی دلیل تیم یحیی می تواند در آینده نیز به تیم ضربه بزند. قانع شدن به یک گل و حمله نکردن برای زدن گل های بیشتر، می تواند ضربات جبران ناپذیری به پیکره تیم وارد کند. چیزی که در آسیا و در گرمای هند ندیدیم. در آن جا پرسپولیس بدون توجه به نام رقبا، با تمام وجود حمله می کرد و اختلاف گل را زیاد می کرد اما پس از بازگشت از هند و در لیگ برتر، با ترس و زیر فشار بازی می کند. در حالی که دیدم که در چند صحنه وحید امیری یا مهدی ترابی به قلب دفاع استقلال می زدند و موفق نیز بودند. به نظر می رسد عدم حمله از سوی سرخ ها بیشتر روانی باشد تا فنی. باید دید که یحیی برای حل این مشکل در ادامه لیگ چگونه کار خواهد کرد.
