مطلب ارسالی کاربران

تیم منتخب تاریخ ایتالیا

مرد تنها 07/10/2021 - 22:04 مشاهده پروفایل

845 مشاهده / 30 دیدگاه 4 2 4

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

در آستانه چهارمین فینال تیم ملی ایتالیا در جام ملت ها تصمیم گرفتم تیم منتخبی معرفی کنم تا هم مروری بر برخی از بازیکنان بزرگ تاریخ این کشور و هم مروری بر برخی از افتخارات تیم ملی ایتالیا کرده باشم.

سیستم: 3 3 4

دروازه بان: دینو زوف

بزرگترین و برترین گلر ایتالیا در قرن بیستم دینو زوف بود. زوف که به عنوان دروازه بانی با ثبات شناخته می شود دارای رکورد های منحصر به فردی است. او مسن ترین کاپیتان فاتح جام جهانی است و مسن ترین گلری که بهترین دروازه بان جام جهانی شده و همچنین زوف تنها بازیکن تاریخ ایتالیا است که با یک نسل قهرمان جام ملت های1968 شده و با نسل بعدی قهرمان جام جهانی 1982 شده است.

نکته: میدونم بوفون چقدر محبوب و پرطرفدار هست اما زوف رو شایسته تر میدونم اگر مخالفتی هست استقبال می کنم.

مدافع راست: جوزپه برگومی

عمو برگومی بود و اون سبیلاش♥️😁 برگومی یکی از بهترین مدافعان راست قرن بیستم بود کسی که به راحتی در پست دفاع میانی هم بازی می کرد. او به همراه ایتالیا قهرمانی جام جهانی 1982 را تجربه کرد و پس از آن برگومی در جام جهانی ۱۹۸۶ و مسابقات قهرمانی اروپای سال ۱۹۸۸ نیز حضور داشت که بهترین دفاع راست جام شناخته شد و در تیم منتخب جام حضور داشت و در جام جهانی ۱۹۹۰ نیز به عنوان کاپیتان لاجوردی پوشان را همراهی می کرد.

مدافع چپ: جاچینتو فاکتی

تا به امروز اولین و آخرین کاپیتان فاتح جام ملت ها برای آتزوری است، فاکتی با تیم ملی ایتالیا به غیر از فتح جام ملت های 1968 در جام جهانی 1970 نایب قهرمانی رو هم تجربه کرد، فاکتی باوجود اینکه پست اصلیش مدافع چپ بود ولی توانایی خاصی در گلزنی داشت بطوریکه تعداد گل‌های او در فصل ۱۹۶۵-۱۹۶۶ به عدد حیرت‌آور 12 در عرض 40 بازی رسید.

مدافع لیبرو: فرانکو بارزی

این مدافع بازیساز از بهترین لیبروهای تاریخ فوتبال می‌باشد. یک بازیکن کامل با خصوصیات توأم دفاعی، هجومی، بازیسازی، رهبری و هدایت‌کننده تیم بوده است. بارزی یکی از اعضای تیم قهرمان ایتالیا در جام جهانی 1982 بود و در جام جهانی 1994 هم با تیم ملی ایتالیا توانست مدال نقره را برای تیمش به ارمغان بیاورد.

مدافع میانی: پائولو مالدینی

مالدینی همون قدر که در دفاع چپ بی نقص بود در دفاع میانی هم یک مدافع کامل بود. او از بدشانس ترین بازیکنان ملی تاریخ ایتالیاست، در ۴ دوره حضور خود در جام جهانی فوتبال و ۳ دوره جام ملت‌های اروپا هرگز نتوانست جامی را بالای سر ببرد. تنها افتخارات ملی او، نایب قهرمانی در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴، سومی در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰ و نایب قهرمانی در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰ است. او در جام‌های جهانی ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴ در تیم ستاره‌های جام جای گرفت. همچنین در سال ۱۹۹۴، مالدینی، از سوی مجله ورلد ساکر به عنوان بازیکن سال انتخاب شد. او نخستین مدافعی بود که به این افتخار دست پیدا کرد.

نکته: ایتالیا مهد مدافعان است، انتخاب از بین بهترین مدافعین کار بسیار سختی است، بازیکنانی مثل جنتیله و کابرینی و... حتی در بین بازیکنان در حال حاظر هم کیه‌لینی و بونوچی می تونستن در ترکیب باشن.

مدافع-هافبک: گائتانو شیره‌آ
یک لیبروی باکلاس، با وجود اینکه بیشتر مدافعان تاکتیک‌های خشن و بعضی مواقع ظالمانه را به کار می‌بردند، که مهم‌ترین آن‌ها همبازی خودش کلاودیو جنتیله بود، او به جوانمردی و اخلاق بزرگ منشانه مشهور بود. شیره آ در طول تمام دوران حرفه‌ای خود چه در یووه و چه در ایتالیا اخراج نشد، که احتمالاً یک رکورد جاودانه برای یک مدافع در سطح بین‌المللی فوتبال در کل تاریخ خواهد بود. درسته که پست اصلی شیره آ مدافع لیبروی مرکزی بود اما او در خط میانی یک بازیساز تاثیرگذار بود، نمونه معروفش بازیسازی او در فینال جام 82 و پاس گلش به تاردلی بود. انزو بیرزت در مورد بزرگی او گفت:" او یک نماد برای همهٔ فوتبال در زمینه‌های تکنیک، رفتار و استایل است"

هافبک میانی: آندره‌آ پیرلو
همگان پیرلو را به خاطر تکنیک، دریبل، دید عالی، تخصص عالی در ضربات آزاد و شوت و پاس‌های بلند و دقیق به یاد می آورند ، هم تیمی‌هایش در تیم ملی فوتبال ایتالیا به او لقب معمار را داده‌اند زیرا پاس‌های دقیق او سبب گل‌های فراوانی برای تیم ملی شده است، او یکی از کلیدی ترین بازیکنان در راه کسب جام جهانی 2006 بود.

هافبک هجومی: جیانی ریورا

از بهترین بازیکنان دهه 60 و 70 فوتبال، بازیکنی با تسلط بالا بر روی توپ که با آن تکنیک خاصش همگان را مجذوب بازی خودش می کرد. ریورا در کنار مازولا قهرمانی جام ملت های 1968 را در کارنامه دارد و یک از کلیدی ترین بازیکنان ایتالیا در جام جهانی 1970 بود که به مقام نایب قهرمانی رسید.

نکته: ساندرو مازولا و مارکو تاردلی شایستگی حضور در ترکیب را بین هافبک ها دارند.

مهاجم: روبرتو باجو

یکی دیگه از بدشانس ترین فوتبالیست های لاجوردی‌ها، باجو در دوره ای بود که برخی از موفق ترین مربیان ایتالیا انگار با او دشمن بودند که یکی از نمونه هاش به جام جهانی 2002 بر می گردد که بسیاری از کارشناسان ایتالیایی به مربی وقت اون تیم جووانی تراپاتونی منتقد بودن که چرا باجو را دعوت نکرده در حالی که باجو در برشا دوباره احیا شده بود. اما با این حال اوج باجو در دهه 90 بود و با درخشش در جام های جهانی 1990 و 1994 ایتالیا مقام های سوم و نایب قهرمانی را تجربه کرد.

مهاجم : جوزپه مئاتزا

بازیکن اسطوره ای فوتبال ایتالیا به همراه آتزوری در ۲ دوره متوالی جام‌های جهانی ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ در ترکیب ایتالیا بود و در هر دو به مقام قهرمانی رسید. در کشور ایتالیا با کلمه ی افسانه ای یا جوزپه مئاتزای افسانه ای از ایشان یاد می شود بدلیل نوع بازی و زندگی افسانه مانندی که داشته است. او در بازی‌های ملی اش ۳۳ گل نیز به ثمر رساند.

نکته: از نسل تیم های قهرمان 1934 و 1938 می تونست بازیکنان بیشتری در این ترکیب باشد، اما با توجه به اینکه فیلم های کامل اون دوران در اختیار نیست که به شیوه بازی اون بازیکنان پی برد، مئاتزا با توجه به جایگاه ویژه شایسته ترین فرد برای حضور بود.

مهاجم: لوئیجی ریوا

برترین گلزن تاریخ تیم ملی ایتالیا یکی از مستعد ترین بازیکنان تاریخ ایتالیا به شمار میرود که موفق شده است قهرمانی یورو 68 و نایب قهرمانی جام جهانی 1970 را برای کشورش به ارمغان بیاورد. ریوا 42 بار پیراهن تیم ملی ایتالیا را به تن کرده است و 35 بار موفق به گلزنی شد.

مربی: ویتوریو پوزو

در بین تمامی مربیانی که در جام های جهانی حضور یافته اند، ویتوریو پوزو ایتالیایی یک رکورد منحصر به فرد دارد. او تنها سرمربی تاریخ مسابقات است که دو بار قهرمان جام جهانی شده است. اما رکورد خاص تر این است که او از قهرمانیش در جام 1934 دفاع کرد و در جام 1938 باری دیگر این قهرمانی را تکرار کرد.