Mohammad Rezaخواهشا بخونيد
خسته نباشيد واليباليست هاى عزيز
دوستان بعنوان يه واليباليست حرفه اى كه به مدت ٤ سال تو ليگ دانشگاهى بازى مى كردم از تيم مليمون اين برداشت هـا رو داشتم ، اميدوارم لطف كنيد و بخونيد تا با نظرهـاتون اين مطلب كامل تر بشه و ايرادات منم مشخص تر ، متشكرم
واليباليست هـامون به طور چشمگيرى پيشرفت كردن و گفتن اين پيشرفت ها يه جورايى تكرار مكرراته پس بهتره از نقاط ضعف ها بگيم ، واليباليست هـاى ما تو يه سرى از جزئيات و ريزى كارى هـا هـنوز تا حدودى حرفه اى نشدن
ببينين دوستان واليبال يه پروسه است .از سرويس شروع ميشه ، دريافت ، پاس و زدن اِسپك كه به امتياز امتياز گيرى ختم ميشه ، حالا چه چيزى باعث ميشه اين پروسه به ظاهر ملال آور انقدر جذاب بشه ، و يه تيم بشه برزيل و يه تيم بشه فرضا بحرين !
سه فاكتور وجود داره كه اين روند و پروسه رو دچار اخلال مى كنه : اول سرويس خوب ، دوم دفاع رو تور ، و سوم كه از هـمه مهـمتر به حساب مياد استفاده از توپ هـاى برگشتيه
به طور كلى تيم هـاى صاحب نام از اين هـربه هـا نهـايت استفاده رو مى كنن و خودشون رو به تيم حريف ديكته مى كنن اما مهمتر از همه اين ها توپ برگشتيه كه تو واليبال امروزى هـم تيم برنده رو تعيين مى كنه هـم روحيه حريف رو خراب مى كنه
قدرتى زن هاى بسيار خوبى تو واليبال جهان داريم و مطمئنا در آينده هـم خواهيم داشت ، كسانى مثل ايوان زايتسف ، ماريوژ ولازلى و ... ولى چرا بازيكنانى مثل لورنزو برناردى و گیلبرتو آمائوری د گودوی فیلو ( جيبا ) تو تاريخ واليبال سمبل مى شن ؟ چرا ؟ چون رو توپ هـاى برگشتى خطا نداشتن و مطمئنا اون توپ به امتياز تبديل مى شد
حالا اين فاكتور تو تيم ما بسيار ضعيفه رو توپ هـاى برگشتى خيلى متزلزل ظاهـر مى شيم ، شهـرام محمودى بعنوان يه قدرتى زن رو توپ هـاى برگشتى كاملا خلع سلاحه ( به ندرت امتياز ميگيره ) ، امير غفور بهـتر ظاهر ميشه ولى نه اون طور مناسب .. ( بد متصور نشيد منظورم اين نيست غفور يا محمودى در حد برناردى و جيبا ظاهر بشن ) با تمرين هـاى فشرده ميشه اين فاكتور تعيين كننده رو تقويت كرد و مطئنم كواچ هـم اين موضوع رو فهـميده
مورد بعدى دريافته ، اين مورد هـم تو تيم ما خيلى الكلنگى عمل ميكنه و بالانس نداره ( يه روز بدون كوچكترين ايراد مثل بازى با آمريكا و ايتاليا و يه روز به حدى بد مثل بازى با آلمان و امروز با روسيه ) ، اين بالا و پائين تو دريافت هم يه نقطه ظعف ديگه تو تيم ماست كه بايد رفع بشه
اما اخرين مورد ، كواچ بعنوان سرمربيه تيم ملى تا حدى ميتونه اين ايراد ها رو رفع كنه ، درصد زيادى از رفع اين نواقص به وجود خود بازيكن برميگرده ، بازيكن هـايى كه با تمرين هـاى باشگاهى كه ريتميك تر از تيم مليه ميتونه نقطه ظعف هـاى خودش رو تا حد زيادى رفع كنه اما سؤالى كه اينجا به وجود مى ياد اينجاست كه ايا باشگاه هاى ما ميتونن اين پوشش رو واسه بازيكن ايجاد كنن ؟ مشخص نيست ، چون سطح بسيار بالايى رو ميطلبه ، براى رفع اين مشكل بهترين راه رفتن به باشگاه بزرگ دنياست ، باشگاه هـايى مثل مدونا ، پروجا و .. كه از قضا خيلى از بازيكن هاى مارو مى خوان
اميدوارم بازيكن هاى ما قبول كنن كه تو ليگ هاى برتر دنياى واليبال بازى كنن تا به بهترين هـاى دنيا تبديل بشن ، چون واقعا ميتونن به عالى ترين هـاى واليبال تبديل بشن
ببخشيد زياد حرف زدم ، اين حرف هـام رو گذاشته بودم تا اخرين مسابقه ى تيم ملى رو ببينم و بعد كلا برداشتم رو خدمتتون عرض كنم
ممنون
