به گزارش طرفداری و به نقل از گل، سایت گل ایتالیا در مقاله ای مفصل به بهانه برابر شدن تعداد گل های کریستیانو رونالدو با علی دایی، زندگی نامه اسطوره فوتبال کشورمان را به طور مفصل زیر ذره بین برده است. گزیده مقاله گل را در ادامه می خوانید:
داستان زندگی کریستیانو رونالدو این روزها به همه جا رسیده است. از دل اقیانوس ها تا تنهاترین کوهستان ها. او سمبلی از فوتبال مدرن است اما تا قبل از اوج گیری این ستاره، صحبت از رکورد فوق العاده علی دایی بود. اسطوره ای دیگر. یک قهرمان ملی که مهم ترین فوتبالیست ملی تاریخ ایران محسوب می شود. یکی از ورزشکاران کشور ایران که آمارهایش بیشتر به افسانه شباهت دارد تا واقعیت.
تلاش بی رحمانه کریستیانو رونالدو برای رسیدن به صدر جدول گلزنان ملی چیزی بود که باعث شد نام علی دایی بیش از گذشته در تمام دنیا شنیده شود. نسل جدید فوتبال دوستان که بازی های او را ندیده اند، شروع به جستجوی نام دایی در گوگل کردند و فهمیدند حدای من! در دورانی که پدر و مادرهایشان به آنها می گویند فوتبال چقدر متفاوت و سخت تر بوده است، کسی توانسته بیش از 100 گل با تیم ملی کشورش بزند. این آمار متعجب کننده داستان هایی پشت خودش دارد.
علی دایی در 149 بازی 109 گل زده است که میانگین گل های زده اش نسبت به تعداد بازی بسیار بیشتر از رونالدو است که در 179 بازی این تعداد گل زده است.
پسری که در اردبیل متولد می شود، قرار است آینده ای اسطوره ای داشته باشد. علی دایی در 14 سالگی وارد تیم جوانان استقلال اردبیل می شود و در سن 19 سالگی اولین بازیش را انجام می دهد. این آغاز ماجراجویی است که هیچ کس به جز چند رویاپرداز معدود به آن فکر نمی کنند. دایی استعدادی ذاتی دارد، قبل از حریف بازی خوانی می کند، دروازه بان های بدشانس حریف را به دردسر می اندازد. او تجمعی از استعدادها است. دایی باهوش است می داند چطور از موقعیت ها استفاده کند. دایی در این میان به تحصیل هم ادامه می دهد و در نهایت در رشته مهندسی مواد فارغ التحصیل می شود. او بعدها به تاکسیرانی، بانک تجارت و سپس پرسپولیس می آید که یکی از بهترین تیم های ایران است.دایی مقابل دروازه بی رحم است. او اندکی بعد به السد می رود و بد شانس است که به خاطر خدمت سربازی نمی تواند به لیگ ژاپن برود. حضور او در قطر موقتی است چون دوران حضور در اروپا قرار است شروع شود.
ارنست میدندروپ مربی است که پای علی دایی را به بوندس لیگ و تیم آرمنیا بیلفد بازی می کند. 11 گلی که دایی می زد کافی است که فرانتس بکن باور در سال 1998 عاشق بازی این مهاجم شود و او را به باواریا ببرد. او در همان سال در جام جهانی به همراه ایران مقابل آمریکا قرار می گیرد. بازی بسیار مهمی برای ایرانی ها که ایران در آن پیروز می شود. اگر چه دایی گل نمی زند اما پاس گل مهمی می دهد. پیروزی در این بازی باعث جشن ملی در ایران می شود. خیابان های پر از هوادار می شود و همه جا می توان پرچم ایران را دید. پیروزی مقابل آمریکا، یک برد بزرگ و مهم است. دایی تنها یک فصل در بایرن مونیخ می ماند و سپس به هرتا برلین می رود. دوران حضور این مهاجم در آلمان پر از گل و خاطرات خوب است.
دایی مجدد به ایران برمی گردد و قبل از آن یک فصل هم در الشباب به میدان می رود. دایی در زمینه ملی از سال 1993 شروع به بازی می کند و اولین گلش را در سال 1994 می زند و در تمام دوران بازی اش به تعداد گل هایش اضافه می کند تا به عدد فوق العاده 109 برسد. رکوردی که حالا رونالدو بعد از 17 سال به آن رسیده است. آن هم با تعداد بازی های بیشتر و فشار رسانه ای بیشتر.
