بایرن هاینکسعشق دوران نوجوانی من شکیرا بود. یادش بخیر پای pmc پاره میشدم اینقدر صبر میکردم تا شکیرا بیاد آهنگ وولف رو بخونه و اجرا بکنه. هر بار زیرنویس میکرد next: دعا میکردم در ادامش بنویسه: next Shakira Wolf
اما افسوس که همیشه آهنگ های جمشید و ستار و سعید شایسته و بیژن مرتضوی یکی در میون پخش میشد و میرید به اعصابم. روزی دل من دل به دریا زد و رفت. رفت سراغ سرچ شبکه های مستهجن ماهواره. کمین میکردم هر موقع کسی منزل نبود سرچ میکردم و استمنا میکردم سپس تمام کانالهای جدید که سرچ کرده بودم را دلیت میکردم.
یک شبکه ایتالیایی بود به اسم mango tv صبح های زود فیلم کامل پخش میکرد. باورم نمیشود که ۳ روز خودم را به حال بد زدم تا مدرسه نروم و در خانه به خودم لذت بدهم.
تا با کفش های من راه نرفته ای حق نداری راه رفتنم را قضاوت کنی. از من نپرس چرا از ابی و جمشید و شادمهرعقیلی و ستار متنفری. از من نپرس چرا از پیکه متنفری. پیکه عشق من را ربود و با او خوابید. نه یکبار و دوبار. آنقدر با او رابطه برقرار کرد تا ۳ عدد بچه پس افتاد. آٰری عشق من فاحشه ی تختخواب پیکه شد. ولی هنوز توی هر جمعی صدای شکیرا رو میشناسم،هنوزم روی هر اسمی مثل اسم شکیرا حساسم. بت عیال بودنم بودی تو دنیایی که نامرده، نبودت توی زندگیم به این استمنا نمی ارزه.
