طرفداری | داویده فونتولان (Davide Fontolan) زاده 24 فوریه 1966 در گاربایناته میلانزه ایتالیاست. او در پست‌های هافبک چپ، وینگر چپ و دفاع چپ بازی می‌کرد. داویده و برادرش، سیلوانو فونتولان، در یک روز با فاصله 11 سال متولد شدند. سیلوانو مدافع سابق اینتر و ورونا بود که سابقه قهرمانی در سری‌آ را داشت. داویده نیز به تبعیت از برادرش، آینده خود را در فوتبال می‌دید. نام مستعار داویده به دلیل فاصله سنی خود با برادرش، فونتولینو به معنای فونتولان کوچک بود. داویده از سال 1982 و در 16 سالگی، فوتبال را در باشگاه لینانوی ایتالیا شروع کرد.
او پس از پیوستن به باشگاه لینانو، در سطح چهارم فوتبال ایتالیا بازی کرد و چهار سال در این باشگاه حضور داشت. او آمار 67 بازی، هشت گل را در مدت حضورش در این باشگاه به ثبت رساند و در پست هافبک نفوذی برای آن‌ها بازی کرد. تطبیق‌پذیری این بازیکن در هر پست، از چشمان تیزبین آریگو ساکی، سرمربی وقت پارما در سال 1986 دور نماند تا فونتولینو در این سال موفق به بازی در سری‌ب ایتالیا شود. نخستین گل فونتولینو در پیراهن پارما، در مرحله گروهی جام حذفی ایتالیا برابر میلان به ثمر رسید. گل فونتولان در دقیقه 9 بازی با میلان، پارما را به پیروزی 0-1 در این بازی رساند. او آمار 37 بازی، هفت گل را در این فصل برای تیمش به ثبت رساند.
کار با آریگو ساکی، فونتولینو را به بازیکن بسیار بهتری تبدیل کرد و از او یک بازیکن کامل ساخت. او در سال 1987، پس از یک سال حضور در پارما، مقصد جدیدی را برای خود برگزید و به اودینزه که به تازگی به سری‌ب سقوط کرده بود، پیوست. 30 بازی، شش گل، حاصل حضور فونتولینو در اودینه بود. یکی از تصمیمات مهم فوتبالی این بازیکن، قرارداد با جنوا در سال 1988 بود. او در فصل نخست حضورش در جنوا در سری‌ب، در 39 بازی به میدان رفت و موفق به ثبت هفت گل شد و به همراه این باشگاه به سری‌آ صعود کرد. فونتولینو در نخستین بازی خود در بالاترین سطح فوتبال ایتالیا، گل سه امتیازی جنوا را در دیدار برابر لچه در هفته نخست سری‌آ به ثمر رساند. از مهم‌ترین لحظات این بازیکن در این فصل، بریس برابر تیم سابقش، اودینزه و لاتزیو بود. او آمار 34 بازی، 10 گل را در جنوای این فصل به ثبت رساند.
فونتولینو در نخستین محک خود در سطح برتر فوتبال کشورش، رهبر و بهترین گلزن جنوا بود و عملکرد بسیار خوبی داشت اما همه چیز در هفته ماقبل پایانی گره خورد. جنوا که در کورس بقای سری‌آ حضور داشت، در هفته سی و سوم به مصاف آتالانتا رفته بود و نیاز به کسب سه امتیاز بازی داشت. فونتولان در این بازی، ابتدا با یکی از بازیکنان تیم حریف دچار درگیری شد و سپس موقعیت حساس را از دست داد. بعد از این دو اتفاق، او در دقایق پایانی بازی با هم‌تیمی خود، جنارو روتولو وارد یک درگیری فیزیکی شد و به روتولو یک سیلی زد. این سیلی از چشمان داور دور نماند و فونتولینو در حساس‌ترین بازی فصل، تیمش را 10 نفره کرد. جنوا این بازی را به آتالانتا واگذار کرد اما در هفته آخر با درخشش بازیکن مغضوب فونتولینو یعنی روتولو، در لیگ ماندگار شد. حواشی این بازی باعث شد تا فونتولینو با وجود درخشش در جنوا، در سال 1990 از این باشگاه جدا شود.
علاقه به اینتر از کودکی، یکی از دلایل مهم نهایی‌شدن انتقال این بازیکن به این باشگاه در سال 1990 بود. اینتر برای جذب فونتولینو، مبلغی معادل با 7.5 میلیون یورو را به باشگاه جنوا پرداخت کرد. رویای پوشیدن پیراهن اینتر در یک مسابقه رسمی حتی بعد از امضای قرارداد نیز برای این بازیکن میسر نشد. او در مسابقات پیش فصل 91-1990 دچار مصدومیت شدیدی شد که باعث از دست دادن کل فصل شد. بنابراین، نخستین بازی فونتولینو در پیراهن اینتر به دومین فصل حضورش رسید. او در بازی هفته نخست فصل 92-1991 در ترکیب اینتر برابر فوجیا قرار گرفت و 90 دقیقه بازی کرد. نخستین گل او در جام یوفا برابر بوآویشتا به ثمر رسید و در لیگ نیز موفق به گلزنی برابر تیم‌هایی مثل پارما، فیورنتینا و یوونتوس شد. آمار فونتولان در این فصل، 37 بازی، چهار گل بود.
حضور فونتولان در ترکیب اینتر برای فصل 93-1992 کمرنگ‌تر از فصل قبلش بود اما در دقایقی که به میدان رفت، حضور مفیدی داشت. آمار 30 بازی، دو گل و یک پاس گل، از این بازیکن در این فصل به جای ماند. در فصل 94-1993، اینتر یکی از سخت‌ترین فصول خود را سپری کرد و در سری‌آ، نتایج بسیار بدی گرفت و در نهایت به رتبه‌ای بهتر از سیزدهم جدول نرسید. در نتیجه، حضور در جام یوفای این فصل برای این باشگاه، جنبه مهم‌تری پیدا کرده بود. فونتولان در جام یوفا موفق به یک گل و یک پاس گل در مرحله یک‌شانزدهم نهایی برابر آپولون لیماسول قبرس، یک پاس گل در یک‌چهارم نهایی برابر دورتموند و یک گل در نیمه نهایی برابر کالیاری شد و در نهایت به همراه تیمش به فینال این جام رسید. او در بازی رفت فینال برابر کازینو سالزبورگ، در ترکیب تیمش حضور نداشت اما در بازی برگشت، یکی از اعضای ترکیب اصلی اینتر بود. فونتولینو آنقدر در این بازی برای قهرمانی اینتر تلاش کرد و دوید تا در دقیقه 70 دچار فشار خون پایین و افت قند شد و مجبور به ترک زمین شد. این بازیکن به بیمارستان منتقل شد و از تلویزیون، قهرمانی تیم محبوبش را دید. اینتر با تکرار پیروزی 0-1 بازی رفت برابر کازینو سالزبورگ، فصل سخت خود را با قهرمانی اروپایی جبران کرد.
پس از بازی‌های خوب در جام یوفا، این بازیکن مورد توجه سرمربی وقت تیم ملی ایتالیا و مربی سابقش، آریگو ساکی قرار گرفت و در بازی‌های مقدماتی جام جهانی 1994 به تیم ملی کشورش دعوت شد. با این وجود، فونتولینو حتی برای یک بازی نیز پیراهن تیم ملی ایتالیا را نپوشید و در نهایت به حضور در جام جهانی نیز نرسید. او دو فصل دیگر در اینتر حضور داشت و آمارهای 22 بازی، دو گل و 28 بازی، دو گل و یک پاس گل را ثبت کرد. حضور روی هاجسون در اینتر، فونتولان را به درهای خروج این باشگاه رساند و این دو به همکاری مسالمت‌آمیزی در تیم نرسیدند. او در سال 1996 به بولونیا پیوست و چهار فصل در این باشگاه حضور داشت. او آمارهای 18 بازی، سه گل در فصل 97-1996، 30 بازی، چهار گل و یک پاس گل در فصل 98-1997، 40 بازی، چهار گل و پنج پاس گل در فصل 99-1998 و 20 بازی، یک گل و یک پاس گل در فصل 00-1999 را در بولونیا به ثبت رساند. یکی از مهم‌ترین لحظات حضور فونتولان در بولونیا، صعود به همراه این باشگاه به نیمه نهایی جام یوفا در فصل 99-1998 بود که با دو گل این بازیکن در مرحله یک‌هشتم نهایی برابر بتیس همراه بود. او در بولونیا با بازیکنان بزرگی مثل پالیوکا، باجو و سینیوری هم‌بازی بود و یکی از مهره‌های مهم تیمش بود. او در سال 2000 به کالیاری پیوست و در یک سال حضورش به همراه این باشگاه در سری‌ب، 11 بازی، دو گل را به ثبت رساند. فونتولان در سال 2001، بازنشست شد و پس از بازنشستگی، فضای فوتبال را فضایی سمی، کثیف و پر از دروغ نامید. فونتولینو انتقاداتی را بالاخص در فصول آخر حضورش در بولونیا به کاپیتان سابق این باشگاه و مدیران وقت آن داشت و بسیار در رسانه‌ها به آن پرداخت.
از سری خاطرات فوتبالی
جان تودور؛ طنینانداز اوراتوریوی مسیحا در سنت جیمز پارک
بیلی برمنر؛ 10 کلاف سیم خاردار در میانه میدان لیدز
رافائل آلکورتا؛ مدافع سابق رئال مادرید و بیلبائو با سابقه حضور در سه جام جهانی
هکتور چومپیتاز؛ کاپیتان آمریکا و یکی از برترین مدافعین قرن بیستم میلادی
