| در عوض باشگاه‌های بزرگ انگلیس برای ششمین تابستان متوالی بیش از یک میلیارد پوند برای خرید بازیکنان هزینه کردند. این پنجره به هیچ وجه خسته‌کننده نبود. در واقع شاید هیجان انگیزترین پنجره نقل و انتقالاتی تاریخ هم به حساب می‌آمد. |
پنجره نقل و انتقالات تابستان امسال قرار بود همان پنجره‌ای باشد که باشگاه‌های انگلیسی در آن هزینه زیادی نمی‌کنند، برای یافتن نیروی تازه در آکادمی‌های‌شان به جستجو می‌پردازند و یاد می‌گیرند که معاوضه را دوست داشته باشند. جدای از فهمیدن این که منچسترسیتی حاضر بود چند بازیکن را برای جذب هری کین در اختیار تاتنهام بگذارد، قرار بود همه چیز قابل پیش‌بینی باشد.
در عوض باشگاه‌های بزرگ انگلیس برای ششمین تابستان متوالی بیش از یک میلیارد پوند برای خرید بازیکنان هزینه کردند، چلسی بازیکنان جوانش را به فروخت و ما هرگز نفهمیدیم که چند سیتیزن با کین برابر هستند. این پنجره همچنین به هیچ وجه خسته‌کننده نبود. در واقع شاید هیجان انگیزترین پنجره نقل و انتقالاتی تاریخ هم به حساب می‌آمد.
شاید بعضی معتقد باشند که سطح آن چندان بالا نبود اما حتی مخالفان نقل و انتقالات نیز باید تایید کنند که هر تابستانی که در آن دو بازیکن برتر یک دهه گذشته به تیم دیگری منتقل شوند، اکثر بازیکنانی که جانشین آنها به حساب می‌آیند هدف گمانه‌زنی‌ها هیجان انگیز قرار بگیرند، جدیدترین بازیکن محبوب انگلیس در آستانه جدایی از تیم کودکی و پیوستن به تیم قهرمان باشد، مدافع عنوان قهرمانی بهترین بازیکن سری A را جذب کند، اد وودوارد با جذب بازیکنی برای خودش اعتبار بخرد و آرسنال در صدر جدول هزینه‌ها قرار گرفته اما باز هم مثل همیشه به نظر برسد، سرگرم‌کننده است.
اما وقتی از بزن بریم‌ها، تغییر علائق و بازگشت به خانه‌ها بگذریم، تمام این اتفاقات چه معنایی دارد؟ اتلتیک در این مقاله هفت (به افتخار اقدام قابل توجه ادینسون کاوانی و حسن نیتش در گذشتن از شماره پیراهنش در منچستریونایتد) اتفاق مهم، برتر و ضعیف این بازار تابستانی را بررسی می‌کند.
لیگ برتر به هزینه کردن ادامه داد…
باشگاه‌های انگلیسی بیشتر از 18 ماه از اثرات شیوع جهانی ویروس کرونا می‌نالیدند اما ناگهان به شکلی سرزنده و خوشحال از بحران بیرون آمدند.
مجموع هزینه صورت گرفته در این تابستان 1.1 میلیارد پوند بود که 11درصد کمتر از تابستان 2020 به حساب می‌آمد که آن هم 9 درصد کمتر از تابستان قبلی بود. در مجموع شاهد کاهش 18 درصدی یا 260 میلیون پوندی نسبت به آخرین پنجره نقل و انتقالاتی پیش از شیوع ویروس کرونا بودیم. این مبلغ همچنین 300 میلیون پوند کمتر از رکورد فصل 18-2017 بود.
این پایین‌ترین مجموع هزینه از سوی بازیکنان لیگ برتر پس از سال 2015 و اولین بار پس از سال2010 همزمان با بحران مالی جهانی بود که مبلغ هزینه در دو سال متوالی با کاهش روبرو شد. اختلاف فروش‌ها و خریدهای باشگاه‌ها نیز در پایین‌ترین حد خود پس از سال 2015 قرار داشت- 560 میلیون پوند که نشان‌دهنده بیش از 40 درصد کاهش نسبت به مبلغ قابل توجه 950 میلیون پوندی فصل گذشته بود.
اما (شما منتظر همین بودید!) مجموع هزینه لیگ برتر همچنان بیش از دو برابر مبلغ هزینه شده توسط سری A ایتالیا، دومین لیگ پر هزینه، است که تنها 475 میلیون پوند خرج کرده است. بوندس‌لیگای آلمان با 360 میلیون پوند در رده بعدی قرار دارد، لیگ فرانسه با 325 میلیون در رده چهارم است و لالیگای اسپانیا که پیش از این جز ولخرج‌ترین لیگ‌ها در بین پنج لیگ معتبر اروپایی بود، با تنها 250 میلیون پوند هزینه جایگاه پنجم قرار گرفته است. هرچند رئال مادرید تلاش کرد که این مبلغ را با ارائه پیشنهاد به بازیکنی دو برابر کند که حالا احتمالا در تابستان آینده به صورت آزاد به این تیم اضافه خواهد شد. این پنجره عجیبی بود.
برتری قابل توجه لیگ برتر-از نظر قدرت هزینه کردن- زمانی بیشتر به چشم می‌آید که به هزینه خالص نگاه کنید.
سطح اول فوتبال انگلیس بیش از 10 برابر لالیگا و سری A سرمایه‌گذاری کرده، در حالی که بوندس‌لیگا سود مجموع 35 میلیون پوندی از معاملات این تابستان به دست آورده است. چنین اتفاقی علیرغم این واقعیت رخ داده که لیگ آلمان تنها لیگ در بین پنج لیگ معتبر اروپایی است که در واقع مجموع هزینه‌اش را افزایش داده است.
با این حال بوندس‌لیگا از تبدیل شدن به بازار خارجی برای خریداران لیگ برتر در این تابستان سود کرد و جیدون سانچو، ابراهیما کوناته و لئون بایل تنها بعضی از استعدادهای منتقل شده از آلمان به انگلیس بودند.
تیم بریج، یکی از مدیران گروه تجاری ورزشی دلویت، می‌پرسد:” چه چیزی باعث شده این باشگاه‌ها اعتماد به نفس صرف چنین هزینه‌هایی را داشته باشند؟ به عنوان مثال آرسنال سال گذشته خلایی 100 میلیون پوندی به دلیل حذف درآمدهای روز مسابقه در حساب‌هایش داشت. اما آنها توانستند از این شرایط عبور کرده و حالا (با بازگشت هواداران در این فصل) این مبلغ به حساب آنها برمی‌گردد. مشخصا این باعث شده که آنها با اعتماد به نفس بیشتری وارد بازار شوند.
باشگاه‌های لیگ‌برتر در این تابستان چگونه هزینه کردند و چقدر درآمد داشتند؟
اما کسب موفقیت در لیگ برتر به دلیل قدرت رقابتی این لیگ دشوارتر است. برای باشگاه‌هایی که هزینه زیادی کرده‌اند، تغییر ملموس در کسب سهمیه اروپا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این تقریبا شبیه به موقعیت باشگاه‌هایی در چمپیونشیپ است که روی صعود قمار می‌کنند.
باشگاه‌های بزرگ در لیگ برتر مدعی هستند که باید به این هزینه کردن ادامه دهند تا مزایای رقابتی‌ای که از حضور در لیگ برتر به دست می‌آورند را حفظ کنند. به هزینه خالص لیگ‌های بزرگ نگاه کنید: لیگ برتر 10 برابر بیشتر از لالیگا به عنوان نزدیکترین رقیبش هزینه کرده است. ده برابر!”
شرایط تا حدودی همیشه همینطور بوده است. باشگاه‌های انگلیسی همیشه بیشترین هزینه‌ها را در پنجره‌های تابستانی انجام می‌دادند. اما این فاصله در طول چند ماه اخیر بیش از پیش افزایش پیدا کرده است. گزارشی از فیفا در این هفته نشان داد که باشگاه‌های انگلیسی حدود برابر باشگاه‌های اسپانیایی برای نقل و انتقالات بین‌المللی هزینه کرده‌اند. اما همانطور که در بالا به آن اشاره شد، فاصله هزینه خالص حالا بیش از دو برابر است.
بیست و هفت نقل و انتقال در این تابستان انجام شده که شامل مبالغ اولیه بیش از 20 میلیون پوندی بوده است: باشگاه‌های لیگ برتری در 18 مورد از این معاملات حضور داشتند که شامل سه مورد از گرانقیمت‌ترین انتقال‌ها و 9 مورد از 12 انتقال گران‌قیمت این فهرست می‌شود.
آنها بی دلیل “شش باشگاه بزرگ” لقب نگرفته‌اند
بزرگ‌ترین هزینه‌کننده‌ها از نظر رقم پرداختی برای خریدهای دائمی (به جز بندهای پاداش) آرسنال، منچستریونایتد، منچسترسیتی و چلسی هستند. هرچند دو تیم آخر کل هزینه اصلی خود را روی یک انتقال انجام دادند که نشان می‌دهد بازار هنوز اهمیت زیادی برای استعدادهای برتر قائل است. در واقع منچسترسیتی و چلسی رکورد نقل و انتقالات خود را شکستند تا بازیکنان مدنظرشان را جذب کنند و سیتی قصد داشت بار دیگر این رکورد را شکسته و کین را نیز به خدمت بگیرد.
ابراهیما کوناته تنها خرید قابل توجه لیورپول در این تابستان بود.
تاتنهام در رده هفتم بیشترین هزینه‌کنندگان در لیگ قرار دارد اما مبلغ پیشنهادی که رکورد نقل و انتقالات بریتانیا را می‌شکست، رد کردند. تنها لیورپول بود که “شش باشگاه بزرگ” را در زمینه هزینه تابستانی سرافکنده کرد و تصمیم گرفت کارش را زود و سریع انجام دهد: انجام تنها یک خرید به نام کوناته که دفاع فرانسوی جوان لایپزیش بود.
آرسنال، منچستریونایتد و منچسترسیتی در صدر جدول هزینه خالص قرار دارند و این در حالی است که تاتنهام بیش از 30 میلیون پوند بدهکار است. از سوی دیگر، لیورپول در این تابستان سود کمی از معامله بازیکن داشت- که باعث ناامیدی بسیاری از هواداران‌شان شد.
در این مقاله قرار نیست به برندگان و بازندگان پنجره نقل و انتقالات بپردازیم- این سوال را باید سه سال بعد از من بپرسید- اما چلسی برای فروش قابل توجه 135 میلیون پوندی استعدادهای مازادش در این پنجره شایسته تحسین است. این رقم برای پرداخت هزینه روملو لوکاکو کافی بود و همچنان حدود 38 میلیون پوند باقی ماند که آنها را در طرف دیگر رده‌بندی هزینه خالص قرار می‌دهد. بخشی از این مبلغ برای جذب قرضی سائول نیگز هزینه شد که اقدامی هوشمندانه به نظر می‌رسد.
چلسی مجبور به فروش برخی از درخشان‌ترین محصولات آکادمی خود بود تا بتواند حساب‌هایش را به تعادل برساند اما آنها بندهای بازگشت و همچنین دریافت سود از فروش بعدی را در قراردادهای این بازیکنان اعمال کردند؛ بنابراین سودهای بیشتری نیز در راه خواهد بود.
دکتر ارکوت سوگوت، مدیر برنامه و وکیل ورزشی آلمانی که مسوت اوزیل معروف‌ترین موکل او است، می‌گوید:” ویروس کرونا برای باشگاه‌های بزرگ مشکل خاصی نبود. منچستریونایتد سه بازیکن بزرگ خرید، منچسترسیتی هم جک گریلیش را جذب کرد. و انتقال‌هایی چون مسی، رونالدو و لوکاکو عملی شدند.
باشگاه‌های بزرگ خیلی تحت تاثیر قرار نگرفتند اما باشگاه‌هایی که در رده‌های پایین‌تر و خصوصا بیرون از لیگ برتر بودند، به شدت آسیب دیدند. من با مدیر برنامه‌هایی در فرانسه، اسپانیا، ایتالیا و ترکیه حرف زدم که در انتقال بازیکنان‌شان به مشکل خوردند. این پنجره‌ای بود که نشان داد فوتبال قوانین خاص خودش را دارد.”
خویشتن‌داری همراه با اعتماد به نفس
در حالی که هزینه‌های صورت گرفته بیشتر از پیش‌بینی‌ها بود اما چندان مضحک به نظر نمی‌رسید.
منچسترسیتی حاضر به ایجاد تغییر اساسی در ساختار دستمزدش برای جذب کین یا کریستیانو رونالدو نشد، کریستیال پالاس و سایرین به طور خاص برای خرید استعدادهای جوان با ارزش فروش مجدد هزینه کردند و هزینه خاص مجموع به شکل قابل توجهی پایین بود؛ به شرط این که به عنوان قسمتی از درآمد مورد انتظار باشگاه‌ها به آن نگاه کنید-560 میلیون پوند تنها 10 درصد از رقمی است که باشگاه‌ها باید در این فصل به دست آورند و این در حالی است که هزینه خالص 950 میلیون پوندی فصل گذشته فقط 18 درصد از بازده لیگ بود. باشگاه‌ها از سال 2012 به بعد تا این حد ملاحظه‌کار نبوده‌اند. اما هزینه‌ای که انجام شد فقط محدود به باشگاه‌های متمول و بزرگ نبود.
فقط اورتون که پس از چندین سال ضرر مخالف محدودیت هزینه لیگ بود، سرمایه‌گذاری قابل توجهی در این تابستان انجام نداد (هرچند شاید یکی از ارزان‌ترین خریدهای ارزشمند این پنجره با جذب دمارای گِرِی توسط آنها انجام شد). شصت درصد از 150 میلیون پوند هزینه شده در روز پایانی پنجره از سوی برایتون، کریستال پالاس، لیدز یونایتد و وستهام بونایتد بود که بر نکته تام بریج مبنی بر رقابت‌طلبی و اعتماد به نفس در سراسر لیگ تاکید داشت. بازگشت هواداران در این فصل عامل مهمی است- درآمدهای روز بازی تنها 15 درصد از گردش مالی لیگ برتر هستند- اما این 15 درصدی است که باشگاه‌ها فصل قبل در اختیار نداشتند و امسال بار دیگر از آن بهره خواهند برد.
منبع قدرت دیگر، توانایی دائمی لیگ برتر در دریافت میلیون‌ها پوند از پخش‌کنندگان تلویزیونی در داخل و خارج از کشور است. این لیگ درست پیش از باز شدن پنجره اعلام کرد که قراردادهای مالی با آمازون، بی‌تی و اسکای را با همان شرایط قبلی به مدت سه سال دیگر تمدید کرده است. این علیرغم پیش‌بینی‌های زیاد از اصلاح بازار حق پخش بود که در سایر کشورها خصوصا فرانسه رخ داد.
سازمان لیگ برتر در عین حال مشغول امضای قرارداد با پخش کنندگان تلویزیونی خارجی است و با این که جمع بندی نهایی برای چرخه سه ساله 2022 تا 2025 مشخص نشده اما نشانه‌ها امیدوار کننده است و بسیاری انتظار دارند که قرارداد بعدی آمریکا سود بیشتری را نیز به همراه داشته باشد.
باید به این نکته نیز اشاره کرد که تعداد کلی نقل انتقالات، چه دائمی و چه قرضی، به نسبت سال گذشته و تابستان 2019 افزایش پیدا کرد. باشگاه‌های لیگ برتری امسال 148 بازیکن را به خدمت گرفتند که بیشتر از 132 بازیکن در سال 2020 و 128 بازیکن در سال پیش از آن بود.
با این حال بیشتر از یک بازیکن در هر پنج قرارداد در این تابستان، بازیکن آزاد بود و این رقم نیز بیشتر از سال‌های گذشته است. تنها چهار باشگاه لیگ برتری بازیکنان آزاد را به خدمت نگرفتند که این تعداد در سال 2020 هشت باشگاه بود.
بهشت موعود
احتمالا فردی در جایی در حال شمارش مزیت‌های بِرِگزیت است اما این مزایا باید بسیار قانع‌کننده باشند تا باشگاه‌های لیگ برتری آنها را باور کنند. این اولین پنجره تابستانی پس از جدایی انگلیس از اتحادیه اروپا بود و این باعث شد بعضی باشگاه‌ها برای دریافت ویزای بازیکنان‌شان با دردسرهایی روبرو شوند.
بسیاری نگران بودند که دریافت تاییدیه اتحادیه فوتبال برای جذب بازیکنان خارجی به مشکل بزرگی تبدیل شود اما اینطور نبود. روند تایید نهاد نظارتی به آسانی عمل کرده و همه معیارهای مبتنی بر این موضوع را درک می‌کنند.
ناهماهنگی‌هایی در این سیستم وجود دارد- برای مثال بهترین بازیکن در لیگ دسته دوم آلمان ممکن است در دریافت 15 امتیاز مورد نیاز برای دریافت اجازه کار به مشکل بخورد، در حالی که بازیکنی از ذخیره‌های بایرن مونیخ در لیگ چهارم به دلیل حضور باشگاه اصلی‌اش در بین قدرت‌های اروپایی امتیاز می‌گیرد- اما مدیربرنامه‌ها، باشگاه‌ها و بازیکنان به اتلتیک گفته‌اند که همه حداقل از وضعیت خود آگاه هستند.
این موضوع باعث شده که وزارت کشور انگلیس برچسبی مهم را به گذرنامه بازیکنان اضافه کند. باید در کشور بازیکنان به این موضوع رسیدگی شود که یعنی بعضی بازیکنان باید برای تست‌های پزشکی و امضای قرارداد با باشگاه به انگلیس بیایند اما پس از آن به خانه برمی‌گردند تا به نزدیکترین کنسولگری بریتانیایی مراجعه کرده و مشخصات بیولوژیکی‌شان را به ثبت برسانند.
سپس آنها باید منتظر بمانند تا گذرنامه با برچسب به آنها برگردانده شود. این روند برای بعضی بازیکنان حدود سه هفته طول کشیده، در حالی که بعضی دیگر در عرض چند روز گذرنامه خود را دریافت کرده‌اند.
وکیلی از شرکتی معروف به اتلتیک گفت که آنها با حجم انبوهی از مراجعین از سوی تمامی باشگاه‌های بزرگ و کوچک روبرو شده‌اند که بازیکنان‌شان در زمانی که باید در انگلیس مشغول بازی فوتبال باشند، در هتل‌های کشور خود گرفتار شده‌اند.
اکثر باشگاه‌ها مبلغ 10 هزار پوند برای در اولویت قرار گرفتن کارهای‌شان پرداخت کرده‌اند اما باز هم مشکل دارند. بعضی از این اتفاقات به این دلیل است که آنها هرگز پیش از این بازیکنانی نخریده بودند که نیازمند دریافت ویزا باشند و مشکلات سفر به انگلیس و خروج از این کشور در حال حاضر نیز به حل این مشکل کمکی نمی‌کند.
باشگاه‌های سازمان یافته‌تر از پاریس به عنوان مرکز انجام تست‌های پزشکی و اقدام برای ویزا استفاده می‌کنند.
اگر به ثبت نرسیده، پس بی‌ارزش است
ما پیش از این به موقعیت کین و عدم انتقالش به منچسترسیتی اشاره کردیم اما گریلیش موفق شد به پروژه پپ گواردیولا ملحق شود. تفاوت این دو نفر این بود که کین شاید با کارفرمای خود به توافق ضمنی رسیده یا شاید هم نرسیده بود اما گریلیش این توافق را ثبت کرد.
می‌توان درس‌های بسیاری از اتفاقات مربوط به انتقال کین گرفت- ارزش توافق شفاهی با مواردی که به صورت رسمی روی کاغذ ثبت می‌شوند، برابر نیست. بندهای فروش در این قاره رایج هستند اما در فوتبال انگلیس چندان مورد استفاده نیستند. شاید حالا این موضوع تغییر کند.
جک گریلیش با انتقال به منچسترسیتی به گران‌ترین بازیکن انگلیسی تاریخ تبدیل شد.
درس دیگر این است که امضای قرارداد شش ساله در دهه 20 سالگی شاید سطح رشک برانگیزی از امنیت شغلی و مالی را به شما بدهد اما می‌تواند مانع از رشدتان نیز بشود. قراردادهای شش ساله ممکن است به گونه‌های در حال انقراض تبدیل شوند.
اما چنین قراردادهایی بسیار رایج شده‌اند. در واقع مکتب فکری‌ای وجود دارد که معتقد است مبالغ پرداختی برای خرید بازیکنان در حال نابودی است و باشگاه‌ها به زودی از طریق دستمزد پرداختی، پلتفرم مهیا شده برای موفقیت تبلیغاتی یا پتانسیل کسب جام قهرمانی برای جذب استعدادها رقابت خواهند کرد. این به نظر شبیه به همان روندی است که پاری‌سن‌ژرمن در پیش گرفته است.
هرچند این واقعیت که گریلیش، لوکاکو، سانچو، بن وایت و بسیاری دیگر با مبالغ بالا در این تابستان به خدمت گرفته شدند، نشان می‌دهد که هنوز راه و زمان زیادی تا رسیدن به جهان پسا-انتقال وجود دارد. باشگاه‌ها به تلاش برای انتقال دارایی‌های قابل فروش خود و مراقبت از ترازنامه‌های‌شان ادامه خواهند داد.
و انتقال بازیکن به چهارمین روند درآمدی مهم فوتبال پس از حق پخش، تبلیغات و سود روزهای مسابقه تبدیل شده است. بعضی باشگاه‌ها این کار را بهتر از سایرین انجام می‌دهند اما ظهور مدل چند باشگاهی سندی بر این است که خرید و فروش بازیکنان تنها حساب شده‌تر خواهد شد.
ما معاوضه نمی‌کنیم
بریج می‌گوید:” در مکالمات من با باشگاه‌ها در طول یک سال گذشته، بسیاری از افراد انتظار کاهش ارزش در بازار را داشتند که دور از انتظار نبود اما آنها در عین حال انتظار داشتند که بازار با درک بیشتری عمل کند و مواردی چون معاوضه را در نظر بگیرد.”
اتلتیک مکالماتی مشابه داشته و انتظار داشت که موارد بسیاری در پیشنهادهای ارائه شده تابستان امسال جا داده شود. اما اگر معامله آنتوان گریزمان برای “آنتوان گریزمان به علاوه پول” را که بارسلونا با اتلتیکو مادرید انجام داد، در نظر نگیریم، فوتبالیست‌های اروپایی نمی‌خواهند به این شکل با یکدیگر مقایسه شوند.
و به نظر می‌رسد باشگاه‌ها همگی فکر می‌کنند بازیکنان خودشان بهتر از دیگران هستند. این موضوع شاید زمانی در آمریکا هم صادق بود اما حالا هیچکس آن را به خاطر نمی‌آورد.
قبلا پستی در مورد معاوضه های پیچیده فوتبال منتشر کردم که می توانید در لینک زیر اون رو بخونید:
نگاهی به معاوضه بازیکنان؛ انتقال‌هایی که از آنچه به نظر می‌رسند، پیچیده‌تر هستند
توضیح درباره آمریکا
اگر این را یک بار در طول این پنجره شنیده باشیم، پیش از این هزاران بار چنین عبارتی به گوش‌مان خورده: فلان انتقال پولش را جبران خواهد کرد.
پی‌اس‌جی اطمینان داشت که جذب لیونل مسی نیازی به فکر و محاسبه ندارد، در حالی که به نظر می‌رسد منچستریونایتد با آرامش خاطر کامل مبلغ 15 میلیون پوند برای جذب رونالدوی 36 ساله پرداخت کرده و 480 هزار پوند در هفته نیز برای دستمزد این بازیکن در نظر گرفته است. دکتر سوگوت از این موضوع متعجب نیست.
او توضیح می‌دهد:” شرایط بیش از پیش به آمریکا شبیه می‌شود، جایی که لیگ‌های بزرگ، لیگ‌های بازیکنان هستند. باشگاه‌ها از این موضوع خوش‌شان نمی‌آید اما بازیکنان ستاره‌های اصلی هستند. هواداران به ورزشگاه می‌روند تا بازی ستاره‌ها را ببینند و این افراد حالا کانال‌های رسانه‌ای خاص خودشان را دارند و می‌توانند مستقیما با هواداران در ارتباط باشند.
آنها قبلا با رسانه‌های محلی یا از طریق باشگاه صحبت می‌کردند. قدرت این کار باورنکردنی است و اگر بازیکنی با 200 میلیون دنبال‌کننده در شبکه‌های اجتماعی به باشگاهی بیاید، کار بزرگی صورت گرفته است.
اما این موضوع به فروش پیراهن مربوط نیست- بیشتر این پول به جای باشگاه‌ها، به پوما، نایکی یا آدیداس می‌رسد. همه چیز به جذب حامیان مالی بزرگ بستگی دارد. وقتی آنها به سراغ باشگاهی بزرگ می‌آیند، همیشه سه بازیکن بزرگ را برای دوران قراردادشان با این تیم می‌خواهند. این زمانی است که قدرت مسی یا رونالدو مشخص می‌شود.
ما در آینده درباره لیگ برتر به عنوان لیگ بازیکنان صحبت خواهیم کرد، مانند NBA یا NFL.”
| عنوان اصلی مقاله: £1bn spent for the sixth summer in succession – the pandemic-proof Premier League |
| نویسنده: Matt Slater |
| نشریه / وبسایت: The Athletic |
| زمان انتشار: 1 سپتامبر 2021 |
