به گزارش طرفداری، خیلی ها عنوان می کنند پرسپولیس در شرایط عادی برابر تیم الهلال که در کوران برگزاری مسابقات فوتبال لیگ کشور خودش است حرفی برای گفتن نخواند داشت.
تاریخ هم حکایت از آن دارد که تیم های نا آماده و حاضر در مسابقات بعد از دوران فترت فوتبال ما معمولا نتایج خوب نمی گیرند که از آن جمله می توان به باخت پرسپولیس در فینال جام در جام آسیا برابر نیسان ژاپن در سال 1372 اشاره کرد که پرسپولیس بعد از دوران تعطیلی مسابقات در تهران به حریف ژاپنی باخت و قهرمانی را از دست داد.
فرق آن پرسپولیس با پرسپولیس امروز این بود که اولا آن تیم کم تمرین کرده بود و بازیکنان تازه اش فرصت هماهنگی نداشتند و مهم تر از همه این که با توجه به بازی رفت فینال که 2 ماه قبل برگزار شده و در یوکوهاما با تساوی 1-1 تمام شده بود، پرسپولیس احساس می کرد می تواند به راحتی با یک مساوی بدون گل و یا بردی با نتیجه حداقلی قهرمان شود.
پرسپولیس اما 2 سال قبل از آن بازی تلخ مقابل نیسان، در سال 1370 بعد از دوران استراحت مسابقات داخلی، با نگاهی قهرمانانه برابر الهلال عربستان در ریاض رفته و با حریف 0-0 کرده بود.
در آن تیم الهلال 8 بازیکن از تیم ملی عربستان حضور داشتند، تیمی که یک سال قبل در جام جهانی 1-0 بلژیک و 2-1 مراکش را شکست داده بود اما این بار پرسپولیس با تیمی منسجم که از سال قبل حفظ کرده بود و اضافه کردن 2 بازیکن با تجربه به راحتی الهلال را متوقف کرد و در دیدار برگشت در تهران حریف را 1-0 برد و به فینال آسیا رفت.
در آن تیم پرسپولیس از ترکیب اصلی، مردانی مثل سعید عزیزیان، محمد پنجعلی، مرتضی فنونی زاده، مرحوم فریبرز مرادی، مجتبی محرمی، حسین عبدی، محمد حسن انصاری فرد، محسن عاشوری، ناصر محمد خانی و فرشاد پیوس حفظ شده بودند و تنها نادر محمد خانی از جمع نفرات اصلی از ترکیب پرسپولیس جدا شده بود.
اما پرسپولیس حمید درخشان و مرتضی کرمانی را به ترکیب تیمی خود در این بازی اضافه کرده بود.
پرسپولیس می تواند با درس گرفتن از تاریخ بداند که بعد از یک دوره استراحت و فترت هم قادر خواهد بود موفقیت را در مسابقات بین المللی خود تجربه کند. این درست که الهلال فعلی یک تیم گران قیمت و پر ستاره است اما الهلال 30 سال پیش هم تیم غولی بود که پرسپولیس در عربستان متوقفش کرد و در تهران شکستش داد.
