اختصاصی طرفداری - او ورون بود، خوان سباستین ورون، اما دلیل این تعجب مک‌کارتی چیزی بیش از ناآگاهی و ندانستن بود. در حقیقت، مردم جزایر بریتانیا همگی به مانند مک‌کارتی از اتفاق پیش آمده متعجب شده بودند. ورون با وجود همه دستاوردهایی که به دست آورده بود، بدترین دوره فوتبالش را طی دو سال حضورش در منچستر یونایتد سپری کرد. با این حال ورون ارزشی بیش از آن بازیکنی که اغلب گرانقیمت عنوان می‌شد داشت. او هافبکی توانا و بااستعداد بود که عملکردش در زمین تاحدود بالایی به احساساتش وابسته بود. همانطور که سر الکس فرگوسن در کتاب زندگینامه‌اش نوشته است:
ورون فوتبالیست بسیار پرقدرتی بود استقامت بالایی داشت. هوش و ذکاوت او در زمین بازی نیز سطح بالایی داشت.
در یونایتد، استعداد بی‌بدیل ورون گاها مشاهده می‌شد اما او ثبات لازم برای تاثیرگذاری در این تیم را نداشت. او به عنوان گرانقیمت ترین بازیکن فوتبال انگلیس پا به اولدترافورد گذاشت اما با بهترینِ خودش فاصله بسیاری داشت. اما اگر بخواهیم خوان سباستین ورون را به طور کامل بشناسیم، ابتدا باید نگاهی گذرا به دوران فوتبالی پدرش بیاندازیم. پدر سباستین اما همچون پسرش فوتبالیستی بزرگ بود. خوان رامون ورون، پدر خوان سباستین، در سال 1944 در لا پلاتا به دنیا آمد، لا پلاتا در مرکزِ پایتخت آرژانتین یعنی بوئنوس آیرس واقع شده است. بی راه نیست که لا پلاتا به سبب دوران بازی درخشان La Bruja (جادوگر) شناخته می‌شود.
ورونِ پدر فوتبالش را به طور حرفه‌ای در سال 1962 و از باشگاه محل زندگی‌اش استودیانتس آغاز کرد جایی که او یک دهه موفق و موثر را پشت سر گذاشت و به یکی از بازیکنان تاثیرگذار تیمِ اوسوالدو زوبلدیا تبدیل شد. آن‌ها تیمی بودند که یک نوآوری در استفاده از تله آفساید به وجود آوردند و با کنار گذاشتن La Nuestra، موج جدیدی از پراگماتیسم را شکل دادند و موفق به قرارگیری در صدر فوتبال آرژانتین شدند.
خوان رامون ورون و خوان سباستین ورون اسطوره‌های آرژانتین و باشگاه استودیانتس
ورون اما تفاوت زیادی با اکثر هم‌تیمی‌هایش داشت. زوبلدیا، مربی استودیانتس درباره اهمیت و تاثیرگذاری ورون می‌گفت:
او برای ما همچون پله برای سانتوس است.
ورون در تیمی که به سبب بازی جنگجویانه و درگیرانه مشهور بود، به تکنیکی‌ترین بازیکن تیم تبدیل شد. او بازیکن مورد علاقه هواداران استودیانتس شده بود و به نظر می‌رسید که در آینده‌ای نزدیک تحت الشعاع بازیکن دیگری قرار نگیرد. در سال 1975، خوان رامون بعد از سپری کردن یک دوره سه ساله در باشگاه یونانی پاناتینایکوس به استودیانتس برگشته بود، حالا خوان سباستین ورون متولد شده بود. هیچکس او را در آن زمان به درستی درک نمی‌کرد اما خوان سباستین خیلی زود جانشین پدرش شد و حداقل از نظر وفاداری به باشگاه در قامت یک بازیکن از او پیشی گرفت.خوان رومن (همانند خوان سباستین) در طول دوران بازی‌اش دو دوره در استودیانتس حضور یافت و سپس در 42 سالگی کفش‌هایش را آویخت. جالب اینکه هر دو آن‌ها فوتبالشان را در لا پلاتا آغاز کردند و پیش از اینکه خودشان را بازنشسته کنند هم دوباره در آنجا بازی کردند.
وطن پرستی ورون همواره مشهود بود و همانطور که فرگوسن ادعا می‌کند او همیشه یک پرچم آرژانتین را در کنار خودش داشته است. با این حال دوران حضور او در فوتبال آمریکای جنوبی بسیار کوتاه بود. ورود ورون به استودیانتس تحت تاثیر ترس از سقوط به دسته پایین‌تر قرار گرفت، ترسی که سرانجام در فصل 94-1993 به حقیقت بدل شد. او در حالی‌که تنها 18 سال سن داشت دوران سختی را پشت سر می‌گذاشت. فصل بعد، ورون خودش را به عنوان بازیکنی ثابت در تیم اول جا انداخت و به استودیانتس کمک کرد تا در اولین فرصت به لیگ برتر آرژانتین برگردد. از همین زمان بود که ورون لقب La Brijita (جادوگر کوچک) را بعد از پدرش دریافت کرد. او به عنوان هافبکی جوان همواره در حال جابجایی بین خط دفاع و حمله تیم قرار داشت. او با استودیانتس به سطح اول فوتبال آرژانتین بازگشت اما پیشنهاد بوکا جونیورز در سال 1996 به قدری خوب بود که غیرقابل رد کردن باشد. یکی از باشگاه‌های تاریخی آرژانتین در این برهه زمانی دیگو مارادونا را هم در اختیار داشت.
خوان سباستین ورون و بازی با پیراهن استودیانتس
نماد فوتبال آرژانتین چندی بعد درباره ورون گفت:
با توجه به شخصیت و نحوه کنترل توپی که داشت، می‌دانستم او یک برنده است. شما همین حالا هم می‌توانید بگویید که دوران فوتبالی درخشانی داشته است.
ورون، استعدادهای درخشانش را در بوکا هم به نمایش گذاشت اما در یک فصل که برای Azul y Oro بازی کرد نتوانست در هیچ‌یک از لیگ‌های آپرتورا و کلاسورا به موفقیتی دست یابد. فاصله بوکا با ولز سارسفیلد زیاد شد و ورون هم درخواست جدایی کرد. او تا پایان فصل 96-1995 وارد فوتبال ایتالیا شد و به باشگاه سمپدوریا پیوست. در ایتالیا بود که ورون، نامی برای خودش در فوتبال اروپا دست و پا کرد. از جهات مختلفی، دوران حضور ورون در ایتالیا به سبب رابطه خوبی که با اسون گوران اریکسن سوئدی داشت به یاد آورده می‌شود. او که وظیفه آوردن ورون به سمپدوریا را بر عهده داشت نقش یک پدر را برای این هافبک 21 ساله ایفا کرد. او هیچ شناختی از ایتالیا نداشت و برای زندگی خارج از آرژانتین هم بی تجربه بود؛ او در راه نه چندان آسانی که بسیاری از بازیکنان بااستعداد آرژانتینی در پیش گرفته بودند، قدم برداشت.
ورون سرانجام با راهنمایی اریکسن وارد سمپ شد. آن‌ها تیمی نبودند که برای قهرمانی بجنگند اما به پایان رساندن فصل 97-1996 در جایگاه ششم جدول شانس حضور دوباره در اروپا را به آن‌ها داد. بعد از اینکه توانایی‌های ورون در یکی از بزرگترین لیگ‌های اروپایی رشد کرد، سرانجام در سال 1996 نخستین بازی ملی‌اش را انجام داد و در ادامه 72 بار پیراهن تیم ملی آرژانتین را به تن کرد. در فصل بعد، اریسکن به لاتزیو رفت (و ورون هم سرانجام راه او را در پیش گرفت) و سمپدوریا تاحدودی تضعیف شد. بلوچرکیاتی فصل را در رده نهم لیگ به پایان برد. با این حال ورون به عملکرد خوبش ادامه داد و در تابستان به پارما پیوست. این یک گام رو به جلوی دیگر برای ستاره جوان فوتبال آرژانتین بود.
خوان سباستین ورون با پیراهن لاتزیو در کنار جیانفرانکو زولا
دو فصل حضور او در فوتبال ایتالیا پیشرفت‌های قابل توجهی را برایش به همراه داشت و خودش هم بعد از خروج از این کشور گفته بود:
هفت سالی که در آنجا پشت سر گذاشتم، نمایانگر دوران فوتبالم می‌باشد.
او تنها یک فصل به یادماندنی را در پارما پشت سر گذاشت. ورون پا به تیمی گذاشته بود که از ستارگان بااستعدادی چون جان‌لوییجی بوفونی، لیلیان تورام. فابیو کاناوارو، فائوستینو آسپریلا و هرنان کرسپو تشکیل شده بود. آن‌ها بهترین تیم سال‌های طلایی پارما پیش از رسوایی مالی و سقوط به دسته پایین‌تر بودند. در فصل 99-1998، ورون و یارانش به قهرمانی در کوپا ایتالیا و جام یوفا رسید و سری آ را هم پشت سر آث میلان، در جایگاه چهارم جدول به پایان رساندند. پارما که به افتخارات بسیاری رسیده بود، دیگر جای پیشرفت نداشت؛ در عوض، ورون به همکاری دوباره با اریکسن علاقه‌مند شده بود. لاتزیو هم این بازیساز آرژانتینی را سال 1999 در ازای 18 میلیون پوند به خدمت گرفت. با وجود موفقیت‌هایی که به دست آمد، رابطه ورون با هواداران لاتزیو چندان خوب نبود. او خالکوبی مارکسیست انقلابی آرژانتینی و الگوی خودش چه گوارا را روی دستش داشت و هواداران لاتزیو که عقاید راست داشتند علاقه‌ای به این مسئله نشان نمی دادند. با این حال ورون در این باره گفته بود:
وقتی که به قهرمانی رسیدیم، چند هوادار تیم به رختکن آمدند و آن (خالکوبی) را بوسیدند، سپس اوضاع بهتر شد.
خوان سباستین ورون و دوران حضورش در منچستر یونایتد
اسکودتوی 2000-1999 یکی از به یادماندنی ترین رقابت‌های تاریخ بود که بیشتر به سبب جبران فاصله 9 امتیازی لاتزیو با یوونتوس به یاد آورده می‌شود. اریکسن لاتزیو را به کوپا ایتالیا هم رساند تا این تیم به دوگانه لیگ و جام حذفی دست یابد. هشت گل زده ورون، کمک زیادی به کسب دومین قهرمانی سری آ لاتزیو کرد، در حالی‌که حضور او و دیگو سیمئونه در خط هافبک لاتزیو بر قدرت تیم افزوده بود. وقتی که اریکسن در میانه‌های فصل 01-2000، لاتزیو را برای به دست گرفتن هدایت تیم ملی انگلیس ترک کرد، اوضاع برای ورون اصلا خوب پیش نرفت. مشخص شد که ورون و بسیاری از بازیکنان آمریکای جنوبی سری آ نظیر دیدای پارما و آلوارو رکوبای اینتر از پاسپورت تقلبی استفاده می‌کنند. به این ترتیب برخی بازیکنان محروم و باشگاه‌های مقصر هم جریمه شدند. این مسئله تمرکز ورون را به هم زد و او تنها 22 بار در لیگی به میدان رفت که لاتزیو در جایگاه چهارم آن قرار گرفت. در این شرایط فوتبال آرژانتین هم بعد از اینکه با هدایت مارچلو بیلسا نتوانسته بود از گروه انگلیس، سوئد و نیجریه در جام جهانی 2002 صعود کند، وضعیت خوبی نداشت. سرانجام این منچستریونایتد بود که در تابستان سال 2001 طی یکی از جذابترین انتقالات تاریخ فوتبال، ورون را در ازای 28 میلیون پوند به خدمت گرفت. فرگوسن در آن زمان اعتقاد بسیار زیادی به ورون داشت اما در طول فصل انتقادات زیادی نسبت به عملکرد این هافبک آرژانتینی به وجود آمد. او بعد از شروع خوبی که در فصل 02-2001 داشت، به سبب مصدومیت آشیل پایش از همراهی تیم محروم شد.
جالب اینکه نیکی بات، هافبک آن روزهای منچستر یونایتد و همبازی ورون درباره‌اش گفته بود:
غیر قابل باور بود، فکر می‌کردم که دیگر هرگز برای یونایتد بازی نخواهد کرد.
خوان سباستین ورون در کنار سر الکس فرگوسن - فصل 02-2001
فرگوسن بعدا اذعان کرد که پیدا کردن پست مناسب برای این بازیکن آرژانتینی در ترکیب 2-4-4 و 1-5-4 تیمش کار دشواری بوده است. در مجموع به نظر می‌رسید که در آن برهه زمانی، انگلیس به دلیل شرایط موجود و برنامه سنگین زمستانی‌اش، انتخاب درستی برای ورون نبود. در فصل 03-2002 که یونایتد برای قهرمانی در لیگ با آرسنال می‌جنگید، ورون علی رغم پیشرفت‌هایی که داشت عملکرد بی‌ثباتی در رقابت‌های داخلی از خودش بر جای گذاشت. ورون در آن فصل لیگ قهرمانان اروپا عملکرد بسیار خوبی از خودش نشان داد اما در مجموع فاصله زیادی با روزهای خوبش در فوتبال ایتالیا داشت. استفانو بوتزی، ژورنالیست BBC گفته بود:
اگر زین الدین زیدان برای رئال مادرید 43.2 میلیون پوند ارزش داشت پس خرید ورون با 28.1 میلیون پوند چندان گران محسوب نمی‌شود. زیرا برخلاف زیدان که توانایی‌های خاصی دارد، ورون می‌تواند در بخش‌های مختلف زمین به تیمش کمک کند.
قطعا ورون به اندازه‌ای که بوتزی از او تعریف کرد در یونایتد تاثیرگذار واقع نشد اما بزرگترین مشکل این بود که انتقال او نسبت به قیمت‌های آن زمان تقریبا گران بود و ورون با توجه به این موضوع نتوانست انتظارات را برآورده کند. ورون به پیشنهاد سرمربی سابقش اریکسن یونایتد را به مقصد لندن ترک کرد. او طی قراردادی ۱۵ میلیون پوندی به چلسیِ رومن آبراموویچ پیوست و در تنها فصل حضورش با مصدومیت‌های زیادی دست و پنجه نرم کرد.
خوان سباستین ورون با پیراهن اینتر در کنار فرانچسکو توتی اسطوره رمی‌ها
ورون تنها 15 بار پیراهن چلسی را به تن کرد و سپس به ایتالیا بازگشت و دو فصل خوب را در اینتر پشت سر گذاشت که با قهرمانی در لیگ و کوپا ایتالیا همراه شد. در سال 2006 و 31 سالگی، سفر پرفراز و نشیب ورون در فوتبال اروپا پایان یافت. ورون در سال 2006 طی انتقالی قرضی به استودیانتس پیوست تا این تیم را به موفقیت‌های بین المللی برساند. دیگو سیمئونه جوان جانشین کارلوس بیلاردو شد و استودیانتس خیلی زود با این مربی آینده‌دار آرژانتینی به قهرمانی آپرتورای 07-2006 رسید. بازگشت ورون به استودیانتس با نخستین جام این باشگاه در 23 سال گذشته همراه شد، جایی‌که آن‌ها در 19 بازی تنها 22 گل خوردند. بعد از اینکه الخاندرو سابیا در سال 2009 جانشین سیمئونه‌ای شد که هدایت ریور پلاته را به عهده گرفته بود، به یادماندنی‌ترین موفقیت تاریخ باشگاه به وقوع پیوست. در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 باشگاه به سه قهرمانی در کوپا لیبرتادورس رسید اما بعد از آن دیگر به موفقیتی در این مسابقات نرسیده بود. استودیانتس به فینال مشهورترین رقابت باشگاهی فوتبال آمریکای جنوبی رسید، جایی‌که باید به مصاف کروزیرو از برزیل می‌رفت. بازی رفت در لا پلاتا بدون گل مساوی شد اما در برزیل این استودیانتس بود که به کمک ورون قهرمانی را به دست آورد؛ غیرقابل باور بود که یک بازیکن 34 ساله عنوان بهترین بازیکن تورنمنت را به دست آورد.
ورون تا سال 2014 در استودیانتس ماندگار شد، در سال 2010 به قهرمانی آپرتورا رسید و بعد از بازنشستگی‌اش به ریاست باشگاه منصوب شد.
ترجمه شده از سایت thesefootballtimes
