طرفداری- در کوچه باغ خاطرات فوتبال، جایی هست که هنوز قلبمان می تپد.
استادیوم های مخوف و پر از تیفوسی هایی که 90 دقیقه بالا و پایین می پرند و نمادهای بزرگی از باشگاه خود را می چرخانند. همه آن ها به شکوه اسطوره هایشان می بالند و آن ها را تقدیس می کنند. ایتالیایی ها اما حرمت می دانند و به ندرت پیش می آید اسطوره های یکدیگر را "هو" کنند.
وقتی صفحه داستان اسطوره های ایتالیا ورق می خورد، همه خاطرات و تصاویر، لذتی وصف نشدنی دارند. تمام صفحاتی که هزاران نفر را در سراسر دنیا عاشق می کند. اگر پیراهن یوونتوس را در فروشگاه های ایران گیر نمی آوردیم لااقل خط ریشمان را دل پیرویی می زدیم. پوستر زانتی را از زیر خاک هم که بود پیدا می کردیم. کش به موهای بلندمان می زدیم تا جلوی آینه هم که شده خودمان را جای توتی ببینیم. وقتی دوربین می رفت روی مالدینی تخمه دم دهانمان خشکش می زد.
دشمن ترین دشمنان هم موقع وداع این اسطوره ها بغض کردند. شک ندارم که دل آلپی و سن سیرو شب خداحافظی مردانشان گریه می کردند. اگر زبان داشتند یک مثنوی در تکریم بزرگان دهه 90 می سرودند. انگار که همبازی تمام دوران کودکیمان از محله مان نقل مکان می کرد. اگر هم عادت می شد اما همیشه یک درد بود.
گواه این دردها آن عاشقان زانتی هستند که بین دوراهی هواداری از ایتالیا و آرژانتین سال ها گرفتار بودند. همه آن رمی های دوآتیشه ای که وقتی دل پیرو توپ را به تور آلمان چسباند، دو متر از جا پریدند. یوونتوسی هایی که برای دیدن مالدینی در آزادی ثانیه شماری می کردند...
به صفحات پایانی داستان رمانتیک ایتالیا که می رسیم اما، اسطوره رم خودنمایی می کند. وقتی خبر عدم تمدید قرارداد یووه با دل پیرو را شنید شگفت زده شد و گفت برایش باورکردنی نیست. الکس چندی بعد 255مین گل توتی با پیراهن رم را به دوست صمیمی اش تبریک گفت. مردانی که بارها در ستایش یکدیگر صحبت کرده اند...
این روزها فوتبال ایتالیا داستانی غم انگیز را روایت می کند که خواه ناخواه گوشه ای ایست از تاریخ که نگاره می شود. دوران سلطنت سرزمین چکمه در اروپا به پایان رسیده. حداقل برای یک دهه. وقتی رم 7 گل از بایرن دریافت می کند ایتالیاست که عزادار می شود. وقتی یووه از المپیاکوس شکست می خورد فوتبال ایتالیا خدشه دار می شود.
با اسطوره ها عاشق ایتالیا شدیم و به اسطوره هایمان احترام می گذاریم. توفیق در اروپا اتحاد هم می طلبد. باید امیدوار و حامی نمایندگانمان باشیم.
بالاخره آفتاب به فوتبال یخ زده ایتالیا خواهد تابید.
