من عاشق مسی و آرژانتین و بارسا هستم. خیلی خوشحالم از قهرمانی آرژانتین و لئو مسی که به شایستگی تمام بود
ولی منم مثل خیلیای دیگه همچنان معتقدم که هیچکس مارادونا نمیشه
همون طور که خیلی از کوهنوردان فاتح هیمالیا نمیتونن جایگاه جرج اورست رو بگیرن
چون اونا اولین بودن؛ خاطره اولین ها هیچوقت از ذهن مردم پاک نمیشه و جایگزین هم نداره
حالا هر قدرم که مسی باشی یا کریس باشی
مخصوصا El-Diego که جدای از مسائل ورزشی و فوتبال، تبدیل شده به یک نماد سیاسی، فرهنگی و اجتماعی و یک یاغی شورشی مثل زورو یا رابین هود برای مردم آرژانتین و آمریکای لاتین و حتی جهان!
از حالا به بعد دیگه مدعیان فوتبال بجای دو اسطوره باید با سه اسطوره مقایسه بشن: پله (افتخارات) + مارادونا (کاریزما) + مسی (هوش)
