|
میلان، تاتنهام و خاطرات درگیری جو جردن و جنارو گتوزو...
گرفتن گردن و فریاد زدن بر سر مردی که به او کوسه می‌گویند، و عضو دائمی تیم هارد من های دنیای فوتبال است، و رقبای او با فک در رفته و صورت کبود صحنه‌ی نبرد را ترک کرده‌اند. کمی بی مبالاتی است... حتی اگر جنارو گتوزو باشی و با آن موهای آشفته و اندام شبیه کرگدن در سن سیرو طرفداران تو را تهییج کنند.... مواظب باش پسر، او جو جردن است...
|
در یکی از بازیهای آغازین دهه‌ی هفتاد، جردن به خاطر درگیری با بازیکنان ذخیره‌ی تیم حریف دندان‌های جلویی را از دست می‌دهد! اگر چه خود جردن بعدها علاقه‌ای ندارد که فقط به خاطر لقبش، کوسه و بازیهای سفت و سخت خود شناخته شود:
"من در لیدز دهه‌ی هفتاد، یکی از بهترین تیمهای آن دوران، و پس از در من یونایتد و میلان بازی کردم و عضوی از بهترین تیم ملی اسکاتلند در جامهای جهانی بودم... پس حتما چیزهایی بیشتر از آن دو دندان جلویی برای عرضه به دنیای فوتبال داشته‌ام...."
جردن در سه جام جهانی پیاپی برای تیم ملی اسکاتلند گل می‌زند، در لیدز و من یونایتد به بازیکنی کلیدی در خط حمله تبدیل می‌شود و در آغاز 1981 الدترافورد را به مقصد سن سیرو ترک می‌کند... کسی چه می‌داند... جو جردن، درست سی سال بعد و در کنار هری ردنپ بار دیگر به سن سیرو باز می‌گردد. برای بازی رفت میلان و تاتنهام هاتسپر در دور دوم لیگ قهرمانان فصل 2010/11... جایی که در یک درگیری کنار زمین، جنارو گتوزو کاپیتان میلان به سمت جو جردن...
روز بعد از بازی، یوان ماری، در گاردین مطلبی با عنوان 5 دلیل برای اینکه جو جردن، انتخاب اشتباهی از سوی گتوزو بوده می‌نویسد... ماری بازی که جردن دندان‌هایش را به خاطر درگیری از دست داده اشاره می‌کند، به عکس معروفی که در آن جردن با نگاهی غضب الود و ترسناک به برایان کلاف در اولین جلسه‌ی حضور او در لیدز خیره شده، به درگیری با میلیا الکسیچ دروازه‌بان تاتنهام، وقتی که در نبردهای هوایی بازی من یونایتد و اسپرز اعصاب جردن را خرد می‌کند، به لقب لو اسکالا یا همان کوسه در بدو ورود او به سن سیرو در دهه‌ی 80 و حتی درگیری با پل اینس و روی هاجسن در سال 2008 در تونل وایت هارت لین و در دوران مربیگری جو جردن... در مورد گتوزو اما جردن با شیوه‌ای دیگر برخورد می‌کند... صحبتهای جردن 12 سال پس از آن بازی:
او نمی‌دانست با چه کسی طرف است. لااقل بهتر بود تاریخ میلان را می‌خواند تا بداند یکی از قدیمی‌ها باشگاه به سن سیرو آمده.
جردن که حالا 71 ساله است میگوید:
"او کنترلش را از دست داده بود. و من برای همین چیزها آنجا بودم. او بازی برگشت را از دست داد. این احمقانه بود. برای چنین بازی مهمی... خود من علیرغم تمام درگیری‌ها در دوران بازی، حواسم بود که کمتر اخراج شوم و خودم و تیمم را به دردسر نیندازیم..."
و بعد، جردن از جایگاه خود میگوید:
" من مربی بودم. و ورود به درگیری در چنین شرایطی یعنی از دست دادن احترام. از دست دادن شغل."
جردن سپس از بازی و زندگی در میلان میگوید:
"هر تیم اجازه داشت یک بازیکن خارجی داشته باشد و آنها مرا انتخاب کردند. تفاوت آنجا با انگلیس این بود که فرصت بیشتری برای خودتان داشتید. من خاطرات خوشی از سفرهای یک روزه به دریاچه‌ی کومو، گاردا و سنت موریتز. کارولین، دختر جو جردن این روزها هنوز هم ساکن میلان است و جو، برای تماشای بازی ابتدای فصل میلان برابر مونتزا، با نوه اش ساموئل راهی سن سیرو می‌شود. میلان فوق‌العاده است. آنها، برای ما چهار بلیت عالی درجه یک تدارک دیده بودند."
جردن، از فوریه 2021 نیمکت بورنموث می‌نشیند... بله سیاه و قرمز معتقد است درگیری با گتوزو بیشتر از دوران بازی اش باعث شده تا نسل جدید ایتالیا او را بشناسند:
"خب بله، آنها اینطور هستند. چنین اتفاقاتی برایشان از تاریخ و... اهمیت بیشتری دارد. یک بار در کاپری دنبال خرید بلیت قایق به ناپولی بودم که مرد بلیت فروش فریاد زد... واو و جو جردن..."
..
