Liverpool 32یادش بخیر فیفا ۲۲
.
الیسون
رابرتسون . فن دایک . مارکینوش . کوادرادو
برونو فرناندز . وراتی . دیبالا
نیمار . گریزمن . اینسینیه
.
عجب تیمی داشتم تو التیمیت . البته اینسینیه میشد هافبک مهاجم در نقش مارادونا . دیبالا میشد فوروارد در نقش پلاتینی .
تازه بهترین بازیکنم همین اینسینیه بود چه مانوری میدادم وسط زمین چه همکاریایی میکردم با دیبالا . گریزمنم تو همکاری و فرار کردن و شوت زنی عالی بود . نیمارم که نقش جرزینیو ۷۰ رو داشت . کلا تیمم بر پایه تیم برزیل ۷۰ بود .
برونو در نقش ژرسون . دیبالا در نقش ریولینو . اینسینیه در نقش پله . گریزمن در نقش توستائو . بعد این ۴ تا با همدیگه همکاری میکردن و پاسکاری میکردن و بازی برزیلی تیمی به نمایش میزاشتن . نیمار در نقش جرزینیو وسط اون همه پاسکاری و اینا یهو نیمار که توپ میرسید بهش انفرادی حرکت میکردم مثل جرزینیو . قشنگ حریف اوردوز میکرد چون با بقیه بازیکنا پاسکاری سریع میکردم حریف ذهنش اینجوری عادت میکرد یهو با نیمار انفرادی حرکت میکردم گیج میشد . البته با خود اینسینیه و دیبالا و حتی گریزمنم کلی حرکت انفرادی میکردم وسط پاسکاریا . ینی اینجوری بگم حریف دائما بین اینکه من قراره پاس بدم یا دریبل بزنم گیج بود . ی جوری باید این دو تا رو تنظیم کرد که مثلا حریف دقیقا وقتی فکر میکنه تو میخوای پاس بدی و میخواد بپره جلوی راه پاست تو همون لحظه از زاویع مخالفش حرکت کنی ینی دقیقا زمانی که دست حریف میخواد بره رو جهت راست تو باید از جهت مخالفش فرار کنی تا محو شه . بعد فکر کن من این عملو سریع انجام میدادم اصلا بعد از چند دقیقه بازی کردن حریف مثل ماشین خودکار میشد . خودش دیگه حفظی محو میشد بنده خدا انگار که من دارم کنترلش میکنم . وراتی به برونو برونو به اینسینیه . اینسینیه به دیبالا . دیبالا دوباره به خود اینسینیه . اینسینیه ادای پاس دادن به نیمارو درمیاره ولی دریبل میزنه دوباره خود دیبالا دیبالا نیمار نیمار بر خلاف انتظارها پاس به گریزمن گریزمن میکاره برا برونو پشت محوطه . برونو آماده شوت ولی برمیگردونه به نیمار نیمار کات بک به دیبالا و گل گل گللللل گللللللللل . پسر اگر میخواید این سبک فوتبالو یاد بگیرید فقططططط آرماندو دیگو مارادونا . ی مثال بزنم تا قشنگ بفهمید سبک مارادونایی ینی چی که من با اینسینیه اجراش میکردم . فکر کن مارادونا از وسطای نیمه حریف داره حرکت میکنه و دو تا مدافع جلوش هستن . یکی جلوی مارادونا متمایل بع راست یکی متمایل به چپ . یار مارادونا از سمت راست فرار میکنه و منتظره پاس مارادوناست . یارش دقیقا رو یک خط با مدافعین میرسه و مارادونا با ی پاس میتونه تک به تکش کنه . دقیییقا تو همین ثانیه مارادونا بایییید پاس رو بده و همه هم منتظر پاس مارادونا هستن حتی مدافع حریف هم منتظر پاس مارادوناست و میپره که راه پاس مارادونا رو ببنده . حالا مارادونا بجای پاس چیکار میکنه ؟ یکی از مدافعین که پریده سمت راست که راه پاس رو ببنده . و خب بین دو مدافع فاصله بیشتری ایجاد میشه دیگه . مارادونا توپ رو میندازه جلوی خودش دقیقا اونجایی که مدافعی که میخواد راه پاس رو ببنده قرار داشته . ینی مدافع متمایل میشه به راست که راه پاسو ببنده و دقیقا همون زمانی که وزن بدنشو انداخته سمت راست مارادونا دقیقا میره به همون سمتی که مدافع تا یک ثانیه پیش اونجا بوده جوری که اصلا کسی انتظار نداره هیچ بازیکنی ازونجا فرار کنه . حالا مدافع دیگه به راحتی میتونه جای خالی اون یکی مدافع رو پر کنه دیگه . لامصب مارادونا فکر اینجاشم کرده و حتی از قبل میدونه مدافع دوم هم میادو جای خالی اون یکی مدافعو پر میکنه پس از قبل حرکتشو انتخاب کرده و میره اونجایی که مدافع دومی بوده اولش . حالا کار به همینجا ختم نمیشه که . هر دو مدافع که هول میشن و دوباره متمایل میشن به اینور که برن سمت مارادونا و توپو ازش بگیرن مارادونا همون لحظه پاس میده به یارش . اصلا ی چیز روانی ایه مارادونا تو فوتبال و من عشق این سبک بازی ام برا همینم عاشق اینسینیه بودم چون اینسینیه هم عالی مانور میداد و خوراک این سبک بازی بود . هم میتونست خوب پاس بده . مثلا دیبالا که گزینه اولم بود برای این منظور یکم کند بود با اینکه پاسور بهتریه و مارادونا هم که علاوه بر دریبلزنی خداااای پاسه . ولی خب اینسینه استیلش شبیه ترین بود به مارادونا . آرژانتین امسالم دقیقا مارادونایی بازی میکردن ینی کارایی رو میکردن که اصلاااا حریف انتظارشو نداشت و اینکارو ناخوداگاه انجام میدادن ینی بوسیله ای کیو . ینی کاریو میکردن که حریف انتظارشو نداشت و اینکارو در کسری از ثانیه انجام میدادن نه با تصمیم گیری . خلاصه آرژانتین فقط با ی مارادونا و چنین سبکی قهرمان دنیا شد . ولی من این سبکو با چندین بازیکن اجرا میکردم به شکل برزیل ۷۰ . برزیل ۷۰ ی هافبک میانی داشت به اسم ژرسون که کنترل توپ و پاسکاریش عالی بود مثل مودریچ . یک هافبک هجومی داشت که فوروارد و حتی وینگرم میشد به اسم ریولینو . ریولینو تکنیکی با کنترل توپ و دریبل زنیه عالی و پاس عالی و شوت زنی عالی مثل ژرسون . این نقشو به دیبالا دادم من چون خیلی شبیهشه . ی فورواردم داشتن به اسم پله که دریبل زنه گلزنه پاسوره ولی خب سرعت جوونیش رو نداشت ولی هنوزم پلست . یک فوروارد دیگه به اسم توستائو داشتن که مهاجمشون بود ولی خب در اصل فوروارد بود . بازیکن تکنیکی که میتونست تو کارای تیمی هم عالی باشه مثل اینه گریزمنو بزاری نوک مثلا یا حتی امباپه رو . ی وینگرم داشتن به اسم جرزینیو که جرزینیو انفرادی ترین بازیکنشون بود . سریع تکنیکی و گلزن . تو جام ۷۰ تو تمامیه بازیا گل زد جرزینیو . مثلا میشه با نیمار مقایسش کرد چون هم وینگر لب خط بود هم وینگر فوروارد . بطور کلی ریولینو ژرسون پله توستائو و حتی کلودوالدو که هافبک دفاعیشون بود و کارلوس آلبرتو که مدافع راست بود با همدیگه هم پاسکاری میکردن هم دریبل میزدن دقیقا کاری که مارادونا تکی میکرد و فوقش ی دونه بروچاگا کنارش بودو برزیل با ۶ ۷ بازیکن میکرد . کاری که منم میکردم . ینی من ی مارادونا داشتم به اسم اینسینیه که نقش پله برزیل ۷۰ رو داشت و از وسط زمین تا محوطه جریمه رو بازی میکرد . سرعت و قدرت مانورش باعث میشد هم خوب حرکت کنه از وسط زمین مخصوصا سمت چپش برونو بود . دیبالا سمت راست و وسط کمکش میکرد . وراتی پشتش بود . نیمار و گریزمن کمکش بودن پشت محوطه . ینی با پاسکاری و دریبلزنی سرویس میکرد . برونو که بیشتر بازیساز بودو وسط بازی میکرد . خط دفاع که کلا تو دفاع بودن و وراتی هم کاورشون . دیبالا در نقش ریولینو بود . ینی از هافبک هجومی بود تا وینگر راست تا فوروارد بازیساز . ینی اینسنیه که از وسط و متمایل به سمت راست حرکت میکرد دیبالا پشت محوطه حریف منتظرش بود که اینسینیه بهش پاس بده و این پاسو بهش برگردونه یا فرار کنه یا همکاری کنن و . . . آخه ریولینو ۷۰ هم نقشش از هافبک میانی بود تا وینگر چپ و فوروارد ینی پله که پشت محوطه بود ریولینو کنارش بود یا پشتش بود یا جلوش بود . بازیکن بعدیم گریزمن که نقش سنتر فورواردو داشت الان بهش میگن فالز ناین . مثلا اینسنیه یا نیمار یا حتی دیبالا که فرار میکردن گریزمن میتونست بهشون پاس بده مثل توستائو . یا اگر اونا بهش پاس در عمق میدادن میتونست فرار کنه و شوت بزنه . خلاصه اینجوری بگم . من بازیکنی میخواستم که بتونه دریبل بزنه و پاس بده . حالا هافبک دفاعیش میشد وراتی که کنترل توپش خوبه و پاسوره . هافبک میانیش میشد برونو . هافبک هجومیش میشد اینسنیه . فوروارد بازیسازش میشد دیبالا . سنتر فوروارد میشد گریزمن . حتی وینگرمم که نیمار بود اونم میتونست پاس بده ولی وینگر تیم لازمه اصلیش تکنیک سرعت و گلزنی بود که خب نیمار اینارو داشت و بهتر از جرزینیو بود . ضمن اینکه دیبالا بعنوان فورواردی که نقش اصلیش پاسکاری و کنترل توپه باید شوت زنم میبود . چون کل تیم در درجه اول پاسورن و ی مهاجمی مثل لواندوفسکی که ندارم گلزن قهار باشه . برا همین در کنار گریزمن ی وینگر گلزن و ی فوروارد گلزنم لازمه . حتی اینسینیه هم گلزن بود نسبتا خوب میشوتید . تو برزیلم ریولینو خودش شوت زن و گلزنه دو سه تا گلم زد . پله که خدای گله . جرزینیو همینطور . حتی ژرسون و البرتو هم شوت زن بودن . که ی وقت توستائو کم نیاره تو گلزنی . کمم گل زد توستائو ولی شدیدا درخشان بود . خلاصه اینجوری بود تیم من . گریزمنم خیلی مهاجم خوبی بود . هم پاسور هم تکنیکی هم کنترل توپ و بالانس عالی و سرعت خیلی خوب . ی چیزم که گریزمن داشت تو حرکت خوب و دقیق میشوتید که خیلی برام مهم بود بازیکن داره با سرعت حرکت میکنه بتونه رو پا بشوته . فکر کن اینسینیه داره از وسط میاد و حریف که زهرشو دیده فقط فکر اینسینیست . یهو پاس بدم دیبالا اونم سر ضرب برا نیمار به سمت وسط . نیمارم در عمق برا گریزمن پشت مدافعین . گریزمن نرسیده به پشت محوطه باید شوتو میزد سر ضرب . مثلا اگر لوا بود شاید سرعتش نمیرسید یا اگر کس دیگه بود شوت سر ضربش فایده نداشت
.
رو نیمکتم چند تا بازیکن خدا داشتم . یکی لوکاس مورا بود . مورا برا وقتایی بود که حس میکردم حریف داره بطور ناخوداگاه برای بستن پاسکاریام دفاع میکنه . ینی حفظی که میرفت تو کار دفاع روی پاسکاری من با مورا فرارایی میکردم . فقطم سرعت و بالانس و قدرت مانور داشت فقطططط . ینی حتی تک به تکم که میشد یا دروازه بانو دریبل میزد یا آروم میشوتیدم چون زیاد شوتزنم نبود
هافبک دیگرم فابینیو بود برای هافبک دفاعی
ی هافبک دیگه مدیسون بود که کلا خوشم میاد ازش . آهان اینم بگم . من باید از ی بازیکن خوشم بیاد وگرنه نمیتونم باهاش بازی کنم هر چقدرم خوب باشه . مثلا مدیسون ازونا بود که میتونستم باهاش بازی کنم و نصف بیشتر التیمیتمم این فیکس بود برونو رو اصلا هدیه گرفتم و آخرا فیکسش کردم . مدیسون کنترل توپش خیلی خوب بود خیلی خوبم پاس میداد ینی پاساش رد خور نداشت وسط زمین . وراتی هم ی دوره هافبک میانیم بود فابینیو رو میزاشتم هافبک دفاعی . وراتی هم خدا بود من اصلا عااااشق هافبک میانی ایم که کنترل توپ و قدرت مانور دادنش و ایناش خوب باشه و احیانا بتونه پاس بده و خوب دفاع کنه ینی من عاشق مودریچم . شواین اشتایگرم خوب بود یا وراتی . بارلا هر چند زیاد دفاعی نیست ولی خوبه . مثلا فابینیو و وراتی که بودن با فابینیو فضا رو میبستم با وراتی میرفتم تو پا . چهار مدافعمم مثل سد بودن ینی پرس میشدن اون وسط . ۴ تا مدافع رو تکون نمیدادم فقط فضا میبستم کسی نتونه رد شه . فابینیو هم وسط جلوی خط دفاع کمک میکرد به دفاع . وراتی هم توپگیری میکرد . که بعدش وظیفش رسید به برونو و وراتی . البته برونو باز کاور بود وراتی میرفت تو پا . اونم چون با فابینیو دیگه نمیشد لیگای ۱ و ۲ رو بازی کرد ینی من با این تیمم وقتی رسیدم به لیگ ۱ و ۲ و حتی ۳ که بودم هییییچ تیمی بین حریفام تیمش اندازه من سطح پایین نبود . دیگه حداقل علاوه بر نیمار ی امباپه ای داشتن اون بدبختاشون . اینم بگم فیفا خیلیییی واقعیه اگر بلد بشید واقعی بازی کنید مثلا مدیسون با ریت ۸۲ بود اگر اشتباه نکنم . من با این بازی ای میکردم که خیلیا با گولیت نمیتونستن . چون کار اضافه نمیکردم . بازیکنمو میشناختم . میدونستم اینجا میتونه دریبل بزنه . اینجا میتونه پاس بده . اگر نمیتونه باید به سمت فضا حرکت کنم . ینی دریبلای مویی که من مثلا با مدیسون میزدم با هیییچ بازیکن دیگه ای نمیشد زد تو فیفا ولی خب میدونستم از پس این موقعیت برمیاد یا نه . باید بشناسید بازیکنتونو و بدونید چیکار میخواید بکنید باهاش . مثلا من عاشق مارادونام ولی از آرژانتین جدید خوشم نمیومد . ولی آرژانتین ۲۰۲۲ رو من حتی حد آرژانتین مارادونا دوس داشتم . چون میدونستن چی میخوان تو زمین . بقیه میدونستن مسی چی میخواد . مثلا ی بازیکنی بود قدیم هم دوره مارادونا . خورخه بوروچاگا . هافبک بازیساز و باکس بود مثل مودریچ . ولی مثلا سطح بازیش در حد دیبالای الان . البته مثل دیبالا انقد هجومی نبود . دیبالا رو بیاری تو پست مدیسون میشه بروچاگا . تو جام ۸۶ و ۹۰ با مارادونا بودن . مارادونا فوروارد بود و فقط والدانو جلوش بود تو جام ۸۶ . مثل مسی که وقتی دیماریا نبود فقط آلوارز جلوش بود تو آرژانتین . تو جام ۹۰ هم فقط کانیگیا جلوش بود و البته والدانو هم بودن ینی ۹۰ تیم یکم هجومی تر شده بود . کانیگیا وینگر فوروارده تکنیکیم هست بازیکن خوبیه سیس گریزمنو داره مثلا . خلاصه جام ۸۶ رو میگفتم . مارادونا فوروارد بود جلوش فقط والدانو . سیستم تیم ۳۵۱۱ . دو تا هافبک دفاعی داشتن سه تا مدافع میانی . دو تا وینگ بک که مارادونا دستش باز باشه که به کنارا پاس بده . ی هافبک همه کاره هم پشت و کنار مارادونا بود به اسم بوروچاگا که مثل اینه دیبالا رو بزاری پشت مسی بعنوان هافبک تو سیستم ۳۵۱۱ .
مارتینز
مارتینز . رومرو . فویث
آکونیا . انزو . مک الیستر . مولینا
دیبالا
مارادونا
آلوارز
یا مثلا جای اکونیا میشه دی ماریا هم گذاشت .
مثلا چنین تیمی بود آرژانتین ۸۶ . پسر ینی بازی ای که بوروچاگا کنار مارادونا تو این جام میکنه من تو کمتر هافبکی دیدم تو زندگیم . ینی ی چیزی مثل اینیستا کنار مسی یا مودریچ چقد باهوش بازی میکنه وسط زمین . اونجوری . با اینکه بوروچاگا خودش اصلا بازیکن بزرگی نیستا . مثلا مودریچ یا اینیستا بازیکنای بزرگین . ولی بوروچاگا خودش بازیکن بزرگی نبود ولی کنار مارادونا که میفتاد میزد رو دست مودریچ و اینیستا . سبک بازی مارادونا رو که توضیح دادم پاس و دریبل دریبل و پاس . بوروچاگا قشنگگگگگ میدونست چجوری باید کمک مارادونا کنه که به وقتش بره جایی که مارادونا باید پاس بده بهش ولی مارادونا دریبل بزنه . یا میرفت جایی که مارادونا باید دریبل میزد ولی پاس میداد بهش . اصلا انگار که ذهن مارادونا ی بازیکن مکمل برا خودش ساخته که بهترین همکاریو باهاش بکنه . حالا جلوشون والدانو هم کمک میکنه کنارا وینگ بکا هستن خود هافبکام خوبن ولی بوروچاگا لعنتی عالی همکاری میکنه با مارادونا . دو تا چیزم که بازیه بوروچاگا داشت یکی کنترل توپ و حتی قدرت حمل توپ خوب . ینی میشد بهش امید داشت که دریبل بزنه یا فرار کنه با اینکه بازیکن خیلی تکنیکی نبودشا ولی کار دربیار بود . مثل برونو فرناندز که خیلی تکنیکی و سریع نیست ولی باهوشه . میدونه چجوری پاس بده چجوری یارشو پیدا کنه چجوری حتی دریبل بزنه . اینجوری بود . بعد بروچاگا پاسور خیلی خوبی بود . پاسور واقعا باهوش و حتی خوش استیلی بود آخه بعضی از پاسورا واقعا خوش استیلن . مثلا بوروچاگا فکر کن وسط زمین توپ داره میاد سمتش مارادونا هم پونزده متر جلوتر داره فرار میکنه . بوروچاگا دیگه لاس نمیزنه توپ که میادو تک ضرب ی پاس در عمق عالی میده که کمتر هافبکی میتونه انقد سریع و خوب پاسشو بده . مثلا اوزیل چطوری سر ضرب پاس میداد . مثلا فکر کن وسط زمین تو شلوغی توپ برسه به پوگبا . میخواد لاس بزنه . برسه به کروس . میخواد پاس ساده بده . برسه به والورده . میخواد هول کنه . برسه هندرسون . میخواد ادای پاس در عمق دربیاره آخرشم ادای پاس خوبو درمیاره و توپش میرسه تو دست دروازه بان . ولی توپ به اوزیل که میرسید تو اوج شلوغی یهو میدیدی توپ از وسط همه دراومده داره میره سمت کریس رونالدو یا دیماریا . بوروچاگام چنین حالتی بود حالا فکر کن یارت مارادونا باشه ینی اوج شعور تو فوتبال . پاس در عمق بدی بهترین فرارو میکنه . کار ترکیبی بکنی خیالت راحته هم بهترین جا میره مارادونا هم توپو میگیره اول و اخر . وان تو کنی مطمعنی بهترین پاسو میده بهت . خلاصه اینجوری داستان بوروچاگا
سطح بازیشم گفتم فوقش بشه با دیبالا مقایسش کرد ولی دیبالا تو اوج . بازیکن سطح پایینی نیست در حد دی پاول و . . . ولی سطح بالام نبود در حد بازیکنای خوب . در حد خودش بود
