اختصاصی طرفداری | مهم‌ترین دیدار هفته اول، بی‌شک لیورپول و چلسی بود. فارغ از نام بزرگ دو تیم و حواشی ایجاد شده طی روزهای اخیر، از نظر تاکتیکی نیز بازی بسیار هیجان‌انگیزی شکل گرفت. دیداری که همانند 6 دیدار گذشته این دو تیم برنده‌ای را در 90 دقیقه نداشت و با نتیجه 1-1 به اتمام رسید. به همین بهانه نگاهی آنالیزی به این مسابقه داریم:
ترکیب دو تیم آیا شباهتی به چینش بازیکنان در زمین داشت؟
تیم میزبان با به کارگیری دفاع سه نفره که متشکل از اکسل دیساسی، تیاگو سیلوا و لوی کولویل بود، به میدان رفت. ریس جیمز و بن چیلول در کناره‌های خط هافبک ظاهر شدند و سه هافبک مرکزی نیز با انزو فرناندز، کارنی چوکواومکا و کانر گلگر تشکیل شده بود و رحیم استرلینگ در کنار نیکولاس جکسون در مرکز خط حمله حضور داشت.
برای تیم قرمزپوش نیز، به نوعی ترکیبی قابل پیش‌بینی وارد زمین شده بود و نکته جالب این مسابقه استفاده همزمان کودی خاکپو و دیوگو ژوتا بود. دو مهاجمی که در فصول گذشته اغلب بازی‌های خود را در مرکز خط حمله گذرانده‌اند.
در زمین اما چلسی شبیه به تیمی سه دفاعه بازی نمی‌کرد. عکس زیر به ما نشان می‌دهد که بن چیلول به طور کامل به خط هافبک ملحق شده است و از طرفی لوی کولویل به دلیل توانایی‌اش در بازی با توپ با پای چپش، به سمت چپ می‌رود و دیساسی و سیلوا در قلب دفاع حاضر می‌شوند. جیمز نیز سمت راست حضور دارد. کارنی چوکواومکا در سمت چپ خط حمله حاضر می‌شود و رحیم استرلینگ نیز با ریس جیمز در یک راستا حرکت می‌کند. البته از دیگر نکات مهم چلسی، جابجایی دائم هافبک شماره 17 و بن چیلول بود که باعث می‌شد تا فولبک انگلیسی بیشتر به حملات بپردازد.
از طرفی لیورپول بیشتر شبیه به حالت شماتیک خود بازی می‌کرد. به نوعی آن‌ها 3-2-1-4 بازی می‌کردند و دومنیک سوبوسلای مهره اصلی لیورپول برای پست 10 بود و کودی خاکپو و الکسیس مک‌آلیستر دائماً جای خود را با هم عوض می‌کردند تا به بازپس‌گیری توپ و البته حضور در محوطه جریمه بییشتر کمک کنند.
دو تیم چه برنامه‌هایی را برای رسیدن به دروازه حریف داشتند؟
لیورپول بازی را به صورت تهاجمی آغاز کرد و چلسی سعی داشت تا با استفاده از ضدحمله، لیورپول را وادار کند که به عقب‌تر برود. پس از گلزنی اما لیورپول کمی عقب‌تر نشست و این چلسی بود که خلق موقعیت را به چنگ آورد و بسیار خوب توانست مالکیت را از ـن خود کند.
لیورپول برای رسیدن به دروازه حریف سعی داشت تا با آوردن ترنت الکساندر آرنولد به خط هافبک، میانه میدان را در دست بگیرد. این فولبک-هافبک انگلیسی بارها از سمت راست به خط هافبک و بالعکس ملحق می‌شد و سعی داشت تا با استفاده از روزنه‌ها به مهاجمان لیورپول توپ برساند.
از طرفی تیم قرمزپوش سعی داشت برای عبور از خط هافبک 4 نفره چلسی که نفس را از میانه زمین لیورپول گرفته بود، از پاس‌های بلند استفاده کند. نکته‌ای که به طور کامل در تک گل شاگردان یورگن کلوپ مشهود بود.
تیم مائوریتسیو پوچتینو اما عمق خط دفاع لیورپول را هدف گرفته بود و از این راه بارها و بارها به دروازه آلیسون بکر نزدیک شد. مهم‌ترین نکته خلق موقعیت چلسی، تک‌به‌تک شدن انزو فرناندز با تنها دو ضرب بود. در عکس زیر ملاحظه می‌کنید که هافبک آرژانتینی توپ را به رحیم استرلینگ می‌رساند و او نیز حرکت انزو را از بین مدافعان لیورپول می‌بیند و عمق دفاع را هدف می‌گیرد.
گل چلسی نیز قطعاً یکی دیگر از مثال‌هایی‌ست که در اصرار بازی در عمق این تیم دیده می‌شود.
بی‌شک ریس جیمز بهترین بازیکن چلسی در این مسابقه بود. بازیکنی که دو بار توانست خالق موقعیت باشد و بارها با ارسال‌های خود به درون محوطه جریمه، خطرناک ظاهر شد. یکی دیگر از تاکتیک‌های پوچتینو برای گلزنی نیز به ریس جیمز برمی‌گردد. هرگاه چلسی احساس می‌کرد که توانایی این را ندارد که به قلب دفاع تیم لیورپول بزند توپ را به کناره‌ها می‌آورد تا با استفاده از پاس یک-دو قفل سمت چپ دفاع لیورپول را بشکند و جیمز با فضایی مناسب توپ را به درون محوطه بریزد. موقعیت از دست رفته نیکلاس جکسون، یکی از مثال‌های بارز این برنامه تیم چلسی بود.
چه مواردی در نیمه دوم تغییر کرد؟
در نیمه دوم دو تیم تا حدودی شبیه به مواردی که اشاره شد بازی کردند ولی لیورپول و چلسی کمی در چینش و حرکت بازیکنان خود تغییر ایجاد کرده بودند.
لیورپول که در نیمه اول سعی داشت اندرو رابرتسون را در عقب زمین نگه دارد، در نیمه دوم اما اندرو رابرتسون به جلو آمد و سعی کرد بیشتر در فاز هجومی به تیم کمک کند. در نیمه اول لوئیس دیاز فارغ از حضور در خط حمله، به عقب‌تر می‌آمد و به خط دفاع کمک می‌کرد.
از طرفی پس از تعویض کورتیس جونز با کودی خاکپو، باعث شد تا لوئیس دیاز به پست شماره 10 برود و پشت سر داروین نونیزی برود که جای دیوگو ژوتا وارد زمین شد. کورتیس جونز نیز که بارها هم در خط هافبک و در سمت چپ خط حمله ظاهر شده بود، به جای لوئیس دیاز به سمت چپ رفت تا جابجایی را در هافبک و حمله افزایش دهد. همچنین پس از خروج دیاز، سوبوسلای به وینگر چپ رفت و هاروی الیوت در میانه میدان حاضر شد.
چلسی نیز سعی کرد با جابجا کردن جای وینگ‌بک‌ها، هافبک‌ها و مهاجمان، سعی داشت فضایی را برای خلق موقعیت باز کند. در شصت و نهمین دقیقه این مسابقه، انزو فرناندز به جای ریس جیمز به سمت راست رفت و جیمز نیز به عنوان هافبک شماره 6 حاضر شد و کانر گلگر، به جای بن چیلول به سمت چپ خط هافبک رفت و چیلول یک خط جلوتر از ریس جیمز در مرکز زمین حاضر شد. کارنی چوکواومکا نیز در خط هافبک قرار دارد. رحیم استرلینگ و نیکلاس جکسون نیز در خط حمله حاضر شدند.
نتیجه‌گیری
لیورپول با خروج فابینیو کماکان به دنبال جذب یک هافبک شماره شش است و عدم حضور این سبک هافبک در زمین به طور کامل بی‌نظمی و ضعف این تیم را در امور دفاعی و مالکیت نشان می‌دهد. بی‌شک بازیکنانی همانند دومنیک سوبوسلای و الکسیس مک‌آلیستر نیاز به حمایت دفاعی و فضاسازی یک هافبک شماره شش دارند. از طرفی چلسی نیز با ارائه یک بازی هوشمندانه نشان داد که می‌تواند بسیار خطرساز و زهردار در فصل 2023/24 ظاهر شود. حضور بازیکنی همانند مویسس کایسدو و رومئو لاویا نیز می‌تواند به چلسی این امیدواری را بدهد که کمتر در مقابل تیم‌های بزرگ تحت فشار قرار بگیرد (همانند 20 دقیقه ابتدایی برابر لیورپول).
