اختصاصی طرفداری | در ورزشگاه امارت روز یکشنبه، جدالی جذاب برگزار شد تا سرانجام روند پیروزی آرسنال و تاتنهام پس از به ترتیب 2 و 3 هفته قطع شود تا کماکان هر دو تیم با 14 امتیاز از 18 امتیاز ممکن، در تعقیب رقبای خود باشند. بازی بسیار ضعیف کریستین رومرو به همراه اشتباه بازیکن تعویضی توپچی‌ها یعنی جورجینیو، از نکات جالب این مسابقه بود. نگاهی تاکتیکی داریم به این دیدار مهیج:
ترکیب دو تیم
در ترکیب آرسنال حضور دروازه‌بانی همچون داوید رایا و البته قرار گرفتن فابیو ویرا در کمربند میانی، نشان از تلاش آرسنال برای حفظ مالکیت می‌دهد تا با بازیسازی و یک بازی شناور، موقعیت‌های خود را برروی دروازه اسپرز ایجاد کند. الکساندر زینچنکو نیز با حالت Inverted-Fullback قطعا به خط هافبک توپچی‌ها کمک خواهد کرد.
طبق معمول با حضور همزمان ایو بیسوما و پاپه مطر سار، این تیم نبرد فیزیکی را در مرکز زمین ایجاد خواهد کرد و با غیبت کای هاورتس در مرکز میدان آرسنال، کار آسوده‌تری در این نبرد خواهد داشت. همچنین سون هیونگ مین و برنان جانسون با قرارگیری در خط حمله، انعطاف بیشتری را در این بخش ایجاد خواهند کرد و با توجه به دوپسته بودن هر دو بازیکن، جابجایی‌‌های زیادی در بخش جلویی زمین شکل خواهد گرفت.
نگاهی به پرسینگ دو تیم
دو تیم برای بازپس‌گیری توپ، از پرسی سنگین و در جلوترین نقطه تیم خود استفاده می‌کردند. نکته جالب در پرسینگ شاگردان میکل آرتتا به عدم استفاده از بازیکنان کناری برمی‌گردد. تاتنهام برای بازیسازی از عقب زمین، فولبک‌های خود را به میانه میدان نزدیک می‌کند. پاپه سار در هنگام مالکیت توپ در سمت راست زمین تاتنهام و ایو بیسوما در سمت چپ، نزدیک به محوطه جریمه حرکت می‌کنند تا در رأس ضدپرس برای تیم سفیدپوش قرار بگیرد. اودگارد که این روزها در بازی خود تمایل به بازی در سمت راست زمین خودی دارد، به سمت میکی فن دفن می‌رود. ادی انکتیا به عنوان یک مهاجم آزاد، بخش عقب زمین تاتنهام را با دوندگی و سرعت بالای خود تحت فشار می‌گذارد تا فابیو ویرا به پاپه سار یا ایو بیسوما نزدیک شود و توپ را از تاتنهام پس بگیرند. هر چند بازیکنان تاتنهام با پاسکاری تک‌ضرب و جذاب کمتر این اجازه را به رقیب همشهری خود می‌دادند.
در پرسینگ تاتنهام نیز نکات بسیار جذابی وجود داشت. همانطور که بالاتر نیز گفته شد، سون هیونگ مین و برنان جانسون صرفاً در پست‌هایی که به آن‌ها سپرده شده است، بازی نمی‌کنند. سون هنگامی که قصد دارد تیم حریف را به عنوان مهاجم شماره 9 تحت فشار بگذارد، همانند صحنه زیر حرکت خود را از سمت چپ شکل می‌دهد و با حرکت توپ به مرکز محوطه جریمه می‌رود. دژان کولوسفسکی نیز فشار تاتنهام را از سمت راست بیشتر می‌کند تا جیمز مدیسون در مرکز به همراه برنان جانسون در چپ و پاپه مطر سار در راست، سیستم خطی را شکل دهند و راه عبور مستقیم توپ توسط مدافعان آرسنال را به کلی مسدود کنند. همچنین لازم به ذکر است که علت حضور مدیسون در مرکز به دلیل نزدیک شدن مارتین اودگارد به محوطه جریمه است و همچنین پرس سنگین تاتنهام و تمایل آن‌ها در سمت راست، به حضور دکلان رایس در این منطقه برمی‌گردد.
تاتنهام و برنامه ریزی برای خارج کردن ساکا از جریان مسابقه
بوکایو ساکا یکی از درخشان‌ترین بازیکنان این روزهای آرسنال است و بی‌شک برای رقبا بازیکنی خطرناک در نظر گرفته شده است. این ستاره انگلیسی کابوس هر سرمربی است و آنژ پوستکوعلو نیز برنامه‌ای دقیق برای خارج شدن این بازیکن در نظر گرفته بود.برنان جانسون به عنوان وینگر چپ تاتنهام این وظیفه را داشت تا به عقب بیاید و با قرارگیری کنار دستینی اودوگی، اجازه ندهد که این بازیکن راهی را از پیش ببرد. هر چند بوکایو ساکا بازیکنی نیست که با این مسائل، روند درخشش خود را متوقف کند. این جاست که وظیفه اصلی ساکا کلید می‌خورد. او که خبر دارد کاپیتان نروژی توپجی‌ها یعنی مارتین اودگارد تمایل دارد حرکات خود در سمت راست شکل دهد، توپ را از میان دو بازیکن تاتنهام عبور می‌دهد تا اودگارد را در فضایی ایده‌آل قرار دهد.
مسئله دیگر در حرکات تاتنهام برای مهار ساکا به حرکات عرضی این ستاره برمی‌گردد. یکی از خواص بوکایو ساکا حرکت این بازیکن از ابتدای یک سوم تهاجمی آرسنال در عرض است تا با تغییر منطقه بازی، موقعیت جدی را برای توپچی‌ها رقم بزند. دستینی اودوجی بازیکنی‌ست که به دلیل این سبک حرکات ساکا تا میانه زمین حرکت می‌کند تا به هر نحوی شده است، اجازه ندهد این بازیکن تفکر خود را در بازی پیاده کند. اودگارد که طبق معمول به سمت راست رفته بود، با حرکت اودوجی در مرکز، ایو بیسوما را مقابل خود می‌بیند تا بدین شکل از جلوی حرکات خطرناک حریف جلوگیری شود.
سون و بازی در همه پست‌ها به عنوان مهاجم شماره 9
بالاتر نیز گفته شد که سون هیونگ مین، به عنوان بازیکنی که سال‌ها در تاتنهام نقش وینگر را بازی کرده است، قرار نیست پست خود را تغییر دهد و با حضور در این پست، آزادی عمل را در اختیار مهاجمان اسپرز قرار می‌دهد. این بازیکن که پرس‌های خود را از سمت چپ به مرکز زمین شکل می‌داد، در هنگام حملات تاتنهام که بیشتر به واسطه بازیسازی دژان کولوسفسکی در سمت راست آغاز می‌شد، سون با کولوسفسکی در یک راستا حرکت می‌کرد تا با اوورلپ یا حضور در مرکز محوطه جریمه، به خط حمله تیم خود تنوع بدهد.
در نیمه دوم چه تغییراتی در این مسابقه رقم خورد؟
میکل آرتتا از همان ابتدای نیمه دوم، جورجینیو و کای هاورتس را وارد میدان کرد تا با داشتن هافبک DLP (Deep-Lying Playmaker) که وظیفه خلاقیت در عقب زمین را دارد و با حالت نگه‌دارنده خود، هم مالکیت را برای آرسنال حفظ کند و هم تیم را از زیر پرس حریف خارج کند. کای هاورتز نیز همانطور که در بخش ترکیب‌ها نیز اشاره شد، به زمین آمد تا در جنگ‌های فیزیکی مقابل خط هافبک جنگجوی اسپرز مقابله کند. نکته حائز اهمیت به گل دوم تاتنهام و فرصت طلبی شاگردان پوستکوعلو در پرسینگ برمی‌گردد. میکل آرتتا تمایل زیادی بر استفاده از سیستم Inverted-FullBack دارد و بلافاصله پس از گل، آرتتا دستور می‌دهد تا زینچنکو به مرکز بیاید و در کنترل بازی به تیم کمک کند. در حین جابجایی این بازیکن اوکراینی با گابریل، جورجینیو مجبور می‌شود برای لحظاتی تنها در مرکز زمین قرار بگیرد و گابریل ژسوس نیز با آگاهی از این مسئله، توپ را به این هافبک ایتالیایی سپرد و در نهایت نیز با پرس دو نفره سون و مدیسون، تاتنهام موفق شد تا نتیجه را 2-2 کند.
در دقایق پایانی چه اتفاقاتی رقم خورد؟
در دقیقه 78 و با به بازی آمدن پیر امیل هویبرگ به جای جیمز مدیسون، نکته‌ای مهم در این دیدار به وجود آمد. تمرکز تاتنهام بر استفاده از سیستم دفاعی جهت حفظ 1 امتیاز و نیم نگاهی به ضدحملات با حضور یار تازه‌نفس این تیم یعنی ریچارلیسون. آرسنال که عزم خود را جزم کرده بود تا در خانه 3 امتیاز این دیدار را به دست بیاورد، خط دفاع خود را به میانه میدان آورد تا نشان دهد که فشاری جدی در حملات را به تیم آنژ پوستکوعلو تحمیل خواهد کرد و این تیم در حالت معمولی می‌تواند در چنین مواقعی، روزنه‌های آسیب‌زننده‌ای را به حریف نشان دهد.
تاتنهام در این دقایق سعی داشت تا با Mid-Block از عبور توپ بازیکنان آرسنال جلوگیری کند. آن‌ها با استفاده از سیستم خطی در میانه زمین و کم‌کردن فاصله آن با خط دفاعی، سعی بر بستن روزنه‌ها داشتند و در این امر نیز موفق بودند. پاپه سار و هویبرگ بازیکنانی بودند که گام به گام با بازیکنان صاحب توپ آرسنال در راست و چپ زمین خودی که در مرکز زمین قرار داشتند، حرکت می‌کردند و از طرفی نیز ایو بیسوما کامل در فاصله‌ای اندک نسبت به دفاع و زیاد نسبت به دو بازیکن هم پست خود، جایگیری کرده بود و اجازه نمی‌داد که استفاده از پاس مستقیم را توپچی‌ها هدف بگیرند.
در ضدحملات نیز ریچارلیسون بازیکنی بود که با حرکات خود در نقطه کور، سعی داشت که توجه بازیکنان آرسنال را جلب کند و در میانه زمین نیز پدرو پورو، در عمق حرکت می‌کرد تا بتواند حملات خود را شکل دهد اما حرکت گابریل به چپ و حضور الکساندر زینچنکو به عنوان هافبک در مرکز زمین، این اجازه را به بازیکنان تاتنهام نداد که در ضدحملات، موفقیتی را بدست بیاورند.
نتیجه گیری
آرسنال و تاتنهام هر دو یک بازی بسیار جذاب و متفکرانه را ارائه دادند تا با وجود این تساوی، امیدواری را روز به روز به هواداران خود بازگردانند. تاتنهام پس از مائوریتسیو پوچتینو، موفق شده است یک مربی صاحب سبک نوین و جذاب داشته باشد و آرسنال نیز با میکل آرتتا روز به روز پیشرفت را در تیم خود می‌بیند. این دو تیم اشتباهات بسیار کمی را از نگاه تاکتیکی در این مسابقه داشتند و مربیان دو تیم نیز تصمیمات دقیق، درست و حساب‌شده را به شاگردان خود منتقل کردند تا پس از سال‌ها دو مدعی را از دل شمال لندن بیرون بکشیم.
