10) اشلی کول
کشور: انگلستان
باشگاه ها: آرسنال، چلسی، آ اس رم، لس آنجلس گلکسی، دربی کانتی
3 عنوان داخلی
1 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا (جام اروپا)
0 قهرمانی اروپا
0 جام جهانی
اشلی کول تنها انگلیسی‌ای که در این فهرست حضور دارد، با املین هیوز بزرگ لیورپول که فاصله چندانی با آنها نداشت، عناوین داخلی را با آرسنال و چلسی به دست آورد و همچنین بیش از 100 بازی ملی برای کشورش انجام داد. به گفته اسطوره فقید اسپرز، جیمی گریوز، "او بهترین مدافع کناری انگلیسی است که تا به حال دیده‌ام و برای چندین سال بهترین دفاع چپ جهان بود - در دفاع و در جلو رفتن فوق العاده بود."
9. بیکسنت لیزارازو
کشور: فرانسه
باشگاه ها: ژیروندین بوردو، اتلتیک بیلبائو، بایرن مونیخ، مارسی
6 عنوان داخلی
1 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا (جام اروپا)
1 قهرمانی اروپا
1 جام جهانی
بیکسنت لیزارازو که یک فرانسوی بود که 9 فصل با بایرن مونیخ بر آلمان حکمرانی کرد، شش بار در صدر بوندسلیگا قرار گرفت و در فصل 2000/01 جام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را بالای سر برد. لیزارازو، توپی پر انرژی در سمت چپ، به ندرت از موقعیت خارج می شد و اگر هم بود، سرعت تسلیم او معمولاً او را از دردسر خلاص می کرد. بازیکن اصلی تیم ملی فرانسه، بازیکن باسکی تبار، مدال قهرمانی جام جهانی را در سال 1998 به دست آورد و پس از آن قهرمان یورو 2000 در بلژیک/هلند شد.
8) مارسلو
کشور: برزیل
باشگاه ها: فلومیننزه، رئال مادرید
5 عنوان داخلی
4 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا (جام اروپا)
0 جام جهانی
مارسلو با 22 جام، از جمله چهار قهرمانی در لیگ قهرمانان، از دوران حضورش در رئال مادرید، مسلماً پرافتخارترین بازیکن این لیست است (او برنز المپیک (2008) و نقره (2012) را نیز برای برزیل کسب کرد). او همچنین با حقه بازی، سرعت و توانایی در شکست دادن بازیکنان از دریبل، احتمالاً سرگرم کننده ترین تماشاگر است. این بازیکن برزیلی با قدرت تهاجمی 41 گل و 101 پاس گل در تمامی رقابت ها به ثبت رسانده است.
7) آنتونیو کابرینی
کشور: ایتالیا
باشگاه ها: کرمونزه، آتالانتا، یوونتوس، بولونیا
6 عنوان داخلی
1 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا (جام اروپا)
0 قهرمانی اروپا
1 جام جهانی
آنتونیو کابرینی، یکی از معدود بازیکنانی که در تمام رقابت‌های باشگاهی یوفا قهرمان شده است، در دوران جوانی‌اش از سمت چپ به دفاع چپ تبدیل شد. این حرکت موفقیت آمیز بود زیرا او به یک بازیکن مهاجم قدرتمند با توانایی توقف درجه یک تبدیل شد. در یوونتوس و برای ایتالیا، او بخشی از یک واحد مسلط بود که شامل دروازه‌بان افسانه‌ای دینو زوف، کلودیو جنتیله و گائتانو سیریا بود و قهرمانی آتزوری در جام جهانی 1982 را تقویت کرد.
6) نیلتون سانتوس
کشور: برزیل
باشگاه ها: بوتافوگو
0 عنوان داخلی
0 عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا (جام اروپا)
1 کوپا آمریکا
2 جام جهانی
نیلتون سانتوس برنده دو جام جهانی و یکی از باهوش ترین مدافعان تاریخ فوتبال است و با نسل مدرن مدافعان کناری همخوانی داشت. نیلتون سانتوس : "من هرگز به بازیکنان امروزی به پول حسادت نکرده ام، بلکه به آزادی آنها برای پیشروی." نقش او در تیم‌های برزیل دهه 1950 ماهیت تدافعی داشت، در واقع، گل دریبل‌آمیز او در برابر اتریش در جام جهانی 1958 باعث شد تا سرمربی ویسنته فئولا در مورد جسارت بیش از حد او آن را ستایش کند.
5) جاچینتو فاکتی
کشور: ایتالیا
باشگاه ها: اینترمیلان
4 عنوان داخلی
2 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا (جام اروپا)
1 قهرمانی اروپا
0 جام جهانی
جای تعجبی ندارد که برای بازیکنی که حرفه خود را از جلو شروع کرده بود، جاچینتو فاکتی به یک گل (و یک پاس گل) توجه داشت. شاید غیرمعمول تر، او خود را در یک سنگ دفاعی در سمت چپ اینتر هلنیو هررا ساخت. در سال 1963، او 4 گل به ثمر رساند در حالی که اینتر در 38 بازی تنها 20 گل در راه رسیدن به اولین قهرمانی خود در 9 سال گذشته دریافت کرد. دو فصل بعد، او 12 بار موفق به گلزنی شد و تیمش دوباره در صدر سری آ قرار گرفت.
4) روبرتو کارلوس
کشور: برزیل
باشگاه ها: یونیائو سائوژوآئو، پالمیراس، اینترمیلان، رئال مادرید، فنرباغچه، کورینتیانس، آنژی ماخاچکالا، دیناموس دهلی
6 عنوان داخلی
3 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا (جام اروپا)
2 کوپا آمریکا
1 جام جهانی
روبرتو کارلوس که از سرعت فوق‌العاده‌ای برخوردار بود، به قول آلن پارتریج، «موتور کششی برای پای چپ» بود. این برزیلی نمونه اولیه مدافعان کناری تهاجمی امروزی مانند لوک شاو، اندی رابرتسون و آلفونسو دیویس بود. کارلوس قهرمان جام جهانی 2002 و نایب قهرمان رئال مادرید و رونالدو هم تیمی برزیل در توپ طلا در همان سال بود.
3) رود کرول
کشور: هلند
باشگاه ها: آژاکس، ونکوور وایت کپس، ناپولی، آ اس کن
6 عنوان داخلی
3 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا (جام اروپا)
0 قهرمانی اروپا
0 جام جهانی
رود کرول می توانست در خط دفاعی و همچنین در خط میانی بازی کند. او که قادر به پاس دادن با هر دو پا بود و یک مدافع عالی در هر بازی بود، در سال 1974 از مدافع چپ هلند به سوییپر در جام جهانی 1978 تغییر مکان داد. کرول با آژاکس شش عنوان قهرمانی اردیویسه و سه جام اروپا را به دست آورد و در رای گیری توپ طلا در سال 1979 سوم شد.
2) پل برایتنر
کشور: آلمان
باشگاه ها: بایرن مونیخ، رئال مادرید، اینتراخت برانشوایگ
7 عنوان داخلی
1 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا (جام اروپا)
1 قهرمانی اروپا
1 جام جهانی
یوهان کرایف و تیم هلندی در دهه 70 در جام جهانی 1974 در مرحله گروهی پیش رفتند و بیشتر آنها انتظار داشتند که جام ژول ریمه را بالای سر ببرند. در عوض آنها با پل برایتنر، برتی فوگتس و فرانتس بکن باوئر از دفاع آلمان غربی برخورد کردند که آنها را کاملاً خنثی کرد. برایتنر مدافعی آفریقایی بود، مدافع چپی که از روی نقطه پنالتی در المپیاستادیون به تساوی رسید و آلمانی‌ها 2-1 برنده شدند. او در فینال به گل رسید، زیرا داس مانشافت هشت سال بعد به ایتالیا باخت و او را در جمع نخبگان تنها پله، واوا و زین الدین زیدان به عنوان بازیکنانی قرار داد که در بیش از یک فینال جام جهانی گلزنی می کردند.
1) پائولو مالدینی
کشور: ایتالیا
باشگاه ها: آث میلان
7 عنوان داخلی
5 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا (جام اروپا)
0 قهرمانی اروپا
0 جام جهانی
مالدینی در طول 25 فصل شگفت‌انگیز در سری آ در هر جایی که بازی کرد عالی بود، همگی با آث میلان، و با 647 بازی، دوران حرفه‌ای خود را به پایان رساند. این علامت تا سال 2020 که توسط جیانلوئیجی بوفون شکسته شد، پابرجا بود. او در طول چهار جام جهانی و سه یورو بین سال‌های 1988 تا 2002، دفاع را برای ایتالیا بدون دردسر جلوه داد. در میلان، پنج بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و کسی جز زلاتان او را "بهترین و سرسخت‌ترین مدافعی که تا به حال با آن مواجه شدم" لقب نداد.
