طرفداری | کارلو آنچلوتی، رئال مادرید را برای دومین بار طی سه سال اخیر به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسانده است. سرمربی مادریدی ها در حالی که تیمش را برای حضور در فینال ومبلی و جدال با دورتموند آماده می کند، مصاحبه ای با نشریه تایمز انجام داد.
طی این مصاحبه جذاب، کارلو آنچلوتی از عقاید تاکتیکی انعطاف پذیرش صحبت می کند، از راز موفقیت رئال مادرید می گوید و در مورد دلیل جوِ رویایی حاکم بر سانتیاگو برنابئو حرف می زند.
چرا آنچلوتی، روبرتو باجو را نخواست؟
بازیکنانم مرا دون کارلو یا استاد صدا می زنند، باید بگویم که خیلی هم از این لقب خوشم می آید. ابتدای کار اینطور نبودم. یک سیستم داشتم که از آریگو ساکی در میلان یاد گرفته بودم. 2-4-4 بود. به همین دلیل در پارما از داشتن روبرتو باجو امتناع کردم چون او می‌خواست به عنوان شماره ۱۰ بازی کند. گفتم: نه، من با شماره ۱۰ بازی نمی‌کنم. او در آن زمان یکی از بهترین بازیکنان جهان بود و من او را رد کردم چون فقط می‌خواستم با دو مهاجم بازی کنم.
آنچلوتی درس گرفت
اگر امروز با چنین وضعیتی رو به رو می شدم، می گفتم: باجو، به پارما بیا، ما شرایط را هماهنگ می‌کنیم. به جای آن به او گفتم:گوش کن روبرتو، جایی برایت در تیم نداریم و او به جای آن به بولونیا رفت. اشتباه بود و وقتی به یوونتوس رفتم سعی کردم ایده‌ام را تغییر دهم. زیدان را داشتم و او شماره ۱۰ بود. او را راست بگذارم یا چپ؟ غیرممکن. زیدان مهم‌ترین بازیکن تیم من است و باید شماره ۱۰ باشد و من باید خودم را با شرایط وفق بدهم. از آن به بعد، همیشه برای ساختن سیستم، ویژگی‌های بازیکنان را در نظر می‌گرفتم.
وقتی بازی شروع می شود، همه اضطراب ها می روند
مهم‌ترین ویژگی من شور و اشتیاق فراوانم است، اما هرگز در هیچ زمینه‌ای، به خصوص در فوتبال، وسواس به خرج نمی‌دهم. در دوران بازی و مربیگری همواره از فوتبال لذت برده‌ام، اما این به معنای وسواس و دیوانه شدن نیست. درست است که قبل از بازی‌ها دچار اضطراب می‌شوم و تپش قلبم بالا می‌رود، اما با شروع بازی، آرامش بر من غالب می‌شود. دیگر ترسی ندارم و با خوش‌بینی به بازی نگاه می‌کنم. گویی تمام آن اضطراب‌ها و افکار منفی در یک لحظه ناپدید می‌شوند. این آرامش در لحظات حساس بازی و حتی در کنفرانس‌های مطبوعاتی بعد از آن نیز همراه من است. دلیل این آرامش، عدم وسواس و اشتیاق افراطی است.
پرس نکنید
داشتن یک هویت واحد برای تیم برای من یک محدودیت است. هر چه قدر هم که بیشتر فریاد بزنید، بازیکنان کمتر به حرف های شما گوش خواهند داد. در لیگ قهرمانان مقابل شاختار دونتسک بازی کردیم. تیم خیلی خوبی بود، روبرتو دزربی هدایت آن تیم را بر عهده داشت. کاری که او با مدافعان کناری و تغییر پست ها انجام می داد، واقعا عالی بود. اما به بازیکنانم گفتم، آنها می خواهند شما را تحت فشار قرار دهند. پرس نکنید. اگر پرس کنید، توپ را دور می زنند. پرس نکنید، آنها خودشان توپ را به شما می دهند. پرس نکردیم و 5-0 برنده شدیم.
همیشه مثل دیدار با منچسترسیتی بازی نمی کنیم
همان طور که می دانید، چیزی به نام «سبک آنچلوتی» وجود ندارد. برای من هیچ سبکی وجود ندارد چون دائم تغییر می‌کنم. مقابل منچسترسیتی در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان، با دفاع در عمق (Low Block) و خط دفاعی محکم بازی کردیم. در این فصل یک یا دو بار به این شکل بازی کرده‌ایم، نه بیشتر. این سبک بازی ما نیست، ما هجومی‌تر بازی می‌کنیم. اما آن سبک را راهی برای رقابت و پیروزی در آن بازی خاص دیدم.
تغییرات تاکتیکی این فصل رئال مادرید
در این فصل با از دست دادن کریم بنزما، شاهد حضور بلینگام در ترکیب تیم بودیم. با وجود دو مهاجم فوق‌العاده یعنی وینیسیوس و رودریگو که در پست‌های کناری بازی می‌کنند، سیستم تیم به 2-1-3-4 تغییر کرد. این سیستم در ابتدای فصل عملکردی درخشان داشت و بلینگام گل‌های زیادی به ثمر رساند. با این حال، در بازی مقابل اتلتیکو مادرید، سه گل از روی سانتر دریافت کردیم که نشان از ضعف تیم در پوشش سمت راست زمین داشت. به همین دلیل، با تغییر سیستم و عقب کشیدن بلینگام به منظور کمک به دفاع، این مشکل را رفع کردیم.
نباید به بازیکن فشار وارد کنید
ما خودمان را بدون اینکه به بازیکنان فشار روانی وارد کنیم، با شرایط وفق می‌دهیم. به عنوان مثال، وینیسیوس تمایلی به بازی در مرکز خط حمله ندارد. به همین دلیل، من او را مجبور به این کار نمی‌کنم، چرا که در این پست بهترین عملکرد خود را ارائه نمی‌دهد. من به او آزادی عمل می‌دهم تا در پست‌های مورد علاقه‌اش بازی کند و در عین حال، به دنبال راه‌هایی برای ارتقای کارایی او در تمام نقاط زمین هستم.
در سانتیاگو برنابئو خدایی وجود دارد
می‌گویند درسانتیاگو برنابئو یک خدا وجود دارد و پیراهن سفید به تن می‌کند، شاید هم این حرف درست باشد، اما به نظر من این خدا، کسانی که اشتباه کنند را مجازات می کند. اگر اشتباه کنید، خدای سفید شما را مجازات خواهد کرد.
تیم ما بسیار فروتن است
ما امسال قهرمان شدیم چون در این تیم هیچ‌کس خودخواه نیست. وینیسیوس، بلینگام، رودریگو، هیچ‌کدام خودشان را بالاتر از تیم نمی‌دانند. بازیکنان باتجربه هم همین‌طور هستند. تونی کروس، دنی کارواخال، ناچو، لوکا مودریچ. نمی‌دانم در آینده چه اتفاقی می‌افتد، اما در حال حاضر هیچ حسادت و خودخواهی‌ای بین بازیکنان جوان دیده نمی‌شود. فروتنی مهم است، شما باید این عنصر را در تیم خودتان داشته باشید.
