تحلیلگر || تحلی...کمی فراتر بنگریم...
از افتتاحیه المپیک لندن لذت نبردم اما هرگز منکر طرح داستانی خوب آن و اجرای قابل قبول کارگردانی آن نمی شوم؛ اما خط داستانی افتتاحیه شب گذشته چه بود؟
با رقصیدن و حضور خواننده ها مگر افتتاحیه باشکوه می شود؟
مگر بدون طرح داستانی بدیع افتتاحیه قابل احترامی را شاهد خواهیم بود؟
در پاریس, رژه کشورها عملا تهی از معنا شده بود؛ یک طراحی به شدت بدقواره روی رود سن...!
روشن شدن مشعل که همیشه جذاب ترین بخش مراسم افتتاحیه است به معمولی ترین شکل ممکن برگزار شد بدون اینکه خلاقیت خاصی را شاهد باشیم.
آیا انتظار زیادی است که شاهد یک افتتاحیه زیبا باشیم؟
شاید در این جهان تهی از معنا, باید انتظارات خود را نیز کاهش دهیم...
شاید...
نمی دانم ولی شاید در این زمانه به همین اندک ها بسنده کنیم...!
شاید باید کورکورانه از این افتتاحیه زمخت و بی ریخت دفاع کنیم چون عشاق فرانسوی در خیابان شانزه لیزه ناراحت می شوند.
آدمی به امید زنده است...
به امید اینکه آمریکایی ها یک افتتاحیه شگفت انگیز به ما هدیه دهند؛ این حداقل پاداش عاشقان و دیوانگان ورزش جهان است.
زنده باد المپیک...
و به امید اینکه خاطرات لندن در پاریس برای ورزش ایران زنده شود.
