تیم ملی در آخرین بازی خود در سال ۲۰۲۴ در لا بومبونرا به مصاف پرو رفت و با تک گل لائوتارو مارتینز روی پاس کاپیتان لیونل مسی، به برتری رسید.
با این حال، با وجود صدرنشینی در مسابقات مقدماتی، تیم نمی‌تواند یک بازی واضح و مسلط بر رقیب داشته باشد که نشان‌دهنده دشواری بیشتری در پیروزی از طریق درخشش تیمی است و نه عملکرد فردی! اما چه بر سر «لا نوئسترا» آمده؟ چرا خولیان آلوارز مناسب بازی به‌عنوان وینگر نیست؟ پس از گذشت ۲ سال از قهرمان جهان، حالا لیونل اسکالونی باید در کدام پست‌ها بازنگری داشته باشد؟
در آخرین دیدار، آرژانتین مقابل پرو، بازی بسیار بالاتری نسبت به بازی مقابل پاراگوئه در آسونسیون به نمایش گذاشت. نقش‌هایی که خیلی از آنها گلایه داشتم، تغییر کردند و به ثمر نشستند، اما هنوز مشکلاتی در تیم اسکالونی وجود دارد که به طور کامل باید برای ۲۰۲۶ رفع شوند با توجه به اینکه فرصت نسبتاً کمی باقی است.
تیم کمی فرسوده است و آن جرقه‌ای را که در این سال‌ها تابیده بود، ندارد. آرژانتین بد بازی می‌کند و این تغییر سبک می‌تواند مشکل‌ساز باشد. یک سبک مستقیم‌تر که به سود ما نیست. در بازی آخر، اسکالونی برای بهبود مهارت‌ها و ویژگی‌های هر بازیکن تغییراتی در نقش‌های آنها ایجاد کرد تا آنها با هم‌تیمی‌های خود بهتر ترکیب شوند. انزو کسی بود که سرعت را تنظیم می‌کرد و مک‌آلیستر وظیفه پخش توپ داشت و مکی به خوبی انزو را تکمیل کرد. اگرچه باید گفت خیلی وقت است که شاهد سطح بالایی از انزو، مکی و ال‌موتوریسیتو در یک بازی نبوده‌ایم که در نهایت برای تیم مشکل‌ساز می‌شود.
وقتی صحبت از تشکیل تیمی می‌کنیم که بازیکنان را حتی از توانایی‌شان فراتر ببرد و تقویت کند، یعنی آینده در نظر گرفته می‌شود. تصمیم اشتباه لیونل اسکالونی این بود که می‌خواهد یک مهاجم را به یک وینگر تبدیل کند. در حالی که یک وینگر در تیم ما کمتر به عمق می‌رود و آلوارز بازیکنی است که حتی به خاطر توانایی عقب‌نشینی‌اش پشت مهاجم بازی می‌کرد. عدم وجود جایگزین و نبود نیکو/دی‌ماریا باعث این شد. زمزمه‌های بازگشت دی‌ماریا با اصرار بازیکنان، اکنون به گوش می‌رسد و نیکو نیز فیفادی بعدی در دسترس است اما وقت آن شده به گزینه‌هایی که وینگرهای کلاسیک و جوان هستند فکر کنیم. (در پایان نام بازیکنان آینده‌دار تیم ملی در همه پست‌ها که اسکالونی باید به آنها توجه کند را خواهم برد.)
خولیان در پست خود در فیفادی قبلی، راحت نبود. وقتی خولیان را می‌بینیم که از خط کناری به سمت مرکز زمین بازی می‌کند، محدودیت‌های زیادی از سوی او می‌بینیم. او بازیکنی است که با آن نقشی که برایش طبیعی نیست و مناسب نیست، اخت نمی‌گیرد و انرژی‌اش در نهایت به هدر می‌رود.
خولیان ویژگی‌های کاملاً متفاوتی با آنچه اسکالونی از او می‌خواهد دارد. او در بازی در مناطق مرکزی، حرکت بدون توپ و دریافت در لحظات مناسب و در نتیجه تمام‌کنندگی عالی است. آلوارز در مهارت‌هایش، شمایل بازیکنی را ارائه نمی‌دهد که مناسب فراهم کردن عرض بازی باشد.
با این حال نباید از این نکته غافل شد که تیم نیاز به مدافعان کناری رونده‌تر (خصوصاً مدافع چپ) و وینگر کلاسیک در جناح چپ دارد. در آرژانتین به غیر از نیکو گونزالس اکنون چنین بازیکنی وجود ندارد. نیکو به خاطر تمام‌کنندگی ضعیف اغلب اوقات مورد انتقاد است و باید کادرفنی به فکر گزینه‌های بهتری باشد.
جستجوی اسکالونی ادامه دارد. او به دنبال بازیکنی است که عرض میدان را گسترش دهد و تقارنی را که در بازی فعلی تیم وجود ندارد، هژمونیک و اید‌ه‌آل شود اما این تقارن الزاماً با جابه‌جایی آلوارز به دست نمی‌آید.
نتیجه‌ای که من در مورد این آرژانتین دارم این است که تیم متأسفانه نسبت به دو سال پیش فرسوده است و فکر نمی‌کنم تغییر کامل بازیکنان و اسکواد مناسب باشد، اما پست‌هایی وجود دارند که نیاز به تزریق خون تازه‌ای دارند.
در خط دفاعی، کوتی و لیچا در کنار هم بهترین زوج دفاعی جهان را ساخته‌اند. مارکوس سنسی که اکنون مصدوم است می‌تواند رزرو یکی از این دو باشد. در سمت راست، مولینا با افت قابل توجهی روبه‌رو بوده و مونتیل به لیگ آرژانتین بازگشته اگرچه در حملات کمتر می‌توان روی او حساب کرد. اگر آنسلمینو در چلسی و خولیو سولر در بورنموث جا بیفتند، در بک چپ و راست تیم نگرانی‌ی نخواهیم داشت. تنها مشکل این است که این دو باید از نظر فیزیکی بسیار پیشرفت کنند.
در خط هافبک، انزو و مک‌آلیستر رهبران تیم‌هایشان هستند و به آنها یک نام دیگر اضافه می‌کنم؛ نیکولاس دومینگز ۲۶ ساله که در ناتینگهام فارست، تیم دوم پرمیر لیگ، نمایش‌های بی‌نظیری داشته. هافبک دفاعی شوت‌زن، فیزیکی و باهوشی که می‌تواند جانشین دی‌پاول هم باشد. در خط حمله، ما همچنان از نعمت وجود بهترین بازیکن تاریخ بهره‌مندیم و در جناحین باید فکر تقویت خود باشیم. لئو در تغییر شتاب بازی همیشه راهی دارد و برای استفاده بهینه از انرژی‌اش، باید بازیکن مناسبی در کنار او باشد. تیاگو فرناندز وینگر چپ ۲۰ ساله ولزسارسفیلد، زبایوس ۲۲ ساله و فرانکو ماستانتونو ۱۷ ساله می‌توانند گزینه‌های اسکالونی باشند. دیگر بازیکنان زیر ۲۳ سال آرژانتینی براساس عملکردشان در سال ۲۰۲۴ را نیز می‌توانید در پایان یادداشت ببینید که کادرفنی تیم ملی می‌تواند برای سال‌های آینده مدنظر داشته باشد. واموس آرژانتین.
دروازه‌بان: لیاندرو بری
مدافعان: لائوتارو دی‌لولو، سانتیاگو کی‌روش، مارکو دی‌چزاره، گونزالو رکوئنا، سانتیاگو راموس، ماریانو ترویلو، شیکو استودر
مدافعان کناری: روبرتو گارسیا، آگوستین لاگوس، گاستون بندیتی، الیاس بائز، رومن وگا، لاوتارو وارگاس
هافبک‌ها: کریستین اوردونیز، کوین زنون، کریستین مدینا، متیو دل برانکو، دامیان پوئبلا، خواگین گو، آلان لسکانو، فرانکو ایبارا، لاوتارو میلان
وینگرها: سانتیاگو سیمون، ایان سوبیابره، دیلان آکوئینو، سانتیاگو والنسیا، جرونیمو ریورا، متیو سیلوتی، خوان ولاسکز
مهاجمان: پابلو سولاری، آگوستین روبرتو، سانتیاگو هیدالگو
