این آدمِ تنها
واسه راهی که رفته و
کارایی که کرده تنهاست
با همه فرق داشت
یه عالمه درده
هی میره و برمیگرده
یادم میره زنده ام
مظنه کفنِ چنده؟ چنده؟
هنوز چند تا عادت بد توو من خنثی نشده
کلی نقشه دارم اما بگو کجاست دست و دل
هنوز ظرف غذام دست نخوردست بشقابم پُره
یکی دو ساعت شلکس میتونه خوشحالم کنه
کلید در، چراغ روشن، سوت و کور
لباسا پرت، گوشی خاموش
کاناپه لم، تلویزیون ولوم کم
نمیدونم کانال چندم و نه نداره طعم
کسی به من حواسش هست؟
دیدی چیشد؟ تنهایی محض
اومده توو و پیشم نشسته
نوار قلبت دیگه شکسته
خیلی وقته که نمیخنده
همسایم فکر میکرد ساکتم
خوشم میومد دیوار صوتی ذهنمو
فکرهای خودم میشکونن
این آدمِ تنها
واسه راهی که رفته و
کارایی که کرده تنهاست
با همه فرق داشت
یه عالمه درده
هی میره و برمیگرده
یادم میره زنده ام
مظنه کفنِ چنده؟ چنده؟
من از خودم بدم میاد و
میخوام شبیه خودمم بسازم
از آدم ها پُره توو این سرم ایراد
و چند کیلومتر پیاده توو ده متر مساحت راه
به خدا شانس آوردم یه چیزهایی بلدم
از جدول ضرب هایی که ساختن توو سرم جهنم
تا بدن دردها و رنچ های جنگایی با شجرم
من هر از چند گاهی با خودم و دنیا توو جلسه ام و
ثمرش همین بحران ده از ده که من هستم
ظاهر حفظ، اما خب، روانم تلاطم
نشستم، یه گوشه، پُر حرف، لب ها قفل
من ترحم نمیخوام نشین زیاد نزدیکم
انگار یه معجزه لازمه تا این گاردا بیاد پایین
فکر میکردم میگذره و همه این ها حل میشن
اما خودم حل شدم توو فکرام با چهار تا لیوان چایی
این آدمِ تنها
واسه راهی که رفته و
کارایی که کرده تنهاست
با همه فرق داشت
یه عالمه درده
هی میره و برمیگرده
یادم میره زنده ام
مظنه کفنِ چنده؟ چنده؟
