طرفداری | کیمیا علیزاده، یکی از زنان ایرانی که موفق به کسب مدال المپیک شده است، در سال‌های اخیر تصمیم گرفت از ایران مهاجرت کند و زیر پرچم کشور دیگری به فعالیت ورزشی خود ادامه دهد. این تصمیم بازتاب‌های گسترده‌ای در میان ورزش‌دوستان و کارشناسان داشت. اما سؤال مهمی که مطرح می‌شود این است که اگر او در ایران می‌ماند، سرنوشتش چگونه رقم می‌خورد؟
ادامه موفقیت در مسابقات بین‌المللی
کیمیا علیزاده اولین بانوی مدالآور ایران در ادوار المپیک است
اگر کیمیا علیزاده در ایران می‌ماند، احتمالاً همچنان یکی از چهره‌های اصلی تیم ملی تکواندو زنان ایران باقی می‌ماند و می‌توانست در مسابقات مختلف از جمله المپیک ۲۰۲۰ و ۲۰۲۴ برای کشور افتخارآفرینی کند. با توجه به توانایی‌های او، شاید موفق به کسب مدال‌های بیشتری در رقابت‌های جهانی و آسیایی میشد.
چالش‌های پیش رو
با این حال، ماندن در ایران احتمالاً با چالش‌هایی همراه بود. محدودیت‌های موجود برای ورزشکاران زن در برخی رشته‌ها، کمبود حمایت‌های مالی و امکانات حرفه‌ای، و برخی مسائل مدیریتی از جمله مشکلاتی بودند که می‌توانستند مسیر پیشرفت او را دشوار کنند. این در حالی است که مهاجرت به او این فرصت را داد که در فضایی متفاوت، با امکانات بهتر و بدون برخی محدودیت‌ها به فعالیت حرفه‌ای خود ادامه دهد.
رقابت با تکواندوکاران داخلی
ناهید کیانی و کیمیا علیزاده در المپیک 2024 پاریس
یکی دیگر از مسائلی که در صورت ماندن کیمیا علیزاده در ایران مطرح میشد، رقابت با تکواندوکاران جوانی مانند ناهید کیانی و مبینا نعمت زاده بود. این دو ورزشکار در حال حاضر در همان وزن علیزاده فعالیت می‌کنند و توانسته‌اند در سال‌های اخیر موفقیت‌های قابل‌توجهی کسب کنند. رقابت میان این سه تکواندوکار می‌توانست باعث افزایش سطح فنی تکواندوی زنان ایران شود و تنوع بیشتری به انتخاب‌های تیم ملی ببخشد.
تأثیر بر تکواندوی زنان ایران
کیمیا علیزاده و ناهید کیانی در المپیک 2020 توکیو
حضور مستمر کیمیا علیزاده در ایران می‌توانست تأثیر بسزایی در رشد تکواندوی زنان کشور داشته باشد. او به‌عنوان یک الگو می‌توانست الهام‌بخش بسیاری از دختران ایرانی باشد که قصد ورود به دنیای ورزش حرفه‌ای را دارند. همچنین، تجربه او می‌توانست در تربیت نسل جدیدی از تکواندوکاران زن تأثیرگذار باشد.
نتیجه‌گیری
در نهایت، اگر کیمیا علیزاده در ایران می‌ماند، می‌توانست همچنان یکی از چهره‌های شاخص ورزش کشور باشد، اما چالش‌های متعددی نیز در مسیر او قرار داشت. تصمیم او برای مهاجرت، فارغ از جنبه‌های احساسی و ملی‌گرایانه، از زاویه حرفه‌ای نیز قابل تحلیل است. با این حال، نام او در تاریخ ورزش ایران ماندگار خواهد بود، چه در داخل کشور و چه در خارج از آن.
