طرفداری | جوزپه فارینا (Giuseppe Farina) زاده 30 اکتبر 1906 در شهر تورین ایتالیاست. او فرزند جیووانی کارلو فارینا، بنیان‌گذار شرکت ساخت اتومبیل «Stabilimenti Farina» بود. عموی جوزپه نیز دستی در اتومبیل داشت و بنیان‌گذار برند «پینی فارینا» بود. جوزپه یک ورزشکار درخشان در هر رشته ورزشی بود. او در رشته‌های ورزشی همچون دو و میدانی، اسکی، سوارکاری و فوتبال فعالیت می‌کرد. فارینا علاوه بر ورزش، در تحصیلاتش نیز فرد باهوشی بود و توانست به مدرک دکترای این رشته دست یابد. پس از پایان تحصیلات، فارینا در سواره‌نظام ارتش ایتالیا به عنوان افسر خدمت کرد و سپس مدتی به عنوان وکیل، مشغول به کار شد. او در ادامه راه متوجه شد که کارهای اداری، او را راضی نمی‌کند و از این رو به عشق دوران بچگی خود یعنی اتومبیل‌رانی روی آورد.
جوزپه که به «نینو» نیز مشهور بود، از 9 سالگی رانندگی را یاد گرفته بود و با توجه به شغل پدرش، متخصص شناخت اتومبیل‌های مختلف بود. او در دوران دانشجویی خود یک خودروی آلفا رومئوی کار کرده را خریداری کرده بود و در رالی‌ها و مسابقات اتومبیل‌رانی مختلفی شرکت می‌کرد. رقابت او با پدرش در اتومبیل‌رانی کوهستانی گرن سن برناردو منجر به یک حادثه برای او شد. جوزپه در اثر برخورد با کوه، دچار شکستگی شانه و آسیب‌دیدگی در صورتش شده بود. با این وجود، علاقه او به رانندگی آنقدر زیاد بود که این حادثه، جلوی حضورش در مسابقات اتومبیل‌رانی را نگرفت. در سال 1933، این راننده به مسابقات بازگشت و با خودروی آلفا رومئو 2300 در رالی کوپا پرنسیپسا دی پیمونته حضور یافت و به رتبه سوم رسید. او در سال 1934 با دو خودروی مازراتی 4CM و لانسیا آستورا V8 در مسابقات اتومبیل‌رانی شرکت کرد و بهترین عملکردش را با مازراتی در مسابقات ماساریکوف اوکروه داشت. فارینا در این سال‌ها برای باشگاه اسکودریا سوبالپینا رانندگی می‌کرد.
آشنایی با تازیو نوولاری، مسیر زندگی این راننده را عوض کرد. نوولاری آموزش‌های بسیاری را به این راننده جوان اهل تورین ارائه کرد که منجر به شکل‌گیری شخصیت حرفه‌ای او شد. رانندگی خوب فارینا در مسابقات مختلف باعث شده بود تا قرض گرفتن ماشین از شرکت‌های مختلف، آسان‌تر از قبل شود. در سال 1936، باشگاه اسکودریا فراری به توصیه انزو فراری پرآوازه با این راننده قرارداد بست تا در مسابقات مختلف زیر نظر این باشگاه رانندگی کند. فارینا برای تحت تاثیر قرار دادن فراری در شب با چراغ خاموش مسابقه داد و دوم شد. از جمله قهرمانی‌های فارینا در مسابقات بعدی، سه قهرمانی مسابقات ایتالیا از سال 1937 تا 1939، جایزه بزرگ ناپولی در سال 1937، پونته‌دسیمو جیووی در سال 1938، جایزه بزرگ دیانورز، جایزه بزرگ برن و کوپا چیانو در سال 1939 و جایزه بزرگ تریپولی در سال 1940 بود. او در وقفه جنگ جهانی، از مسابقات دور شد اما در سال 1946 و با فروکش تب جنگ، رانندگی حرفه‌ای خود را بازیافت.
پس از جنگ جهانی، این راننده به یک قهرمانی در سال 1946، چهار قهرمانی در سال 19487، دو قهرمانی در سال 1949 و شش قهرمانی در سال 1950 رسید. او در سال 1950 و نخستین دوره مسابقات اتومبیل‌رانی جهانی فرمول یک شرکت کرد تا در میان رانندگان مطرح جهان، رانندگی کند. نخستین گرندپری در بریتانیا با رتبه نخست فارینا در بخش سریع‌ترین دور و سکوی شماره نخستش همراه بود. او در چهارمین گرندپری نیز در سکوی نخست قرار گرفت و سریع‌ترین دور را به نام خود ثبت کرد. سریع‌ترین دور گرندپری پنجم در بلژیک و سکوی نخست گرندپری نهایی در ایتالیا، این راننده را به نخستین قهرمان تاریخ فرمول یک تبدیل کرد. رقیب جدی فارینا در راه قهرمانی در نخستین فصل برگزاری فرمول یک، خوان مانوئل فانجیو نام داشت. او پس از رتبه چهارم فرمول یک سال 1951 به همراه آلفا رومئو، راهی تیم فراری شد و تا سال 1955 برای این باشگاه رانندگی کرد. فارینا به همراه فراری به رتبه‌های دوم، سوم، هشتم و پنجم در فرمول یک دست یافت. او در فرمول یک سال 1955 و در گرندپری ایتالیا، با تیم لانسیا همکاری کرد. نخستین گرندپری فرمول یک 1953 در آرژانتین، با حضور آزاد تماشاگران در پیست همراه بود. این مهم باعث شد تا پس از سرعت در یکی از پیچ‌های پیست، فارینا قادر به کنترل سرعت اتومبیلش نباشد و باعث کشته‌شدن هشت تماشاگر شود. او در سال 1956 فرمول یک، بار دیگر با فراری همکاری کرد اما نتوانست به رده‌بندی نهایی برسد.
از دیگر افتخارات فارینا در مسابقاتی به غیر از فرمول یک، چهار قهرمانی در سال 1951، دو قهرمانی در سال 1952، هشت قهرمانی در سال 1953 و سه قهرمانی در سال 1954 بوده است. او تجربه آتش‌گرفتن و تصادف منجر به شکستگی دستش را در مسابقات فرمول یک داشت و این امر باعث شد تا دردهای ناشی از این جراحات، او را مجبور به خداحافظی از پیست در سال 1955 کند. پایان زندگی فارینا نیز توسط رانندگی رقم خورد. او با خودروی لوتوس کورتینای خود در حال رانندگی با سرعت بسیار زیادی در مسیر جایزه بزرگ فرانسه در سال 1966 بود که در شهر ایگوبل به یک تیر برق برخورد کرد و بلافاصله کشته شد. فارینا قرار بود با حضورش در این جایزه بزرگ، مشاوری برای ایو مونتان، بازیگر فیلم گرندپری (1966) باشد اما در نهایت، این تصادف، فرصت همکاری با مونتان را از او گرفت.
از سری خاطرات ورزشی
مت مندنهال، آقای ژنتیک بدنسازی جهان؛ از حوادث مختلف تا رقابت با لی هینی و فوت در 61 سالگی
نمرود کینگ، یادآور عهد عتیق در مستر المپیا؛ از قهرمانی کانادا تا رقابت با بن عزیزه
نعیم سلیمان اوغلو، هرکول جیبی وزنهبرداری جهان؛ از تغییر نام در بلغارستان تا سه طلای متوالی المپیک در ترکیه
