طرفداری | سال ۱۴۰۳ برای تراکتور با هدایت پاکو خمز آغاز شد. مربی اسپانیایی که فصل قبل تیمی هجومی و جذاب ساخته بود، این بار نتوانست همان روند را ادامه دهد. تراکتور در دو بازی ابتدایی فصل فقط به دو تساوی رسید و در سومین دیدار، با نتیجه سنگین ۴-۱ مقابل ذوب‌آهن شکست خورد. این شکست سنگین، صبر مدیریت باشگاه را لبریز کرد و باعث شد خمز خیلی زود از کار برکنار شود.
پس از جدایی خمز، محمد نصرتی برای یک بازی مقابل نساجی روی نیمکت نشست. اما تراکتور در آن بازی هم با نتیجه ۱-۰ شکست خورد تا وضعیت بحرانی‌تر شود. بلافاصله پس از این بازی، حمید مطهری هدایت تیم را برعهده گرفت و عملکردی فراتر از انتظار داشت. تیم مطهری در ۶ بازی، ۴ پیروزی به دست آورد و ۲ بار هم مساوی کرد. در این مدت تراکتور ۱۰ گل به ثمر رساند و فقط یک بار دروازه‌اش باز شد. این نتایج باعث شد که تراکتور کمی از بحران خارج شود و با روحیه‌ای بهتر به مسیر خود ادامه دهد.
با پایان فصل، مدیریت تراکتور تصمیم گرفت برای ایجاد ثبات بیشتر، هدایت تیم را به دراگان اسکوچیچ بسپارد. مربی کرواتی که سابقه هدایت موفق تیم ملی ایران را در کارنامه داشت، با انگیزه‌ای بالا وارد تبریز شد. تراکتور در نقل‌وانتقالات نیز دست به خریدهای بزرگی زد و ستاره‌هایی مثل مهدی ترابی، علیرضا بیرانوند و دانیال اسماعیلی فر را به خدمت گرفت. این خریدها نه‌تنها قدرت تراکتور را افزایش داد، بلکه ضربه سنگینی هم به رقیب سنتی، پرسپولیس، وارد کرد.
تراکتور با هدایت اسکوچیچ، لیگ را خوب شروع کرد. در ۶ بازی ابتدایی، ۱۳ امتیاز به دست آورد و نشان داد که تیمی آماده برای رقابت در بالای جدول است. تراکتور کم‌کم به ثبات رسید و از هفته دوازدهم، پس از پیروزی مقابل ملوان، صدرنشین لیگ شد. تیم اسکوچیچ تا پایان نیم‌فصل در صدر جدول باقی ماند و هواداران را امیدوار کرد که این فصل می‌تواند سرانجام سالی متفاوت برای تراکتور باشد.
یکی از ویژگی‌های بارز تراکتور اسکوچیچ، فوتبال زیبا و هجومی بود که ارائه می‌کرد. برخلاف بسیاری از تیم‌های لیگ برتر که با دفاع مطلق به دنبال نتیجه هستند، تراکتور با بازی مالکانه و هجومی چشم‌ها را به خود خیره کرد. در سال‌های اخیر، تیم‌های قهرمان معمولاً با اتکا به خط دفاعی مستحکم به جام رسیده‌اند، اما اگر قرار باشد این بار فوتبال زیبا جام ببرد، تراکتور شایسته‌ترین تیم برای قهرمانی خواهد بود.
تراکتور در لیگ قهرمانان آسیا هم عملکرد خوبی داشت. آن‌ها مرحله گروهی را بدون شکست پشت سر گذاشتند و در مراحل حذفی نیز نمایش قابل قبولی ارائه دادند. اما برخلاف انتظار، تراکتور در دیدار برابر التعاون عربستان و در حضور علیرضا بیرانوند در ضربات پنالتی شکست خورد و حذف شد. تراکتور با وجود این حذف، نشان داد که در سطح آسیا هم می‌تواند حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد.
برخلاف لیگ و آسیا، تراکتور در جام حذفی عملکردی ناامیدکننده داشت. آن‌ها در همان مرحله نخست، در ورزشگاه یادگار امام تبریز برابر گل‌گهر شکست خوردند و از دور رقابت‌ها کنار رفتند. این حذف تلخ باعث شد که امیدهای تراکتوری‌ها برای کسب حداقل یک جام در جام حذفی از بین برود.
نمی‌توان از موفقیت‌های تراکتور در این فصل صحبت کرد و نقش هواداران پرشور تبریزی را نادیده گرفت. ورزشگاه یادگار امام همیشه مملو از هوادارانی بود که با شور و اشتیاق از تیمشان حمایت می‌کردند. این حمایت بی‌نظیر باعث شد که تیم در شرایط سخت هم روحیه خود را حفظ کند و برای رسیدن به قهرمانی بجنگد.
