[معرفی‌نامه دکلمه‌ی "هیولا ۲"]
نام اثر: هیولا ۲
هنرمند: صاحب
ژانر: دکلمه، ادبی
تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۴۰۴
---
[مقدمه]
"هیولا ۲"، نه یک داستان است و نه روایتی پر از آغاز و پایان؛ بلکه نامه‌ای است که در مرز میان نجوا و فریاد نوشته شده، اعترافی که هرگز به دست مخاطبش نمی‌رسد، واگویه‌ای از قلبی که میان عشق و اندوه، میان دلتنگی و ویرانی گرفتار شده است. این دکلمه، نه به امید پاسخ نوشته شده و نه با انتظار بازگشت، بلکه تلاشی است برای رها شدن از سنگینی کلماتی که در سینه‌ی گوینده مدفون شده‌اند.
[مضمون و ساختار]
"هیولا ۲" را باید یک وداع ناتمام دانست؛ نامه‌ای که با دستان لرزان نگاشته شده، در هوای بی‌کسی نفس می‌کشد و در سکوت، پژواکِ هزاران بغض فروخورده را در خود جای داده است. هر واژه، خراشی است بر پیکره‌ی خاطراتی که هرگز نمی‌میرند، و هر جمله، شکافی است در دیوارهای قلبی که هنوز، بی‌آنکه بخواهد، در اسارت گذشته باقی مانده است.
این نامه نه از جنس گلایه است و نه از جنس سرزنش؛ بلکه انعکاسی از حقیقتی تلخ و غیرقابل انکار است: اینکه برخی عشق‌ها، حتی پس از مرگشان، به هیولایی بدل می‌شوند که در تاریک‌ترین زوایای ذهن، به کمین نشسته‌اند. معشوق در این نامه نه یک فرد، بلکه مفهومی گم‌شده است، خاطره‌ای که همچنان نفس می‌کشد، حتی اگر دیگر حضور نداشته باشد.
[زبان و بیان ادبی]
زبان دکلمه، شاعرانه اما بی‌رحمانه است. هر جمله، شکاف تازه‌ای در زخم کهنه‌ی دل ایجاد می‌کند. واژه‌ها همچون سیلی سرد، صورتی را که روزی با لبخند روشن بود، می‌نوازند. لحن اثر، نه فریاد است و نه نجوا؛ بلکه شکستنِ آرامی است که در سکوت رخ می‌دهد، سقوطی که صدایش را تنها قلبی که شکسته، می‌شنود.
در این نامه، هیولا صرفاً یک موجود خیالی نیست، بلکه استعاره‌ای است از عشقی که روزگاری پناهگاه بود، اما حالا به زندانی بدل شده است که خروجی ندارد. هیولا همان خاطراتی است که از میان گرد و غبار گذشته سر برمی‌آورند، همان صداهایی که در سکوت شب نجوا می‌شوند، همان لمس‌های فراموش‌شده‌ای که هنوز ردشان بر جان باقی مانده است.
[فضاسازی و احساسات]
"هیولا ۲" در تاریکی متولد شده است. هیچ نوری در این نامه نمی‌تابد، هیچ امیدی در پس کلمات پنهان نشده است. فضا، سنگین و سرد است، جایی که دلتنگی به شکل سایه‌ای روی دیوارها نشسته و هر خاطره، به خنجری در سینه‌ی گوینده تبدیل شده است.
لحن دکلمه، آرام اما زخمی است. مکث‌ها، نه برای یافتن کلمات، بلکه برای فرو دادن بغض‌هایی است که راه گلو را بسته‌اند. هر جمله، باری از حسرت و ناگفته‌ها را بر دوش دارد. گوینده، نه برای بازگرداندن گذشته سخن می‌گوید و نه در تمنای شنیده شدن است؛ بلکه تنها می‌نویسد تا شاید از سنگینی آنچه در دل دارد، اندکی کاسته شود.
"هیولا ۲"، وداعی است که هرگز به پایان نمی‌رسد. نامه‌ای است که هرگز ارسال نمی‌شود. اعترافی است که هرگز شنیده نخواهد شد. اما در عمیق‌ترین لایه‌های روح، تا ابد زنده می‌ماند.
[لینک های دانلود]
فایل صوتی: https://www.tarafdari.com/node/2603339
یوتیوب (موزیک ویدئو): https://youtu.be/oUHM47NG7Mw?si=Frwx...
ساندکلاد: https://on.soundcloud.com/TX9o8jzuiq...
اینستاگرام (موزیک ویدئو): https://www.instagram.com/reel/DHwgQ...
آپارات: https://www.aparat.com/v/tmxk7l2
