همانطور که تئودور روزولت، رئیس جمهور سابق ایالات متحده گفته است: "مقایسه، دزد شادی" است، جای تعجب است که چرا هواداران فوتبال آنقدر شیفته این کار هستند. مقایسه بازیکنان فوتبال از دوره‌های مختلف، به همان اندازه که جذاب است، بیهوده هم می‌باشد. زیرا در فوتبال، تاکتیک‌ها، مهارت‌ها، قوانین، سرعت و فیزیک همواره گسترش می‌یابد، و برخی ویژگی‌ها در یک دوره خاص ممکن است در دوره دیگری اهمیت کمتری داشته باشند.
یکی از مهم‌ترین عواملی که در مقایسه دوره‌ها مطرح می‌شود، سرعت بازی است. اگرچه به‌طور کلی، سرعت مسابقات در دوره‌های گذشته کندتر بود، بی‌تردید این موضوع تا حدی به آمادگی جسمانی ضعیف‌تر و نبود قانون پاس به عقب مربوط می‌شود، اما همچنان استثناهایی نیز وجود دارد.
فیلم‌های قدیمی از پاکو خنتو، افسانه رئال مادرید، که در دهه ۵۰ و ۶۰ جناح راست تیم حریف را نابود می‌کرد، سرعتی فوق‌العاده و تقریباً باورنکردنی را از یک وینگر چپ نشان می‌دهد. اما وقتی پای سرعت در میان بود، کمتر مدافعی در دهه ۸۰ می‌توانست با ایان راش، ماشین گلزنی لیورپول، همپا شود.
در واقع، کمتر مهاجمی در هر دوره‌ای به اندازه این ولزی در موقعیت تک به تک با دروازه‌بان مخرب بود. در ۶ نوامبر ۱۹۸۲، راش مهارت‌هایش را مقابل هموطن خود و اسطوره اورتون، نویل ساوتال، به نمایش گذاشت.
در آستانه اولین دربی مرسی‌ساید فصل 1982/83 در ورزشگاه گودیسون پارک، ایان راش هنوز به طور کامل خود را ثابت نکرده بود و درخشان ظاهر نشده بود. در 12 بازی قبلی لیگ، چهار گل به ثمر رسانده بود؛ بازدهی بدی نبود، اما احتمالاً برای مهاجمی در تیمی که میانگین دو گل در هر بازی داشت، می‌توانست ناامید کننده باشد.
اولین گل در دقیقه ۱۱ با پاس گل زیبای آلان هانسن به ثمر رسید. مدافع میانی پاس اندی کینگ را در نیمه خودی قطع کرد و از مقابل استیو مک‌ماهون گذشت و سپس دفاع اورتون را شکافت تا ایان راش در حال دویدن کنار آخرین مدافع اورتون، مقابل ساوتال قرار گیرد. راش نیازی به کنترل توپ نداشت و آن را با پای چپ خود یکراست به داخل دروازه فرستاد.
این تنها دومین گل او مقابل رقبای سرسخت بود. هواداران اورتون تا پایان آن بعدازظهر و در طول دهه بعدی، از تعداد گل های راش شوکه خواهند شد.
در زمین، وحشت بر ستاره‌های تافی‌ها حاکم شد. دقایقی پس از گل، اشتباهی به راش اجازه داد تا با سرعت بالایی که داشت، موقعیتی برای کنی دالگلیش فراهم کند که آن موقعیت به دلیل آفساید مردود اعلام شد.
در ادامه گلن کیلی به دلیل درگیری با دالگلیش اخراج شد و مسابقه عملاً تمام شد. فقط مسئله این بود که لیورپول و ایان راش چند گل دیگر خواهند زد.
آبی‌پوشان تا اتمام نیمه اول دوام آوردند، اما شش دقیقه پس از شروع نیمه دوم، راش گل دوم را زد و بار دیگر پاسی از هانسن دریافت کرد و ضربه چپ‌پایش با انحراف از مقابل ساوتال گذشت و وارد دروازه شد. مقاومت تافی ها شکسته شد و مارک لاورنسون چهار دقیقه بعد از پاس دالگلیش گل سوم را زد تا پیروزی را قطعی کند. زمان نمایش حرکات نمایشی لیورپول فرا رسیده بود و آنها این کار را با سرعتی بی‌رحمانه انجام می‌دادند.
در دقیقه ۷۱، پاس دالگلیش، راش را از میان دفاع آشفته اورتون عبور داد، و در حالی که هت‌تریک در انتظار ایان راش بود، این بازیکن ۲۲ساله توپ را به تیر راست دروازه سوتال زد. واکنش‌های او آنقدر سریع بود که تقریباً همه را از جمله عکاس بازی را غافلگیر کرد؛ توپ برگشتی را از زاویه تنگ به داخل دروازه کوبید. راش برای اولین بار از زمان فرد هاو که چهار گل در سال ۱۹۳۵ برای لیورپولی ها به ثمر رسانده بود، در دربی هتریک کرد. اما کار او هنوز تمام نشده بود، و رکورد هاو به زودی شکسته خواهد شد.
در حالی که اورتون خسته به سمت سوت پایانی و اتمام بازی می‌رفت، سمی لی از نیمه زمین خودی شتافت و دوباره راش را با پاسی در موقعیت تک‌به‌تک قرار داد. مدافعان اورتون مقابل راش کار سختی داشتند زیرا او با سرعت از آنها گذشت همچنین از سوتال نیز گذشت و چهارمین گل خود و پنجمین گل لیورپول را به ثمر رساند. ایان راش به سرعت میان هواداران لیورپول محبوب شد.
در آن روز، او از یک مهاجم بلندقامت، سریع و گلزن به اسطوره باشگاه تبدیل شد. یک هفته بعد، او قدرت ها و مهارت های خود را دوباره به رخ کشید و هتریک دیگری را علیه کاونتری به ثمر رساند در حالی که لیورپول به سمت چهاردهمین قهرمانی لیگ در فصل خداحافظی باب پیزلی پیش می‌رفت.
راش کریر پر افتخاری را در لیورپول ادامه داد که او را به بهترین گلزن این تیم تبدیل کرد، و رکورد ۳۴۶ گل او در همه رقابت‌ها بعید است که شکسته شود.
ترجمه شده از سایت thesefootballtimes
