وقتي قرار باشد منچستريونايتد و آرسنال در يک چهارم نهايي جام حذفي به مصاف هم بروند، حساسيت آن چيزي از فينال کم ندارد.
ساعت ۲۳ و ۱۵ دقيقه امشب دو غول فوتبال انگليس در حالي رودرروي يکديگر قرار مي گيرند که جنگ اصلي نه در چمن سبز اولدترافورد که روي نيمکت مربيان ورزشگاه است؛ جايي که لوئيس فن خال و آرسن ونگر به عنوان مربياني که روي هم در پنج ليگ معتبر اروپايي، فرانسه، هلند، انگليس، اسپانيا و آلمان، قهرمان ليگ و جام حذفي شدند، نشسته اند.
اين دو مربي روي هم در ۲۳۰۰ ديدار روي نيمکت تيم هاي مختلف نشسته اند و ۱۳۰۰ پيروزي داشته اند. هرچند بيشتر سال هاي مربيگري فن خال و ونگر مشترک بوده، اما کمتر مقابل هم قرار گرفته اند. ديدار امشب، چهارمين رويارويي آنها در همه اين سال هاست. آنها در ديدار بارسلونا- آرسنال در ليگ قهرمانان سال ۱۹۹۹ در نيوکمپ به تساوي يک بر يک رسيدند، اما ديدار برگشت را در ويمبلي بارساي فن خال ۴ بر ۲ برد. دومين پيروزي فن خال مقابل ونگر هم در همين فصل ليگ برتر رقم خورد؛ وقتي منچستريونايتد موفق شد در ورزشگاه امارات ۲ بر يک آرسنال را شکست بدهد.
آنها در دهه ۱۹۹۰ مرداني پيشرو بودند؛ مربياني که آينده را مي ديدند، با توانايي پرورش استعدادهاي جوان و قابليت بسط نظرات و ايدئولوژي هايشان. ونگر ستاره هاي فرانسوي زيادي را به آرسنال برد و فن خال، در بارسا يک تيم هلندي تشکيل داد.
اگر در آن سال ها، ونگر و فن خال شباهت هاي غيرقابل انکاري داشتند، در يک دهه و نيم گذشته، تفاوت هايشان بيشتر شد. فن خال پس از شش سال حضور در آژاکس، ديگر در هيچ باشگاهي بيش از چهار فصل نماند؛ در حالي که ونگر ۱۸ ماه ديگر مي تواند بيستمين سال حضورش در آرسنال را جشن بگيرد. مربي هلندي راديکال تر و البته ستيزه جوتر است. شاگردان سابق ونگر هميشه با علاقه از او ياد مي کنند؛ در حالي که فن خال دشمنان بيشتري دارد. شايد روش هاي فن خال براي دوران کوتاه تر، مفيدتر باشد، اما ونگر به درد طرح هاي بلندمدت مي خورد. البته ونگر بعد از ۲۰۰۴ که با آرسنال شکست ناپذير قهرمان ليگ برتر شد، هيچ گاه نتوانست به دستاوردهايي که فن خال در ۲۰۱۰ با بايرن رسيد، دست پيدا کند. او در آن سال علاوه بر قهرماني در بوندس ليگا و جام حذفي، بايرن را تا فينال ليگ قهرمانان نيز پيش برد.
در اين بين در يک بازه زماني ستاره بخت فن خال هم بسرعت رو به افول گذاشت. تيم او سال ۲۰۰۸ در ليگ هلند يازدهم شد؛ در حالي که تيم ونگر هيچ وقت از جمع چهار تيم اول ليگ برتر خارج نشد. او بهتر از هر مربي مي داند که چطور در بدترين شرايط، طوري نتيجه بگيرد که کمترين آسيب به تيم وارد شود؛ هرچند شايد خيلي از طرفداران آرسنال از نتايج او در اين سال ها راضي باشند.
البته ونگر اين فصل کمي بيشتر از گذشته انعطاف پذير شده است. تيم او با سيستم هاي ۱-۳-۲-۴، ۱-۴-۱-۴ و ۱-۱-۴-۴ بازي کرده و حتي آماده است تا پر مرتساکر، کاپيتان تيمش را روي نيمکت بنشاند؛ با وجود اين باز هم راه خودش را مي رود. فن خال افکاري انقلابي تر دارد. استفاده از دفاع سه نفره، خط مياني الماسي شکل، استفاده از دي ماريا به عنوان مهاجم، به کار گرفتن وين روني در خط مياني و اشلي يانگ به عنوان مدافع چپ، او را به يک متفکر غيرمتعارف تبديل کرده و کمتر به آنچه خودش ادعا کرده، يعني يک فيلسوف شبيه است.
از ديگر ويژگي هاي مشترک ونگر و فن خال، علاقه آنها به حفظ مالکيت توپ با پاسکاري و ارائه فوتبال هجومي است؛ البته مربي هلندي نشان داده که نتيجه گراتر است و فوتبال مستقيم بيشتر در برنامه اش جا دارد. در مقابل ونگر تئوري هاي منسجم تري در ذهن دارد و ثبات نتيجه گيري تيم هايش اين را نشان مي دهد.
با همه اين شباهت ها و تفاوت ها، ونگر و فن خال دو نبرد بزرگ در پيش دارند؛ يکي امشب براي رسيدن به نيمه نهايي ومبلي و ديگر براي کسب سهميه ليگ قهرمانان. موفقيت در هر يک از اين دو ديدار، مسير اين دو را از هم جدا مي کند زيرا يکي در مسير کسب موفقيت قرار مي گيرد و ديگري بايد براي روبه رو شدن با انتقادها، آماده شود.
فعلاکه آمار مي گويد آرسنال در هر شش بازي قبلي خود در اولدترافورد نتيجه را به منچستر واگذار کرده است. بايد ديد امشب چه نتيجه اي در تقابل اين دو تيم رقم خواهد خورد؟
