Classic No. 10در توجیه این نوع فوتبال بازی کردن باید هم از نتیجه گرایی اسم برد چون دلیل دیگه ای نداره.
حالا برای ژورنالیستی کردن قضیه و آب و تاب دادن می شه به جنگ ربطش داد و همچنین از اعتبار افرادی نظیر رومل روباه صحرا و ژنرال مونتگومری و هیتلر بعنوان نعنا داغ استفاده کرد ولی اگه به لپ کلام نگارنده دقت کنیم متوجه می شیم که می گه ما چون در وهله اول "دوست داریم ببریم" اینجوری بازی می کنیم و گرنه الزاماً مطلوب ترین شیوه ای که "دوست داریم بازی کنیم" این نیست.
حالا که بازار نقل قول داغه یه جمله هم از شکسپیر نقل کنیم که می گه: سعی کن چیزی که دوست داری را بدست بیاری و گرنه مجبور می شی چیزی که بدست آوردی رو دوست داشته باشی. اعتقاد دارم جنس دوست داشتن "فوتبال اتوبوسی" از این نوعه..
شاید من اشتباه فکر می کنم ولی به نظرم تو رقابت کسی دوست نداره بره کنج رینگ و گاردش رو ببنده و بعد از هر 10 تا ضربه ای که خورد یه ضربه هم بزنه. مگر اینکه حریفش قوی تر باشه و تو شرایط مساوی حریفش نشه که دست به این کار بزنه.
واقعاً اگه این شیوه دوست داشتنی بود که چلسی جلوی تیمایی نظیر هال سیتی و بیرمنگام و .. دینامو کیف و بازل سوئیس هم با همین شیوه بازی می کرد. در حالی که می بینیم تو اون بازی ها به لطف بازیکنای طراز اولش سوار بر بازیه و نبض بازی دستشه.
این چیزی که به دفاع اتوبوسی معروفه فقط یه "آنتی تزِ" در مقابل "تز" هجومی بارساس. فقط هم با رعایت دوندگی زیاد و پوشش دادن فضاهای میانی و کناری دفاعی و داشتن تمرکز بالا می تونه موفق بشه.
و برای کوبیدن آخرین میخ تابوت باید عنوان کنم حمله کردن از دفاع کردن سخت تره.
