طرفداری— جمله پایانی ماسیمو الگری در کنفرانس مطبوعاتی پس از تساوی 1-1 با کیه‌وو ساده بود: «شخصیت نه، فقط کمی گل کم داریم.»
• ساکی: تنها یک تیم در زمین وجود داشت و آن هم یوونتوس بود
پیش از دیدار لیگ قهرمانان اروپا با سیتی، یوونتوس تنها دو گل به ثمر رسانده بود که یکی از آن‌ها از روی نقطه پنالتی زده شده بود و هر دو طی 10 دقیقه پایانی بازی‌ها وارد دروازه رقبا شده بودند. شروع کند؟ ناهماهنگی؟ وقتی به اینکه تیم الگری نمی‌تواند گل بزند نگاه می‌شد، سؤالاتی از این قبیل برای مشاهدین به وجود می‌آمد.
پس از گذر 45 دقیقه آغازین بازی در اتحاد، همه چیز مثل قبل بود. دفاع بهبود یافته اما خط حمله به هم ریخته بود و اتصالی بین بازیکنان در فاز تهاجمی دیده نمی‌شد؛ چیزی که به وفور طی هفته‌های اخیر از یوونتوس شاهد بوده‌ایم. اواسط نیمه دوم سیتی دروازه آن‌ها را گشود و صدای ناله تورینی‌ها حتی تا انگلیس رسید. این چهارمین بازی پیاپی بود که آن‌ها نتوانسته بودند در نیمه اول گلزنی کنند.
پل پوگبا وارد می‌شود. این پسر طلایی توپی را دقیقاً در مسیر ماریو مانژوکیچ قرار داد و این مهاجم کروات، دروازه جو هارت را باز کرد. ناگهان بیانکونری بازگشت خود را اعلام کرد.
احساس می‌شد که همه چیز بالأخره سر جای خود قرار گرفته است اما یک لحظه صبر کنید، اصلاً کسی هم بود که فکر کند یووه همچنان در همین وضعیت باقی خواهد ماند؟ مانژوکیچ اکنون اولین گلش را زده است. فهمیدن اینکه اولین گل همیشه سخت‌ترین است نیازی به نبوغ ندارد. حال که این قدم اول را برداشته، منتظر باشید تا گلزنی‌های مکرر او را ببینید.
از آن به بعد خط حمله بسیار سیال‌تر شد. آلوارو موراتا با ضربه‌ای دقیق گل دوم را به ثمر رساند. شاید توپ از ناکجا به او رسید و خوش‌شانسی هم در تغییر مسیر توپ دخیل بود، اما یوونتوسی که هفته پیش می‌دیدیم، چنین توپی را به دیرک می‌کوبید. روزگار یووه به سرعت در حال تغییر بود و وقتی که توپ به تور چسبید، احساس می‌شد که ایمان بار دیگر به قلب‌های تورینی‌ها بازگشته است.
ممکن است این نتیجه کاتالیزوری باشد که منجر به بیدار شدن یکی از سخت‌کوش‌ترین تیمهای تهاجمی دنیا شود. یووه‌ای که به مرکزیت کارلوس توز، 80 و 72 گل طی دو فصل گذشته زده بود، لرزه به اندام هر دفاع سستی می‌انداخت.
هرنانس و پوگبا به نوبت وظیفه سازمان‌دهی حملات را به عهده گرفتند و به تناوب در دفاع و حمله شرکت کردند. اولی 83 و دومی 78 درصد دقت پاس به ثبت رساندند، اما نباید تأثیر دشواری نقش و پست‌شان در این آمار نادیده گرفته شود.
نقش آزاد هرنانس از قرارگیری در مقابل چهار مدافع به بازیکن آزاد تغییر کرد و وی با کم کردن فشار روی دوش پوگبای 22 ساله، به وی اجازه داد تا آنطور که بلد است، بازی‌اش را انجام دهد. پوگبا بازیکنی است که می‌داند می‌تواند به تنهایی فاتح یک بازی باشد. پس اگر به او اجازه دهید تا تغییر سبک دهد، شاهد خلق موقعیت خواهید بود. این اتفاقات منجر به خلق سه موقعیت توسط این دو شد که یکی از آن‌ها، که در مسیر مانژوکیچ قرار گرفت، معنایی فراتر از تساوی‌بخشی برای او و الگری داشت.
سرمربی می‌خواهد که مانژوکیچ به آن بازیکن باتجربه‌ای تبدیل شود که بیانکونری شدیداً به آن نیاز دارد. در حال حاضر که توز رفته، موراتای 22 ساله قدیمی‌ترین مهاجم باشگاه به حساب می‌آید. الگری هم پیش از بازی اعلام کرده بود: «ما بازیکنان جوان و بااستعدادی داریم، اما باید رشد کنند.»
• آلگری: به منچستر سیتی اجازه ایجاد موقعیت گلزنی ندادیم
و چه رشدی کردند. برای ساکت کردن رسانه‌ها و ژورنالیست‌های خرده‌گیر، چه راهی بهتر از زدن دو گل به تنها تیمی که در این فصل لیگ برتر گلی دریافت نکرده است؟
واقع‌نگر که باشیم، درک میکنیم که شروع یووه تنها به زمان نیاز داشت. آن‌ها تنها 270 دقیقه در سری آ بازی کرده بودند، که وقتی به 3870 دقیقه باقی مانده نگاه کنیم، می‌فهمیم که زمان اندکی بوده است. گلزنی تنها به یک ثانیه زمان نیاز دارد و مردان الگری به دنبال آن خواهند بود که از حالا به بعد، تعداد گل‌های زده‌شان را بیش‌تر هم بکنند.
جنوا! مراقب باش! یوونتوس برگشته و کاملاً مسلح است.
