اینها حرف‌های دیگو سیمونه است. واقعاً یادت نمی‌‌آید؟ بگذارید مقداری کمکت کنم. روزی که آخرین بار آنها باختند، تو دید خیلی خوبی به گل پیروزی بخش داشتی. همان جای همیشگی ایستاده بودی و به همان شکل هم لباس پوشیده بودی. کاملا مشکی. روی خط . آنچنان هم از سائول زمانی که دروازه بایرن را باز کرد دور نبودی.
آخرین باری که بایرن مونیخ باخت ۵ ماه پیش بود مقابل اتلتیکو مادرید در ویسنته کالدرون. این هفته آنها بازگشته بودند و دوباره باختند. بایرن در ۲۶ بازی فقط دو بار باخته است که هر دو مقابل اتلتیکو مادرید بوده است. سیمئونه بعد از آن بازی گفته بود:"وقتی گل شد خوشحال شدیم."
او حالا شاد تر است. وقتی که قبل از نیمه شب به خانه می‌‌رود و قبل از پارک کردن ماشینش صدای بیپ بیپ می‌‌آید. اتلتیکو مادرید در ۱۹ بازی اخر گروهی چمپیونزلیگ تنها ۲ بار باخته است که تنها یک بار آن در خانه و زیر نظر سیمئونه بوده است. آنها در ۱۴ بازی آخر خانگی خود در چمپیونزلیگ ، ۱۳ کلین شیت کرده اند و در ۲۶۹ بازی زیر نظر سیمئونه، ۱۴۳ بار دروازه خود را بسته نگه داشته اند. در اروپا آنها در ۳۸ بازی، ۲۳ کلین شیت کردند. با این حال، شما احتمالا همه اینها را می‌‌دانستید. دقیقا عدد را نه اما لپ مطلب را می‌‌دانستید. احتمالا لیست گل‌های خورده شده در شب‌های اروپایی در ورزشگاه کالدرون را نیاز ندارید اما اینجا آنها را لیست می‌‌کنیم تا به نبوغ دفاعی این تیم پی ببریم: ۰،۰،۰،۲،۰،۰،۰،۰،۰،۰،۱،۰،۰،۱،۰.
دفاع از گل زده: درسته؟ آنها فقط همین کار را می‌‌کنند؟
بله، درست است اما این فقط دفاع خوب نیست. فقط حمله هم نیست. فصل گذشته، آنها کمی شانس داشتند که به فینال رفتند. در مونیخ، آنها به خاطر شانس بد بایرن به فینال رفتند. آلمان‌ها ۳۳ شوت به سمت دروازه داشتند که بیشترین میزان شوت شلیک شده به سمت دروازه اتلتیکو مادرید در چمپیونزلیگ است. آن هم برای مدت ها. بهتر است به جای آنکه بگوییم آنها "نگذاشتند" که گل بخورند بگوییم که گل نخوردن را "تحمل" کردند. ۲ فینال اروپایی در ۳ سال شوخی نیست.
نه اینکه کسی تحت تاثیر قرار گرفته باشد. خیلی‌‌ها می‌‌گویند در میلان زمانی که می‌‌توانستند رئال مادرید را زیر فشار بگذارند این کار را نکردند. یک اتهام است که به آنها زده می‌‌شود اما به تیم‌های دفاعی دیگر زده نمی‌‌شود. مثلا به رئال مادرید چنین تهمتی زده نمی‌‌شود. همه این اعتقادات به خاطر پارک کردن اتوبوس و این صحبت‌ها است.
اتلتیکو دفاعی است. بله درست است و مربی که در اینجا شکست خورد و گفت که تیم افتضاحی هستند شاید کمی حق داشت. به این راحتی نیست. چیزی در حال تغییر است.
دیگو سیمئونه به آرامی در حال عبور کردن از سبک فوق دفاعی خود است. حالا تیم‌های او حمله هم می‌‌کنند.
بعد از چهارشنبه، کارلو آنچلوتی، آخرین مربی که آنها را در اروپا حذف کرد و مربی که آنها را در ۲۰۱۴ برد و همچنین مربی که هیچگاه در کالدرون پیروز نشد، در مورد تغییرات صحبت کرد. او گفت:
"همان تیم هستند و حالا کمی هجومی تر شده اند. بازیکنان سریع تر بیشتری دارند اما سبک همان است."
واقعاً؟ این جواب کمی بی توجهانه بود. شاید کمی اشتباه. ایده‌ها همان است اما شخصیت تیم تغییر کرده است. سبک همان جدیت، تعهد، نظم و آمار کلین شیت‌های همیشگی است اما اینها همیشه استاندار بازی اتلتیکو بوده است اما آنها در حال پوست انداختن هستند. در حال تغییر.
این بازی هم ۱-۰ شد اما همه داستان این نیست. اتلتیکو ۷ شوت به سمت دروازه و ۹ شوت خارج از چارچوب زد. چیزی خیلی بیشتر از بایرن مونیخ. فرناندو تورس به تیرک زد و آنتوان گریزمان پنالتی را به تیرک کوبید. کاراسکو ضربه خوبی زد که مانوئل نویر به خوبی گرفت. سیمونه در مورد اشتیاقش به کشیدن بایرن مونیخ به سمت چپ خودشان صحبت کرده است اما حالا فقط ضدّ حمله نیست. آنها از بالا فشار می‌‌آورند و عقب نمی‌‌شینند که ضدّ حمله بزنند.
گابی، فراموش شده‌ترین هافبک اسپانیا در ۴ سال اخیر، خط میانی را با کوکه رهبری می‌‌کند. وقتی می‌‌خواهند مالکیت دارند و وقتی مالکیت ندارند، صبور هستند. اگر فرناندو تورس بیشتر از یک مهاجم مدافع بود که ژابی آلونسو را در زمین خودشان از نفس بیندازد، فیلیپه لوئیز هم بیشتر مهاجم بود تا مدافع. این اصلا به آن معنا نیست که تورس حمله نکرد.
اتلتیکو موقعیت هم ساخت. اما آنها مالکیت کمتری نسبت به بایرن داشتند؟ خوب، تقریبا همه تیم‌ها مقابل بایرن مالکیت کمتری دارند. با اینکه نکته اصلی باقی مانده است اما در چند هفته اخیر، اتلتیکو در حال تغییر است. وقتی اتلتیکو اسپورتینگ گیخون را ۴-۰ بردند، به آنها گفته می‌‌شد که باید به بارسلونا حمله کنند اما واقعاً کسی این کار را می‌‌کند. سیمئونه خودش می‌‌گوید که مقابل تیم‌های دفاعی کار سختی دارد اما چه کسی مقابل تیم‌های دفاعی راحت می‌‌برد؟
کوکه از سمت چپ حالا به مرکز میدان آمده است و در حال کمک به اتلتیکو مادرید برای جلو رفتن است.
این چیزی است که اتلتیکو در حال حاضر روی آن کار می‌‌کند همزمان با اینکه تلاش می‌‌کند نبازد. این یک تکامل است که از فصل قبل شروع شده است و به سمت سیستم ۴-۳-۳ در حال حرکت است. دیگو سیمئونه گفته بود که موفقیت اتلتیکو مادرید به ضدّ حملات است و به این سنت احترام می‌‌گذارد اما هیچوقت بازی‌های اتلتیکو به این راحتی نیستند؛ حالا، به نظر می‌‌رسد که سیمونه آماده یک تغییر تاکتیکی بزرگ است. سمبل این تغییر آمدن کوکه به مرکز میدان است.
کوکه و تغییر نقشش در اتلیتکو مادرید
این یک ایده کاملا نو‌آورانه نیست. سیمونه خودش می‌‌گوید که در دو سال اخیر در حال هجومی تر شدن است؛ گاهی با آوردن کوکه به مرکز میدان، گاهی به همراه زوج او. با این حال، او بالاخره به نوک مرکز میدان آمده است. اوایل به نظر می‌‌آمد که مربی تلاش می‌‌کند تا می‌‌تواند هافبک مرکزی بخرد حالا اما بیشتر به عمق توجه می‌‌شود. حالا سیمونه آماده است که کوکه را در مرکز نگه دارد.
سیمئونه در این مورد می‌‌گوید که کوکه هر روز در این زمینه استاد تر می‌‌شود. او حالا در گوشه‌‌ها گزینه‌‌های بهتری مثل کاراسکو، گایتان. کورآ، لوئیز و خوانفران دارد. در همین حال گریزمان در حال مسی شدن است. همه جای زمین، راست، چپ، مرکز و عقب.
سیمئونه اصرار دارد که گریزمان جز سه بازیکن برتر دنیا است. حتی از دست رفتن پنالتی هم روی سیمونه تاثیری ندارد. وی می‌‌گوید:
"او یک پنالتی از دست داده است مثل دیگو مارادونا و لیونل مسی. مثل پلاتینی. مثل زیزو."
حالا حرف‌های سیمونه در کنفرانسهای خبری از کلماتی مثل "کار، ایثار، تلاش" به کلماتی تاکتیکی تغییر پیدا کرده است.
وقتی از سیمونه سوال می‌‌شود که چه چیزی از بازی را بیشتر دوست داشت می‌‌گوید:
"همه چیز"
