اختصاصی طرفداری – در اوایل سال 2013 میلادی، اولی هوینس رئیس باشگاه بایرن مونیخ نگران خطری بود که فوتبال اروپا را بنا بر ادعای وی تهدید می کرد. خطری که هوینس تشخیص داده بود می توانست همانند یک اپیدمی سراسر قاره اروپا را فرا گیرد به طوری که هیچ کس از آن در امان نخواهد ماند. تهدیدی که به "سندورم اسپانیایی" مشهور شده بود.
پنج فصل بعد از این هشدار ترس از چنین تهدیدی از میان رفته، آلمان از این اپیدمی در امان مانده و حتی در اسپانیا نیز این بیماری از قدرت سابق برخوردار نیست. چون با وجود اینکه در فوتبال اسپانیا همچنان رقابت دو جانبه بین بارسلونا و رئال مادرید (معروف به سندروم اسپانیایی) لالیگا را تحت الشعاع خود قرار می دهد، اما در سال های اخیر اتلتیکو مادرید نیز به قدرتی بزرگ در فوتبال اسپانیا تبدیل شده و توانسته تاثیر مثبت قابل توجهی بر افزایش جذابیت رقابت در صدر جدول لالیگا و همچنین کاهش قدرت این بیماری داشته باشد. اولی هوینس در سال 2013 در حقیقت با الگو گرفتن از رقابت بین رئال مادرید و بارسلونا، رقابت سنگین بین بایرن مونیخ و دورتموند را نیز به "سندروم اسپانیایی" تشبیه نموده و از آن به عنوان تهدیدی برای بوندس لیگا نام برده بود.
در سال های اخیر اما ترس از این سندروم اسپانیایی در آلمان به آرزویی برای وجود آن در بوندس لیگا بدل شده است و بعد از پنج قهرمانی متوالی بایرن مونیخ که با اختلاف 25، 19، 10، 10 و 15 امتیازی این تیم نسبت به نزدیک ترین تعقیب کننده خود همراه بوده، می توان ادعا نمود که دوستداران فوتبال آلمان دیگر نه تنها نگران شیوع این سندروم اسپانیایی در بوندس لیگا نیستند، بلکه دلتنگ آن نیز شده اند. چون بوندس لیگا با توجه به اقتدار و هژمونی غیر قابل دسترسی بایرن مونیخ دچار نوعی "سندروم آلمانی" شده است.
اولی هوینس در واقع با هشدارهای خود قصد داشته بوندس لیگا را از کاهش جذابیت و از دست رفتن هیجان نجات دهد وحتی زمانی که بایرن مونیخ با هدایت پپ گواردیولا به پیروزی های پر گل نظیر 6-1 مقابل وردربرمن یا اشتوتگارت و 9-2 مقابل هامبورگ دست می یافت وی اظهار خوش بینی می کرد که در "دو یا سه سال آینده وضعیت تغییر خواهد کرد." با این وجود شرایط بر خلاف ادعاهای اولی هوینس چندان تغییر نکرده و بایرن مونیخ همچنان می تواند تیمی نظیر هامبورگ را با حساب 8:0 شکست دهد، نتیجه ای که در فوریه سال 2017 به ثبت رسیده است.
اما سایر نظریات، ادعاها و نگرانی های اولی هوینس در زمینه از دست رفتن جذابیت در صدر رقابت های بوندس لیگا به حقیقت تبدیل شده به طوری که بوندس لیگا را می توان بزرگترین لیگ یک جانبه فوتبال در جهان تلقی کرد. با این وجود با نتایج ضعیفی که در بازی های پیش فصل اخیر برای مونیخی ها به ثبت رسیده بود این امید در دل هواداران و دوستداران فوتبال آلمان زنده شده بود که شاید در پایان فصل 2017/18 سایر تیم های بوندسلیگایی همانند سال های 2002 (دورتموند)، 2004 (وردربرمن)، 2007 (اشتوتگارت)، 2009 (وولفسبورگ)، 2011 (دورتموند) و 2012 (دورتموند) بتوانند بالاتر از بایرن مونیخ فاتح بوندس لیگا لقب گیرند، چون با عملکرد ضعيف بایرن مونیخ در تابستان 2017 این تصور به وجود آمده بود که مونیخی ها در این فصل به دلیل تغییر نسل، ایجاد انقلاب در کادر خود و همچنین بحث هایی که در زمینه سرمربی تیم وجود دارد، نخواهند توانست به اقتدار همیشگی خود دست یابند.
اما اثری از چنین بحث هایی در آغاز فصل جدید بوندس لیگا در مونیخ دیده نمی شود، چون با اضافه شدن نفراتی همانند ویلی سانیول به عنوان کمک مربی و حسن صالیحمیدزیچ به عنوان مدیر ورزشی به کادر فنی تیم که هر دو از بازیکنان سابق بایرن مونیخ محسوب می شوند، دیگر فشار کمتری بر روی کارلو آنچلوتی وارد خواهد شد. حال بعد از پیروزی بایرن مونیخ در اولین بازی فصل مقابل بایرلورکوزن و همچنین شکست دورتموند در بازی سوپر کاپ در استادیوم خانگی ای تیم، باز هم ترس از تکرار پیش بینی های اولی هوینس، ترس از شیوع هر چه بیشتر"سندروم آلمانی" و ترس از اینکه بار دیگر هیجان و جذابیت لازم در صدر جدول رقابت های فصل جدید بوندس لیگا وجود نداشته باشد، از سوی دوستداران فوتبال آلمان به وضوح احساس می شود.
