طرفداری - ژاوی، اسطوره بارسلونا و هافبک فعلی السد قطر در مصاحبه‌ای مفصل با مارکا به بررسی عملکرد این باشگاه در بازار نقل و انتقالات پرداخت و انتقادهایی را نسبت به برخی از اقدامات مدیران داشت. ژاوی از عدم اتحاد میان هواداران گفت و به مقایسه بارسا و رئال مادرید پرداخت.
آیا از تماشای بارسلونای کنونی رنج می‌برم؟ نه چون اغلب از حریف بهتر هستیم. به جز سوپرکاپ اسپانیا. برای سال‌های فراوان چنین چیزی ندیده بودم که آنها از بارسا بهتر بازی کنند. حتی فصل گذشته نیز ما در برنابئو برتر بودیم و در نیوکمپ نیز بر بازی تسلط داشتیم. برای سال‌ها عضوی از بارسلونایی بودم که به واقع یک غول بود اما به نظر می‌رسد حالا دیگر چنین نیست. بارسا هنوز هم فوتبال خوبی بازی می‌کند اما می‌توانست بهتر خرید کند. باشگاه به خواب فرو رفته چون پنج یا شش سال قبل ما بهترین بازیکنان دنیا برای بازی در سیستم بارسا را در اختیار داشتیم اما امروزه تنها آلبا، اینیستا، بوسکتس، پیکه، لوییس سوارز و مسی را داریم. بارسا باید 11 بازیکن متناسب با سبکش در زمین داشته باشد. پیشتر بازیکنی که با سیستم بازی تیم نخواند، در بارسا مشاهده نمی‌کردید و می‌دانستید او در نیوکمپ موفق خواهد شد چون سبک بازی‌اش به سبک بازی تیم می‌خواند. باشگاه حالا بازیکنانی به خدمت می‌گیرد که به سیستم بارسلونا نمی‌خورند.
بارسلونا لاماسیا را تا حدود زیادی فراموش کرده اما بازیکنان هم باید صبور باشند. لاماسیا باید تقویت شود اما اعتمادها نیز باید تقویت شود. وقتی کمبود دارید یا در خرید بازیکنی مردد هستید، به آنهایی که در لاماسیا دارید فرصت بدهید. در بهترین فصول بارسلونا، بیش از 60 درصد تیم را بازیکنان آکادمی تشکیل می‌دادند . بازیکنی چون تیاگو رفت چون به اندازه کافی به او فرصت نرسید. اما این را هم باید قبول کرد که بازیکنان آکادمی باید صبور باشند چون موفقیت در بارسلونا سخت‌تر از هر باشگاه دیگری در دنیاست.
چرا؟ چون اینجا هم باید پیروز شوید و هم، خوب بازی کنید. رئال مادرید پس از یک بازی افتضاح در دقایق پایانی یک بازی را 3-2 می‌برد و همه از روحیه بالای تیم و روح خوانیتو حرف می‌زنند. ما دقیقه 90 بازی را ببریم همه شروع به آنالیز می‌کنند که چرا مالکیت کم بود؛ چرا از کناره‌ها خوب حمله نکردیم؛ در خط هافبک ضعیف هستیم و ... در مادرید از این خبرها نیست. بازی را ببر و هیچ بحثی نخواهد بود.
آیا رئال مادرید به لحاظ روانی از بارسلونا بهتر است؟ تفاوت اینجاست که وقتی چیزی در مادرید خوب پیش نمی‌رود، بازیکنان، هواداران، رسانه‌ها و باشگاه با هم هستند و اتحادشان را حفظ می‌کنند. در مادرید سال‌هاست مخالفتی با رئيس باشگاه نمی‌شود. در بارسا همه حرف خودشان را می‌زنند و یک رئيس امکان ندارد بیش از 6 سال در پستش بماند. در بارسلونا تقریبا هیچ گاه اتحاد نیست. باز هم تکرار می‌کنم که موفقیت در بارسلونا از هر باشگاه دیگری سخت‌تر است. آن هم نه فقط برای بازیکنان.
راه حل بارسا در میان مدت چیست؟ صبر. آخرین باری که سه گانه بردیم، مادرید چندین بازی پشت سر هم را برده بود. در ماه ژانویه به نظر می‌رسید اصلا نمی‌شود آنها را شکست داد اما چه شد؟ آنها ابتدا به والنسیا باختند؛ سپس چند نتیجه بد دیگر گرفتند و سه گانه به بارسلونا رسید. باشگاه باید خیلی مواظب بازیکنانش باشد و به آنها اهمیت بدهد تا خوشحال باشند. اتفاقی که در زمان لاپورتا می‌افتاد. بازیکن بارسلونا بودن به خودی خود سخت است و اگر شرایط بیرون از زمین هم باب میل شما نباشد... بارسا به خرید نیاز دارد. باید بهترین ترکیب ممکن را داشته باشد چون مادرید بسیار قدرتمند است. مادرید حالا ترسی از حمله کردن ندارد.
آیا در حال حاضر آنها از ما برتر هستند؟ شگفتی فوتبال به این است که شما نمی‌توانید چیزی را تضمین کنید. زمان گواردیولا ما در زمین بازی کاملا حس برتری داشتیم. احساسی که دیگر آن را تجربه نکردم. اما همان زمان هم ما از 4 لیگ قهرمانان اروپایی که سزاوارش بودیم، تنها دو قهرمانی کسب کردیم. مادرید در حال حاضر تیمی ساخته و پرداخته دارد که معمولا می‌برد. تیم انها کامل‌تر است اما بارسلونا به نظر باید یک پروژه جدید را شروع کند. اما این به معنای این نیست که بارسا نمی‌تواند قهرمان لیگ یا اروپا شود. سالی که سه گانه بردیم، در ژانویه همه خواهان برکناری لوئيز انریکه بودند. پائولینیو؟ من در جام کنفدراسیون‌ها مقابل او بازی کردم و هم من و هم اینیستا خیلی خوب می‌دانیم که او چه بازیکن قدرتمندی است. مطمئن باشید اگر مادرید پائولینیو را به خدمت می‌گرفت، انتقادی در کار نبود.
آیا بارسا پس از گواردیولا در سراشیبی سقوط قرار گرفته؟ دوست ندارم این گونه فکر کنم که فلسفه و ماهیتمان را ترک کرده‌ایم. تیم را در تلاش برای به نمایش گذاشتن فوتبالی می‌بینم که با آن جام‌های زیادی بردیم. تغییر این فلسفه یک افتضاح تاریخی خواهد بود. از زمان ورود کرایوف، بارسلونا متفاوت شد. احترام دنیای فوتبال را برانگیخت و هواداران فوتبال، عاشق بازی‌های ما شدند. چگونه می‌توانیم این فلسفه را کنار بگذاریم؟ نمی‌دانم هیئت مدیره کنونی باشگاه چه فکری می‌کنند اما من دوست ندارم بارسلونا را جور دیگری ببینم.
جای من در تیم خالی است؟ اگر بگویم بله خودخواهی کرده‌ام. اما طبیعی است. هرگاه اوضاع خوب پیش نمی‌رود، هوادار یاد زمانی می‌افتد که همه چیز عالی بود. زمان من نیز بارسلونا مشکل داشت. از زمان جدایی فیگو باشگاه تا سه چهار سال غرق در انتقاد و مشکل بود تا اینکه لاپورتا از راه رسید. شخصا عاشق چالش‌ها هستم. از آنها به هیچ عنوان فرار نمی‌کنم.خونسرد هستم و این یک مزیت است. اما واقعیت این است که وقتی بارسا می‌بازد، به هم می‌ریزم.
نیمار به چندین دلیل از بارسا جدا شد. او می‌خواست چالش جدیدی تجربه کند. می‌خواست یک تغییر به وجود بیاورد چون در بارسلونا خوشحال نبود. از طرفی پیشنهاد مالی پاری سن ژرمن نیز بسیار خوب بود و او در پاریس در کانون توجهات قرار دارد. او همین تازگی به من گفت که می‌خواست از بارسا برود. بازی در کنار مسی باعث پیشرفت هر بازیکنی می‌شود. خود من نیز اگر هم‌تیمی‌های خوبی نداشتم، به جایی نمی‌رسیدم. فوتبال یک ورزش تیمی است و این یازده بازیکن هستند که در زمین حرف می‌زنند. اما مسی واقعا یک استثناست.با بازیکن دیگری قابل مقایسه نیست.
لئو در بعد فردی و تیمی یک استاد است. کریستیانو وابستگی بیشتری به تیمش دارد. مسی همه کار را درست انجام می دهد. به عنوان مثال اگر مربی به شما بگوید که تیم باید دفاعی بازی کند و ضد حمله بزند، مسی در این سبک بازی هم بهترین خواهد بود اما اگر از کریستیانو بخواهید که تیکی تاکا بازی کند یا بازی مبتنی بر پاس‌های فراوان به نمایش بگذارد، نمی‌دانم که باز هم عالی کار خواهد کرد یا نه. همین مسئله است که از مسی یک فوتبالیست تاریخی ساخته است. یک بازیکن باورنکردنی که مقایسه‌ای با او نمی‌توان انجام داد. او در بارسلونا بهترین است و قطعا در اتلتیکو مادرید سیمئونه نیز بهترین خواهد بود. فکر نمی‌کنم که مسی برای مجبور کردن باشگاه به خرید بازیکن، قراردادش را تمدید نکرده اما اگر هدفش این باشد نیز حق دارد.
والورده را خیلی می‌پسندم. او ایده‌های مشخصی دارد که به بارسلونا می‌آید. آوردن والورده گام موفق و درستی بود. این که هواداران منتظر دیدنم روی نیمکت بارسلونا هستند یک افتخار است اما هنوز زود است. من مدرک مربی‌گری ندارم و این کار، حداقل دو سه سالی طول می‌کشد. چیزهای زیادی باید برای کار کردن در باشگاهی چون بارسلونا یاد بگیرم اما فلسفه‌ام از حالا مشخص است. کرایوف. یادش به خیر او همیشه می‌گفت فقط یک توپ در زمین وجود دارد. اگر در اختیار تو باشد، حریف دیگر آن را ندارد. چگونه از دروازه‌مان محافظت کنیم؟ توپ را بگیر!
