کلمبیا: دفاع
کلمبیا یکی دیگر از تیم‌های امریکای جنوبی است که نگرانی‌هایی بابت دفاع خود دارد.
ادر آلوارز بالانتا نمی‌تواند در این تابستان خط دفاع کَفِتِروس را هدایت کند و گزینه‌های دیگر نیز به اندازه کافی مناسب نیستند. نه ماریو یپس و نه لوییز پریا الهام‌بخش اعتماد به تیم نیستند و هر دو در هوا نیز ضعیف هستند.
به دلیل آن که خوان گیلرمو کوادرادو بسیار تهاجمی بازی می‌کند، گزینه اصلی برای دفاع راست نیز هنوز مشخص نیست.
یونان: کمبود نبوغ تهاجمی
یونان در مسابقات مقدماتی تنها چهار گل دریافت کرد. ترکیب و مربی نیز همانند یورو 2012 است.
آن‌ها موفقیت خود را بر پایه دفاع قرار می‌دهند اما هنوز هم هنگام لزوم در خلق موقعیت ناکام می‌مانند. آن‌ها تقریباً به طور کامل از ضد حمله استفاده می‌کنند و گل‌زن خوبی به نام کاستاس میتروگلو دارند، اما آیا می‌توانند موقعیت کافی برای او ایجاد کنند؟
ساحل عاج: مستعد ناکامی
ساحل عاج تمامی ابزارهای لازم را برای رفتن به مراحل بالای جام جهانی دارد، اما این موضوع در کل دهه گذشته برقرار بوده و با این وجود، هیچ وقت نتوانسته به موفقیت قابل قبولی دست یابد.
یایا توره، دیدیه دروگبا، کولو توره، سالومون کالو و یاران‌شان پتانسیل رسیدن به یک-چهارم نهایی را در دو جام گذشته داشتند اما همیشه پایین‌تر از حد انتظار ظاهر می‌شوند.
آن‌ها معمولاً در جام ملت‌های افریقا نیز ناکام‌اند.
ژاپن: مدافعین میانی (و تا حدّی مهاجمین)
ژاپن بیش‌تر از اکثر کشورها، از هافبک‌های تکنیکی برخوردار است اما مشکلاتی جدّی در قلب خط دفاعی آن‌ها دیده می‌شود.
مایا یوشیدا احتمالاً بهترین بازیکن این کشور در این پست است اما بازگشت دژان لوورن از مصدومیت قطعاً زمان حضور یوشیدا را برای سوثمپتون تا پایان فصل بسیار کاهش خواهد داد.
شینجی اوکازاکی هشت گل در مسابقات مقدماتی به ثمر رساند، اما آیا می‌تواند این کار را در برزیل نیز تکرار کند؟
