اگر کنجکاو هستید ، بدانید از بین استادیوم های آلمان کدام یک پر گنجایش تر هستند ؛ به شما توصیه میشود این مطلب را بخوانید.
اطلاعات زیر از ویکی پدیا جمع آوری شده است.
نکته : رتبه بندی بر اساس گنجایش استادوم ها است.
راین انرژی
ورزشگاه راین انرژی (نام سابق: ورزشگاه مونگرسدورفر) ورزشگاه مهمی در کلن آلمان است که عموماً برای برگزاری مسابقه‌های فوتبال مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ورزشگاه بین چهل تا پنجاه هزار نفر جمعیت دارد و ورزشگاه خصوصی تیم فوتبال اف سی کلن و تیم فوتبال آمریکایی «کلن سنتوریونز» است.
این ورزشگاه یکی از ۱۲ ورزشگاه برگزار کنندهٔ جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان بود و چند تا از بازی‌های مرحلهٔ گروهی و مرحلهٔ یک هشتم نهایی در آن برگزار شد.
این ورزشگاه به طور تاریخی، «مونگرسدورفر» نام داشته و نام کنونی آن نامی تجاری است که به علت قرارداد با شرکت راین انرژی اتخاذ شده‌است.
جزئیات ورزشگاه راین انرژی| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | ابعاد |
| 10 | راین انرژی | 50,347 |  | کلن | تیم فوتبال اف سی کلن | 1923 | |
تصویر از ورزشگاه راین انرژی
کومرزبانک آرنا
کومرزبانک آرنا (نام سابق: والداستادیون) ورزشگاهی واقع در شهر فرانکفورت آلمان است که عمدتاً برای فوتبال و فوتبال آمریکایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ورزشگاه بیش از پنجاه هزار نفر ظرفیت دارد و ورزشگاه خانگی تیم فوتبال اینتراخت فرانکفورت و تیم فوتبال آمریکایی فرانکفورت گلکسی است.
والداستادیون در ۱۹۲۵ افتتاح شد. در جنگ جهانی دوم از از این ورزشگاه برای مقاصد سیاسی استفاده می‌شد.
در ژولای ۲۰۰۵ نام آن به کومرزبانک آرنا تغییر داده شد.
این ورزشگاه برای جام جهانی ۲۰۰۶ بازسازی شد و میزبان بازی‌هایی از آن جام بود. بازی انگلستان و پاراگوئه، ایران و پرتغال، توگو و کره جنوبی، و هلند و آرژانتین از مرحله گروهی و بازی برزیل و فرانسه از مرحلهٔ یک چهارم نهایی در این ورزشگاه برگزار شدند.
جزئیات ورزشگاه کومرتسبانک آرنا| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | ابعاد |
| 9 | کومرزبانک آرنا | 51,500 | | فرانکفورت | تیم فوتبال اینتراخت فرانکفورت | 1925 | 105m × 68m |
تصویر از ورزشگاه کومرتسبانک آرنا
ورزشگاه بروسیا پارک (به انگلیسی: Stadion im Borussia-Park) ورزشگاهی در شهر مونشن‌گلادباخ در کشور آلمان است.
بازی‌های خانگی باشگاه فوتبال بروسیا مونشن گلادباخ در این ورزشگاه برگزار میشود.همچنین این ورزشگاه میزبان سه دیدار از رقابت های جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۱۱ بوده است.
جزئیات ورزشگاه بروسیا پارک| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | ابعاد |
| 8 | بروسیا پارک | 54,057 | | مونشن‌گلادباخ | باشگاه فوتبال بروسیا مونشن گلادباخ | 2004 | 105m × 68m |
تصویر از ورزشگاه بروسیا پارک
فولکس پارک
ورزشگاه فولکسپارک (یا فولکسپارکشتادیون، به معنی ورزشگاه پارک ملت) ورزشگاه اصلی شهر هامبورگ، آلمان است. این ورزشگاه رسمی تیم فوتبال هامبورگ اس وی و تیم فوتبال آمریکایی، شیاطین دریایی هامبورگ، است. ای او ال آرنا از دوازده استادیومی بود که در جام جهانی ۲۰۰۶ مورد استفاده قرار گرفت و چهار بازی گروهی و یک بازی یک چهار نهایی در آن برگزار شد. این ورزشگاه تا سال ۲۰۰۱ ولک‌اسپارک‌استادیون نام داشت تا اینکه شرکت آ او ال حقوق نام‌گذاری آن را خرید.
این ورزشگاه از ورزشگاه‌های پنج ستاره سازمان یوفا است.
جزئیات ورزشگاه فولکس پارک| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | ابعاد |
| 7 | فولکس پارک | 57,000 | | هامبورگ | تیم فوتبال هامبورگ | 1953 | 105m × 68m |
تصویر از ورزشگاه فولکس پارک
مرسدس بنز آرنا
ورزشگاه مرسدس بنز آرنا ورزشگاهی واقع در شهر اشتوتگارت، آلمان است. این ورزشگاه تا ۱۹۹۳ ورزشگاه نکار نام داشت. این نام از روی رودخانه نکار است که در همان نزدیکی‌ها واقع شده. این ورزشگاه که در سال ۱۹۳۳ ساخته شده 60 هزار نفر گنجایش دارد و ورزشگاه اختصاصی تیم باشگاه فوتبال اشتوتگارت در بوندسلیگا است. زمانی که تیم اشتوتگارتر کیکرز در بوندسلیگا بود این تیم نیز از این ورزشگاه استفاده می‌کرد.
جزئیات ورزشگاه مرسدس بنز آرنا| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | ابعاد |
| 6 | مرسدس بنز آرنا | 60,441 | | اشتوتگارت | باشگاه فوتبال اشتوتگارت | 1933 | 105m × 68m |
تصویر از ورزشگاه مرسدس بنز آرنا
فلتینس آرنا
ورزشگاه فلتینس آرنا (Veltins-Arena) (نام پیشین: ورزشگاه اوف شالکه)، ورزشگاهی ورزشی در شهر گلزن‌کیرشن آلمان است که یکی از مدرن‌ترین ورزشگاه‌های جهان شناخته میشود. این ورزشگاه که ورزشگاه اختصاصی تیم شالکه ۰۴ است، بیش از ۶۰ هزار نفر ظرفیت دارد.
این ورزشگاه میزبان فینال جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا در فصل ۲۰۰۴–۲۰۰۵ بود و در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان نیز ۵ بازی را میزبانی کرد.
جزئیات ورزشگاه فلتینس آرنا| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | ابعاد |
| 5 | فلتینس آرنا | 61,673 | | گلزن‌کیرشن | تیم شالکه ۰۴ | 2001 | 105m × 68m |
تصویر از ورزشگاه فلتینس آرنا
اسپریت آرنا
ورزشگاه اسپریت آرنا (به آلمانی: ESPRIT arena) ورزشگاهی در شهر دوسلدورف در کشور آلمان است.
بازی‌های خانگی باشگاه فوتبال فورتونا دوسلدورف در این ورزشگاه برگزار میشود.
جزئیات ورزشگاه اسپریت آرنا| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | ابعاد |
| 4 | اسپریت آرنا | 66,500 | | دوسلدورف | باشگاه فوتبال فورتونا دوسلدورف | 2004 | 100m × 70m |
تصویر از ورزشگاه اسپریت آرنا
المپیک برلین
ورزشگاه المپیک برلین (به آلمانی: Berlin Olympiastadion) یک ورزشگاه در شهر برلین آلمان است که ۷۴٬۴۷۵ نفر ظرفیت دارد.
ابتدا در مکان کنونی این ورزشگاه، ورزشگاهی برای بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۱۶ ساخته شد (آن بازی‌ها به علت جنگ جهانی اول، برگزار نشدند). اما ورزشگاه کنونی برای بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۳۶ ساخته شد و در همان بازی‌ها نیز افتتاح شد. معماری آن کار ورنر ماخ است.
جدا از پیشینهٔ غنی این ورزشگاه در بازی‌های المپیک، به عنوان ورزشگاه فوتبال نیز شناخته شده‌است و ورزشگاه خانگی تیم فوتبال هرتابرلین به‌شمار می‌آید.
ورزشگاه المپیک میزبان سه بازی در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۴ بود و در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ هم میزبان شش بازی و من‌جمله بازی فینال بود. فینال جام حذفی آلمان نیز هر سال همین‌جا برگزار میشود.
المپیک تابستانی ۱۹۳۶ و اتفاقات معروفی مثل طلا گرفتن جسی اوونز نیز در همین ورزشگاه رخ داد.
این ورزشگاه میزبان فینال لیگ قهرمانان سال ۲۰۱۵ بوده‌است.
جزئیات ورزشگاه المپیک برلین| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | بازسازی | ابعاد |
| 3 | المپیک برلین | ۷۴٬۴۷۵ | | برلین | باشگاه فوتبال هرتابرلین | 1936 | ۱۹۷۴
۲۰۰۶ | 105m × 68m |
تصویر از ورزشگاه المپیک برلین
آلیانز آرنا
آلیانز آرنا (به آلمانی: Allianz Arena) ورزشگاه فوتبالی در شمال مونیخ، آلمان است. تیمهای بایرن مونیخ و مونیخ ۱۸۶۰ از ابتدای فصل ۰۶–۲۰۰۵ بازی‌های خانگی خود را در این ورزشگاه برگزار می‌کنند. قبل این از سال ۱۹۷۲ ورزشگاه المپیک مونیخ محل برگزاری بازی‌های خانگی این دو تیم بود. آلیانتس آرنا دومین ورزشگاه بزرگ در کشور آلمان پس از ورزشگاه سیگنال ایدونا پارک در دورتموند است. قبلاً مونیخ ۱۸۶۰ ۵۰٪ از سهم این ورزشگاه را در اختیار داشت ولی بایرن مونیخ سهام آن‌ها را در آوریل ۲۰۰۶ به ارزش ۱۱ میلیون یورو خریداری کرد. این به مونیخ ۱۸۶۰ اجازه می‌دهد تا در این ورزشگاه بازی کند ولی این باشگاه صاحب هیچ حقی برای آن نیست.
گروه خدمات مالی آلیانتس، حقوق نام این ورزشگاه را تا سی سال خریداری کرده اما در بازی‌های رسمی فیفا و یوفا نمی‌توان از این نام استفاده کرد. زیرا سیاست‌های منع حمایت شرکت‌های اسپانسر که شرکای رسمی مسابقات هستند بر این دو نهاد حاکم است. در طول جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ نام ورزشگاه به «ورزشگاه جام جهانی فیفای مونیخ» تغییر یافت. در مسابقات باشگاهی یوفا نیز ورزشگاه با نام Fußball Arena München شناخته میشود که میزبان فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۲ بوده‌است.
مشخصات:
این استادیوم بر لبه شمالی شوابینگ در زمینهای فروتمانینگ، مونیخ بنا شده‌است و ۷۵٬۰۲۴ نفر ظرفیت دارد.
آلیانتس آرنا اولین استادیوم در جهان است که قابلیت تغییر کامل رنگ بیرون ورزشگاه را دارد. این ورزشگاه سرپوشیده است.
پارکینگ:
پارکینگ مجموعه بزرگ‌ترین در اروپا است و شامل چهار طبقه است و ظرفیت ۹۸۰۰ اتومبیل را دارد.
ابعاد:
(همه اعداد به متر هستند) استادیوم: ۲۵۸ * ۲۲۷ * ۵۰
زمین بازی:۱۰۵ * ۶۸
گاراژ پارکینگ: ۲۷۰ هزار متر مربع
نمایش با رنگ و نور:
هر یک از رنگ‌هایی که این ورزشگاه به خود می‌گیرد، معنای خاصی دارد. هنگامی که بایرن مونیخ در آن بازی می‌کند دیواره‌هایش به رنگ قرمز، هنگام پذیرایی از مونیخ ۱۸۶۰ به رنگ آبی و هنگام بازی کردن تیم ملی فوتبال آلمان به رنگ سفید در می‌آید.
تاریخ
در ۲۱ اکتبر ۲۰۰۲ رای‌گیری انجام شد که آیا باید در این مکان و با امکانات شهر مونیخ، استادیوم جدیدی ساخته شود یا نه. حدود دو سوم رای‌دهندگان رای موافق دادند. گزینه دیگری به جای ساختن این استادیوم بازسازی عظیم استادیوم المپیک مونیخ بود اما معمار آن استادیوم، گوتهر بهنیش، با این مخالفت کرده بود.
کار ساخت و ساز از پاییز ۲۰۰۲ شروع شد و در اواخر آوریل ۲۰۰۵ به اتمام رسید. ساخت استادیوم باعث شد تغییراتی اساسی در منطقه داده شود.
در ۳۰ مه ۲۰۰۵ مونیخ ۱۸۶۰ بازی ای نمایشی در مقابل اف. سی نورنبرگ برگزار کرد. فردای آن بایرن مونیخ مقابل تیم ملی آلمان بازی کرد. این دو بازی افتتاحیه این استادیوم بودند. بلیط‌های هر دو بازی از اوایل مارس ۲۰۰۵ فروخته شده بودند. این آغازی بر کار ورزشگاه بود. این پاتریم میلچرائوم از مونیخ ۱۸۶۰ بود که گل اول در بازی اول را زد و اسم خود را به عنوان اولین گلزن این استادیوم ثبت کرد.
اولین گلزن این استادیوم در بازی‌های رسمی، اوون هارگریوز از بایرن مونیخ بود که در پیروزی ۳–۰ آن‌ها مقابل بوروسیا مونشن گلادباخ در ۵ اوت ۲۰۰۵ آنرا به ثمر رساند. اولین گل تیمهای حریف را تیم دینامو درسدن در بازی ۹ سپتامبر ۲۰۰۵ مقابل مونیخ ۱۸۶۰ به ثمر رساند.
اولین گل رسمی که در این استادیوم مقابل بایرن مونیخ به ثمر رسید، توسط میروسلاو کلوزه از وردربرمن در بازی ۵ نوامبر ۲۰۰۵ بود. آن بازی نهایتاً ۳–۱ به نفع بایرن تمام شد.
جام جهانی ۲۰۰۶
این استادیوم از استادیوم‌های جام جهانی بود اما طبق قوانین فینا در طول جام جهانی ۲۰۰۶ نام ورزشگاه ورزشگاه جام جهانی فیفای مونیخ بود. بازی افتتاحیه جام بین آلمان و کاستاریکا در ساعت شش بعدازظهر روز نهم ژوئیه ۲۰۰۶ در همین ورزشگاه برگزار شد.
مراسم بازگشایی جام جهانی ۲۰۰۶
جمعاً سه بازی گروهی و یک بازی از مرحله یک هشتم نهایی (آلمان۲–۰سوئد) و یک بازی از مرحله نیمه نهایی (فرانسه۱–۰پرتغال) در این استادیوم برگزار شد.
تصویر سراسرنما از درون آلیانز آرنا، حین بازی تیمهای بایرن مونیخ و مونیخ ۱۸۶۰، ۱۰ ژوئن ۲۰۰۶.
معماری
ایده معماران این استادیوم هرتزوگ و دمورن سنت شکنی در شیوه طراحی رایج استادیوم‌های ورزشی می‌باشد. آن‌ها با توجه به اینکه طراحی استادیوم یک امر اسنان ساز فرهنگی است نه مهندسی کار طراحی خود را برای این استادیوم آغاز نمودند منبع الهام آن‌ها از فرم سازه‌های کششی و سیستم‌های خرپایی می‌باشد. معماران این مجموعه معتقد هستند که ورزشگاه فقط برای دیدن فوتبال یا ورزش نیست بلکه مانند شهر کوچکی می‌باشد.
آلیانز آرنا در هنگام ساخته شدن
هزینهٔ ساخت
ساخت این استادیوم از ۲۱ اکتبر ۲۰۰۲ شروع شد و تا ۳۰ می۲۰۰۵ به طول انجامید و ۳۴۰ میلیون یورو خرج برداشت.
مصالح مصرفی
حجم کل مواد استفاده شده برای ساخت استادیوم: ۱۲۰ هزار متر مکعب
حجم کل مواد استفاده شده برای ساخت گاراژ پارکینگ: ۸۵ هزار متر مکعب
حجم کل فولاد استفاده شده برای ساخت استادیوم: ۲۲ هزار تن
حجم کل فولاد استفاده شده برای ساخت گاراژ پارکینگ: ۱۴ هزار تن
سازه
پوشش سازه پشت تماشاگران و صفحات ای‌تی‌اف‌ای ( یا اتیلن تترا فلورو اتیلن - ETFE) است. معماران استادیوم برای رسیدن به این خواسته ۶۸۰۰۰ صندلی تماشاگران را در سه تراز به شکل مورد نظر خود آرایش دادند. پوشش نقره‌ای صندلی‌های استادیوم که از نوع استاندارد تاشو صندلی‌های VIP و صندلی لژ (The Box Seat)هستند سبب میشود که صندلی‌ها بسته به زاویه برخورد نور رنگ‌مایه‌های مختلفی منعکس کنند و این عامل حالت‌های بصری مختلفی را در استادیوم ایجاد می‌نماید. البته تعداد ۱۳۵۰۰ صندلی که در هرکدام از دو جایگاه شمالی و جنوبی قرار گرفته‌اند به صورت صندلی‌های متحرک می‌باشند که در موارد ضروری برچیده شده و تماشاگران به صورت ایستاده تماشا خواهند نمود.
پوشش سقف و نمای بیرونی استادیوم از لامپ‌های ETFE (اتن تترا فلوئورواتیل) است که به صورت توده‌های لوزی شکل قرار گرفته‌اند سیستم ETFE المان‌های نورانی رنگی همانند یک صفحه عظیم LED (دیود نور دهنده) می‌باشد که قابلیت تغییر و تبدیل به رنگ‌های مختلف را دارد.
امکانات استادیوم
استادیوم آلیانز دارای دو رستوران اختصاصی است که هرکدام با ظرفیت ۱۵۰۰ نفر برای تیم مونیخ ۱۸۶۰ در شمال استادیوم و برای تیم بایرن مونیخ در جنوب آن می‌باشد.
تاریخ طراحی
عملیات ساخت آن از ۲۱ اکتبر ۲۰۰۲ شروع شده در ۳۰ می ۲۰۰۵ بازگشایی و با بازی دوستانه دو تیم هم‌شهری مونیخ ۱۸۶۰ و بایرن مونیخ در ۲ ژوئیه ۲۰۰۵ به‌طور رسمی فعالیت خود را آغاز کرد.
آلیانز آرنا، خانهٔ امن بایرن مونیخ
آمارها نشان می‌دهند که بایرن مونیخ هنگام بازی در خانهٔ خود، بسیار بهتر از خارج از خانه بازی می‌کند. هنگام بازی کردن در این ورزشگاه، بازیکنان بایرن از امتیاز تشویق‌های هواداران خود بهره می‌برند؛ به خصوص هوادارانی که در ضلع جنوبی ورزشگاه می‌نشینند و به هواداران «آتشی» بایرن مونیخ معروفند و با حرارت هرچه تمام تر از تیم خود طرفداری می‌کنند. همچنین طرفداران گاه به گاه با زدن دست‌های خود به صندلی هایشان، آهنگی که خودشان برای باشگاه ساخته‌اند را به‌طور هماهنگ اجرا می‌کنند که بی شباهت به صدای طبل جنگی نیست. در نتیجهٔ این تشویق‌ها تیم روحیه می‌گیرد و بهتر بازی می‌کند. برای مثال، بایرنی‌ها در دور رفت مرحلهٔ یک چهارم نهایی رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا ۱۵–۲۰۱۴، در ورزشگاه خانگی باشگاه فوتبال پورتو، در ورزشگاه دراگو، با نتیجهٔ یک بر سه مغلوب آن‌ها شدند و تقریباً امیدی به صعود بایرن نبود، اما در دور برگشت موفق شدند باشگاه فوتبال پورتو را در آلیانز آرنا با نتیجهٔ شش بر یک شکست دهند و به دور بعد صعود کنند.
جزئیات ورزشگاه آلیانز آرنا| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | ابعاد |
| 2 | آلیانز آرنا | 75,024 | | مونیخ | باشگاه فوتبال بایرن مونیخ | 2005 | 105m × 68m |
تصویر از ورزشگاه آلیانز آرنا
سیگنال ایدونا پارک
سیگنال ایدونا پارک نام ورزشگاه فوتبال معروفی در شهر دورتموند آلمان است. نام تاریخی این ورزشگاه وست فالن یا وستفالن‌اشتادیون است و نام کنونی، نامی تجاری است که تنها از دسامبر ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۱ برجا خواهد ماند.
این ورزشگاه از میزبانان جام جهانی ۲۰۰۶ بود و بازی‌هایی از مرحلهٔ اول، یک‌هشتم نهایی و نیمه نهایی در آن انجام شد. همچنین فینال جام یوفا در سال ۲۰۰۱ و بعضی از بازی‌های جام جهانی فوتبال ۱۹۷۴ نیز همین‌جا برگزار شده‌اند.
جایگاه تماشاگران ایستاده در وستفالن‌شتادیون ۲۴۴۵۴ نفر در است که بیشترین تعداد در فوتبال اروپاست؛ این ویژگی جو وحشتناکی را در ورزشگاه رقم می‌زند و به آن لقب «دیوار زرد» داده‌اند.
این ورزشگاه، ورزشگاه خانگی تیم فوتبال بوروسیا دورتموند است و با بیش از هشتاد هزار نفر ظرفیت، بزرگ‌ترین ورزشگاه آلمان به‌شمار می‌آید و به همین سبب لقب «خانهٔ اپرای فوتبال آلمان» را کسب کرده‌است.
جزئیات ورزشگاه سیگنال ایدونا پارک| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | بازسازی | ابعاد |
| 1 | سیگنال ایدونا پارک | ۸۳٬۰۰۰ | | دورتموند | تیم فوتبال بوروسیا دورتموند | 1974 | ۱۹۹۲, ۱۹۹۵–۹۹, ۲۰۰۲–۰۳, ۲۰۰۶ | 105m × 68m |
تصویر از ورزشگاه سیگنال ایدونا پارک
مطالب مرتبط
