در ابتدای فصل کسی انتظار چنین درخششی از تیم امپولی را نداشت؛ تیمی یکدست و کاملا و تهاجمی.
امپولی قائله را به کروتونه باخته بود، آنهم در هفته آخر. شاید در نگاه اول عاقبت آنها را مانند لیورنو، چزنا، پادووا، پارما و پالرمو میدیدیم؛ به راحتی سقوط کردند و حالا شاید چندین سال طول بکشد تا دوباره به سری آ برگردند.
آنها راه سختی را در پیش داشتند، بدون تردید، رقابتی ترین فصل چندین سال اخیر بعد از کالچوپولی!
ونیزیا قهرمان سری سی شده بود و با تکیه بر مالک ایتالیایی-آمریکایی خود و خرید فیلیپو اینزاگی شانس زیادی را برای خود قائل بود. پارما از سری سی آمده بود، با رؤیای بازگشت به سری آ و تکمیل همان هفت خواهر خاطره برانگیز!
فروزینونه بود با مربی جوانش مورنو لونگو و زخمی که دقیقه ۹۱ پلی آف فصل گذشته از کارپی خورده بود.
پسکارا بود با مربی پرسابقه ای چون زدنیک زمن و گلزنی چون پتیناری.
چزنا هم با امید تکرار معجزه فابریزیو کاستوری در کارپی این بار در دینو مانوزی آمده بود.
پالرمو هم بود؛ با تکیه بر استعدادی همچون نستروفسکی. پس از تغییر مالکیت ناموفق باشگاه به جوان پر حاشیه آمریکایی، حالا زامپرینی آمده بود تا تیم را به روزهای سابق خود باز گرداند. روزهایی که برای سهمیه اروپایی میجنگیدند، روز هایی که جواهری همچون دیبالا را داشتند!
پروجیا و باری هم بودند. پروجیا که دی کرمیناله و آلبرتو چری که قرضی از یوونتوس گرفته بودند. باری هم فابیو گروسو را روی نیمکت خودش میدید، همان جوان لاغر اندامی که در جام جهانی ۲۰۰۶ ژرمن ها را از پا در آورد.
امپولی در این بین فرانچسکو کاپوتو را از ویرتوس اینتلا خریده بود؛ مهاجمی ۲۸ ساله که فروغ چندانی در ویرتوس اینتلا از خودش نشان نداده بود. آنها آلفردو دوناروما را داشتند که چندان موفق به نظر نمی آمد. رهبرشان پاسکواله بود در خط دفاعی.
سرمربی آنها در ابتدای فصل ویچنزو ویوارانی بود، مردی ۵۱ ساله که فصل گذشته تیم لاتینا را هم از سقوط به سری سی نتوانسته بود نجات دهد و بیشتر عمر مربیگری خودش را در لیگ های دسته پایین ایتالیا گذرانده بود.
امپولی فصل را شروع کرد، در حالی که کسی از آنها حرف چندانی نمیزد.
تا هفته پانزدهم همه حرف ها از مهاجم اهل کره شمالی پروجیا و پِتیناری، فرشته نجات پسکارا بود.
جدول سری بی در پایان هفته پانزدهم
روند سینوسی امپولی ادامه داشت؛ آن هم نه برای چند ماه تا نیم فصل اول. در دسامبر عمر مربیگری وایوارانی در کاستلانی به سر آمد.
امپولی بهتر شده بود اما نه آنچنان که از آن بعنوان شانس نخست صعود به سری آ یاد شود.
جدول سری بی در پایان نیم فصل اول
در این زمان مردی آمد با تفکرات که سری بی را دگرگون کرد.
مردی به نام: آورلیو آندره آتزولی
مردی ۶۲ ساله و اهل شهر میسا در ایتالیا. او که در سال ۱۹۸۷ مربیگری را از تیم اورتونوو آغاز کرده بود. بعد از آن مربیگری در تیم جوانان فیورنتینا در ۱۹۹۶ تجربه بزرگتری برایش به حساب آمد.
سال ۲۰۰۳ گام بلندتری را برداشت و کمک مربی اودینزه شد. در سال ۲۰۰۵ به رم آمد، بازهم در قالب کمک مربی.
حالا از همان دسامبر ۲۰۱۷ تا به الان امپولی باختی را در کارنامه اش نداشته است. ۲۶ بازی بدون شکست، قدرتمند و نابودگر رقبای در حال جنگیدن برای صعود کردن.
آنها بعد از آنکه در سیلویو پیولا روبیانو به پرو ورچلی باختند دیگر نباختند، دیگر خبری از باخت های کذایی نیم فصل اول به آولینو و پرو ورچلی نبود، آنها باری را ۴-۰ بردند، پارما و پالرمو را هم با همین نتیجه سلاخی کردند.
در آخرین بزنگاه مهم فصل، در بنیتو استرایپ به مصاف فروزینونه رفتند. در جو وحشتناک آنجا و در میان هفده هزار هوادار پرشور که میخواستند مچ شاگردان آندره آتزولی را بالاخره بخوابانند.
اما بازهم نشد، دو بار جلو افتادن قناری ها در نهایت با باخت ۴-۲ آنها خاتمه یافت، امپولی بعد از آن دوشنبه استثنایی تنها ۳ امتیاز تا صعود به سری آ فاصله داشت.
در هفته ای که همه برای قهرمانی امپولی میجنگیدند، فروزینونه, پارما و پالرمو نبردند تا امپولی با یک تساوی در قهرمانی اش را قطعی کند.
تیم رویایی آندره آتزولی با شایستگی به سری آ برگشت. حالا آنها یک فرانچسکو کاپوتوی ۲۶ گله دارند و یک آلفردو دونارومای ۲۰ گله و زوج تهاجمی که از خیلی از زوجهای تهاجمی اروپا بیشتر گل زده.
آندره آتزولی تیمی ساخت که هیچکس منکر قدرت بی منتهای آن نبود...
جدول سری بی در پایان هفته ۳۹ و در فاصله ۳ بازی تا پایان فصل عادی
