اختصاصی طرفداری- سال هاست که پرسپولیس دیگر آن اقتدار لازم را ندارد. فوتبال دهه 60 و 70 که ورق خورد پرسپولیس هم آرام آرام افول کرد. بارها و بارها مربیان جدید آمدند اما به غیر از صعودی مقطعی چیزی عاید پرسپولیس نشد.
چند سالی است که فصل که به پایان می رسد در باشگاه پرسپولیس غوغایی برپاست برای انتخاب سرمربی جدید. اما دریغ از ذره ای امید برای عاشقان این تیم. پس از پایان دوره اول لیگ برتر و به جر فصلی که افشین قطبی پرسپولیس را مقتدرانه قهرمان کرد هیچ گاه شاهد درخشش پرسپولیس نبودیم. پرسپولیسی که عشق دوران جوانی بسیاری از پدران ماست و هم اکنون نیز امید خیلی از جوانان ما.
در این مقاله آمار مربیانی که در این فصول به پرسپولیس آمده اند را بررسی خواهیم کرد و همچنین به این نتیجه خواهیم رسید که مشکل پرسپولیس عدم ثبات تشکیلاتی و مدیریتی است و نه انتخاب سرمربی.
1.مربی زیاد، نتیجه...
نیمکت پرسپولیس در لیگ برتر بسیار پر حاشیه بوده است. آمار مربیانی که آمده اند و رفته اند نشان از عدم ثبات در نیمکت این تیم دارد. که البته برمی گردد به مدیریت غلط باشگاه. مربیانی که روی نیمکت سرخپوشان نشسته اند عبارتند از:
80-81: علی پروین
81-82: علی پروین
82-83: وینگو بگوویچ
83-84: راینر سوبل
84-85: علی پروین/ آری هان
85-86: مصطفی دنیزلی
86-87: افشین قطبی
87-88: افشین قطبی/ افشین پیروانی/ نلو وینگادا
88-89: زلاتکو کرانچار/ علی دایی
89-90: علی دایی
90-91: حمید استیلی/ محسن عاشوری/ مصطفی دنیزلی
91-92: مانوئل ژوزه/ یحیی گل محمدی
با خواندن نام هر یک از مربیان خاطرات زیادی در دل هواداران زنده می شود. خاطرات دنیزلی و آری هان با بازی های زیبا. افشین قطبی و شادی های معروفش و البته فراری بزرگ که باز هم پرسپولیس را ناکام گذاشت. دعواهای زوبل و پروین که پشت ترجمه های غلط آرش فرزین پنهان می شد. کرانچار و مورد های منشوری اش در لابی هتل و مهم تر از همه دعواهای دایی و کاشانی که بیشتر از همه استیلی را نابود کرد و البته موفقیت های کاشانی را به دست فراموشی سپرد.
پرسپولیس در 12 دوره لیگ برتر تا امروز 12 سرمربی رسمی و یک سرمربی موقت داشته است و یحیی گل محمدی چهاردهمین سرمربی این تیم در تاریخ لیگ برتر است. میانگین عمر مربیگری در پرسپولیس کمتر از یک فصل یا سال است؛ 13 سرمربی رسمی طی 12 فصل، آن هم در حالی که دوازدهمین فصل هنوز به انتهای خود نرسیده است.این همه تغییر در یک تیم قطعا نتیجه ای جز حال و روز کنونی پرسپولیس نخواهد داشت.
انگار که برای موفقیت در پرسپولیس باید سلطان بود و در استقلال خان....
2.پیشکسوتان
مشکل بزرگتر پیشکسوتان این تیم هستند. به تیم رقیب که نگاهی بیاندازیم میبینیم که به جز حسن روشن(که البته همیشه ساز مخالف می زند) همه پیشکسوتان این تیم، از سیروس دین محمدی و زرینچه گرفته تا همدانی و پورحیدری متحد می شوند تا تیمشان نتیجه بگیرد.
اما پیشکسوتان باشگاه پرسپولیس هر گاه پرسپولیس در چنین مقطعی قرار میگیرد به دنبال تخریب یکدیگرند. یکی کارنامه مایلی کهن را زیر سوال می برد و دیگری پیش بینی می کند که فلان کس موفق نمی شود. همین جو و آلترناتیو های اخراج فشار را بر روی تیم بیشتر می کند و یکی از مهم ترین عوامل عدم نتیجه گیری عدم اتخاد میان خودی هاست.
3.مدیران
ابتدا به مدیران تعویضی و الته مقام های به دست آمده دقت کنید:
اکبر غمخوار:او در خرداد 1381 مدیرعامل پرسپولیس شد. وی از فرماندهان سپاه در دوران جنگ بود که مسئولیت باشگاه فتح را نیز بر عهده داشت. دوران مدیرات او تا تابستان 1383 ادامه داشت.
عنواین: کسب عنوان پنجم لیگ برتر
حجت الله خطیب: بعد از اکبر غمخوار به مدیرعاملی پرسپولیس منصوب شد و همزمان مدیرت اداره کل تربیت استان تهران را نیز بر عهده داشت.
عنواین: کسب عنوان چهارم پرسپولیس در لیگ چهارم حرفه ای 83-84
محمد حسن انصاری فرد: اولین بازیکن فوتبال تاریخ باشگاه پرسپولیس بود که فرصت مدیرت این باشگاه را از پاییز 1384 پیدا کرد. انصاری فرد، متولد 1340 و از سال 1364 در پرسپولیس بازی کرده است. وی فعالیت ساخت ورزشگاه و واگذاری سهام را با درخواست سازمان تربیت بدنی متوقف کرد و تلاش خود را روی کسب عناوین تیم پرسپولیس معطوف کرد.
عنواین: صعود پرسپولیس به فینال مسابقات جام حذفی 1385
کسب عنوان سوم مسابقات لیگ ششم حرفه ای
حبیب کاشانی: وی در سال 1386 مدیر عامل باشگاه پرسپولیس شد و پیش از آن نیز عضو هیئت مدیره این تیم بود. مدیریت او در این دوره یکسال بیشتر دوام نیاورد و پس از قهرمان شدن پرسپولیس در لیگ هفتم حرفهای از سمت خود استعفا داد. کاشانی در مهر 1388 نیز به عنوان سرپرست باشگاه پرسپولیس منصوب شد.
عنواین: قهرمانی پرسپولیس در لیگ هفتم حرفه ای فصل 87-86
عباس انصاری فرد: اولین مدیر منصوب سازمان تربیت بدنی بعد از انقلاب در پرسپولیس بود. وی از خرداد 1369 به مدت سه سال و تا پایان 1372 مدیریت باشگاه پرسپولیس را بر عهده داشت.
عناوین: -----
داریوش مصطفوی: متولد 1322 در زمان تصدی مدیرت پرسپولیس 65 ساله بود، مصطفوی سابقه بازی در باشگاه پرسپولیس و تیم فوتبال را نیز دارد. وی در سال 1373 رئیس فدراسیون فوتبال شد و در تیر ماه 1387 به سمت مدیرعاملی پرسپولیس منصوب شد.
عناوین: -----
حبیب کاشانی : دور دوم مدیریت
قهرمانی پرسپولیس در جام حذفی 1389
محمد رویانیان: سردار محمد رویانیان نخستین مدیرعامل باشگاه پس از تاسیس وزارت ورزش و جوانان است که از نیمه دوم سال 1390 و در پی استعفای سرپرست (حبیب کاشانی) و تغییر هیات مدیره به مدیرعاملی باشگاه منصوب شد.
قهرمانی در مسابقات بین المللی جام ولایت 90 تنها موفقیت پرسپولیس در دوره مدیرعاملی رویانیان است.
شیوه های مختلف مدیریتی در عرض ده سال باعث شده که خط مشی باشگاه به نوعی دچار سردرگمی بشود.یک سال باشگاه بیشترین هزینه را می کند و بهترین ها را می آورد. سال بد مدیر جدا می شود و باشگاهی می ماند با کوهی از بدهی ها و شکایات.
یک سال مدیر عامل بازیکن می خرد و در روزهای آخر مربی جدید می آید، بدون آنکه کوچکترین دخالتی در جذب بازیکنان داشته باشد و در پایان فصل همین ها عامل نتیجه نگرفتن تیم نامیده میشود.
اما ورای همه این تغییر و تحولات و پول هایی که دور ریخته می شود هواداری می ماند نا امید از همه چیز و همه کس. و نمی داند به کجا شکایت کند و چه کسی را بابت این همه فراز و نشیب بازخواست کند.
4.آکادمی، جوک فوتبال یا پشتوانه موفقیت
مطمئنا اگر بگوییم باشگاه پرسپولیس آکادمی ندارد راه دوری نرفته ایم. باشگاهی که زمانی برای بازی های ملی فقط اسمش به ایران تغییر پیدا می کرد هم اکنون نهایتا ملی پوشانش به عدد 2 می رسد. حتی ملی پوشان را جذب می کند اما در پایان فصل می بینیم که آن بازیکن دیگر در تیم ملی نیست و مهم تر اینکه باشگاه را عامل افتش عنوان می کند.
اینها همان تاثیرات عدم وجود فوتبال آکادمیک در باشگاه است. وقتی در اکادمی باشگاه بازیکنی تربیت نشود و سیاست جذب ستارگان سرلوحه کار مدیران قرار گیرد، استعداد ها هم یکی یکی می سوزند. روندی که اکثر باشگاه های ایرانی پیش گرفته اند و نتیجه اش همین افت فوتبال ملی ماست. به فوتبال اروپا هم که بنگریم میبینیم باشگاه هایی که آکادمی پویایی دارند موفق ترند و حتی رئال مادرید هم با تکیه بر ستارگان دچار افت می شود. چرا که وقتی بازیکن در آکادمی فوتبال و با تفکرات حرفه ای رشد می کند قطعا وقتی به تیم اصلی ملحق می شود فوتبالش براساس سبکی که با ان تربیت شده شکل می گیرد. اما افسوس که اکادمی در فوتبال ایران به جوک روز تبدیل شده نه بحث روز.
در نهایت باز هم باشگاه پرسپولیس در اندیشه انتخاب سرمربی برای فصل آینده است و باز هم همان حرف و حدیث های همیشگی نقل محافل. باید دید آیا اینبار مدیران باشگاه می تواند ضعف های گذشته را برطرف کنند یا خیر.
