اختصاصی طرفداری- در این شماره، به سراغ دو روزنامه بریتانیایی می رویم. ابتدا روزنامه سراسری تلگراف و سپس روزنامه محلی چاپ لیورپول به نام لیورپول اکو.
نگاه اول- سرعت لسترسیتی برای هر حریفی کمر شکن است و پس از سرعت خیره کننده، دومین حربه آنها زوج مخوف ریاض محرز-جیمی واردی می باشد. ارائه یک فوتبال دینامیزم فوق العاده از روباه ها بدین معناست که آنها سعی می کنند در هر توپی، نفر اول باشند. چه کسی می تواند باور کند فاصله 6 امتیازی آنها با سایر رقبا در صدر جدول را؟ در دو دهه اخیر چنین اتفاقاتی را خیلی کم دیدیم. بلکبرن در سال 1995 و کایزرسلاترن در سال 1998 از معدود شگفتی سازانی بودند که قهرمان لیگ شدند و حالا شاید نوبت لستر سیتی باشد!
همانند بچه مدرسه ای ها، اشتیاق و انرژی دارند. بالاخره روز 6 فوریه از راه می رسد و روباه ها در بازی مستقیم با جدی ترین رقیب خود در صدر جدول یعنی منچستر سیتی رو به رو می شوند. لستر به قدری خوب بازی می کند که تیمی همچون منچستر سیتی در زمین همانند یک تیم بسیار معمولی به نظر می آید. هواداران منچستر سیتی در اولین بازی خانگی پس از قطعی شدن جدایی پیگرینی، برای او آواز خواندند و به وی احترام نهادند ولی پس از آغاز طوفان لستر، رفته رفته ساکت شدند! بازی ضعیف یحیی یوره و محو بودن او در زمین مسابقه، شاید به معنای آغازی بر پایان دوران حضور او در سیتی باشد.
البته برای ردیف کردن دلایل شکست سیتی، فقط استناد کردن به بازی ضعیف یحیی توره کافی نیست بلکه باید به درخشش غول آلمانی لستر و دو گل او یعنی رابرت هوث هم اشاره کنیم. بازیکنی که از فراموشخانه های فوتبال، تبدیل به یکی از بهترین مدافعان این فصل لیگ برتر شده است.
یکشنبه آینده و یک سفر دشوار دیگر در انتظار شاگردان کلودیو رانیری می باشد. روباه ها باید به ورزشگاه امارات بروند و در مقابل یکی دیگر از تعقیب کنندگان و مزاحمان خود یعنی آرسنال قرار بگیرند. کسب حتی یک امتیاز از آرسنال، به معنای حفظ فاصله بین این دو تیم و افزایش بیشتر شانس قهرمانی لستر خواهد بود. سه بازی آخر لستر در لیگ، 3 بازی دشوار در برابر تیم های منچستر یونایتد، اورتون و چلسی خواهد بود ولی آیا لستر پس از بازی مقابل آرسنال و در 9 بازی بعد از آن، دچار غفلت خواهد شد یا کار را در همان 9 بازی مرگ و زندگی تمام کرده و پیشاپیش به قهرمانی لیگ دست خواهد یافت؟
تاکنون که روند بازی های لستر به ویژه در هفته های اخیر ثابت کرده که صدرنشینی و قهرمانی احتمالی این تیم، به هیچ وجه شوخی نیست و بهتر است که بقیه مردها مثل گری لینکر عجله نکنند و شرط بندی هایی نکنند که بعد پشیمان شوند. رانیری معتقد است که یکی دیگر از برگ برنده های تیمش، درگیر بودن رقیبان با سایر جام ها همچون رقابت های اروپایی و FA کاپ و لیگ کاپ می باشد در حالی که لستر سیتی فقط روی لیگ برتر تمرکز دارد. برخی از خبرنگاران در کنفرانس مطبوعاتی پس از پایان بازی، از پیگرینی پرسیدند که آیا اعلام خبر جدایی شما و حضور گواردیولا بر روی تیم شما تأثیر منفی گذاشت که با طفره رفتن پیگرینی از پاسخ به این سؤال همراه بود. هر چند که وی یک پاسخ پُر معنا داد: «گفتن"بله" به این سؤال شما کار بسیار آسانی است!»
نگاه دوم- دیروز در آنفیلد یک اتفاق عجیب رخ داد و برای اولین بار در تاریخ این استادیوم پیر، حدود 10 هزار تماشاگر لیورپول به نشانه اعتراض به قیمت بالای بلیت های 77 پوندی، در دقیقه 77 و در حالی که اوضاع برای تیم محبوبشان در درون زمین، خوب پیش می رفت، اقدام به ترک ورزشگاه کردند. انگار که این اقدام تماشاگران، همان طور که عده زیادی از کارشناسان پیشبینی کرده بودند، به ضرر تیم لیورپول به پایان رسید و آنها بازی 2-0 برده را تبدیل به یک تساوی بدتر از باخت مقابل ساندرلند کردند.
به عقیده روزنامه محلی لیورپول اکو، این اقدام هواداران باشگاه و خروج آنها از ورزشگاه باعث به هم ریختن تمرکز بازیکنان و کاهش روحیه و انگیزه آنها شد و البته از بد حادثه، یورگن کلوپ هم به علت عمل جراحی آپاندیس روی نیمکت نبود تا بتواند انگیزش لازم را به بازیکنان تیمش در آن دقایق پُر التهاب بدهد و به همین راحتی، دو امتیاز خانگی قرمزها پر کشید. این روزنامه منتقد در ادامه نوشت که باشگاه لیورپول طی سه سال و نیم اخیر، حدود 300 میلیون پوند سرمایه گذاری کرده ولی هرگز نمایش تحسین برانگیزی را ارائه نداده و در سال جدید، از 18 امتیاز ممکن، فقط 5 امتیاز به دست آورده است و نمی توان حضور در ومبلی را دلیلی بر موفقیت لیورپول در این فصل دانست.
لیورپول یک تیم معمولی میانه جدولی بوده که شانس بسیار کمی برای حضور در لیگ قهرمانان اروپا دارد. هواداران حین بازی و روی سکوها علیه سهامداران اصلی و مدیران لیورپول یعنی جان هنری، تام ورنر، مایک گوردون و یان آیر شعار دادند و خواستار کاهش قیمت بلیت های 77 پوندی مربوط به بازی های درجه A در فصل آینده شدند. مدیران لیورپول همه این اعتراضات را دیدند و حالا توپ در زمین آنهاست. حتی جیمی کرگر اسطوره باشگاه هم در بین معترضان حضور داشت و عکس او در شبکه های اجتماعی مورد توجه بسیار زیادی قرار گرفت. آنها پیش از سوت پایان بازی، پرچم های سیاه را به نشانه اعتراض و یک عزاداری نمادین برافراشتند ولی پس از سوت پایان و آن افتضاح درون زمین، حتی حوصله اعتراض کردن هم نداشتند.
ژلیکو بوواچ و پیتر کراویتز دو دستیار یورگن کلوپ در این بازی ترجیح دادند تا از جو آلن به جای لوکاس لیوا در ترکیب اصلی لیورپول استفاده کنند. جو آلن برای دومین بار در این فصل در ترکیب اصلی لیورپول قرار گرفت ولی باز هم بدشانسی آورد و با مصدومیت همسترینگ، جای خود را به جردن آیب داد. کابوس مصدومیت نصیب دیان لاورن هم شد و او نیز پس از 12 دقیقه از سوت آغاز بازی، چاره ای جز بیرون رفتن از زمین نداشت. اگر کلوپ را جزو مصدومان لیورپول به حساب نیاوریم، باز هم باید لیست بلند بالای مصدومان باشگاه را یکی از بزرگ ترین دردهای این فصل بدانیم.
فیرمینو و آیب از بهترین های لیورپول بودند ولی آن 8 دقیقه لعنتی انتهایی مسابقه، همه چیز را بر باد داد تا 6 گل زده و 5 پاس گل فیرمینو در این فصل هم باعث خوشحالی هوادارن نشود. آن نقیصه اصلی که در بازی دیروز لیورپول به چشم می آمد، کمبود یک رهبر واقعی و تمام عیار در میانه میدان بود. جردن هندرسون وارث بازوبند کاپیتانی استیون جرارد در ترکیب قرمزها حضور داشت ولی هرگز نشانی از آن هافبک آماده پیش از دوران مصدومیت در ریتم بازی وی دیده نمی شد. یکی از بازیکنانی که پس از این بازی، به شدت مورد انتقاد قرار گرفت ممدو ساخو مدافع لیورپول بود. او را به دلیل اینکه در دقیقه 89 به راحتی اجازه ضربه زدن به جرمین دفو را داد تا گل دوم وارد دروازه مینیوله شود، مورد انتقاد قرار دادند ولی مشکلات لیورپول فرا تر از اینهاست و بدون شک این تیم در داخل و خارج زمین مشکلات فراوانی دارد.
بازی بعدی قرمزها، سه شنبه شب در چارچوب جام حذفی مقابل وستهم خواهد بود. مارک لارنسون پیشکسوت و منتقد لیورپول ضمن حمایت از حرکت اعتراضی هواداران، به تحلیل فنی تیم محبوب خود در بازی دیروز پرداخت. او نکته جالبی درباره مالکان آمریکایی باشگاه لیورپول گفت که بسیار جالب بود. لارنسون از آنها خواست که تماشاگران لیورپول را به چشم «هوادار» نگاه کنند و نه «مشتری»! لارنسون اعتقاد دارد که آلبرتو مورنو در کارهای تهاجمی بسیار خوب است ولی در کارهای تدافعی و بازگشت به عقب مشکل دارد. در ضمن، وی از جا افتادن روبرتو فیرمینو در ترکیب اصلی لیورپول خشنود بوده و می گوید که «بازیکنی که در ابتدای حضورش در این تیم، معلوم نبود در چه پُستی باید بازی کند، اکنون به خوبی در ترکیب تیم جا افتاده است.»
نگاه سوم- روزنامه محلی لیورپول اکو مطالب زیادی درباره تیم دوم شهر لیورپول یعنی اورتون می نویسد. اورتون در هفته اخیر، دو پیروزی رؤیایی و مشابه 3-0 را مقابل نیوکاسل یونایتد و استوک سیتی به دست آورده است. روبرتو مارتینز مربی اورتون پس از جنجال های زیادی که پیرامون وی و رقصیدن در کنسرت یکی از خوانندگان پاپ آمریکایی به وجود آمد، شرمنده هواداران اورتون شد ولی آنها پس از پیروزی های درخشان تیم خود، به کنایه و خطاب به مربی خود شعار دادند که «الان وقت رقصیدن است!».
اورتون برای اولین بار از سال 2008 در زمین استوک سیتی به پیروزی رسید و برای اولین بار از ماه آوریل، توانست دو پیروزی متوالی را در لیگ برتر به دست آورد. فصل قبل و پس از باخت 2-0 اورتون مقابل همین استوک، هواداران باشگاه به شدت از دست مارتینز عصبانی بودند و خطر سقوط را احساس می کردند ولی در بازی دیروز این دو تیم، همه چیز متفاوت بود. کیفیت بازی اورتون مقابل استوک سیتی بسیار بالا و تحسین برانگیز بود به ویژه در نیمه اول که هر 3 گل تافی ها نیز در همان نیمه زده شد.
همواره از اورتون انتقاد می شد که در مرکز زمین، استحکام لازم را ندارد و تحت فشار، تسلیم می شود ولی در بازی دیروز هرگز چنین نبود. در تکل ها و زدن ضربات سر، برتری کامل با اورتون بود و در بارش باران و وزش باد، کسب 3 امتیاز خارج از خانه به دل هواداران نشست. شاید مالکیت توپ استوک سیتی بیشتر از اورتون بود، ولی اورتون بسیار سازماندهی شده تر و با برنامه تر بازی کرد و می دانست که باید با توپ چه کار کند. فیل جاگیلکا در خط دفاعی، تام کلورکلی در خط میانی و روملو لوکاکو در خط حمله بسیار خوب بودند. کلورلی نقش پُر رنگی در گل های اورتون ایفا نمود به ویژه در گل دوم که سانتر وی باعث شد تا ضربه سر شجاعانه شیموس کولمن تبدیل به اولین گل وی در این فصل شده و کولمن این گل را به دختر نورسیده اش که جمعه متولد شده، تقدیم کند.
راستی فراموش نکنید که آرون لنون هم در هفته های اخیر احیاء گردیده و در بازی مقابل استوک نیز بسیار دونده و پُر انرژی ظاهر شد و با گلزنی خود، به رکورد 3 گل زده در 3 بازی اخیر رسید. شاید اگر درخشش جک باتلند دروازه بان آماده استوک در نیمه دوم نبود، یک نتیجه کریکتی رقم می خورد. اورتون پس از تیم های اول و دوم جدول یعنی لستر سیتی و منچستر سیتی، دارای بهترین خط حمله بوده و با ثبت دو کلین شیت اخیر، به تفاضل گل +12 رسیده است و از این حیث نیز پس از 4 تیم نخست جدول، قرار می گیرد. لوکاکو که در این بازی 16 گله شد، با رسیدن به رکورد احتمالی بالای 20 گل در ادامه فصل، تنها بازیکن اورتون پس از گراهام شارپ در سال 1986 خواهد شد که در دو فصل متوالی، بیش از 20 گل برای این باشگاه زده است. شاید هم لوکاکو به رکورد رؤیایی 30 گل برسد. اورتون در بازی قبل توانست پس از دو ماه در گودیسون پارک پیروز شود. آن برد روحیه آور 3-0 خانگی مقابل نیوکاسل، باعث آشتی هواداران اورتون با تیم محبوبشان گردید.
