طرفداری | مجمع الجزایر چاگوس (Chagos Archipelago) مجموعه‌ای از 60 جزیره گرمسیری و هفت آبسنگ حلقوی یا آتول در اقیانوس هند است. از جمله جزایر مشهور چاگوس می‌توان به جزایر دیگو گارسیا، جزایر سه برادر، جزایر عقاب، جزایر نلسون و جزایر سالومون را اشاره کرد. چاگوس در فاصله حدود 500 کیلومتری در جنوب کشور مالدیو قرار دارد. جزایر چاگوس مردمانی بومی به نام چاگوسی داشت که از بردگان آفریقایی و مهاجران آسیایی بودند که به مرور به این جزایر آمده بودند و بومی آن شده بودند. زبان مردم چاگوس، ترکیبی از فرانسوی، عربی و زبان‌های محلی همسایگان جزایر بود.
از سال 1715 تا 1810، این جزایر بخشی از مستملکات فرانسه در اقیانوس هند بود و توسط مستعمره ایزله دفرانس یا موریس کنونی اداره می‌شد. در سال 1814 و بر اساس معاهده پاریس میان فرانسه و انگلستان، چاگوس و موریس به انگلیس واگذار شد. موریس در سال 1968 از بریتانیا مستقل شد و ادعای مالکیت بر این جزایر داشت و مناقشاتی را بر این اساس با بریتانیا داشته است. در سال 1971، انگلیسی‌ها به منظور همکاری با آمریکا در پی ایجاد یک پایگاه نظامی در جزایر دیگو گارسیا، مردمان بومی چاگوس را از جزایر اخراج کرد و از ورود همه آن‌ها به این جزایر خودداری کرد. پس از بیرون‌راندن چاگوسی‌ها، نظامی‌ها و کارکنان ارتش آمریکا در این جزایر سکونت داشته‌اند.
بریتانیا در سال 2004 تصمیم گرفت تا به چاگوسی‌هایی که از جزایر اخراج شده بودند، پاسپورت کشورش را ارائه کند. پس از این اتفاق، چاگوسی‌هایی که در بریتانیا مستقر شده بودند، تصمیم گرفتند تا یک تیمی متشکل از بهترین بازیکنان خود تشکیل داده و در مسابقات ملی شرکت کنند. در سال 2005 به لطف مهاجران چاگوسی، اتحادیه فوتبالی به نام اتحادیه فوتبال جزایر چاگوس در ساسکس انگلستان تشکیل شد. تلاش اتحادیه چاگوس، فرستادن تیم ملی خود به جام جهانی ویوا که مختص به تیم‌های ملی تشکیل شده که عضویت فیفا را ندارند، بود.با این وجود وضعیت مالی اتحادیه و بازیکنان بسیار آماتور، این اجازه را به آن‌ها نداد و تمرینات تیم ملی چاگوس به صورت جسته و گریخته برگزار می‌شد.
سرانجام در سال 2011، اتحادیه چاگوس موفق به تشکیل تیمی کامل شد و در یک بازی دوستانه برابر تیم ملی رائتیا که نماینده مردمان گریسون یا اهالی فرانسوی-آلمانی بود، به میدان رفت. پیروزی 1-6 چاگوس در نخستین بازی ملی خود، به آن‌ها امیدواری پیشرفت بیشتر در فوتبال را داد اما هم‌چنان مشکلات مالی پابرجا بود. آن‌ها در دومین بازی‌شان برابر سیلند نیز به پیروزی رسیدند و به مرور در بازی‌های بیشتری حضور یافتند. اتحادیه چاگوس در سال 2013 به تشکیلات بهتری رسید و عضو کنفدراسیون ConIFA یا اتحادیه انجمن‌های فوتبالی مستقل از فیفا شد.
آن‌ها تا سال 2016، در چهار بازی حاضر شدند و به دو تساوی و دو شکست رسیدند. عضویت در ConIFA برای چاگوس، حضور در جام جهانی این کنفدراسیون را به همراه داشت. جام جهانی کانیفا در سال 2016، در منطقه آبخازستان در گرجستان برگزار می‌شد. این تورنمنت، اولین محک جدی فوتبالیست‌های چاگوسی بود. این تیم در گروه A مسابقات با میزبان، آبخازستان و ارمنستان غربی هم‌گروه بود. ماجراجویی چاگوس با شکست 0-9 برابر آبخازستان و 0-12 برابر ارمنستان غربی به پایان رسید. چاگوسی‌ها برای تعیین رتبه خود در دو بازی دیگر برابر رائتیا و سومالی لند بازی کردند و در نهایت رتبه دوازدهم کانیفا را به دست آوردند. تیم ملی چاگوس در بازی‌های مختلفی حضور یافت و از سال 2024 تصمیم گرفت تا با تیم ملی قلمروی بریتانیا در اقیانوس هند، تلفیق شود و با نام چاگوس بایوت در مسابقات حاضر شود.
