طرفداری- بسیاری از طرفداران آرسنال نمی توانند برای فرا رسیدن پایان این فصل صبر کنند. این رقابتی بود که هیچ دستاوردی برای آن ها نداشت. هنگامی که در آخرین ایستگاه فصل و در روز یکشنبه برابر استون ویلا کشتی آرسنال به ساحل برسد، اتمسفری خاص بر امارات حاکم خواهد بود. در آن روز هواداران با سه یار دیرینه شان وداع خواهند کرد: میکل آرتتا، توماس روسیچکی و متئو فلامینی. آرسن ونگر در باب جدایی این سه بازیکن، به طرز اغراق آمیزی می نگرد.
میکل آرتتا کاپیتان باشگاست و رهبر خوبی بزرگی است. روسیچکی نیز حدود ده سال با ما بوده و به گمانم همگی به او نیز عشق می ورزند. متئو فلامینی نیز در داخل و خارج از میدان رهبری بزرگ بوده است. ما سه شخص بزرگ را از دست می دهیم.
حضور متئو فلامینی در این لیست می تواند موجبات شگفتی باشد. او در گذر زمان پر افت و خیز ظاهر شده است. یک نماد از گزینش گزینه های ارزان قیمت از سوی ونگر به جای بازیکنان کلاس بالا. هرچند که همچنان از وی به عنوان یک خدمتگزار وفادار در طول حضور ۷ ساله اش (در دو دوره) در آرسنال یاد می شود. کیفیت وی به دفعات پرسش برانگیز بوده است اما تعهد وی در زمین این گونه نبوده است.
آرتتا و روسیچکی کسانی هستند که جهانیان به تحسین شان دست زده اند. هافبک اسپانیایی در سال ۲۰۱۱ و در برهه دشواری از باشگاه در سالیان اخیر، به این تیم ملحق شد؛ جایی که آرسنال با نتیجه ۸-۲ برابر منچستریونایتد شکست خورده بود و سسک فابرگاس و سمیر نصری نیز از این تیم جدا شده بودند. حضور مستمر آرتتا در خط میانی آرسنال موجبات بازگشت اقتدار به ترکیب این تیم را فراهم آورد.
از روسیچکی با کوله ای از محبت یاد خواهد شد، نه فقط به خاطر مهارت گلزنی اش برابر آرسنال. هرچند که وی نیز یکی از بازیکنانی به شمار می رود که هرگز نتوانستند در شمال لندن با تمام قوا حاضر شوند. اودر سال ۲۰۰۶ به عنوان جانشین رابرت پیرس به آرسنال پیوست ولی پاره ای از مصدومیت ها به او اجازه نداد که بتواند به عنوان یک شخصیت محوری در این تیم شکوفا شود.
هر سه این نفرات امیدوار خواهند بود که بار دیگر در مستطیل سبز حاضر شوند، نه این که در امارات یک وداع تمام عیار داشته باشند. یکشنبه آرسنال برای دفاع از موقعیت خطرناکش در لیگ برتر پا به میدان خواهد گذاشت. توپچی ها باید حداقل یک امتیاز به جیب بزنند تا با تثبیت رتبه سومی شان، به صورت مستقیم راهی لیگ قهرمانان فصل آینده شوند. این امر در برابر استون ویلا از پیش سقوط کرده دست یافتنی تر خواهد بود. هرچند که چیزهای جذاب دیگری نیز در آن جا وجود خواهد داشت. اگر آرسنال پیروز شود و تاتنهام در نیوکاسل شکست بخورد، این آرسنال خواهد بود که بالاتر از همشهریانش فصل را به عنوان نایب قهرمان به پایان خواهد برد.
البته که این واقعه با توجه به قطعی شدن سقوط نیوکاسل در میانه فصل و این که این تیم دیگر چیزی برای دفاع ندارد، کمی دور از انتظار به نظر می رسد. با همه این اوصاف، به پایان بردن لیگ بالاتر از تاتنهام، آن هم در حالی که این تیم بهترین دوران بیست سال اخیرش را سپری می کند، می تواند بهانه ای برای اتمام فصلِ بی حاصل آرسنال در مقامی بالا باشد.
این را به یاد داشته باشید که ونگر باید ترکیب قدرتمندی را برابر استون ویلا روانه میدان کند. به نظر می رسد که چهار مدافع این تیم نسبت به تساوی ۲-۲ برابر منچسترسیتی تغییری را در جمع خود نبینند و گابریل پائولیستا همچنان به جای پر مرتساکر مصدوم در ترکیب قرار بگیرد.
در خط میانی، ونگر باید تصمیم بگیرد که آیا از جک ویلشر و سانتی کازورلا در ترکیب آغازین تیمش بهره ببرد یا نه. هر دو آن ها نیازمند بازی کردن به صورت مستمر هستند تا آمادگی شان را ثابت کنند و به همراه کشورشان در یورو ۲۰۱۶ حاضر شوند. با توجه به عملکردش در ورزشگاه اتحاد، انتظار می رود این ویلشر باشد که در ترکیب ابتدایی تیمش قرار می گیرد.
مصدومیت مجدد دنی ولبک نشان گر این است که اولیویر ژیرو کماکان در پیکان خط حمله تیمش قرار می گیرد. در جناحین، تئو والکات امید خواهد داشت که برای رسیدن به سطوح ملی به میدان برود. ونگر باید با کسب سه امتیاز در بازی پایانی، میل و اقتدار بازیکنانش را به نمایش بگذارد.
هرکسی که ترکیب ابتدایی تیم قرار بگیرد، بیشتر توجهات معطوف کسانی خواهد شد که روی نیمکت می نشینند. در طول سال ها روسیچکی، آرتتا و فلامینی از عذاب کشیدن تاتنهام لذت می بردند. حال اگر آن ها بتوانند، برای کمک کردن به این امر در بازی پایانی چه خواهند کرد؟
